U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Puberella dreigt met vertrekken.
Puberdochter van bijna 15 is momenteel al haar spul aan het pakken omdat ze meent dat ik haar niet mag, nog nooit heb gemogen, zij heeft het altijd gedaan, enz. Dit n.a.v. een ruzie over het niet uitvoeren van huishoudelijke taken, (zie algemeen ouderschap). Pfffffff ik wordt gek van die meid momenteel. We hebben al zoveel met haar te stellen gehad voor wat betreft school het afgelopen jaar en elke keer belooft ze beterschap en elke keer komt ze die belofte niet na. Vorige week lag er al een brief van haar mentor dat ze nog een taak voor CKV moest doen voor de 23ste want anders zou ze een onvoldoende scoren en dit cijfer geldt als een examen cijfer. Nu vertelde ze dat ze de hele middag druk was geweest om een vragenlijst te maken voor een interview voor maatschappijleer, of ik die even wilde beantwoorden! En dat vroeg ze dus glashard tijdens de woordenwisseling over de huishoudelijke taak die ze had moeten doen vandaag. Ik weiger dat, ze roept al maanden dat ze dat moet doen en dat ze oma daar voor wil vragen, wat ze dus niet gedaan heeft.
Zo dom als ze is heeft ze zichzelf verraden door een reactie te plaatsen op mijn hyves op een tijdstip dat ze beweerde dat ze aan het leren was. Nu is de hel dus los gebroken hier, want ik heb de laptop afgepakt.
Wij schijnen niet tot haar door te dringen. Ik heb nu dus ook glashard gezegd dat ze dan maar moet blijven zitten, ze doet er ook niets voor. En ik ga haar niet iedere keer redden. Komt dit ooit nog goed??? Wie praat me even wat moed in?
Nu poot stijf houden
Je hebt deze stap gezet, blijkbaar na heel lang op haar in praten, telkens weer opnieuw proberen, telkens weer vergoelijken en begrijpen. Ik denk dat je nu even moet proberen je poot stijf te houden. Moeilijk, ik weet het.
Ik weet alleen niet of het inhouden van de laptop een impulsbeslissing was of iets waarmee je al eerder dreigde.
Ervaring heeft mij geleerd dat als ik in de valkuil trap om gefrustreerd mijn stem te verheffen, dat ik het pleit dan verloren heb. Dan gaat puberella hier nog veel harder schreeuwen, en krijgen we het opeens over heel andere dingen dan het punt waar het over ging. Dus, probeer rustig te blijven.
En ik denk ook streng.
Aan de andere kant, ik denk dat je dochter moeite heeft met plannen. Daar lijkt het allemaal op, inclusief die taakjes die ze maar niet voor elkaar krijgt. Dus ik zou een plan opstellen om haar daarmee te helpen. Niet telkens even snel uit de brand helpen, maar structureel helpen met plannen. Ook meehelpen, 's avonds de agenda in kijken. wat moet je doen, wanneer moet het klaar zijn, hoe denk je dat in te plannen. En hoe zit het met dat vak?
Op de school van mijn dochter hebben ze daar speciale formulieren voor. Volgens mij kun je zoiets ofwel zelf maken in Excel of downloaden van het net.
Het huiswerk maken moet ze wel zelf, maar je kunt het wellicht wel begeleiden.
Mijn dochter heeft in de eerste helft van dit jaar vrij slechte cijfers gehaald. We zijn dat gaan opkrikken. Had ook te maken met plannen. Ook leuke dingen zoals logeren, naar een voorstelling gaan, werden gekoppeld aan dat huiswerk. Eerst maar eens een poosje laten zien dat het goed gaat. Enfin. Nu gaat het fantastisch.
Dat ging overigens in goede harmonie, en de beloning van het harde werken was snel daar.
Ik weet niet of jouw dochter hiervoor open staat? Als ze is afgekoeld, en jij ook. Breng het positief, jullie gaan samen het tij eens keren.
En als dit al een brug te ver is, misschien moet ze dan even weg, eens even relativeren en inzien dat het thuis zo slecht nog niet is... Kan ze ergens logeren, bij een familielid of zo? Oma wellicht?
Mirreke
Bedankt voor je relativerende praatje. Helaas voor mij ben ik rustig begonnen maar heb ik mij toch laten meeslepen 
Ook een 2de gesprek monde uit in oorlog en janken. Heb dochter later nog een keer geprobeerd aan te spreken maar dat drong volgens mij ook niet tot haar door.
Voor wat betreft dat plannen; wij proberen al sinds klas 1 samen met haar te plannen. Geen idee waar het spaak loopt, waarschijnlijk geven wij haar te snel ons vertrouwen dat ze het wel alleen kan. Ik weet het niet. School helpt ook zoveel mogelijk mee op dat front. Tot nu hebben we steeds gezegd dat er meer in zit dan dat er uit komt, maar tot nu toe is het er nog steeds niet uitgekomen. Volgens de school waar ze nu zit kwam er uit een test dat ze sociaal hoogbegaafd is, geen idee wat we ons erbij moeten voorstellen.
Ik ga zo eerst maar eens slapen en hopelijk ziet de wereld er morgen wat zonniger uit. Dat laatste hoop ik trouwens van harte want middelste is op kamp en ze slapen in tentjes en het giet hier enorm :(
Samen en tot hier
Ik ben nogal van het samendoen, zou dus ook in dit geval gezegd hebben: dan doen we eerst even samen dit klusje en dan samen jouw taak. Gevolg hier was wel dat mijn pubers in huis overal de kantjes afliepen en ik meestal alles zelf kon doen. Nu blijkt goed voorbeeld toch goed gevolg te hebben want jong-volwassenen doen opeens spontaan taken die ze niet opgedragen of gevraagd zijn. Zomaar omdat de was er nog lag, hebben ze die maar opgehangen oid. Mijn samendoen komt doordat ik a. daarin geloof, samen wordt het gezelliger en makkelijker en b. omdat ik heel duidelijk koos voor tot hier en geen milimeter verder en alles wat daarbuiten viel daar ging ik geen grote ruzie over maken. Dus een puber die dreigt het huis uit te lopen, die gaat over mijn grens heen, ik laat me niet chanteren. Maar een taak die niet gedaan is, ach ja, dan niet, dan doe dat morgen svp. En in het geval van die taak voor CKV, dochter moet dat last-minute doen, dat gaat niet met ruzie en het is te laat om oma te bellen en ja dat had ze al weken geleden moeten regelen maar dat is haar niet gelukt dus dan zou ik daar wel bij geholpen hebben, maar ja dat is/was mijn aanpak en ook niet meer dan dat. Het belangrijkste: het komt goed! Zowel met mijn softe aanpak alsook met de veel strakkere hand die mijn zus hanteert, met veruit de meeste pubers komt 't goed. Als je er middenin zit, lijkt het een eindeloze strijd. En zomaar opeens een paar jaar later lijken het net verstandige grote mensen 
Rust is weer gekeerd
Vanochtend was puberella wat rustiger dan gisteravond. Vanmiddag kreeg ik een sms-je met de vraag welke taak ze had vandaag. Thuisgekomen van mijn werk werd ik verwelkomd door 2 kinderen die vertelden welke taken ze allemaal hadden gedaan vandaag:) Gelukkig kan het zo ook, en dat ze er achter zijn dat dit toch iets leuker is dan de woordenwisseling die er gisteren was.
Besef me wel dat we er nog niet zijn ;P Er zullen nog wel heel wat scenes volgen voordat er iets tot ze doordringt. Was wel even fijn om hier mijn hart te luchten, dankjulliewel.