U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Puber vindt zichzelf te dik, ontwikkelt eetstoornis
Sinds een maand of 3 is mijn dochter bezig met haar lijn. Hoewel ze niet te dik was, kon het geen kwaad dat ze gezonder ging eten. Meer fruit, minder jus en andere vette dingen. Helaas is ze nu erg aan het doorslaan. Ze was al geen grote eter bij het warme eten, maar nu is het helemaal minimaal. Ze is bijna 10 kg afgevallen en haar bmi is nu 20. Verder eet ze veel fruit en rauwkost, dus ik ben niet bang voor tekorten ofzo.
Ik zag alleen wel dat ze steeds ongelukkiger werd. Afgelopen weekend kwam het hoge woord er uit: ze vindt zichzelf veel te dik. Staat 10 keer per dag op de weegschaal en is diep ongelukkig omdat ze zo dik is (in haar ogen; ik zie een geweldig mooie meid). Vanmorgen zijn man en ik zonder haar medeweten naar de huisarts geweest en hij raadt aan meteen hulp te zoeken. Dat had ik haar trouwens al gevraagd of ze met iemand wilde praten, maar ze zegt dat dat alleen kan helpen als ze eerst meer afvalt. Vanavond gaan we met haar in gesprek en hopen dat we een afspraak met de psycholoog kunnen maken.
Ik ben zo verdrietig dat mijn meisje zo ongelukkig is. Objectief gezien heeft ze alles mee in het leven, en toch is ze zo verdrietig. Ze is op de basisschool gepest en ik ben bang dat dat nu een rol speelt. Op haar huidige school heeft ze het heel erg naar haar zin, hoewel ze nu haar klasgenoten ziet als allemaal slanke dennen en dat zij daar als moddervet figuur tussen loopt.
Ik ben nu op mijn werk, maar de tranen zitten hoog. Wilde hier even stoom afblazen.
statistieken
Nou ja om dat logica er dan maar wel bij te halen heeft desbetreffende arts wel met feiten en zoals jij/jullie dat noemen statistieken dit aangetoont maar ik wil hier verder niet op ingaan want inmiddels is mij wel duidelijk dat jullie de artsen zijn en er alles vanaf weten.
Waar ik me veel meer zorgen om maak is de dochter van Dioge. Ben benieuwd hoe het nu gaat. Moet zeggen dat ik het jammer vindt dat jullie achter haar rug om contact hebben gezocht met een psychiater. Zo belangrijk dat ze hier zelf achter staat want als ze het voor jullie doet, heeft het geen effect. Hopelijk is de psychiater wel een deskundige m.b.t. eetstoornissen anders zal ze ook daar tegen onbegrip aanlopen en zal het misschien wel een hele lange weg kunnen worden.
Het raakt me ook als ik lees dat ze op de basisschool veel is gepest. Wellicht is dit de oorzaak dat ze zo met eten bezig is. Pesten heeft zoveel impact en het is heel belangrijk om daar over te praten. Je verteld ook dat ze zichzelf ziet als "modder vet" tussen allemaal slanke dennen. Heeft ze dit met jullie gedeeld. Onderwerpen die zo belangrijk zijn om over te praten. Veel belangrijker dan het wel of niet eten. Ze moet zichzelf accepteren zoals ze is en van zichzelf houden.
Pesten
Mijn dochter wordt op dit moment behandeld met EMDR en gesprekken. Het lijkt haar wel goed te doen maar omdat ze er nog middenin zit kan ik er niet veel van zeggen. Ik hoor van anderen wel goede ervaringen.
Het argument van DC: zonde van je leven, heb ik dochter in het verleden ook meegegeven. Ik had een collega die al jaren aan het jojoen was en daar haar dochter mee waarschuwde dat vooral niet te doen.
Bij dochter hebben we in overleg ook goede gedachten in haar agenda geplakt zodat ze die steeds tegen komt: je bent goed zoals je bent e.d.
Het verschil is nog wel dat dochter het verstandelijk wel weet maar het nog niet zo ervaart en daar hoop ik wel op.
Hier overigens gelukkig geen eetstoornis hoewel ik er altijd op beducht ben geweest vanwege haar karakter, met autisme, faalangstig en perfectionistisch.
achter haar rug
Wij hebben er bewust voor gekozen om eerst contact met de psycholoog en arts te hebben omdat er wachtlijsten zijn. Op het moment dat er een plek is zullen we haar voorstellen naar de psycholoog te gaan.
Zoals ik eerder zei: het lijkt alsof ze opgelucht is dat ze het verteld heeft. Het is bespreekbaar geworden en dat vindt ze erg fijn. Ik maak geen opmerkingen over haar eten of haar eetgewoonten. Alleen als zij aangeeft dat ze 's middags zo moe is, dan zeg ik haar wel dat dit ook kan komen omdat er weinig energie in haar lichaam komt overdag. Met twee crackertjes en een handje tomaatjes red je dat niet. Dat vertel ik haar als feit, niet als oordeel (hoop ik tenminste).
Maar ik zie haar ook over haar buik strijken als ze denkt dat niemand kijkt en voor de spiegel draaien of die broek echt niet dik maakt. Haar zelfbeeld is (nog lang) niet wat het wezen moet.
Ingebeelde lelijkheid, geen goed beeld hebben van wat je in de spiegel ziet of aan jezelf ervaart. Dat hebben we voor een deel goed kunnen krijgen met argumenten. Het benoemen wat mooi aan haar is en dat is heel wat.:-)
de schijn ophouden
Iemand met een eetstoornis is een ster in de "schijn ophouden". Trap daar niet in. Volgens mij heb je wel goed in de gaten wat er in je dochter omgaat en dat is heel fijn.
Een goed zelfbeeld zit hem in haar uiterlijk maar ook zeker haar innerlijk. Als je dan ook nog in de puberteit zit, is dat helemaal moeilijk.