U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Puber van 16
Hallo ik ben nieuw hier en ben al een tijd opzoek naar vragen over de opvang van mijn neefje.
Onlangs hebben mijn vriend en ik besloten mijn neefje in huis te nemen,er was heel veel op en neer gereis van vader naar moeder en hij voelde zich enkel bij zijn moeder thuis.
Totdat hij op den duur bij ons op visite kwam en wij het verhaal van hem een beetje aanhoorde,hij was erg verdrietig over het feit dat zijn vader een vriendin had en hem keihard zei geen tijd voor hem te hebben.
Nou ik kan jullie vertellen dat het een klap recht in mijn gezicht was toen ik dat hoorde.
Hij vertelde ons dat hij die aandacht zo nodig had om zijn examen te doen hem uit bed te halen tijden af te spreken over naar huis komen,want hij mistte dat kortweg.
Bij zijn moeder heeft hij dat wel maar aangezien zijn vrienden hier in de stad wonen is het toch fijner een thuis te hebben.Op een gegeven moment in Maart was hij door ruzie met zijn stiefpa over een stage weggelopen van huis en kreeg ik een berichtje van zijn(letop)vader of wij zijn zoon gezien of gesproken hadden,maar had hem alleen in de middag over de app gesproken.
Dus heb ik hem gebelt en gelukkig bij mij nam hij wel op,hij was al een uur buiten in de stortregen middenin de polder.
Mijn vriend is hem gaan halen met de auto en we hadden de ouders ingelicht dat hij veilig was,alleen die stage,verplichtigen zijn er en ook stage moet er worden gelopen.
Dus op een gegeven moment is zijn moeder die avond toch nog even gekomen en hebben we hem toch zover gekregen om hem die volgende dag toch op stage te sturen en gelukkig hij nam het aan.
We hebben hem vanaf die tijd twee weken in huis gehad om hem weer op de rit te krijgen en dat ging heel erg goed.
Wij kregen mede daardoor het idee hem in huis te nemen en hem te begeleiden naar zijn eindexamens,in overleg met moeder en vader.
Er werden regels opgesteld een kamer ingericht voor zover het kon en we kregen per week 30 euro om hem te eten te geven,de ene week naar moeder de andere week naar ons en de afspraak dat hij op di avond en zaterdagmiddag iets met zijn vader ging doen.
twee weken geleden na de examens barstte de bom,hij mistte zijn vader en hij voelde zich ineens niet meer thuis,dit te kort dat te lang,en wij waren te streng ik hield lange verhalen als er wat was,mijn vriend was een chaggerijn(die zat met zijn werk)en hij wilde trug.
Ik had er alle begrip voor en heb de volgende dag zijn moeder gebelt want ik wist me er ook even geen raad mee en mijn partner idem.alle begrip hoor.
Hij is diezelfde dag nog trug naar zijn vader gegaan,hij is s'avonds nog wel even bij mijn partner langsgeweest(ik was op visite)alleen dat is totaal geescaleerd om niets.Sindsdien hebben we niets meer van hem gehoord.Ik vraag me nu dus al twee weken af,hoe hadden we het anders moeten doen,verschrikkelijk vindt ik het om gewoon niets meer van hem te zien of te horen,ik heb nog wel contact met zijn moeder,alleen die zegt ook van laat hem maar even dat bekoeld wel weer,alleen leuk is anders.
Doe je zoveel moeite voor niets lijkt het wel,van zijn pa hoeven we niets te verwachten,zijn moeder begrijpt ons wel maar kan er ook niets mee.
Die jongen gaat er nu vanuit dat alle problemen zijn opgelost met zijn vader(waar de verkering van uit is)maar volgens zijn moeder heeft hij het nooit over zijn vader gehad en vooral niet over missen van zijn vader,en hij had het hier super naar zijn zin.Zijn vader vond het allemaal wel best.Zijn moeder had hem zelfs zijn vader nog geapped,en hem gezegd of hij hier van geleerd heeft,maar dat viel in slechte aarde,nou of hij dan maar meer tijd voor zijn zoon had,en het antwoord was letterlijk"ieder leidt hier zijn eigen leven".
Kortom nu staan we aan de zijlijn en ik vraag me echt af wat kunnen wij nog doen voor hem,want volgens zijn moeder gaat dit straks toch weer fout,maar wij zijn geen jojo's,al neem ik hem zo weer in huis,maar wil ook niet steeds het verdriet dat hij straks weer weg is.
Hij is gisteren met een vakantiebaantje begonnen en ik heb hem toch maar even gebelt maar hij was zo gesloten zakelijk bijna,dat ik het echt niet meer weet.
Wie heeft hier ook ervaring mee?ik hoor het graag,want jullie begrijpen ik zit er erg mee.
Wie heeft ervaring met pubers, vraag je?
Fijn dat jullie er voor hem waren tijdens zijn examen periode.
Dat was jullie doelstelling, hem daar doorheen helpen. En dat is jullie gelukt.
En nu voel je jezelf tekort gedaan, had meer dankbaarheid verwacht.
Dat is nou net iets waar een puber niet aan denkt, dank je wel zeggen.
Deze jongen is zich aan het losmaken van zijn ouders, daar heeft hij de leeftijd voor. En dan krijgt hij er een paar surrogaat ouders voor terug.
Mijn advies is, laat hem los, wees er voor hem als het hem even zelf niet lukt, en biedt hulp wanneer hij zelf aangeeft dat hij dat nodig heeft.
Dit is denk ik de ervaring van elke ouder, dat je aan de zijlijn huiverig toekijkt naar hoe je kind zich in de maatschappij staande houdt, trots bent als het goed gaat en angst hebt wanneer je ze ziet worstelen, maar altijd de deur openhoudt voor back-up.
betrokkenheid
Loslaten inderdaad. Je bent er voor de kinderen, zij zijn er niet voor jou. Dat je er in de pubertijd voor ze bent zijn ook momentopnamen. Het kan inderdaad wat ondankbaar overkomen maar ze zijn met zichzelf bezig en jij bent deze periode alleen maar faciliterend, hotel mamma. Maar het is dankbaar werk zullen we maar zeggen. De gesprekken die je soms ineens hebt, de ontwikkeling die je bij die kinderen ziet, hoe ze ineens zelf zaken gaan oplossen waar jij je zorgen over maakt, natuurlijk ook de stomme dingen die ze doen.
Ik zou het zo doen, bel hem op en zeg: jij bent natuurlijk niet met ons bezig, maar wij wel met jou, en we willen heel graag af en toe contact houden. Heb je zin om morgen (niet te ver vooruit dan wordt je nog vergeten ook) te komen eten?
En dan hoop je dat hij dat ook doet. Bel anders af en toe gewoon uit belangstelling even op en maak een praatje.
Ik kreeg vroeger ook nog weleens een briefje van een tante in die periode. Je zou ook nog een mail kunnen schrijven.
Het is een belangrijke periode in het leven van iemand. De overgang van kind naar volwassene.
preken
Preken: pubers laten zich niet makkelijk opvoeden. Ik preek ook weleens en dat zegt zoon: je zeurt teveel. Maar goed, dan herinner ik hem er maar aan dat ik als ouder het recht op zeuren heb.
Maar evengoed kun je ze echt niet meer de les lezen. Je kunt beter luisteren en vragen. Want inderdaad, ze hebben benen en als het ze niet bevalt zijn ze zo vertrokken. En je wilt dat het in goede harmonie verloopt en dat ze wat aan je hebben.
Dus liever wat 'vanaf de zijlijn' reageren dan vol er bovenop.
herkenning
en ik sluit me aan bij anderen.
Blijf het contact open houden zoals al gesuggereerd, maak geen verwijten, want inderdaad jongeren van die leeftijd zijn het centrum van hun eigen uiversum, dat is nu eenmaal zo.
Op een dag zal hij inzien hoe bijzonder jullie waren toen hij jullie nodig had.
Super
Heel erg bedankt voor jullie reacties,hij stond gisteren en vandaag weer vrolijk op de stoep.Het was weer als vanouds,maar nu blijf ik wel op mijn hoede en idd de klaagliederen kwamen,maar ik ben er niet op door gaan hameren.Volgende week gaat hij naar de psycholoog en ik ben benieuwd wat die de komende tijd nog voor hem kan doen.Voor ons is het beter er dan te zijn voor hem dan hij voor ons.Wel fijn om adviezen te lezen,en diep in mijn hart hoop ik dat hij terugkomt zodat we kunnen afmaken waar we aan begonnen zijn,maar subtiel.
Thxxx
leuk om te lezen!
En misschien vertelt hij je over 10 jaar opeens spontaan hoe belangrijk jullie op een cruciaal punt van zijn leven voor hem geweest zijn. Of komt hij je hondstrouw bezoeken als je oud bent (heb ik in mijn omgeving gezien).
Of niets van dat alles
Geen dankbaarheid of wat dan ook.
Probeer voor jezelf ook te kijken waar haal jij de lol uit, de voldoening. Het levert jou ook iets op zonder dat hij dankbaarheid uit, zijn liefde of genegenheid toont of iets anders prettigs doet.
Haal daar je bedankje uit: een lieve lach, of een diploma en een baan als hij ouder is, zonder woorden of een nadrukkelijk gebaar.
Je doet het natuurlijk goed, ik vind het knap wat je doet en met bovenstaande wil ik vooral zeggen dat je de energie die je geeft uit de kleine dingen kant erug halen.