Radeloos

arm kind

"Thuis kan ze niet komen wonen want mijn man en zij zijn water en vuur…."

deze zin hè… Ik word er stil van. Wat erg! Het spijt me wel, maar ik snap niet dat je als ouder je kind zo in de steek kunt laten. En dan komt er ook nog een baby straks om haar plek in te nemen.

Ik heb geen advies voor je. Ik hoop dat je dochter vooral veel andere mensen kent of ontmoet die iets (positiefs) voor haar kunnen betekenen…

brrr

'Nu heb ik een slechte relatie gehad met haar vader. Daarna nog 2 slechte relaties gehad helaas. Maar nu getrouwd en binnen een jaar dus verhuisd getrouwd en zwanger. Alles gaat prima alleen mijn dochter van 16 is haar moeder "kwijt"'

Als ik dit zo lees, is je dochter jou niet kwijt. Ze heeft je domweg nooit gehad. Vier (!) slechte relaties (want je huidige relatie met een man die niet overweg kan met je dochter kun je niet goed noemen), nu ook nog een baby terwijl je je dochter van 16 niet eens de liefde en aandacht geeft die ze nodig heeft ...

Ik hoop, net als Jippox, dat je dochter andere mensen kent die haar wel waarderen en liefde geven. Want van jou moet ze het niet hebben, dat is duidelijk.

Je zegt zelf

Je moet keuzes maken, jij bent verantwoordelijk.

Misschien kan je haar niet gelukkig maken, maar je kan haar wel een veilig thuis geven, aandacht, hulp voor school. Zorgen dat ze van puber uitgroeit tot een zelfstandig persoon die haar leven op de rit heeft. Begeleiding heeft ze nodig, ze wil dat het liefst van jou, kan jij dat haar bieden?

Als je er werkelijk niet toe in staat bent heeft je kind dan nog verdere familie waar ze terecht zou kunnen?
Jammer dat je huidige man je niet helpt met de opvoeding van je dochter, geen steun. Ben benieuwd hoe hij het zelf als vader gaat doen, hij lijkt me niet erg begripvol.

Toch

Zou ik haar niet uit schuldgevoel naar huis halen.
Het is een lastige zaak. Want straks heb je niet alleen een onhanteerbare dochter thuis maar ook een bewerkelijke baby die veel vraagt en een situatie waarin je tussen man en dochter in staat.
Ze heeft thuis gewoond en dat is al niet goed afgelopen en ook haar verblijf elders heeft niet opgeleverd wat ze hoopte.
Ik zou met de hulpverlening overleggen of er geen voorziening is in jou buurt waar ze begeleid zou kunnen wonen en naar school gaan en dan met jou aan de zijkant.
Het is ook niet erg praktisch om nu te verwachten dat de man aan de kant gaat en dochter thuis komt. Alsof je dat zo even rond geregeld hebt.
Mogelijk kun je goed uitzoeken, samen met de hulpverlening die ze al heeft, waar ze begeleid kan wonen, zo dicht mogelijk bij haar oude school en bij jou.
Het is je tot nu toe niet gelukt dus ik zou goed kijken hoe het je nu wel gaat lukken om een goede relatie te krijgen met je dochter zonder dat je in een explosieve situatie terecht komt.

ik zou

als ik jou was, wat afstand houden en kijken wat je vanuit die positie nog voor haar kunt betekenen. Want het is wel duidelijk dat jj het niet in de hand hebt met haar en haar niet aankan. En dat met straks een baby erbij gaat hem gewoon niet worden.
Ik verbaasde mij ook over jouw uitspraak dat je eerst voor haar zwichtte en de regels voor haar bijstelde en dat het toen niet meer werkte toen je ineens wel de regeld probeerde te hanteren. Wat dacht je dan: dat een meisje wat haar leven lang eigenlijk niet hoefde te luisteren dat ineens wel gaat doen als ze in de puberteit komt?

daarnaast stap je er nogal vanzelfsprekend overheen dat je huidige man het met haar niet kan vinden en zij dus het huis uitgaat. Ik vind dit dieptriest.
En van waar de overweging om haar nu wel in huis te halen? Je denkt toch niet dat het ineens allemaal anders is, dat jij haar nu wel aankan en je man ineens met haar door een deur kan?
Nee, ik zou duidelijk tegen haar zeggen dat zij beter af is ergens anders. En dat je vanuit deze posite beter contact met haar kan houden.
En pas op dat je dat ook doet zeker ook als de baby er is, want anders ben je je oudste echt helemaal kwijt denk ik.
sterkte!

Moeite met de reacties

Ik heb het moeilijk met de reacties.
Het is allemaal wel weloverdacht maar toch...

De noden van mijn zoon gaan boven die van mij.
Ik cijfer me niet volledig weg maar hij is belangrijker dan mijn partner, tot zover hij op eigen benen kan staan.

En ik zie dit in mijn situatie ook. Ik heb een stiefzoon die op het moment dat ik bij mijn vriend ging wonen er niet woonde. Nu is hij terug thuis komen wonen. Natuurlijk, het is zijn thuis in de eerste plaats. Ook het mijne maar die jongen moet nog volwassen worden. En kan dat nog niet. En ik moet maar met hem zien overweg te komen. Tot hij ook op eigen benen kan staan.

Succes aan topicstarter!

Verantwoordelijk

Het arme kind. Door de slechte keuzes die jij hebt gemaakt heeft ze geen vertrouwen, veiligheid, stabiliteit en structuur gekend. Kan ze niet op haar moeder vertrouwen. Heeft ze het gevoel dat zij letterlijk het ondergeschoven kind is en is zij het kind van de rekening. Het verbaast me dat ze niet veel eerder en nog erger ontspoord is.
Thuis komen wonen lijkt mij ook een heel slecht idee. Ik zou zoals AnneJ zegt overleggen met de hulpverlening of ze niet in de buurt op begeleid wonen kan gaan en naar school kan gaan. Heel goed van haar dat ze weer naar school wil gaan! En het lijkt mij dat zij ook veel baat kan hebben bij een vorm van psychische/maatschappelijke hulp. Gelukkig heeft ze haar vader en haar vriendje. Uiteraard zoekt ze daar wat ze van jou niet kan krijgen. Dat kan en mag je haar niet kwalijk nemen.
Ja, jij bent wettelijk gezien nog verantwoordelijk voor haar maar die verantwoordelijkheid kon en kan je duidelijk niet aan. Je kan nu ook niet opeens wel regels gaan stellen en verwachten dat zij zich daaraan houdt. Ik zou als ik jou was hulp zoeken in de vorm van maatschappelijk werk oid om aan jezelf te werken en te zien of en hoe je een betere band met je dochter kan krijgen en te voorkomen dat je dezelfde slechte keuzes en fouten maakt als in het verleden. Het is nog niet te laat. Steun je dochter vanaf de zijlijn, wees realistisch, stel niet te hoge verwachtingen, handel niet uit schuldgevoel en zorg voor een stabiel thuisfront als zij er is. Laat haar merken dat zij er wel degelijk toe doet. Dat zij nummer 1 in je leven is ook al leek en lijkt het niet zo. Kortom, laat haar aan de ene kant los zonder haar het gevoel te geven dat je haar helemaal laat vallen en wees er aan de andere kant voor haar zonder irrealistische verwachtingen en eisen te gaan stellen. Vanaf de zijlijn kan je haar helpen een veilige, stabiele en betrouwbare basis te vinden en haar school af te maken. Overleg hierover met de anderen in haar leven die haar ook daarbij willen helpen. Sterkte!

Keuzes

En dan: "drie slechte relaties gehad maar nu getrouwd en binnen een jaar dus verhuisd getrouwd en zwanger. Alles gaat prima alleen mijn dochter van 16 is haar moeder "kwijt"." Vier relaties in 15 jaar waarvan drie slechte en dan een nieuwe relatie en "dus" in een jaar verhuizen, trouwen en zwanger? Ik vind dat helemaal niet "dus" en "alles gaat prima". Al die relaties zullen er in gehakt hebben bij jou maar zeker ook bij je dochter. En dan toch weer een nieuwe relatie met een man die je dochter niet moet en andersom en ook nog een baby. Ik zou mijn kind dat niet aandoen. Want mijn kind gaat voor alles en iedereen; ook wat relaties betreft. Zeker als je al slechte relaties gehad hebt zou ik niet zo snel weer in een relatie stappen en in zo korte tijd verhuizen, trouwen en laat staan zwanger worden. En al helemaal niet als het er zo voor staat tussen je dochter en jou. Waar ben je mee bezig. Sorry hoor, op mij komt het ofwel erg naief, ofwel wanhopig ofwel erg egoistisch over. En je dochter is daar de dupe van. Komop, geef jezelf een schop onder je kont, leer van je fouten en stel het welzijn en geluk van je dochter boven het jouwe. Verplaats je eens in je dochter. Hoe moet dit alles op haar overkomen? En je nieuwe man heeft natuurlijk niets (goeds) te zeggen over je dochter. Sorry maar ik vind dit intens verdrietig en sneu. En ik hoop dat je de situatie nog ten goede kan veranderen in het belang van je dochter want zij neemt dit geestelijk en emotioneel mee als slechte bagage met alle mogelijke negatieve gevolgen in haar leven van dien. Ik hou m'n hart vast en ik hoop dat zij betere keuzes maakt in haar leven en datgene krijgt waar ze recht op heeft.

moeite Charlie

Ik snap dat je nu toch even puzzled bent van de omgekeerde reactie. Maar het gaat erom wat je zelf kunt doen en TS zit in een andere positie dan jij. Zij kan er nog voor kiezen om de verhoudingen tussen iedereen zo onder druk te zetten dat het een naar huishouden wordt, waar notabene net een baby is geboren en moeder geen greep heeft op de situatie en waar jij bent, je partner heeft zijn zoon in huis gehaald en heeft daar alle controle over.
En zoals je kunt zien gaat de voorkeur er uiteraard naar uit dat je voor je kind kiest, maar niet als je dan in een zinkend schip terecht komt.

Moon

Ik kan er niet bij dat je zo "makkelijk" over alles heen lijkt te stappen. Je dochter is op zoek naar veiligheid, vertrouwen, geborgenheid, structuur, onvoorwaardelijke liefde van een moeder.

Als ik jouw topic lees dan lees ik veel afschuifsystemen :
gedrag dochter, van vader mag veel, stiefvader kan er niet mee (oprotten dan maar dochter).

Jij hebt veel onduidelijkheid gegeven aan haar. En zij moet alles maar behapstukken. Jij bent haar moeder. Wees dan ook haar moeder!

Ik vraag mij af hoe je alles wilt doen met een "nieuw" kind erbij.
Jij moet ervoor zorgen dat ook je dochter zich "gewenst" blijft voelen en voor haar staan. Je huidige man heeft gewoon pech. Kinderen boven alles.

Ik wens je veel wijsheid en succes toe en voor je dochter hoop ik echt van harte dat zij het vertrouwen kan krijgen doordat zij mensen om haar heen zal krijgen die haar kunnen laten zien hoe het ook kan zijn.