Punthoofd van dochter (13)..... Chaoot..

Dat is wat moeilijk te bepalen, ik heb hier een ADHDer in huis die altijd van alles kwijt is, maar gelukkig zelden hasr sleutels. Mijn oudste daarentegen is in de eerste drie maanden op het VO driemaal zijn sleutel kwijt geraakt. De laatste mocht ie zelf betalen en toen was het klaar.

Nu hebben wij een klichtbruin vermoeden van ADD bij oudste, maar omdat hij verder prima functioneert hebben wij daar nooit iets meegegedaan. En wellicht is een wat chaotische inslag ook wel des pubers.

Jouw dochter loopt echter op alle fronten vast blijkbaar. Voor mij zou dat wel aanleiding zijn om toch die onderzoeken maar eens op te starten. En ik zou de regie van de studie overnemen. Blijkbaar krijgt ze het zelf niet georganiseerd.

Lijkt toch wel heel erg op ADD

http://www.levente.nl/watisADD.htm

Misschien herken je je dochter in bovenstaande info.

ADD op deze leeftijd vraagt om overname van de regie.
Een telefoontje een kwartier voor tijd als ze thuis moet komen.
Gestructureerde tijd voor huiswerk en overhoren.
Leiding geven aan opruimwerkzaamheden.
Een ADD-er begint met het opruimen van een kast, en verzand in een tijdschrift dat bovenop lag, en de kast wordt niet meer opgeruimd, het tijdschrift wordt gelezen, daar staat een www adres in, dat wordt ingetypt, daar staat een idee in en hup meteen maar naar de winkel enz....
Ze heeft een leraar voor het leven nodig.
Mijn man is ADD-er, en ik geef hem al jaren feedback, tips, ik beheer de klussenlijst, zou je straks dit kunnen doen en daarmee klaar kunnen zijn voor 16.00 uur? Dan kunnen we dan...
Mijn man zal nooit een leidinggevende functie kunnen uitoefenen, dat zit er gewoon niet in, hij functioneert prima op hapklare brokken in opdracht, doet zijn werk uitstekend, maar kan niet zelf de planning maken.

Mijn veertienjarige is precies zo.

De oplossing hier is, wat Ginny ook al voorstelt, de regie over te nemen. Valt niet mee met een onwillige puber. Hopelijk heeft haar school iets van magister, zodat je het huiswerk of in elk geval de toetsen bij kan houden. Is er een toets, dan kan je aangeven wanneer en hoe lang ze moet leren en haar overhoren. Vorig jaar accepteerde onze dochter onze hulp niet echt en zou ze eigenlijk moeten doubleren. Dit jaar accepteert ze onze hulp wel. We hebben het haar in het begin gewoon verplicht en nu merkt ze dat het werkt.

Probeer verder je huis zo in te richten dat het haar makkelijk gemaakt wordt om haar spullen op te bergen en weer terug te vinden. Een sleutelhaakje direct waar ze binnen komt bijvoorbeeld. Maakt ze een ongelooflijke troep van haar kamer zodat het onhygiënisch wordt en cruciale dingen (zoals schoolboeken) kwijt zijn, en helpt geen enkele strategie o het haar zelf leefbaar te houden, dan neem je het gewoon over. Klinkt stom, de kamer van je puber een paar keer per week even opruimen, maar afstromen omdat je niet geleerd hebt omdat je je boek kwijt was of een muizenplaag is ook geen pretje. Bovendien kan een enigszins opgeruimde kamer ook rust voor je dochter brengen.

Vergis je trouwens niet, onder die nonchalante houding van 'waar maken jullie je allemaal druk over' kan flink wat ontkenning en/of stress zitten. Da's namelijk ook een overlevingsstrategie. Het is niet altijd onwil, ook gemaskeerd onvermogen.

skik

Reactie....

Hoi

Echt, jullie reacties doen me al goed (ben niet de enige)...

Veel herkenbaars in wat jullie melden. Het toeval wil ook nog eens dat de aandoening waar ik in de 1e posting over sprak ADD is. En dan inderdaad ook nog eens de onwillige pubertijd...

Net wederom een leuk staaltje; de vriendin was dus blijven slapen en de beide meiden willen op stap en madame kan haar portemonnee niet vinden. Wederom een uur lang zoeken en ligt ie onder haar matras (wie bedenkt zo'n plek ??). Ga het er met manlief over hebben, de regie overnemen en me toch maar eens meer verdiepen in ADD.

Is er aan dat ADD behalve een leven lang coachen nog meer te doen ? Die tips van jullie, daar kan ik echt iets mee. Wordt vervolgd...

executieve functies

En aan de executieve functies gaan werken.
Daar zijn genoeg boeken over met tips: zoals
http://www.bol.com/nl/p/vergeten-kwijt-en-afgeleid/1001004011688853/

en voor het begeleiden van schoolwerk

De hond heeft mijn huuswer opgegeten...

en voor het begeleiden van schoolwerk

De hond heeft mijn huuswer opgegeten...

sleutels

Mijn zoon verloor ook constant zijn sleutels. Bij een schoenmaker hebben we een ketting gekocht. Daar zijn sleutels aan en de ketting zit vast aan zijn broek. Sinds die tijd geen sleutels meer kwijt. Sleutels gaan thuis in het sleutelkastje, wat we ook aangeschaft hebben. Wel een kapotte sleutel omdat hij weg liep en de sleutel nog in het slot van de deur zat. Gymtas is hij ook al twee keer verloren onderweg naar school, gelukkig ook beide keren terug gevonden. Maar ook ik word er gek van.

wat ik zou doen

Ik zou denk ik op een gegeven moment toch echt niet meer komen om de problemen op te lossen. (zoals naar het winkelcentrum gaan). Dan gaat ze maar lopend naar huis, haar achterwiel optillend. Heel jammer, maar dan maakt het wel indruk dat je iets verliest. Of nog een andere tip bij het altijd verliezen van je fietssleutel is het gewone slot eraf halen en een cijferslot geven. (maar goed, dan houden ze altijd nog kluissleutels of huissleutels over, misschien toch zorgen dat het ergens aan vast zit, aan iets wat ze altijd bij zich hebben, hun tas of jas)
Verder bij het geen sorry zeggen uit zichzelf, dan zou ik er gewoon om vragen; 'ik wil nu dat je sorry gaat zeggen tegen papa" (tenminste zo deed ik het wel tegen mijn kinderen van kleins af aan, ook tegen hun broertjes of zusjes moest dat) nu doen ze het uit zichzelf.
Maar mijn puberdochter ruimt nog steeds haar kamer veel te weinig op, dat hoort denk ik wel bij het puber zijn. Soms verras ik haar door haar kamer op te ruimen, kleine moeite en kind erg blij.
Maar het is en blijft moeilijk (heb een vriendin met een enorm chaotische zoon en zij wordt er ook helemaal gek van)

houding

Mijn dochter van 10 is ook chaotisch. Ik probeer er wel heel positief to te staan. Ik weet nog dat ik als kind de wind van voren kreeg over onhandig gedrag, dat vergrootte mijn stress niveau zo dat het absoluut niet minder werd. Sorry zeggen zou niet in me op gekomen zijn, omdat ik mijn ouders in dat geval niet als bondgenoot zag. Misschien zei ik wel sorry hoor, maar dat meende ik zeker niet. Ik voelde me ten onrechte aangevallen, want ik deed het toch zeker niet expres? Mijn gevoel van controle werd er iig niet groter van.
Manlief hier heeft soms wel de neiging dochter aan te pakken voor haar chaoticiteit, en dat probeer ik wel tegen te gaan. Ben een keer heel boos geworden omdat hij boos op haar was omdat ze haar tas vergat in een restaurant. Ik vond haar toen nog dermate jong dat ik vond dat het onze verantwoordelijkheid was daar op te letten. (dus zeg maar erop letten dat zij erop zou letten) Boos worden heeft sowieso nooit zin, regie bij dochter laten wel (zorgen dat je er zelf weinig last van hebt) en waar nodig helpen.
Dus de zaken die samenhangen met haar chaos, daar proberen we om te lachen en het neutraal te benoemen, of juist positief. Haar leerkracht doet dat gelukkig ook. (als er iets op de grond ligt dan weet ze al dat het van dochter is...) Ik straf haar nooit, probeer wel haar de gevolgen te laten voelen. Maar als ik het gevoel heb dat ze er echt niets aan kan doen (maar wel haar best heeft gedaan) dan probeer ik de pijn te delen.
En ik moedig zoveel mogelijk initiatieven aan van haarzelf om de chaos te bezweren. Nu kan dochter dat eigenlijk enorm goed, dat scheelt wel. Maar belangrijk lijkt me is dat het een proces is, dat dochter het gevoel heeft dat ze de tijd en de ruimte heeft hierin te groeien. Maar het is zeker niet per definitie negatief, er zitten ook zoveel leuke kanten aan. (hangt vast samen met haar creativiteit, spontaniteit, vindingrijkheid, enz enz)

Naast dit alles...

Is er nog iets dat zou kunnen helpen en dat is Ritalin....

Grappig eigenlijl hoe je onbewust dingen overneemt van je kind. Ik ruim al sinds een jaar dochters kamer op, geen bewuste keuze, maar uit nood geboren. Besef eigenlijk nu pas dat dat ook een vorm van de regie overnemen is. Om alle gedoe rondom school te voorkomen gaat onze dochter vanaf het begon van het schooljaar twee dagen per week naar huiswerkbegeleiding. Ik ben namelijk bang dat ze anders binnen de kortste keren er net zo voorstaat als dochter van TO.

Lijkt de mijne wel

Hier ook zo'n chaotische dochter van 13. Laat al haar kleren en boeken in haar kamer slingeren. Opruimen vindt ze niet nodig en als ze het al doet propt ze de kleding ergens in een kast of verstopt ze onder het bed. Af en toe ga ik dus ook maar weer eens aan de slag, hoewel ik echt vind dat ze het zelf moet doen.
Ze is ook al een keer haar sleutels kwijt geweest, 3 weken of zo, daarna vond ze ze toch weer terug ergens in haar schooltas. Ze had echt goed gezocht, zei ze. Agenda was ze ook een keer kwijt. Vond ik weken later ergens in de boekenkast in haar kamer.
Ze gaat regelmatig logeren en laat dan altijd wat achter. Laatst een kussen, ik was behoorlijk boos. Het interesseerde haar werkelijk niets.
Huiswerk maken is overigens ook een ramp, ze is altijd met andere dingen bezig, behalve wat ze moet doen. Ik dacht dat het puber-eigen was, maar kan dus ook ADD zijn o.i.d. Nooit aan gedacht eigenlijk...

zelf laten oplossen?

Hier heeft oudste ook de verdenking van ADD gehad....ook niks mee gedaan uiteindelijk. Want het was nog wel 'hanteerbaar'.
Maar het chaotische herken ik wel!
Oudste is 20 ondertussen en nog net zo chaotisch. Maar voor de meeste zaken zijn ondertussen wel praktische oplossing gevonden.
Het zit m in een combi van helpen zoeken naar een praktische oplossing (alle sleutels bij elkaar zodat ze b.v. altijd in de fiets zitten óf in de zak en vaste plek meteen bij achterdeur b.v.)
En 'zoek het zelf maar uit'. Het zoek-zelf-maar-uit is een keuze die je op een gegeven moment maakt om 2 redenen. Het nonchalante van 'ik kan er niets aan doen' en ook om zelf de gevolgen te ervaren van hun gedrag.
Het helpen is oke als het de eerste keer is. Is het de zoveelste keer dan passen wij. Na zo'n eerste keer overleg je om dezelfde actie de volgende keer te voorkomen. Die acties moet ze zelf uitvoeren (een beetje zeuren en erachteraan zitten ter controle) evt. kosten voor onze rekening. Daarna mag ze het de volgende keer zelf oplossen als ze de actie niet heeft uitgevoerd. Heeft ze dat wel dan helpen we misschien nog 1 keer. Maar daarna is het echt afgelopen.
Met slechte cijfers door wangedrag op school hebben wij haar aangemeld bij huiswerkbegeleiding (bood school aan, gratis) iets dat ze niet erg graag deed. Na 1 jaar kon ze het zelf. Maar ja zoiets moet je maar net hebben of particulier kunnen betalen.
Afspraken vergeten? (tandarts b.v.) dan ook zelf betalen.
O.v. niet bij zich dus boete? Zelf betalen.
Etc etc. Het heeft geholpen. Ze zet álles maar ook werkelijk álles in de agenda. Zelfs afspraken met vriendinnen. Heeft voor bijna alles wat je kwijt kan raken vaste plekken en legt alles wat ze morgen moet meenemen alvast 's avonds klaar. Ook haar kleren, ov, boeken etc.
Ze rent nog steeds bij tijd en wijle net nog niet overstuur op het laatste moment de deur uit, terwijl ze de trein bijna mist.
Maar nu mist ze 'm bijná....dus net niet helemaal.
Dát is het verschil.
Haar chaotische gedrag is dus hanteerbaar geworden.
groeten albana

Zelf betalen

Dat hoor ik vaak als oplossing: je puber zelf de kosten laten vergoeden van een vergeten tandartsafspraak of spullen die kwijt geraakt of kapot gegaan zijn. Maar hebben jullie kinderen genoeg geld om dat te betalen? Mijn veertienjarige krijgt 15 euro zakgeld. Als ze een tandartsafspraak van 22 euro vergeet is dat anderhalve maand geen zakgeld. Als ze zelf een vervangende fiets moet kopen zit ze zo een jaar zonder zakgeld. Nou vind ik niet heel gauw iets zielig, maar een jaar geen zakgeld is wel wat sneu en bovendien mis je dan grotendeels het pedagogische effect waarvoor zakgeld bedoeld is.

skik

secretaresse

Mijn dochter is reteslim, maar de normale zaken des levens zijn blijkbaar te moeilijk voor haar. Mijn buurmeisje die volgend jaar naar het BBL gaat lijkt soms slimmer dan zij. Zelfs het feit dat ze 's ochtends naar school moest leek iedere ochtend weer een verrassing voor haar. Altijd iets kwijt en dan vervolgens te laat op school komen.

Ik heb me hier mateloos aan geergert en ben echt heel vaak enorm boos op haar geweest. Ik heb hier op oo er ook wel eens over geklaagt.
Inmiddels ben ik zover dat ik het heb geaccepteerd. Dit verstrooide hoort blijkbaar bij haar. Ik beheer haar agenda, huissleutels krijgt ze niet meer mee. Als ik er niet ben als zij thuis komt, dan kan ze een sleutel halen bij de buuf. Elke avond lopen we zelf even haar kamer na op vaat die naar beneden moet. Ik begeleid haar echt. Loslaten is hier geen optie.

Ik hou mijn hart vast voor volgend schooljaar. Ze moet dan met de trein. Ben benieuwd hoe vaak ze haar treinkaart gaat verliezen. Als iemand hier nog tips voor heeft?

en over betalen

Ik heb toen dochter in 1 week 2 paar handschoenen kwijtraakte haar wel zelf nieuwe laten betalen. Die waren 10 euro en dat was precies haar maandgeld. Vond ze niet leuk en ze is ze nooit meer verloren. Maar ze heeft ze afgelopen winter ook nauwelijks nodig gehad, dus het kan toeval zijn.

skik

Ja dat is dan heel jammer zou ik zeggen, dan maar anderhalve maand geen zakgeld. Mijn dochter was heel slordig met haar fiets, regelmatig stuk en ze liet hem altijd in de regen staan. Op een dag had ze hem gewoon tijdens het uitgaan niet op slot gezet, fiets weg. Ja jammer dus, op een gegeven moment hielden wij als ouders op met het puinruimen (ze was toen 16). Een nieuwe fiets heeft ze zelf geregeld door rond te vragen op Facebook of iemand nog ergens in de schuur een oude fiets had staan, en ja hoor, dat had iemand! Ze is toch echt voorzichtiger geworden met haar spullen door onze houding. En natuurlijk matsen wij onze kinderen ook wel eens, maar ze weten niet wanneer en weten dus ook niet of wij stante pede hun probleempjes oplossen, dat maakt dat ze zelf veel meer opletten dan voorheen.

Betalen met geld of moeite

Hier heeft het vergeten van spullen consequenties voor het betreffende kind en dat kost noet altijd geld. Broodtrommel op school laten staan? Dan krijg je morgen het reserve exemplaar mee, die nog in perfecte staat verkerende Dora trommel. Echt ze springen spontaan op de fiets om te kijken of er nog iemand op school is om de deur open te doen.
Je noppen langs het veld laten staan betekent terugfietsen, mama fietst mee maar lost het niet voor je op.
Kleine dimgen door eigen schuld kapot worden voor eigen rekening vervangen. Voor oudste ook de boetes bij de bieb als het eigen schuld is.
Beheren van agenda doe ik niet, toets noet geleerd haal je een minder cijfer. Helaas maakt niet leren hier niet zo heel veel verschil, dan halen ze geen 9 maar een cijfer rond de 8. Daar leren ze dus relatief weinig van.

Die houding

Die achteloze houding kan weleens een reactie zijn op de negatieve aandacht die ze vaak krijgen voor de chaos die ze veroorzaken. Dat doen alsof het ze niet raakt is om te voorkomen dat hun ego in de put raakt. Ik denk dat je er vanuit kunt gaan dat ze er zelf ook niet blij mee zijn.

treinkaart

Je hebt van die katoenen koorden, vaak te krijgen bij een loket van het vervoer waar de kaart aan vast kan, in een plastic hulsje of zoiets. Dan om de nek, tussen 2 t-shirts in en omhouden. Ook al gaat het los in de tas, dan is de kaart in elk geval met draad en plastic huls makkelijker te vinden dan zonder extra dingen eraan.