regels

uhm....

heb jij je man wel eens uitgelegd dat kinderen geen slaven zijn? Ik vind zo iets als "ga mijn schoenen even halen" echt niet kunnen en al helemaal niet op een commandeer toon.

Mijn zoon heeft moeite met alles wat onverwacht komt. daar houden wij rekening mee. Hij heeft dus vaste taken die hij moet doen in huis op vaste tijden. Er zijn consequenties aan verbonden als hij dit niet doet.
Daar naast vraag ik hem soms om bepaalde dingen extra te doen. Daar mag hij nee op antwoorden, maar soms maak ik daar een meer dringende vraag van dan stel ik er iets tegen over bijvoorbeeld, maar het blijft een vraag. Ik bedoel hij krijgt geen straf maar het is wel gunst en weder gunst.

Over naar buiten gaan na het eten: ik vind dat als jij iets verbiedt dat je dan moet kunnen uitleggen waarom zeker op deze leeftijd.
'ik vind het gewoon niet nodig' lijkt mij geen voldoende argument. Zeker als kinderen goede resultaten te halen op school en zich verder ook redelijk goed gedragenvind ik het onzin om ze allerlei dingen zomaar te verbieden om dat je daar zin in hebt.

Ik denk dat het tijd is voor een goed gesprek met je man. Zet de dingen die voor problemen zorgen eens goed op een rijtje en maak daar harde afspraken met hem over. Argumenten waarom dat nu belangrijk is om te doen, zijn dat je bij pubers helemaal moet zorgen op een lijn te zitten anders gaan ze dat gebruiken.
Voor hun eigen ontwikkeling is het ook goed dat zij niet als slaaf moeten doen wat er in de baas zijn hoofd maar opkomt, maar dat er objectief gezien bepaalde taken zijn die ze moeten doen en daar naast dat ze een gunst kunnen verlenen door 'zijn schoenen te halen' als hij daar zelf te lamlendig voor is.
Is er veel ruzie ,met de kinderen, in huis door dit gedoe, of valt het nog mee?

Eens

met tante Sidonia. En eigenlijk ook met jou, denk ik. Ik was wel eerder het gesprek aangegaan met mijn man en het valt me mee dat de kinderen hier zich in schikken, gezien hun leeftijd. Zijn ze bang voor je man?
Hier zijn we het ook niet altijd eens, maar het verschil is wel minder groot dan bij jullie. Mijn man kan soms ook ineens zeggen dat de kinderen iets moeten doen. Dit roept natuurlijk weerstand op. Ook als je bestaande regels wilt veranderen, lijkt het me toch dat dat eerst besproken moet worden. Hier dekken de kinderen de tafel en ruimen ook af. Ook moet de eigen kamer worden opgeruimd. Man wil dat kinderen ook de vaatwasser in- en uitruimen en kan dat dan zomaar ineens zeggen. Dat werkt niet.
Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik wel eens te soepel ben, ik hield zelf vroeger niet van autoritair gedrag en vind het ook moeilijk om dat zelf te vertonen.

Niet zo bijzonder toch?

Ik zou ook niet vlug tegen mijn kinderen zeggen dat ze mijn schoenen moeten halen. Dat kan ik inderdaad zelf wel. Maar ik zeg wel rustig tegen ze dat ze even brood moeten halen (bij de bakker in het dorp) of iets dergelijks. Dat zijn dingen die voor het gezin zijn. Ik vraag het wel maar het is een retorische vraag Ik vind het helemaal niet raar om aan tieners te vragen of ze bepaalde dingen willen doen. Ik doe uiteindelijk nog altijd meer dus ze kunnen best even wat extra's doen.
Wel vraag ik het altijd beleefd. Mijn man commandeert ook meer maar dat heeft meer te maken met dat hij dingen vraag op een manier waarop hij dat in zijn moedertaal zou doen en in die taal klinkt het anders. Daarom komt het soms wat botter over.
Maar uiteindelijk maakt het eindresultaat niks uit. Ik vraag misschien 'zou je alsjeblieft even brood wil halen lieverd?' en mijn man zegt 'haal je even brood' maar we verwachten allebei dat ze het gewoon doen (tenzij ze natuurlijk een goede reden hebben om het nu even niet te kunnen doen)
Dus of het nou veel uitmaakt weet ik ook niet.

In elk geval vind ik het redelijk normaal om dat soort dingen aan de kinderen te vragen.

Wat betreft wel of niet naar buiten na het eten: waarom wil je man het niet? Ik zou hem dat gewoon op een rustig moment vragen als jullie met z'n tweeën samen zijn en dan kijken of je tot een gezamenlijk compromis kan komen zoals een vroeger tijdstip of af en toe wel of niet.

Overigens ik ben hier thuis ook vaker de good cop en mijn man de bad cop. Daar probeer ik wel een beetje voor te waken maar uiteindelijk is het nu eenmaal zo en ik heb ook niet het idee dat de kinderen daar erg onder lijden. Ze zijn enorm gesteld op hun vader ondanks dat ze van hem vaak minder mogen. Wel probeer ik ruzies te vermijden en ik denk dat veel ruzies een stuk schadelijker zijn dan strenge regels. Ik probeer het hem zelf uit te laten zoeken met de kinderen en me er niet mee te bemoeien.
Het gaat uiteindelijk ook allemaal niet om hele belangrijke dingen en het hanteren van regels is ook helemaal niet slecht. Het zijn alleen de nuances die anders zijn en het een is niet veel beter dan het ander dus uiteindelijk maakt het te hanteren model niet zo veel uit.

Ulla

Vind je dat echt raar dat je man even zegt dat ze ook de vaatwasser leeg moeten halen? Dat is toch een heel normaal verzoek? Ook al valt het buiten hun vaste taken dat ding moet soms toch leeg en als ze dan toch al in de keuken bezig zijn. Ik zou dat ook gerust dan zeggen tegen de kinderen. Dat doe ik ook al vaak. Ik vind het heel normaal dat ze taken doen in het huishouden als wij daar om vragen.

Good cop, bad cop

Ergerlijk inderdaad maar ik herken dat hier ook. Het probleem is vooral dat je nog meer gaat polariseren als de ander voor 'bad cop' speelt. Je wordt dan sneller nog meer good waarna de ander nog meer bad wordt. Schiet niet op. Ik denk dat mannen gewoon zoveel directer zijn en er minder over na denken. Iets schiet hun hoofd in en ze gooien het er meteen uit. Ik heb, toen de jongens veel jonger waren, ook wel eens gezegd dat hij pas NEE mag zeggen als hij eerst heeft bedacht of het veilig voor de jongens is, veilig voor anderen, veilig voor onze spullen (en nog iets maar die weet ik niet meer) en dan pas NEE mag roepen als het dan nog ergens niet veilig is. Niet meteen: nee.

"Maar uiteindelijk maakt het eindresultaat niks uit. Ik vraag misschien 'zou je alsjeblieft even brood wil halen lieverd?' en mijn man zegt 'haal je even brood' maar we verwachten allebei dat ze het gewoon doen (tenzij ze natuurlijk een goede reden hebben om het nu even niet te kunnen doen)
Dus of het nou veel uitmaakt weet ik ook niet."

Jij vraagt je serieus uit of het iets uitmaakt? Draai het eens om en bedenk je wat je prettiger vindt als je kinderen op die twee manieren aan je vragen of je ze even kunt brengen? Of: als je leidinggevende op die twee manieren aan je vraagt of je even x of y wil doen? Zou dat niet uitmaken? Bedenk dan eens dat je het dan ook nog tegen een puber hebt die wel meer in zijn of haar hoofd heeft dan dat er brood gehaald moet worden (niet eens alleen maar hormonen overigens).

Barvaux

Het maakt niks uit in de zin dat ik op mijn lief gestelde vraag uiteindelijk ook geen nee accepteer net zoals mijn man op zijn wat minder lief gestelde verzoek.
Mijn oudste dochter zegt altijd dat ze liever heeft zoals mijn man het vraagt want dan weet je tenminste waar je aan toe bent terwijl je bij mij nooit weet of het een echte vraag is of dat gewoon een bevel is.
Natuurlijk is mijn manier veel diplomatieker maar de reactie er op van de kinderen is niet altijd welwillender.
En ze kennen hun vader natuurlijk dus ze horen het nauwelijks meer. Net zoals ze mijn beleefde vraag ook niet horen.

Maar op de werkvloer zou zijn manier inderdaad minder goed vallen bij de meeste mensen. Ik denk ook niet dat hij het daar doet want anders had hij daar vast problemen gehad (althans ik ben er niet bij dus het zou kunnen)

Jaina

Het ging er meer om dat dat niet tot de 'standaardtaken' hoort en dat hij dan ineens bedenkt dat het er wel bij hoort. Dat onverwachte, dat vinden de kinderen lastig om te accepteren, terwijl als ik van tevoren vraag of de vaatwasser even uitgeruimd kan worden, ze het wel gemakkelijker doen. Ook als wij dingen willen veranderen, werkt dat beter als we het van tevoren bespreken.

het zijn pubers

en die functioneren/denken net iets anders dan wij.....
Heel eerlijk gezegd heb ik geen zin in dagelijkse conflicten met puberella. Zeker als ik van te voren weet dat het alleen maar strijd wordt, én het niet echt belangrijk is ofwel alleen maar strijd waar niemand wijzer van wordt.
Ik denk zelf zo: ze hebben school en daar zijn ze in eerste instantie zelf verantwoordelijk voor, dat is hun belangrijkste 'taak', dat ze hun zaakjes op orde hebben (desgewenst met hulp of feedback), verder redelijk normaal gedrag. Huishouden? Ach dat komt als ze zelfstandig gaan wonen. Ik probeer zo min mogelijk moeilijk te doen over futiliteiten. Dus wel je troep opruimen, was in de wasmand, zoveel mogelijk gezellig/prettig gedrag, zoniet, ga je maar op je kamer mokken of elders. Maar niet allerhande taken. Ik heb gewoon geen zin in die strijd.
Bibi

fijn

Heel fijn om te horen dat ik niet"gek" ben. ..en dat het veel draait om hoofdzaak bijzaak. Bedankt voor de reacties

Ulla

Dat kan natuurlijk inderdaad. Ik vraag inderdaad juist ook vaak dingen ad hoc. Dat ik bijvoorbeeld opeens bedenk dat we geen brood meer hebben of dat de vaatwasser vol is of de wasmachine nog moet worden aangezet en dan vraag ik het ook wel zomaar tussendoor.
Als dat heel veel ruzie zou opleveren zou ik het ook meer inplannen maar op zich vind ik het dus ook niet zo raar dat de man van Sylvie wel zo maar tussendoor dingen vraagt.

jaina

Ik had dat dus wel zo gelezen van Ulla, opeens van het ene moment willen dat kind voortaan dus altijd de afwasser doet. Dat is iets anders dan vragen of je kind het wil doen omdat jij staat te koken, het andere kind staat te overhoren en je zo weg moet en de afwasser is nog vol.

Over het plots naar de winkel moeten: laatst had ik het vlees vergeten en toen heb ik het fornuis uit gezet en laten zien dat ik dat ook wel eens doe. De volgende keer vraag ik weer een kind of gaat mijn man.

Pubers vragen om de schoenen te gaan halen van hun vader vind ik belachelijk, het zijn geen slaven noch honden en dat zou ik mijn man wel laten weten.