U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Puber wil geen puber worden....
Pfff.
Net 12, en het gaat nu al niet erg lekker. Oudste (j) is altijd al een gevoelig kind geweest, met neiging tot piekergedrag, en angstige gevoelens (over de dood of zo). Zij ook al eens met hem bij een psycholoog geweest. Laatste tijd ging het prima, maar nu opeens al weken weer niet.
Hij begint de hormonen te voelen die door zijn lijf beginnen te jagen, en vind het vreselijk. Hij voelt zich niet zichzelf. Hij wil niet aan dingen denken die met seks te maken hebben. Hij voelt zich alsof ie een ander (volwassener) wezen aan het worden is dat hij niet wil zijn. Hij doet of denkt opeens rare dingen die hij niet wil doen. En vanuit een of ander doorgeslagen 'gewetenswroeging' moet hij alles wat hij raar doet of denkt ook nog opbiechten. Het is net of hij zich schuldig voelt over van alles en nog wat, hoe vaak ik hem ook verzeker dat dingen 'normaal zijn', erbij horen. En dat ieder mens wel eens een leugentje om bestwil gebruikt.
Ook raakt hij 's avonds (weer...net als vroeger) vaak overstuur. Gaat liggen piekeren, en kan dan niet meer stoppen. Het lijkt of het erger is na een extra leuke dag (doemdenkerij?? kan het wel zo leuk blijven?) Vorige week lag ie na zijn (bijzonder gezellige 12e) verjaardag 's avonds volledig overstuur te huilen in bed, en kon niet vertellen waarom.
Pfff. Ik heb met hem te doen, maar ik word er ook moe en hulpeloos van. Herkent iemand de gevoelens van een beginnende puber? Gaat het over? Moeten we terug naar de psycholoog? Ik maak me echt zorgen wat er op ons pad gaat komen als de puberteit ECHT losbarst (dit is nog maar het begin volgens mij)
Ik word er zelf ook erg moe van. Het kost zoveel energie. Al weken van die zware gesprekken, minimaal om de avond. (het is net of hij zichzelf aan-ge-pavlov-leerd heeft om 'nare gedachten' te krijgen als het donker wordt en bedtijd is). Het slurpt me leeg. Ik weet eerlijk gezegd ook niet meer wat ik hem aan afleiding of tips kan bieden. Heb hem al zo vaak uitgelegd dat HIJ de baas is over zijn gedachten, dat ie ze kan wegjagen met allerlei truukjes (moeilijk rekensommen, achteruit tellen, ademhalingsoefeningen, de dag in detail doornemen, we kennen ze allemaal) Maar het helpt maar met mate, en het blijft dus terugkomen. Soms heb ik het gevoel dat hij van zichzelf niet echt gelukkig MAG zijn of zo. Dat ie als een soort zondebok altijds iets moet hebben om 'last van te hebben' of zo. Klinkt dat raar?
Ben benieuwd wat jullie van mijn betoog denken,
een bezorgd beeldscherm
Eerste reaktie
Terug naar de psycholoog, dat lijkt me echt niet overbodig.
Sterkte ermee!
Minet
Ja, hulp
Zeker hulp zoeken,wat naar dat hij zo met zichzelf worstelt,veel sterkte!
Groetjes,Bastet
Heb al een afspraak met de huisarts gemaakt.
voor donderdag. Ik ga eerst maar even zonder hem, om even vrijuit te kunnen praten over mijn zorgen. Gisteravond was het weer helemaal mis. Bah. Ik vind het allemaal zo niet leuk. Hij had zich (behoorlijk)gesneden aan de staafmixer, en biechtte 's avonds op dat dat misschien niet helemaal per ongeluk was. En dat hij bang was dat hij weer 'rare dingen' zou gaan doen. Net of hij de controle over zichzelf volledig kwijt raakt op zo'n moment. En daar vreselijk over doormaalt (dat rumineren is precies het goede woord. Hij wil de hele tijd analyseren hoe hij reageert, en weaarom, en waar dat vandaan komt, en hoe dat voelt. Een mens zou van minder doordraaien)
Ben wel blij met jullie bevestiging dat dit niet OK is. En dat het goed is dat ik uit de rol van 'semi hulpverlener' stap.
Ik kan wel teruggaan naar de psychologe waar we eerder zijn geweest, maar eerlijk gezegd was ik niet 100 % happy met haar. Hoewel zoon er wel baat bij leek te hebben, vond ik het allemaal iets te veel wazig gepraat en te weinig concreet (Kind poppetjes laten tekenen en daar conclusies uit trekken. Steeds maar doordrammen over vader die voor zijn werk veel weg was, en dus niet bij de gesprekken, terwijl dat naar ons (en kinds) idee niks te maken had met de problemen) . Dus ik wil eens (opnieuw) aan de huisarts vragen wat ze adviseert. Ik heb het idee dat ie echt iets van therapie nodig heeft. Heel snel wat handvaten om zijn 'ongewenste gedrag' te controleren, en geen langdurige graafsessies naar allerlei potentiele oorzaken of zo. Nou ja. Ik ben ook maar een leek, we zullen zien wat de huisarts te melden heeft.
beeldscherm
Gedachtendoos
Mijn zoon reageerd hetzelfde op deze grote verandering. Hij mag van ons voor het naar boven gaan een half uurtje over dingen praten. Daarna gaat hij naar boven lezen en ontspannen. Hij heeft een gedachtendoos naast zijn bed. Als er dan nog vervelende gedachten komen schrijft hij ze op en stopt ze in de doos. Daarna mag hij er niet meer over na denken. De opgeschreven dingen bespreek ik meestal na school of een ander goed moment.
Sterkte ermee, Jun
Herkenning
Wat een herkenning!
Onze (pre)puberzoon is zomaar ineens flink in de war geraakt. Vertoont gedrag vergelijkbaar met jouw zoon. Hij maalt maar door. Of hij iets echt denkt of verzint. Wat hij leuk vindt of dat hij alleen maar denkt dat hij het leuk vindt. "Moet" allerlei dingen doen/zeggen.
Begon echt vreemde gedachten te hebben (zal niet uitweiden ivm herkenbaarheid) maar we maakten (en maken) ons echt zorgen. Bovendien was het vreemde dat hij tot dat moment een heel vrolijk en gelukkig ventje was. Wel heel gevoelig net als jouw zoon! We hebben niet lang geaarzeld en hebben een kinderpsychologe ingeschakeld. We hebben veel vertrouwen in haar.
Het kost ontzettend veel energie en het doet pijn om te zien hoe verward hij soms is. Ik kan er met mijn pet niet bij. HOe kan hij toch ineens zo in de war zijn.
Ik leef met je mee maar ik adviseer je om een goeie therapeut te zoeken want dit gaat verder dan een onzekere puber.
Klaartje
Jun/bibi
jun, ik heb de gedachtendoos voorgesteld aan zoon. Hij vond het een interessant plan. Maar vanavond is hij probleemloos in slaap gevallen (en dat terwijl ik zelf niet eens thuis was!)
Bibi, wat 'fijn' om te lezen dat er mensen zijn met soortgelijke ervaringen! Mag ik vragen wat de psycholoog met jouw kind 'doet'? Heeft hij/zij ideeen waar het vandaan komt? Wordt dat belangrijk gevonden? Uitgeplozen? Of gaan ze puur 'oplossingsgericht' aan de slag?
Ik kan ook geen peil trekken op mijn koter. Overdag is hij grotendeels de vrolijkheid zelve, maar zodra het donker wordt zie ik een bezorgde blik in zijn ogen verschijnen en gaat het vaak mis. Het lijkt wel een beetje op Margje's op-bevel-overgevende kind (elders op OOL gelezen)
Het rare is dat ik deze 'vlaag' al weken voelde aankomen. Minstens een jaar of 1 1/2 nergens last van gehad, en een paar weken terug opeens weer wat vage onrust. Eens wat lastiger in slaap vallen. Druk maken om onnozele dingetjes. En ondanks dat hij (en ik) de signalen herkenden, en van het begin af aan de kop probeerden in te drukken is dat toch niet gelukt. Ik heb hem tot ergens begin februari echt nog regelmatig gecomplimenteerd met zijn heerlijke gedrag. Zat zo lekker in zijn vel. Heeft de Cito goed voorbereid doch stressloos gemaakt. (en met prima resultaat, dat ook nog!) Had overal lol in. Hoe kan dat dan toch zo opeens omslaan?? Hij snapt en wil het zelf ook niet....
beeldscherm
Trouwens....(bibi)
die dwangneurotische trekjes die jij noemde (dingen 'moeten') die ontbreken nu, maar daar had hij in een eerdere 'dip' wel last van. Nog meer herkenning dus!
beeldscherm
Alarmbellen
Beeldscherm, hier gelijkaardige situatie met dochter aan 't begin van de puberteit. Twee dokters hadden me al gezegd dat ik DRINGEND iets moest doen, dat dit niet vanzelf over zou gaan, maar ik hoopte dat het maar een fase zou zijn. Tot ze uiteindelijk totaal niet meer kon functioneren. Dus ik ben het met de anderen eens, hier kom je zelf niet uit.
Beeldscherm
Die gewetenswroeging herken ik ook heel erg. Hij moet alles heel eerlijk vertellen. En als hij dat niet heeft gedaan (het gaat dan meestal om onbeduidende details) komt hij daar later weer op terug. De psycholoog is vooralsnog niet geinteresseerd in de oorzaak al geeft zij aan dat er meestal angst aan ten grondslag ligt.
Eerst moet de verwardheid weg. Bij hem bestaat die verwardheid vooral uit niet weten wat hij echt voelt/denkt/verzint. Wij moeten dan vrij resoluut zeggen: stop, je maalt door. Wij moeten het gedrag stoppen. Ik vind dat heel moeilijk omdat ik de neiging heb samen met hem orde in de chaos in zijn hoofd te willen scheppen. Dat werkt echter niet (ben ik inmiddels wel achter).
Net als jij vind ik het wel heel fijn om te horen dat wij niet de enige zijn. Heb heel internet afgestruind maar kreeg steeds meer het idee dat ons kind de enige was die op deze manier zo in de war raakt.
Beeldscherm
Ik heb veel aan jou en je zoon moeten denken omdat het zo overeenkomt met wat hier speelt.
Heb je nog iets aan het gesprek met de HA gehad? Wat vond hij/zij ervan?
Hier gaat het iets beter. De laatste week is hij niet meer "echt" in de war geraakt dwz dat hij bang is dat hij "rare" dingen gaat doen / dat er erge dingen gaan gebeuren. Daar ben ik al heel blij om.
Hij heeft ook 2 keer gezegd dat het veel leger in zijn hoofd is. Hopelijk zijn we op de goede weg.
Ik hoop dat het bij jou ook wat beter gaat!
Bibi,
ja , ik ook aan jou....
Huisarts was vrij resoluut. Doorverwijzing naar relatief groot instituut voor pinderpsychiatrie hier in de buurt. (ze hebben er ook psychologen gelukkig, ik vind psychiatrie wel heel heftig klinken). 'gewoon' terug naar de psycholoog 9waar ik niet overdreven gelukkig mee was) vond ze te 'wazig'. Hier doen ze in 1 dag een hele hoop checks met ouders en kind, en daarna Hoppakee, een actieplan (waarschijnlijk iets van cognitieve huppeldepup, gewoon, concrete handvate om iets aan zijn gedachten te doen)
Ze vond zijn 'geval' niet mega-dramatisch of extreem (daar was ik toch wel nieuwsgierig naar) maar zeker met de opstartende puberteit, en het feit dat ie wel een beetje een historie van gevoeligheid, piekerneigingen en een eerdere serieuze dip heeft vond ze echte actie nu wel een goed plan.
Gek genoeg gaat het nu ook weer wat beter met zoon. Misschien dat het feit dat er 'aan gewerkt gaat worden' al helpt....nu nog even afwachten hoe snel wa aan de beurt zijn...
Beeldscherm
Beeldscherm
Fijn dat er nu snel actie ondernomen wordt. Ik ben wel geinteresseerd in de behandeling die hij gaat krijgen. Het lijkt hier met de aanpak van de therapeut wel beter te gaan maar hij gaat er alleen naar toe (vind ik op zich goed) en ik heb soms het idee dat hij sommige dingen die zij zegt niet goed oppikt. Geeft er een andere uitleg aan dan mi de bedoeling is.
Ook zegt zij dat hij over sommige dingen niet teveel moet praten omdat het dan steeds groter wordt. Daar kan ik mij op zich wel in vinden maar wat gaat er dan om in zijn hoofd.
Toch is hij wel vrolijker dus misschien moet ik mij daar maar aan vast houden.
Groetjes en sterkte