U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Puber loopt weg van huis naar haar vader
Hey,
Sinds 2006 zijn mijn ex-partner en ik uit elkaar. Al 11 jaar maakt hij me het onmogelijk. Is het niet financieel dan is het met gepest via de kinderen of zet hij de kinderen tegen mij op.
8 jaar werden wij opgevolgd door een psychologe (die zijn vriendin was)
Normaal wordt dit niet gedaan, maar de kinderen voelde zich er goed bij dus wou ik ook de kinderen daar verder laten opvolgen. Hij dacht hier zijn voordeel uit te halen maar heeft door de jaren heen gezien dat hij diegene was dat manipuleerde en dat hij niet correct handelde. Die uitspraak was niet verwacht en naar zijn zin. Dus hij loopt naar iemand anders.
Dit gebeurt veel oa. met scholen gaan praten en andere instanties achter mijn rug om. Dit komt dan via de kinderen terug. Achteraf moet ik dan weer situaties recht zetten (precies of ik heb niets anders te doen)
Heel die periode van de scheiding heeft hij mij op een psychologische manier zwart gemaakt tov mijn kinderen.
Een puber is heel manipuleerbaar en uiteindelijk is het gelukt om haar voor hem te winnen. Daar mag ze staan en gaan waar ze wil natuurlijk terwijl er hier regels en structuur zijn aangezien wij met 6 mensen zijn waaronder 2 volwassen personen en 4 kinderen (17, bijna 16, 6 en 4)
Mijn puber van 15 bijna 16 is weggelopen naar haar vader en is nu 5 weken weg. Zij mijdt elk contact en antwoord niet meer op mijn berichten. Ze is ons beginnen haten.
Dit gaat door mijn hart en krijg ook gedachten zoals: wil ik nog wel dat ze terug komt met al wat we meemaakten met haar want zij was altijd tegendraads, belde politie voor ons terwijl wij niks misdeden als eens roepen omdat het de zoveelste keer was dat er niet geluisterd werd en ik weet zeker dat zij gemanipuleerd werd via berichten door haar vader... alles voor haar terug te winnen. om mij dan op die manier weer te kwetsen.
Ziek in het hoofd mijn ex partner.
Langs de andere kant zou ik graag hebben dat niet alles verloren gaat door die ene losse opvoeding. Dat ze het in ziet dat ze het hier toch niet zo slecht heeft ongeacht er regels zijn in het leven.
We hebben immers binnenkort een kamer tekort en ze zou goed van pas komen voor 1 van de 2 jongste (voorlopig wegens plaatsgebrek heb ik er mijn kantoorruimte van gemaakt.
Het tolt rond in mijn hoofd en weet niet hoe ik moet reageren tov mijn weggelopen dochter want het stoot mij tegen de borst dat zij misschien de vakantie periode wil overbruggen en dan wil terugkomen omdat zij hier geen familiemomenten zou hebben,... ze heeft namelijk tijdens de begrafenis van mijn grootmoeder gezegd dat ze nog wou terugkomen.
Zij ziet in alles haar eigen voordeel en is heel egoïstisch ingesteld. Maar kan haar daar niet in volgen....
ik zou duidelijk
ervoor kiezen om voorlopig een plekje voor haar open te houden. Op een bepaald moment kun je haar wel voor de keus stellen: op die en die datum gaan we je kamer voor iets anders gebruiken als je niet terugkomt. Want ze snapt vast dat je die ruimte niet maandenlang ongebruikt laat als je hem goed gebruiken kan.
maar ook: altijd een plekje voor haar vrijhouden. Of er in gedachte rekening mee houden, welk plekje je voor haar vrij kan maken als ze terugkomt.Ze moet wel terug kunnen komen vind ik.
En als ze gezegd heeft terug te zullen komen: dan kun je toch gerust eens vragen wanneer ze dat denkt te doen?
en trouwens...
'Ze is ons beginnen haten'
Zegt ze dat of denk jij dat? Want ze had toch terugkomen beloofd?
Begrijp het niet
We hebben immers binnenkort een kamer tekort en ze zou goed van pas komen voor 1 van de 2 jongste (voorlopig wegens plaatsgebrek heb ik er mijn kantoorruimte van gemaakt..."
Hoe bedoel je : immers binnenkort? Hadden we moeten snappen of konden we al eerder lezen dat je een kamer te kort zou krijgen? Als je al een kamer te kort hebt, waarom dan er een kantoor van maken? En begrijp ik goed dat je het ergens wel prettig zou vinden als ze bij vader blijft omdat het allemaal toch niet in het huis past?
Ik vind het een wat warrig verhaal maar misschien lees ik het verkeerd.
Schep duidelijkheid
Neem kontakt op met vader, geef aan dat je het prima vindt dat zij bij hem gaat wonen, regel alles wat nodig is (adreswijziging, alimentatie school) en geef bij je dochter aan dat dit de afspraak is die je met vader gemaakt hebt.
Dat geeft jou duidelijkheid en het geeft aan dat niet je dochter beslist, maar jullie als ouders.
Ondertussen zit je nog met twee knopen in je maag: de ene knoop is: wat zal er van haar terecht komen? er zijn nu al veel dingen waar je zorgelijk naar kijkt, dus niet alles komt straks door de vader. Je dochter lijkt niet de gemakkelijste te zijn.
De tweede knoop is: waardeert ze straks nog wel wat ik voor haar gedaan heb en hoe het bij ons was. Tsja, het zal nog wat jaren duren voordat je daar antwoord op krijgt, als je dat al ooit zult krijgen. Als je naar eer en geweten het beste hebt gedaan wat je kon doen voor haar, dan is dat in jouw ogen in elk geval het beste wat je kon doen. Of zij dat ook zo ziet is een andere vraag.
Tsjor