Stiekem afspraakje [dochter van 14]

Ze is nog jong

Jong genoeg om het logeren te verbieden. Dat weekend vind je het geen goed idee, klaar uit.
Ik zou er heel erg op aan sturen, zonder te melden waardoor je dat doet, dat ze wel móet vertellen waarom het een drama zou zijn als ze niet mag logeren die dag. Ik denk zomaar dat hier bij ons ook wel eens iets is gebeurd zonder mij erover te vertellen, maar zodra ik door had dat er iets speelde kwam ik in actie.
Ik zou wel proberen te voorkomen dat je moet vertellen dat je in haar agenda hebt gelezen. Dat is haar 'domein'. Ik weet nog goed dat ik iets in mijn dagboek had geschreven wat mijn ouders niet mochten weten. Mijn moeder liet weten dat ze het gelezen heeft en stak een stokje voor mijn plannetjes (ik wilde stiekem een 'spontaan' feestje organiseren omdat ik geslaagd was voor mijn schooldiploma). Ik vond de consequenties hiervan, het feest ging niet door, eigenlijk minder erg dan dat ze in mijn dagboek gelezen had.

Ernaar vragen?

Moeders hebben nu eenmaal een soort vingerspitsengevoel voor hun kinderen en daarom vermoeden ze altijd al snel dat er wat 'speelt' en daarom geef je dochter (euh over dag of 3) de kans te vertellen 'wat' dat precies is. Om haar over de drempel heen te helpen vraag je gewoon : "Of gaat het om (naam jongen) soms? Heb je weer contact met hem?" En dan kijk je wat dochter zegt...Je kan zelfs aangeven dat je gewoon 'weet' dat er iets is en dat ze de keus heeft tussen open kaart spelen en wachten of je het goed vindt of d'r mond houden en dan kan jij sancties instellen (b.v. haar contactmogelijkheden onthouden zoals msm, telefoon etc.etc.).
Hier heeft oudste ook die niegingen....met name als het om vriendjes gaat. Die is stukken ouders, maar toch....Waarom zou ze het niet vertellen? Over het algemeen doen wij haar ouders niet moeilijk erover. Volgens mij is het bij oudste vooral dat ze het soms nog zelf niet 'zeker genoeg' weet om het ons al te vertellen...of omdat ze het 'goede moment' niet kan vinden.
2 keer hebben we dit al meegemaakt bij een potentieel vriendje. Nou ja, vriendje....dat ze verliefd was en er iets 'gaande' was. Dan opeens moest ze op de gekste tijden naar haar vriendin (waar bewuste jongen was) of kwam ze opeens veel te laat thuis (niks voor haar) zonder bericht. Tijd vergeten....jaja, wel opvallend als je dat nooit gebeurd en dan opeens iedere keer.
Ik wist niets, tenminste niet uit agenda's ofzo. Maar wist gewoon dat er 'iets' ongewoons was. Vermoede wel een jongen, maar het hoe en wat ontging ons.
Dus puber aan tafel gezet voor goed gesprek en na even aandringen kwam het hele verhaal eruit.
Uiteindelijk is het met die jongen niets eens 'iets' geworden....Maar goed daar gaat het niet om.
Ik denk ook dat veel pubers het moment dat het officieel 'aan' is pas zien als moment dat je evt. je ouders inlicht. Logisch ook wel....Heb jij je ouders meteen verteld dat je misschien verliefd was op je man en ergens heen ging waar je hem zeker zou ontmoeten? Ik heb zelfs toen het al 'aan' was nog even gewacht met thuis vertellen. Maar,ik was ook al stukken ouder.
Jongste hier heeft er geen enkele moeite mee (ook 14) die vertelt gewoon zonder blikken of blozen waar jan en alleman bij is dat ze van die en die jongen zulke fijne kriebeltjes in die buik krijgt.......Die moeten we dan weer een beetje afremmen...dat je zoiets niet moet vertellen waar iedereen bij is (waarom dan niet?)
groeten albana

Albana

Ik heb 1 keer heel snel aan mijn ouders verteld dat ik tot over mijn oren was. Na een paar weken kon ik weer vertellen dat het uit was omdat de jongeman, we waren rond de 20, te snel een nieuwe relatie was aangegaan na zijn vorige en daar niet mee om kon gaan. Dat was een goede les voor mij. Pas vertellen als het serieuze vormen aanneemt dus:-)
Mijn jongste dochter kon er niet omheen. Mijn man zag dat ze met z'n tweeën achter de schuur doken en er met blosjes en verliefde blikken weer achter vandaan kwamen. Met een beetje plagen kwam het er dus gelijk uit:-)

Hoort erbij

Stiekem met jongens afspreken hoort toch een beetje bij deze levensfase? Niet dat ik zou staan te juichen als mijn dochter van 14 een afspraakje zou hebben met een 17jarige. Maar het hele concept van stiekem afspraakjes maken met jongens hoort wel een beetje bij de leeftijd.

Het logeren zou ik in dit geval sowieso verbieden en ik zou nog eens een goed algemeen gesprek aanknopen over afspreken met jongens. Ik zeg altijd tegen mijn dochter. Alleen afspreken met jongens die je kent, alleen afspreken als er ook anderen bij zijn en altijd in openbare gelegenheden.

Hmmmm,

Ik herken dit wel een beetje.Geen idee hoe jij en je dochter met elkaar omgaan,maar mijn dochter verteld thuis normaal alles over afspraakjes en jongens,dus als er dan iets stiekem gebeurt weet ik dat het niet klopt.Bij zo een verhaal als jouw dochter zou ik me ook zorgen maken,lastig als je officieel niets weet.Ik ben daar heel lastig in,heb al veel weten te dwarsbomen,ik ben dan ook erg goed in smoesjes verzinnen en zorgen dat de afspraak niet door kan gaan.Logeren zou ik niet goedkeuren,heb je geen hulp nodig bij de spelletjesmiddag???Nodig haar vriendin ook uit om te helpen.als ze boven aan het bellen is,toevallig even schone kleding in haar kast gaan leggen en later vragen welke jongen ze aan de telefoon had.Duidelijk maken dat je weet dat het een jongen was.Vaneen meisje van 14 mag je best nog wel weten met wie ze omgaat en waar ze is.

Geen reactie

Ik blijf me zorgen maken. Dochter heeft nog niets gezegd. Maar de spelletjesmiddag is met het kadospel (ook wel bekend als sinterklaasspel, maar omdat het wat later in december is heet het bij ons kadospel). Ik ga ervan uit dat ze gewoon mee doet. Misschien heeft ze het nooit met zoveel woorden gezegd. Maar ze zegt ook niet dat ze niet mee doet. Ik heb haar ook geld gegeven om de kado's van te kopen. Daar reageert ze lauw op. Het geld ligt ook nog steeds op tafel, ze doet het niet in haar portomonnee. Ook op de melding dat een bepaalde vriendin van haar ook komt (haar moeder is mijn vriendin)krijg ik alleen maar "hmmm" te horen. Dit samen met wat ik in haar agenda heb gelezen doet me toch vrezen dat het vlak voor die zondag gaat knallen.

Ook niet zo handig

Ik vindt dat je het ook niet erg 'handig' aanpakt. I.p.v. duidelijkheid te scheppen, maak je die spelletjesmiddag nog 'beladener' door die vriendin haar dochter uit te nodigen en aan te dringen dat ze meedoet.
Snap ik het goed zo?
Anders bij voorbaat mijn excuses, want dan is het me gewoon niet duidelijk.
Als het dus gaat 'knallen' vandaag (het is toch zondag?) dan is het een gedeeltelijk door jouwzelf omdat jij voor die spelletjesmiddag het nóg noodzakelijker maakt dat ze erbij is. En dat terwijl jij 'weet' cq 'vermoed' dat ze al een andere afspraak heeft!
Dat klopt ook helemaal niet. Je had beter duidelijkheid kunnen scheppen, voor je dochter en voor jouwzelf.
Nu voer je de spanning alleen maar op.....dat maakt het voor haar nóg moeilijker het je te vertellen lijkt me.
Wil je nu duidelijkheid of wil je nu gewoon dat ze níet gaat? Als het dat laatste is, dan moet je ook voor jezelf duidelijkheid scheppen. Als je niet wil dat ze gaat, wil je dan uberhaupt nog wel dat ze contact heeft? En bepaal ook voor jezelf wat je nog wel wil toestaan of niet. Vóor het gaat knallen, dat lijkt me voor alle partijen beter.
Wat mag ze wel en wat mag ze niet?
En blijf wel realitsch. Ze is zich aan het 'ontwikkelen' dat is normaal. Dat is wel lastig, maar ze is geen klein kind meer. Elk contact met jongens kun je haar toch niet ontzeggen, dus blijf reëel.
groeten albana

Albana

Het is niet zo dat ik nu alsnog die vriendin uitnodig. Misschien even wat uitleg. Het gaat om een vriendengroep waarbij iedereen weleens wat organiseert, de een een bowlingavond en ik nu dit kadospel. Mijn kinderen wisten al langer dat ik dit wil organiseren. Toen waren reacties nog positief. Nu heb ik een uitnodiging rond gestuurd om te kijken wie er komen. Binnen die vriendengroep zijn er 2 meisjes waar dochter zelf ook vriendin mee is. De een kan niet de ander blijkt nu wel te komen. Dus dochter wist dat deze middag eraan zat te komen(volgende week zondag trouwens pas). Snap van haar kant ook niet dat ze afspraakje op die dag plant, of het moet al heel lang vaststaan.
En ja, ik ben ook niet gelukkig met de hele situatie. Ook al was er geen spelmiddag. Met stiekem afspreken ben ik al niet blij. Maar als het een jongen van school was, had ik het misschien al minder erg gevonden. Ook al ken ik ook die jongens niet. Deze jongen heeft ze 2 jaar geleden op vakantie gezien, daarna nooit meer (zover ik weet natuurlijk). Dus zij kent hem ook niet zo goed. En hij is ouder, zit me ook niet helemaal lekker.

Opengooien

Misschien kun je het wel gewoon open gooien: hoor eens, je doet zo geheimzinnig, ben je aan het daten of zo? Per slot reageert ze niet op de spelmiddag. En houdt haar dan nog eens de veiligheden voor die je in acht moet nemen. Vertrouwen moet iemand bewijzen dat is geen kwestie van geloof en dan nog kan het weleens fout gaan.
Hier heb ik de verkering in elk geval op de webcam gezien en de eerste vriendinnetjes van zoon kwamen hier, soms met ouders en al op de bank. Zo deden mijn ouders dat en dat leek me wel een veilig verhaal en heb ik ze ook voorgehouden. Ook heb ik ze van mijn ' missers' in het verleden verteld. Social stories zijn bij mijn kinderen een handig orientatiepunt.
Nu is dochter in de fase dat ze een vriendje van het internet wil gaan ontmoeten. Aarzelend nog, maar ik heb direct gezegd vraag vriendje met de Kerst en vraag of zijn vader mee komt eten. Helemaal niet erg als het niets wordt of als het weer uitgaat maar als jij geniet genieten wij mee. en ik zou zelf niet al te kritisch zijn naar leeftijdsverschillen en dergelijke. Dat voelen ze beslist aan als een date in de ogen van ouders niet acceptabel zou zijn en een reden om jou erbuiten te houden.

Agenda

Misschien kun je zelfs melden dat je het uit haar agenda hebt: niet zo handig dat je die dat geheim wilt houden voor je moeder maar wel even in je schoolagenda zet. Die kijk ik weleens in om te zien of je veel werk hebt zodat ik je kan helpen. Geheimhouden voor je moeder is een kunst!:-)
En anders zeg je gewoon dat moeders altijd alles weten, je bent ook jong geweest en het hoort bij haar leeftijd.

Prettig

Maar doe vooral iets waar je jezelf prettig bijvoelt. En probeer de kramp eraf te halen dat is voor niemand fijn.
Mijn zoon ziet duidelijk de voordelen als je ook de ouders van de verkering kent en zij jou. Hij heeft nu een vriendin waar de ouders ook met hem in hun sas zijn en als meisjesgezin het leuk vinden als vader ook mannenklussen doet samen met zoon of als ze meegaan met familieuitjes. Die komen ook binnenkort eten. Voor zoon, met zn minimale contact met zijn eigen vader ook een aanwinst in zijn leven. Maar misschien wil jij die verkeringen liever niet in je huis hebben en dan lijkt het me weer handiger als je dochter verantwoordelijkheid geeft maar ook vertrouwen hoe ze zichzelf veilig kan opstellen bij afspraakjes. Misschien vind ze het wel te doen om die date een keer uit te nodigen als ze met vrienden iets gaan ondernemen, al is het maar naar het zwembad of zo. Mensen om je heen zijn je veiligheid.

Hoe is het verder afgelopen tot nu toe?

Beter , maar nog steeds vaag

Laatst zat ik aan de computer, waar ook haar agenda lag.
Als ze zulke geheime dingen in de agenda zet, moet ze hem niet laten slingeren. Ik heb dus laten zien, dat ik de tekst in haar agenda zag. Op zo'n moment zegt ze niet veel en klapt wat dicht. Ze had het nog willen zeggen....O, ja wanneer dan? (stom ik had ook af moeten wachten en kijken of ze het inderdaad zelf zou zeggen, maar ja, ik zat er mee, en weinig geduld)
Tja, en wat nu? Dan haalt ze alleen haar schouders op. Ik heb uitgelegd waarom ik het niet prettig vind; ze zegt het me niet, ze kent die jongen amper/niet, en ze laat mij denken dat ze met spelletjesmiddag mee doet.
We zijn nu zover dat hij in de ochtend hier zou komen. Vind ik al heel fijn, ik maak kennis met hem. Maar over de middag zijn we nog niet uit. Ik vind het nog steeds niet leuk dat ze op korte termijn afzegt, terwijl ze me al wekenlang laat denken dat ze meedoet. En als ze niet mee hoeft te doen? Gaat ze dan met vriend alsnog zwemmen oid? Met vader (we zijn gescheiden) overlegd, en die wil ze ook niet meteen met elkaar alleen laten.
Als ik erover begin, zegt ze niet veel, haalt haar schouders op, of negeert me zelfs (als ik iets voorstel waar ze het niet mee eens is).
Denk er toch heel sterk over dat ze niet met hem 's middags weg mag. Betwijfel of ze dan nog leuk meedoet met spelletjesmiddag, maar goed.
De soap loopt nog steeds....

Beperken

Daar zou ik toch nog maar eens goed over nadenken emesta. Je dochter neemt vriend mee naar huis maar vervolgens wordt ze gestraft want mag niet alleen met hem weg.
Als ik je dochter was zou ik ook zeer geheimzinnig worden. Probeer het een beetje realistisch te houden. Je kunt een kind van 14 niet vastbinden maar wel naar je toe halen. En ook al zijn ze impulsief en zien geen gevaar, je gaat de verantwoordelijkheid bij hen leggen, anders houden ze jou nog verantwoordelijk als het fout gaat en zijn minder snel geneigd om op zichzelf te passen want jij bent verantwoordelijk blijkbaar.
Ik zou hoogstens aangeven dat je het verstandig zou vinden om met een groep te gaan zwemmen oid. Niet te snel een risico nemen met iemand die je pas kent. Haar keus.

Social story

En vertel een verhaal waar je zelf vroeger de mist in bent gegaan om aan te geven dat je je niet moreel superieur aan haar voelt maar gewoon meer ervaring hebt en ook jong geweest bent.

Zorgen

Maar dat je je zorgen maakt omdat je van haar houdt maar ook wel snapt dat ze ook eigen keuzes maakt en dat je hoopt dat ze goed op zichzelf past.

De afloop

Tja, ik bleef erbij dat vriendje niet met haar alleen mocht zijn. Vader had nog voorgesteld om met ze naar de motorcross te gaan. Maar nee , hij kwam nu helemaal niet.
Dus als ze niet alleen mogen zijn, wil hij helemaal niet komen? Mijn voorgevoel dat ik ze nog niet alleen moet laten wordt alleen maar sterker.
Dochter was zaterdagavond wel boos, maar zondag weer haar vrolijke zelf en heeft gezellig met het spel meegedaan. Mijn ex heeft nog vader van het vriendje gebeld, die had wel begrip voor ons standpunt. Heel misschien komt er toch nog een andere afspraak, waarbij zijn ouders hem brengen (en dus ook even koffie meedrinken?). Ik wacht af.