

Puberteit
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

jeanine
27-08-2015 om 12:08
Puberteit bij bijna 14-jarige
Mijn dochter was geadopteerd toen ze 1 jaar was uit Kazachstan. Ze heeft altijd al een sterke wil gehad. Inmiddels wordt ze in oktober 14 jaar. Op school doet ze haar best en heeft als hobby gitaar. Thuis is ze soms niet te genieten. Als ze haar wil niet krijgt, maakt ze ons verwijten, spreekt tegen, weigert om iets in het huishouden te doen. Het is dan net of niets haar nog kan schelen.
Dit brengt dan spanningen teweeg binnen ons gezin. Haar contact met andere kinderen is dikwijls via Skype, smartphone, facebook. Ze heeft niet echt één vriendin waarmee ze geregeld afspreekt, het zijn er meestal steeds andere.
Omdat ik maar één dochter heb had ik graag met haar een goede band opgebouwd. Ik heb de indruk dat die er niet echt is. Ze heeft al eens gezegd dat ze niet echt een band voelt met ons. Ze neemt eerder haar vriendinnen in vertrouwen om privézaken te vertellen en heeft met ons eerder oppervlakkige gesprekken. Tevens sluit ze zich meestal binnen op terwijl wij over een mooie tuin beschikken waar er dieren zijn. Haar interesse beperkt zich tot de laptop, smartphone, TV en haar kat. Eens een boek lezen tijdens de vakantie doet ze niet.
Ik vraag mij af of dit typisch is voor meisjes van haar leeftijd of heeft dit eerder betrekking tot het geadopteerd zijn? Misschien zijn er onder jullie nog ouders die in deze situatie verkeren, dan graag antwoord.

maria
27-08-2015 om 13:08
ik krijg het idee
dat je héél veel wil, veel verwacht van haar. (Lezen, genieten van mooie tuin, goede band met jou)
Als je nu echt naar haar gaat kijken, wat wil ze en wat heeft ze nodig? Haar accepteren zoals ze is? Blijkbaar heeft ze jullie nu weinig te geven? Ik verwacht op dat gebied niets van mijn kinderen. Leuk als het er is, maar ik ben er voor hen en zij niet voor mij.
Het losmaken op deze leeftijd is natuurlijk ook gezond. Ik zou er gewoon zijn voor haar, mocht ze er behoefte aan hebben.

Evanlyn
27-08-2015 om 13:08
Typisch een puber
Hier ook zo'n exemplaar. Die doet precies hetzelfde als jij beschrijft en ze is niet geadopteerd. Ook zij neemt eerder vriendinnen in vertrouwen, dat hoort bij de leeftijd. De peer group wordt belangrijker op die leeftijd. En een boek lezen...wat is dat?? Fijn dat jouw dochter in elk geval haar best doet op school, dat zou hier wel wat beter mogen!
Soms heb ik er ook de pest over in hoor, loslaten valt echt niet mee. Maar ik hou mezelf voor dat ze nu gelukkig is en dat ze mij dus niet nodig heeft. Hopelijk weet ze de weg naar mij te vinden als ze me een keer wel nodig mocht hebben. Af en toe check ik wel (onopvallend) of het nog wel goed met haar gaat.
Wat hier wel helpt: dat ik belangstelling toon voor die games/programma's/ etc die zij kijkt. Dan hebben we contact en lachen we samen om een raar fimpje of zo. Belangstelling voor de dingen die ik leuk vind kan ik op deze leeftijd echt niet verwachten.
Maar je hebt haar dat allemaal wel meegegeven, dus misschien gaat ze over een paar jaar opeens fanatiek tuinieren of zo. Dat is juist het boeiende aan kinderen, je weet nooit hoe ze zich ontwikkelen.

Dees
27-08-2015 om 13:08
Stichting adoptievoorzieningen
IK zou als ik jou was eerst even contact opnemen met de stichting adoptievoorzieningen, zo kun je je eerste deelvraag wellicht uitsluiten. De pubertijd is namelijk de leeftijd waarbij veel adoptiekinderen toch meer bezig zullen zijn met hun afkomst.

skik
27-08-2015 om 13:08
Uit het boekje
Zo te lezen heb je een volkomen normale puberella in huis. Hoewel, ze doet haar best op school, da's best bijzonder! ;0) Eindeloosp je kamer hangen, vastgekleefd zitten aan telefoon of laptop, geen klusjes willen doen, meer naar je vriendinnen trekken voor vertrouwelijke gesprekken en goede raad dan naar je ouders en lekker mopperig of sacherijnig zijn hoort er gewoon allemaal bij.
skik

Engeltje
27-08-2015 om 13:08
Typische puber
Ik zie hier niets vreemds in hoor, volgens mij valt dat allemaal onder de noemer PUBER. Dat om te beginnen om je gerust te stellen. Maar het is wel jammer dat jullie beiden voelen dat de band niet heel diep gaat. Ik kan niet inschatten in hoeverre dat te maken heeft met haar adoptie. Hoe keek je zelf naar je ouders op die leeftijd? Misschien helpt dat je een beetje relativeren.
Dat gezegd hebbende: ook biologische ouders en kinderen zijn niet automatisch elkaars beste vrienden. Familie kun je tenslotte niet uitkiezen. En dat geldt natuurlijk net zo voor adoptiefamilieleden, ook daar hoeft het niet vanzelf goed mee te klikken. Hoewel iedereen dat hoopt en wenst (neem ik aan, als je aan kinderen begint) zijn er best veel families die uiteindelijk uit elkaar groeien (in het beste geval) of zelfs met hooglopende ruzies uit elkaar gaan. Kijk maar eens in de rubriek Relaties. Dus mijn advies zou net als dat van Maria zijn, niet teveel willen, laat haar maar (binnen grenzen natuurlijk) haar gang gaan. Hopelijk komt het na de puberteit vanzelf in orde. Je kunt een betere band niet afdwingen, en er bovenop zitten, commentaar leveren, boos worden, werkt volgens mij allemaal alleen maar contraproductief.
Ik voel wel met je mee. De band met mijn dochter (12) is ook stukken moeizamer dan die met mijn zoon. Dochter heeft een wat explosiever karakter, hoge toppen diepe dalen, ochtendhumeur en pubert flink. Dat is heel anders dan met haar knuffelige, rustige grote broer. Maar dat verandert niets aan hoeveel ik van haar hou. En ik hou ook niet meer van zoon dan van dochter. Wel anders, maar dat is niet erg.
Hoop dat je wat aan mijn overwegingen hebt.

Yvonne
30-08-2015 om 09:08
puberella
Wat ik zo lees is echt typisch puber gedrag, ik herken veel van hoe mijn dochter was toen ze 14 was. Mijn dochter kon echt het bloed onder je nagels vandaan halen toen. Zo erg dat ik 1x haar echt gezegd heb haar spullen te pakken en een nacht naar oma gestuurd. Onze band was toen ook niet goed, en de band tussen haar en mijn man nog slechter. Ze is nu bijna 17 en het is weer helemaal bij getrokken. Ze heeft net eindexamen gedaan en 3 maanden thuis gezeten. Als ik werkte kon ik haar vragen wat klusjes te doen ook als ik thuis was hielp ze me vaak. Ze bied nu zelf aan samen boodschappen te gaan doen en we hebben het erg gezellig gehad en veel samen gedaan op de dagen dat ik niet hoefde te werken.
Ik vertel dit zodat je kan zien dat het nog helemaal bij kan trekken als de puberteit weer afneemt.

Azorac
02-09-2015 om 18:09
Standaardpuber
Tsja, de adoptie kan wel een extra druk geven, maar voor de rest: typisch een pubermeisje.
Vooral blijven lachen, veel humor, niet eindeloos terugpraten (zegt de moeder met twee puberdochters die chagrijnig door huis sjokt, nergens meer de grap van inziet en stijf haar gelijk blijft proberen te halen).
Lees eens het Enige Echte Eerlijke Puberopvoedboek. Dat relativeert lekker weg.

Julia
03-09-2015 om 07:09
Reacties niet gelezen
"Omdat ik maar één dochter heb had ik graag met haar een goede band opgebouwd."
Dit zinnetje viel me op. Leg je niet te veel druk op haar op dit punt? Overigens willen de meesten dat graag hoor, ook als ze meer kinderen hebben ;-)
Wat je beschrijft, klinkt als normaal pubergedrag. Maar als je dat gevoel dat jullie geen of een slechte band hebben, al langer hebt, zou je je idd eens kunnen verdiepen in adoptieproblematiek. Het kán (hoeft niet) dat je dochter zich idd moeilijker hecht agv de adoptie. Adoptieproblematiek komt vaak in de puberteit wat sterker naar voren. Prof. René Hoksbergen heeft er veel over gepubliceerd.

jeanine
08-09-2015 om 11:09
Puberdochter
Ja,ga ik zeker lezen. Toen ze klein was, was de band goed. Het was een vrolijk, speels kind. Nu ze bijna 14 is heb ik soms de indruk dat we niets goed meer voor haar kunnen doen. Als we op reis gaan is ze happy, fleurt ze op, zoals met andere zaken maar eens het voorbij is of ze iets gekregen heeft is die blijheid weg. Ik heb soms de indruk dat ze niet blijvend kan genieten van iets dat ze gekregen heeft, behalve haar kat. Ze toont duidelijk dat ze haar lief vindt. Ze kan ook moeilijk gezag van ons accepteren, op school heeft ze daar geen probleem mee, misschien omdat ze daar geen keuze heeft. Helpen in huis doet ze enkel als we het vragen. Om haar kamer op te ruimen moet ik dit altijd vragen en dan is ze boos. Wil ze dat ik uit haar kamer blijf. Wij weten in feite weinig over hoe ze het doet op school, welke vriendinnen ze heeft enz. dat vertrouwt ze enkel haar vriendinnen toe. Daardoor is het contact eerder gelimiteerd. Ze heeft ook niet echt één vriendin waarmee ze geregeld afspreekt. Dat zou ik inderdaad liever hebben. Dan zou ze zich zo niet opsluiten met enkel smartphone en laptop (Skype). Chiro wil ze vanaf nu ook niet meer doen omdat ze dit jaar meer huiswerk krijgt. Dan wordt die vrije tijd terug vervangen door smartphone en laptop.Eigenlijk zou ik graag een geode band zien tussen ouders en dochter. Je hoort soms van die reacties wij zijn als moeder en dochter twee handen op één buik. Dat mis ik wel.

Sanne
11-09-2015 om 11:09
Jeanine
Als je een beste vriendin wil, moet je een beste vriendin zoeken.
Je puberdochter moet zich los maken. Dat is een normale, gezonde ontwikkeling. Pas dan kunnen ze weer terug komen. Uit je reactie lijkt het haast alsof je de reacties daarboven niet eens gelezen hebt.
Jij hebt een vastomlijnd beeld van wat jouw kind voor jou zou moeten zijn. Door dat door te duwen vervreemd ze alleen maar meer van je. Ze is je geen vriendschap verschuldigd.
Echt, laat haar puber zijn en zoek iemand anders om beste vriendinnen mee te zijn.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.