Raad van de kinderbescherming

Halt straf?

Hoe werkt dat nou eigenlijk met een HALTstraf, wordt die alleen door politie opgelegd als vervangen van het doorsturen naar justitie, of kan de officier van justitie er ook nog voor kiezen om een HALT straf op te leggen?

Sorry

bovenstaand berichtje stond net nog op mijn scherm. Maar het anwoord staat er dus al boven. sorry

Sister

Succes vandaag! Laat je nog weten hoe het gesprek verlopen is?

Halt

Even kort want ik heb weinig tijd. Maar een HALT straf is een gepasseerd station omdat de politie het al aan Justitie heeft overgedragen. Er volgt hoe dan ook een straf uit omdat hij gewoonweg een strafbaar feit heeft gepleegd. Hij heeft nou eenmaal een klap uitgedeeld en dat is strafbaar. Dus hij ontkomt niet meer aan justitiele documentatie met alle toeters en bellen eraan.

Sister,

Tja, hij heeft teruggeslagen en dat is strafbaar (al heeft die andere jongen het uitgelokt).

Mijn zoon heeft er net een taakstraf opzitten. Hoewel de Raad van Kinderbescherming, de officier van Justitie en de Jeugdcoordinator er alle begrip voor hadden waarom mijn zoon boos werd en een klap gaf (zonder zichtbare schade) werd er een advies voor een taakstraf gegeven, omdat slaan strafbaar is.

Er staat in de brief dat jullie allebei een gesprek hebben van een uur. Dat is niet altijd zo hoor.....mijn zoon had een gesprek van nog geen half uur en wij van zo´n 40 minuten.

Jouw man kan zijn kop in zijn nek steken, dat helpt jullie zoon niet. Hij heeft geslagen en de pech dat er aangifte tegen hem is gedaan.

Mocht het ooit weer gebeuren dat jouw zoon wordt uitgelokt moet ie er voor zorgen dat er getuigen erbij zijn......dan kan ie namelijk zelf aangifte doen.

Mijn zoon heeft een taakstraf gekregen, heeft het keurig gevolgd. Doordat wij steeds zijn komen opdraven is het niet naar de kinderrechter gegaan en hoefde hij dus niet voor te komen. Hij heeft geen strafblad gekregen.

Sister,

sterkte met alles. Ik weet hoe je je voelt;-)

Jade

Bedankt voor je reactie! Dat geeft toch weer hoop. Want dat is mijn grootste angst, dat hij een strafblad (heet trouwens niet meer zo) krijgt.
Het gesprek duurde bij ons wel langer. Bij zoon zo'n drie kwartier en bij ons ruim een uur. Al vertelde men bij de RvdK toen ik van te voren even belde met oa de vraag of het noodzakelijk was dat beide ouders bij het gesprek aanwezig waren, dat het ook prima was als ze zoon maar 10 minuten te spreken kreeg. Dus idd het kan korter.
Mijn man is overigens al wel weer wat afgekoeld hoor want hij beseft zelf ook heel goed dat het helemaal niets zal helpen om boos te blijven hierover. Morgen heeft hij toevallig voor zijn werk een afspraak met een advocaat die hij zeer regelmatig spreekt. Hij is van plan om ook even over zoon te praten. Wie weet horen we nog wat nieuws.
Wat voor taakstraf heeft jouw zoon gekregen? En weet je nog hoeveel tijd er overheen ging voordat je wat hoorde nadat je bij de RvdK geweest was? En krijg je dan een brief of hoe gaat dat?

Sister,

de reactie van de RvK was vrij vlot: na ruim een week kregen zowel mijn zoon als wij een verslag, met daarin het advies (taakstraf).

Hij heeft 16 uur gekregen. Dat was de helft van wat hij anders zou krijgen (er was veel begrip voor zijn boosheid). Hij heeft gewerkt in een verzorgingshuis:-)

Ik begrijp jouw man heel goed hoor. Er is in die tijd door ons veel gescholden met het woord wat begint met een `G´ en eindigt met ´domme´;-)

Als jouw zoon...

...zich braaf houdt aan de regels die aan hem worden gesteld door de RvK (daar moet hij voor tekenen) krijgt hij geen "strafblad". Dus hij moet zijn taakstraf goed doen dan komen daar verder geen problemen uit:-)

Wat ik me afvraag (een beetje ot)

Als je bericht krijgt dat zoon op het politie bureau zit, hoe reageer je dan als ouder?

Wij hebben een lief kind maar wel een enorme meeloper die vanuit zijn autisme niet logisch kan denken. (laatst heeft hij staan kijken bij een groep kinderen die riet in de fik staken op een houten bruggetje.) Het dring maar niet door bij hem, dat ook al doe je zelf niks je dan toch mede plichtig bent.

Wij dreigen nu hem niet van het bureau te halen als hij er ondanks onze waarschuwingen toch belandt. Waarschijnlijk een loos dreigement. Vandaar mijn nieuwgierigheid hoe je echt reageert indien je een dergelijk bericht krijgt.

Moeilijk

Hallo, ik lees net het hele verhaal en herken er best wel veel in. Een jaar geleden werden we gebeld door de politie dat onze zoon (toen ruim 16 jaar) was gepakt bij een uitgaanscentrum met XTC en Speed op zak. We schrokken natuurlijk verschrikkelijk. We hadden eerder al wat dingetjes met hem meegemaakt (blowen e.d.) maar dachten dat hij op de goede weg was. Dus niet. We hebben hem op gehaald bij het uitgaanscentrum en hij was behoorlijk van de kaart en zei dat hij er nu helemaal klaar mee was. Hij heeft toen zelf contact gelegd met Tactus (daar was hij eerder in gesprek geweest voor zijn blowen) en heeft daar een groepssessie bijgewoond. Dit heeft zo ongeveer een half jaar geduurd. Ook heeft hij contact gelegd met de vertrouwenspersoon op school en haar gevraagd om hem te helpen met deze problematiek. Ook is hij in training gegaan bij Dimence voor zijn ADHD. Dit heeft hij destijds allemaal zelf in gang gezet.
Wij kregen dus ook een uitnodiging voor een gesprek bij de Raad voor de Kinderbescherming. Ik was blij met deze oproep. Op deze manier kon hij (en wij) zijn verhaal doen en laten zien dat je er spijt van hebt en de goede kant op wilt. De RvdK heeft ook contact gelegd met de school, Tactus en Dimence, zij hebben een positief woorje voor hem gedaan omdat hij zo goed bezig was.
De RvdK geeft vervolgens een advies aan de rechter. Het wil dan nog niet zeggen dat ze het opvolgen.
Tenslotte moest hij voorkomen en heeft hij een jaar voorwaardelijk gekregen. We zijn nu een jaar verder en het gaat super.
Hij had zich aangemeld bij de opleiding Veiligheid en Vakmanschap. Dit is een vooropleiding voor een baan bij defensie. Hij wil het liefst naar de marine. Je mag dan ook absoluut geen stafblad hebben. Hiervoor heeft hij allerlei testen gedaan en een intakegesprek. Hij heeft daar het hele verhaal gewoon heel eerlijk verteld. Dat hebben ze heel erg gewaardeerd.

Vorige week heeft hij bericht gekregen en is hij toegelaten op de opleiding. Hij is nu bijna 18, en zo zie je maar weer dat het ook allemaal wel weer goed kan komen. Kost alleen heel veel zorgen, tijd en energie.

Dus een baan bij de politie voor jullie zoon is nog niet helemaal van de baan lijkt mij. Mijn advies: misschien beetje aan de late kant: gewoon laten zien dat je spijt hebt en dat je er als ouders niet achter staat wat hij heeft gedaan maar hem wel wilt steunen om dit in goede banen te leiden.

Succes met alles en het beste er maar van hopen.

Rolo

Dank voor je verhaal! Idd veel overeenkomsten.
Zoon heeft ook echt overal duidelijk laten blijken dat hij er veel spijt van heeft en dat het echt een incident was. Het gesprek bij de RvdK is op zich ook erg positief geweest. En school doet ook zijn uiterste best om een zo goed mogelijk woordje te doen voor zoon.
A.s. maandag hebben we een door onszelf aangevraagd gesprek op het politiebureau afdeling Bijzondere wetten. Dit was ons geadviseerd door degene met wie zoon het intakegesprek heeft gehad voor zijn vervolgopleiding. Hopelijk kunnen ze ons daar iets meer vertellen over of dit feit een belemmering is voor zijn vervolgopleiding. En zo ja, dan moet hij snel wat anders gaan kiezen. Ben benieuwd.

Nikus (ook ot)

Hoe je reageert als je hoort dat je zoon op het bureau zit? In eerste instantie vol ongeloof, later ongelovelijk boos! En natuurlijk veel zorgen over hoe dit af moest lopen.
Wij werden 's ochtends uit bed gebeld omdat er twee agenten voor de deur stonden die ons mededeelden dat onze zoon die nacht opgepakt was wegens brandstichting. Samen met een vriendje die was blijven slapen.
Je voelt je verschrikkelijk bedonderd en je twijfelt aan je capaciteiten als opvoeder. En schaamte, veel schaamte.
's Avonds mochten we hem opzoeken op het bureau. Nooit gedacht dat ik dat nog eens mocht meemaken! Daar ga je dan naartoe met een tasje met kleren. Vooraf zei ik dat ik niet zou gaan huilen, maar ja, dan moet je afscheid nemen na een half uur, houd het dan maar eens droog.

Drie weken later gingen we op vakantie dus zoon heeft tot die tijd huisarrest gehad. Ik was eigenlijk van plan hem wat meer vrijheid te geven in die vakantie, maar je begrijpt dat die vlieger niet meer opging. En logeren is er ook niet meer bij.
Maar de moeder van z'n "partner in crime" reageerde heel anders en ging daar wat makkelijker mee om. Vriendje had geen huisarrest en kreeg nauwelijks straf. Wij hebben onze zoon meteen een baantje laten zoeken om de schade af te kunnen betalen aan ons (die hebben wij nl. moeten voorschieten). Vriendje heeft nog steeds geen baan. Verder moet onze zoon van ons een keer per maand vrijwilligerswerk doen.
Beetje duidelijk zo?

Zonnebloem

heel duidelijk!

Hmz...lekker makkelijk zijn de ouders van het vriendje.