Samenwonen,18, wie zal dat betalen

Frustratie

Ik denk dat de vraagstelster zo knorrig is omdat haar dochter zo 'makkelijk' tegen het leven aankijkt.

Ik herinner me dat ik vroeger ook weleens uit mijn humeur was als dochter met haar vriend alleen maar hing te hangen, beetje filmpjes kijken en vaatwerk laten slingeren; als enige idee over volwassen gedrag had meldde: 'dan gaan we stedentripjes maken'.
Gewoon, geen realiteitszin. Dat kan je wel eens steken als volwassene. Geen idee van verantwoordelijkheid hoeven te dragen voor de alledaagse rekeningen, schoonmaak, gas-water-licht, verplichtingen. Denken dat alles je komt aanwaaien.

Die frustratie waait wel weer over te zijner tijd. Ze worden vanzelf wijzer. Ervaring is de beste leermeester.

Ik zou dat ook zo voelen

ik vind het heel normaal dat jansje niet zomaar al haar bij elkaar gespaarde geld mee wil geven aan haar dochter op deze manier.
Ik zou dat toch ook anders voor ogen hebben gehad. Maar ik zou me ook niet laten verplichten om het nú al te geven, dat kan toch ook op een later tijdstip. Ik zou ook niet willen dat ze het geld er doorheen zou jagen terwijl ze zelf nog te lam is om een baantje te zoeken. Lekker gemakkelijk! Eerst maar eens laten zien dat ze zelf ook vooruit wil en niet alleen plannen heeft om te gaan teren op het spaargeld van pa en ma.
En dan een vriendje erbij, dan gaat het geld dubbel zo hard want van 4 uur in de AH werken zal je ook niet echt bijdrage kunnen leveren aan een huishouden.
Daar heb je niet je hele leven voor gespaard, snap ik heel goed.

Lijstje maken

Het lijkt mij vrij simpel. Je neemt haar plan serieus, gaat met haar aan tafel zitten en zet alle kosten op een rijtje: huur (navragen), uitzet (pannen, servies, lakens, keukendoeken), woninginrichting (meubels, gordijnen, vloedbedekking, verf), collegegeld (van beiden natuurlijk!), studieboeken en -materialen, eten en drinken, kleding, uitgaan, verzekeringen, kadootjes, reiskosten, telefoon-, televisie- en internetaansluiting en verbruikskosten, sparen voor vervanging van dingen die kapot gaan en wat je verder nog maar kunt verzinnen. Dan kijk je naar de inkomsten. Het gat moet dichtgewerkt worden. Kan dat naast een studie, rekening houdend met de reiskosten? Dit zal haar veel duidelijkheid geven.

Reistijd

Ik bedoelde natuurlijk "rekening houdend met de reistijd". En ik was gas en licht nog vergeten, ook best een flinke post.
Maria

Uit elkaar halen

Ik zou proberen de ergernis over makkelijkheid van je dochter te scheiden van jouw wensen over waar ze het gespaarde geld aan mag besteden. Zij mag dat geld best willen, maar jij hoeft gewoon geen ja te zeggen. Maar dat ze het wel wil hebben hoef je haar niet per se kwalijk te nemen vind ik. Net zoals je een kleiner kind niet kwalijk hoeft te nemen dat het steeds maar snoepjes wil, dat betekent ook echt niet dat je ze moet geven.
Ik kan me de ergernis aan de gemakzucht enerzijds trouwens voorstellen, maar anderzijds, als je ooit eens makkelijk en onrealistisch mag zijn, dan toch wel als 18-jarige... dat slijt echt vanzelf wel. Vooral als jij gewoon nee zegt (of welk standpunt dan ook waar je achter kunt staan) dan hoef je je meteen minder te ergeren denk ik.

Trouwens: marktplaats

Ik zou echt geen geld uitgeven aan een dure wasmachine voor een student. Ten eerste, misschien komt ze wel in een studentenhuis, daar staat meestal al een wasmachine (was bij mij iig wel zo). Ten tweede zou ik eens lekker dochter laten zoeken op marktplaats waar je voor een poep en een scheet de mooiste dingen (voor een student, en trouwens ook voor mij bv.) kunt vinden. Ik haalde vroeger mijn meubels van de straat, als het grootvuildag was, en dan knapte ik ze op. Stiefdochter heeft laatst een als nieuwe wasmachine voor 80 euri's gekocht. En een mooie, hele grote knalrode hoekbank voor 60.
En trouwens, als jij je zuur verdiende centjes die je speciaal voor je dochter hebt gespaard niet aan haar wilt uitgeven, dan doe je het toch gewoon niet?
Of je betaalt haar collegegeld voor haar, of je geeft gewoon per maand een bedrag als bijdrage voor het levensonderhoud.
Toen ik vroeger op kamers ging kreeg ik de basale dingen van mijn ouders, bed, tafel en kast geloof ik, en een tweedehands tvtje. En gingen we dat leuk samen kopen.
Joh, wees blij dat je dochter zo optimistisch tegen het leven aan kijkt. En hoop maar dat ze die instelling blijft houden, je zult zien, dan lukt alles haar ook nog.
Trouwens, wacht eerst maar af, het is nog lang niet zover. Pubers zijn ook heel goed in het wijzigen van hun plannen.
Ik zou iig niet gaan zitten simmen, heeft totaal geen zin en je bederft alleen maar de pret van je dochter...

Twee huurkontrakten

Toen zoonlief (18) samen wilde gaan wonen met vriendin heb ik eigenlijk alleen maar als voorwaarde gesteld dat ze ieder een eigen huurkontrakt zouden moeten hebben voor een kamer (wel in het zelfde huis, zelfde verdieping). Hoe ze de kamers inrichtten was aan hen. Een paar maanden later was de relatie voorbij, lastig op één verdieping, maar ieder had wel nog eigen woongelegenheid en eigen spulletjes. Een geruisloze scheiding zeg maar.
Wat betreft het geld, ik heb gespaard tot de kinderen 18 jaar waren en op die verjaardag kregen ze dat geld. Wat ze daarmee wilden doen was aan hen. Het was een kado, een gift, een geschenk. Ze hebben het overwegend gebruikt om collegegeld te betalen. Ook prima, scheelt in de studieschuld. Ze hadden er ook een reis van kunnen maken, of parachutespringen of autorijlessen van kunnen betalen.
Ik neem aan dat je dochter wel beseft dat het een eenmalige gift is en dat het op is als die op is.
Verder maak je je boos dat ze niet wil gaan werken, maar ik begrijp dat ze wel wil gaan studeren. Als ze dan naast de studiebeurs nog extra geld wil zal ze inderdaad moeten werken. Maar als ze het gemakkelijk wil houden en met minimale uitgaven wil doen, dan werkt ze niet. Het is dan toch aan haar om te kijken wat ze wil en kan.

Tsjor

Gouden tijd

Toen ik 18 was ging ik samenwonen. Vriendje en ik gingen beide een opleiding doen en hadden een dure maar prachtige zolderkamer in het centrum van de stad. Totaal onbezorgd en hartstikke blij.

Mijn ouders, maar ook de zijne, gaven ons ieder 250 gulden per maand. Ik ben ze daar nog steeds dankbaar voor. Heb niet hoeven werken, me geen zorgen gemaakt en een HEERLIJKE studietijd gehad. Ik had weinig besef van geld en we waren totaal onbekommerd. We genoten van elkaar en onze vrijheid en zijn -nog steeds- gelukkig samen.

Ik snap niet zo goed waarom je haar haar onbevangenheid niet gunt. Waarom zou ze schulden maken? Geld dat je niet hebt kan je niet over de balk smijten. Als ze ouder wordt leert ze vanzelf wel dat het allemaal niet zo makkelijk is als het lijkt. Werken kan ze haar hele leven nog.

Dochter lief vroeg net wanneer het geld ongev

Dochterlief vroeg wanneer het geld ongeveer zou komen....Dat ze het geld ook wel graag op haar eigen rekening zou hebben...
nou zeg..
Heb haar geprobeerd duidelijk te maken, dat dit geld van ons is. Het is de bedoeling dat het voor haar is. Maar wanneer ze het krijgt, kan ook met 21 zijn, kan ook in gedeelten zijn, kan zijn dat we haar studie ervan betalen, dat het niet aan haar is om dit uberhaupt te beslissen. Ze heeft maar af te wachten..
Heb er nog bij gezegd dat dit ons geld is, dat mocht er een crisis in de wereld komen dat het geld er dan evt niet meer is, dat we het dan voor andere zaken nodig hebben..
Dit moeten wij toch potjan3dubbeltjes nog zelf weten wat we met ons zuurverdiende geld doen!!!
ligt dat nu aan mij of ben ik niet gek.
Wat is dat nu voor een vraag, ze denkt dat ze recht heeft op dit geld...
verdikkie,als ze zo om geld verlegen zit, dan neemt ze maar een baan...
Ik moest er ook hard voor werken om voor elk kind toch wel paar duizend euro op de bank te hebben staan, laat ze maar zelf werken voor het geld.
pfffft dit moest ik even kwijt!!

Maar................?

Wat ik me afvraag,hoe weet dochter dat er *geld voor haar * apart staat?
Heb je ooit verteld dat je voor haar aan het sparen bent? of dat zij in de toekomst een geldbedrag krijgt?
Misschien heeft zij begrepen dat ze het geld zou krijgen als ze het huis uit zou gaan?
Kortom,hoe komt het dat jouw dochter denkt dat ze recht heeft op dit geld?

De vraag is inderdaad hoe dit ooit naar haar gecommuniceerd is. Mijn zoon weet ook dat ik bijdraag aan zijn studie en vroeg deze week ook aan welk bedrag hij moest denken, zodat hij weet hoeveel hij daarnaast nog nodig heeft. Als je serieus met je toekomst bezig bent kan ik me de vraag wel weer voorstellen.Ik proef uit jouw bericht dat je de indruk hebt dat ze gaat shoppen ofzo?:)

Toeval

Ze heeft per ongeluk keer brief van de bank geopend; aan de ouders van....
ze dacht dat die voor haar was...
Als ze serieus met de toekomst bezig is, dat zal ze ook zijn , vind ze zelf. Dan moet ze ook eens heel serieus achter een bijbaantje aangaan, je kunt ook nog keer te oud zijn voor bepaalde baantjes, dan nemen ze liever jongere die goedkoper zijn. Ze heeft zo ongeveer geen ervaring....
ze is zo series bezig, dat als ik zeg dat ze ergens iemand zoeken, dat ze dan na 2 weken eens een keer gaat vragen, maar liefst per mail
ik vind dat je je gezicht beter kunt laten zien, en dan paar keer gaan vragen, soms kun je op goed ogenblik komen...
maar ze doet het liever op haar eigen manier, nou die werkt dus niet, want ze "zoekt" al 7 mnd.
Kun je je dan voorstellen dat mij dat geen fijn gevoel geeft, dat ze vraagt of ze dat geld op de rekening gestort krijgt.

Ohja, dat begrijp ik best en ik zou dat zelf ook niet doen, dat geld storten. Het kwartje dat het zo niet lukt valt vanzelf, weet ik uit ervaring.

Fiorucci

Wat bedoel je precies met:
Het kwartje dat het zo niet lukt valt vanzelf.

Nu zegt dochterlief, ik ga daar en daar niet solliciteren, want je krijgt dan half jaar contract en dan woon ik hier niet meer.
Nu is het zo, wordt ze niet aangenomen op de school in utrecht, het dan enschede wordt, een steenworp hiervandaan, en gaan ze daar wonen.
Dat zou betekeken dat ze helemaal niet kan werken?
Je kunt toch voor de zomerperioden wel alleen werken...
pffft

Niet duidelijk

nogmaals, hoe weet dochter dat er geld voor haar beschikbaar is?

* ze heeft een brief van de bank geopend*.
stond daarin dat ze een geldbedrag kreeg?
of heb je tegen haar gezegd dat ze een bedrag krijgt als ze het huis uit gaat?

En punt twee?
hoezo kan ze niet werken als ze nabij enschede gaat wonen?
mijn dochter woont op zichzelf,studeert aan het HBO en werkt 20 uur p/w ( ze moet wel anders red ze het financieel niet)
Dat kan jouw dochter toch ook doen?

Ik denk dat er hier twee problemen door elkaar heen lopen.
1, je hebt je dochter een geld bedrag beloofd zodra ze het huis uit gaat),nu is het bijna zover en wil ze dat bedrag graag krijgen?

2 Jij vindt dat ze eerst moet leren om in haar eigen onderhoud te voorzien door te gaan werken,voor dat ze dat geldbedrag van je krijgt ?

Daarom vraag ik aan je wat is precies de afspraak over dat geldbedrag,heb je haar duidelijk uitgelegd dat ze het pas krijgt als ze voor zichzelf kan zorgen financieel?
of heb je het sowieso beloofd op het moment dat ze het huis uit gaat?

want in het laatste geval kan ik me wel voorstellen dat ze vraagt op hoeveel ze kan rekenen en wanneer ze het dan krijgt.

Sus-anne

Ze had keer afschrift van die bank geopend, zag daar een bedrag , enz. dit is denk ik 3 jaar geleden of zo.
Misschien ws heb ik toen gezegd dat dit het geld is , al ze uit huis zou gaan.
nu gaat ze inderdd uit huis,samenwonen, 6 mnd verkering.
Dit heb ik me toen 3 jr geleden niet gerealiseerd.
uit huis was toen bij mij met een jaar of... iets later als nu in ieder geval.
Heb nu dus geen zin om dit hele bedrag in een samenwonen te steken, als je 6mnd verkering hebt, en elkaar 1 jaar kent.
En als dochterlief tot op heden weinig verdient heeft qua baantjes, dan zit het toch niet echt lekker bij mij.
........
Nu is op kamers gaan mijns inziens stukken goedkoper als samenwonen, volgens mijn dochter niet.
heb dus geen zin om in samenwonen bij te dragen...
Nu moet ik eerst voor mezelf op rijtje zien te krijgen, dat als ze op kamers was gegaan, wat ik dan had bij gedragen, en dat doe ik dan nu ook ,samen wonen of geen samen wonen.
Kan ook denken , wat ever, ik geef gewoon helft van mijn gespaarde geld, op is op??

Maar jansje

Ik schreef veel eerder al in deze draad dat ik ook op die leeftijd ging samenwonen, en nu alweer 23 jaar getrouwd ben, wij kenden elkaar ook een jaar.
Hier lopen dingen door elkaar: je ergenis over het samenwonen, hoe ze tegenover werken staat, en dat ze het geld wil. Als je zegt: dit geld is voor jou, voor als je uit huis gaat, vind ik niet dat je tot in details kunt beslissen wanneer wel en wanneer niet.
Je kunt daarmee niet gaan beinvloeden wanneer en met wie het allemaal zal plaatsvinden. Ik snap wel dat je het niet zomaar wilt storten, maar respecteer hoe ze haar leven wil inrichten. En ik bedoelde met dat kwartje, dat ze vanzelf zal merken dat op deze manier werk zoeken niet opschiet. Mijn zoon kreeg dat vanzelf door en ging toen actiever aan de gang om iets te vinden.

Ik begrijp het

je hebt dus ooit tegen je dochter gezegd dat ze een geldbedrag mee zou krijgen als ze het huis uit gaat.
maar je hebt niet besproken dat ze om dat bedrag te krijgen aan een aantal voorwaarden moet voldoen.(niet samenwonen met een jongen die je net een jaar kent,een baantje hebben).
Dat is niet zo handig,en ik begrijp wel dat je dochter nu op dat geld rekent,zij wist immers niets van die voorwaarden af?
Ik zou haar gewoon dat geld gunnen,je hebt het voor haar gespaard,zij kan het ongetwijfeld heel goed gebruiken .
en als dat geld op is gaat je dochter echt wel een baantje zoeken hoor,ze zal uiteindelijk toch haar huur moeten betalen.

ik denk ook dat je moet loslaten hoe je dochter haar leven inricht,het is misschien niet wat jij voor ogen had,maar het is háár leven,en zolang ze niet al haar geld uitgeeft aan drank en drugs,zou ik haar de ruimte geven om haar eigen keuzes te maken.

Tsja

Heb er over zitten denken om gedeelte van bedrag te geven..
Wat ik moeilijk vind is het volgende: is volgende mnd jarig, zeg ik ; je zult wel spulletjes voor in je huis vragen.
Niet dus, een DS 3d, vraagt ze zo'n computer.
Daar snap ik dus weer geen bal van.
ook leuk hoor zo'n ding, maar doe dan eerst die dingen wat je echt nodig hebt denk ik dan bij mezelf.
en dan vraagt zij een ds3d, en ik geld storten.
Dat voelt bij mij zo tegenstrijdig.
Ik geld storten, en mw nog steeds geen baan...
voelt ook tegenstrijdig.
Kan ook bep bedrag storten, en erbij zeggen, dat als ze zelf ook bijdraagt in vorm van baan, dat ik dan volgend gedeelte zal storten, dat is toch niets meer dan redelijk

Maandelijkse bijdrag

Kun je het gespaarde geld niet in de vorm van een maandelijkse bijdrage aan haar geven? Dan doe je de belofte gestand (het bedrag is voor haar als ze uit huis gaat) en je steunt haar, maar je kunt zelf bepalen hoe hoog dit bedrag is en hoelang je haar daarvoor kunt steunen. Als je merkt dat ze e.e.a. serieus oppakt zou je kunnen besluiten het restant in één keer aan haar te geven.

Hanny61

dïe optie heb ik ook al op mijn "lijstje'gezet.
Dacht we geven bepaald bedrag in 1 keer, om kamer wat in te richten, daarnaast inderdd een maandlijks bedrag van ...., ook weer niet teveel, anders zal ze misschien nog de kantjes eraf lopen,en mooi niet teveel werken..

(Kind ligt nl elke dag tot 12.00/13.00 in bed.
Mijns inziens zou ze dan ook kunnen 4 uur kunnen werken...
Ze hoeft voor haar opleiding 2/3 middagen paar uurtjes naar school ,dat stelt niets voor en huiswerk kan ze naast haar tijd dat ze uitslaapt er zat bij doen..)

ze kan een DS vragen voor haar verjaardag,die geef je haar dan dus niet.
jij geeft haar een kadobon van ikea ,bijvoorbeeld.

en wat voor opleiding doet ze dan?dat ze zo weinig lesuren heeft?

ik snap best dat het steekt hoor,als een kind zo weinig initiatief toont om haar dan geld te geven,zou ik ook moeilijk vinden.
maar aan de andere kant,het is haar beloofd ,zonder voorwaarden,dus ik begrijp haar kant ook.

Van de baan

ds is nu van de baan, ik vroeg zo, lang mijn neus weg wat ze nu allemaal voor verjaardag vroeg, ds idee was van zo'n 6/8 weken geleden.
Het lijstje nu ongeveer was: goeie tas voor de laptop, oorsierraad, koptelefoon, ring.
Dat zijn tenminste betere kadoos als ds.....
Als ze op kamers zou gaan was een kamerhuur zo'n 350, uitwonenede studifie is zo\n 330, dus dat was voor kamerhuur.
In studentenhuis kook je samen ,dus dat zal pp per dag zo'n 2,50 zijn. dan nog iets verzekering, maar niet veel, staat bed/bureau/tv/computer op kamer, misschien nog iets van gas/elektr erbij 25 euro. Dan ben je er al gauw van op kamers, ziektekosten , en wat je daarvan terug krijgt valt zo'n beetje tegen elkaar weg.
wij betalen dit jaar nog schoolgeld, boeken moest ze zelf bekostigen. Dan zou ik eigenlijk denk ik niet veel bijdragen in de maand...Want dan denk ik als je een baan neemt wat zo'n 50 euro in de week opbrengt, is 200 in de maand, kan ze zich zat van redden volgens mij. Dan hoef je niet eens te lenen..
of reken ik verkeerd met mijn bedragen

Jansje

je rekent wel heel erg zuinig, 2.50 per dag?
daar moet ze ook haar toiletartikelen, de kapper, haar kleding, schoenen, wasmiddel etc. etc. van bekostigen? En dan ook nog 3 maaltijden per dag, tussendoortjes, limonade, een keertje uitgaan etc. etc.......

Wat me opvalt ( ot)

*Dat zijn tenminste betere kadoos als ds*.

je zegt het verkeerd,je bedoelt: dat vind IK betere cadeaus.

het valt me op dat jij heel veel voor je dochter wil bepalen,zelfs wat ze voor haar verjaardag vraagt.
Waarom is dat? waarom mag je dochter geen eigen keuzes maken?