U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Populair neefje (13) vs. verlegen zoon (13)
Beste allemaal,
Ik wilde graag een vraag voorleggen.
In het kort over mezelf: ik ben Eva, ik ben 44 jaar, getrouwd en heb een zoon van 13 en een dochter van 9. Mijn man werkt full-time en ik zelf werk 4 ochtenden en ben gezellig thuis als de kinderen uit school komen. Mijn ouders zijn gescheiden en mijn moeder is hertrouwd later en ik heb een stiefbroer van 40.
Mijn moeder (en stiefvader) en mijn stiefbroer en ik wonen in hetzelfde stadje, dus wij zien elkaar best vaak, wat heel gezellig is. De laatste tijd zie ik echter dat mijn zoon nogal gebukt gaat onder de omgang met zijn populaire neef, de zoon van mijn stiefbroer.
Mijn zoon is 13 en zijn neef is ook 13. Qua postuur lijkt mijn zoon uiteraard op mijn man en mij. Wij zijn allebei klein (ik ben 1m63 en mijn man is 1m71) en wat molliger. Mijn zoon is iets van 1m55 en ook aan de mollige kant. Mijn stiefbroer is uitzonderlijk lang (2m08) en zijn zoon is met zijn 13 jaren ook al boom- en boomlang. Neefje is nu al rond de 1m90.
Het zijn goeie vrienden, maar qua karakter zijn het wel tegenpolen. Mijn zoon is verlegen, bedachtzaam en kan soms misschien wat klagerig overkomen. Wel is hij een lieve en slimme jongen. Houdt niet zo van sporten, meer van schaken en computeren. Neefje daarentegen is open, innemend, en een echte gangmaker en levensgenieter. Een echte sportman, die altijd in het middelpunt van de belangstelling staat en dat ook leuk vindt.
Mijn zoon zit op wedstrijdzwemmen, al 6 jaar nu, en hij doet het redelijk. Hij zal geen Pieter van de Hoogenband worden, maar hij heeft er plezier in en verbetert nog wel, doch langzaam. Eigenlijk op aandringen van mijn zoon is neefje (naast judo en voetbal) ook gaan wedstrijdzwemmen en hij zit nu sinds 6 maanden op dezelfde club als mijn zoon. Mijn zoon zwemt op de 100 m borstcrawl nu 1.20 (1 minuut en 20 seconden) en dat is voor hem een goeie prestatie. Neefje zwom bij zijn allereerste wedstrijd na 2 maanden trainen echter al 1.08 minuut en na 6 maanden trainen zit neefje al onder de minuut (58 seconden). En 58 seconden is voor jongens van 13 echt heel snel. Uiteraard is neefje meteen gevraagd voor het speciale talententeam op de club. Mijn zoon is dan aan de ene kant blij voor zijn neef, maar aan de andere kant ook wel jaloers, merk ik. Ook loopt mijn zoon al 6 jaar op die vereniging rond en iedereen kent hem wel, maar hij is redelijk onopvallend. Neefje echter, die pas 6 maanden lid is, die is nu al 'popie jopie'.
Neefje heeft ook 'altijd' verkering, en dan ook met mooie meisjes die ouwer zijn dan hijzelf. Als het uit gaat, dan staan de nieuwe meisjes ongeduldig in de rij en kan neefje kiezen! Mijn zoon heeft nog nooit een vriendinnetje gehad. Ik weet niet of hij die behoefte heeft, maar hij heeft het wel altijd over de vriendinnen van neefje of dat neefje 'alweer' een andere vriendin heeft.
Mijn zoon en neefje zijn altijd goeie vrienden geweest en neefje is erg aardig voor mijn zoon en vindt het altijd leuk om hier op bezoek te komen. Ik merk echter dat mijn zoon de laatste tijd wel heel erg benadrukt hoe hij altijd in de schaduw van Bas staat en dat hij ook zo graag populair, lang en sportiever zou zijn. Neefje is eigenlijk een van de weinige vrienden van mijn zoon, hij heeft nog 1 vriendje uit de buurt, maar gaat eigenlijk het meeste met zijn neef om. Terwijl neefje daarentegen hele hordes vrienden en vriendinnen heeft.
Het is een heel lang verhaal geworden, maar ik zou graag willen weten of jullie tips hebben hoe ik ervoor kan zorgen dat mijn zoon zich niet altijd vergelijkt met zijn neef en wat meer eigenwaarde krijgt. Ik ben erg blij dat neefje mijn zoon in van alles betrekt en zo aardig en lief is. Ik wil natuurlijk ook dat mijn zoon opgroeit tot een blij en gelukkig mens en zichzelf niet constant met anderen vergelijkt.
Alvast bedankt en ik ben benieuwd naar de reacties.
Hartelijke groet,
Eva
Andere vrienden?
Beste Eva, wat mij opvalt in jouw berichtje is de hechte band (althans zo lijkt het) van jullie familie maar ook de afwezigheid van andere mensen om je zoon heen. Het klinkt een beetje alsof de beide jongens van jongs af aan samen optrekken en er nu wat verschuiving in de vriendschap komt. Dat is jammer, maar niet zo vreemd hoor op die leeftijd.
In de eerste plaats zou ik je zoon stimuleren om eens op zoek te gaan naar andere leeftijdsgenoten, die wat meer passen bij zijn karakter en interesses. Het lijkt of hij zich toch wel erg richt op zijn neef. Een beetje losweken zou denk ik geen kwaad kunnen.
Verder vraag ik me af wat jouw rol in dezen zou kunnen zijn. Heb jijzelf een sociaal netwerk of richt je je (net als je zoon) vooral op je familie? Dat kan als voorbeeld voor je zoon belangrijk zijn.
Succes ermee: je zoon klinkt echt als een leuke jongen en ik weet zeker dat als hij zich wat meer openstelt voor nieuwe contacten, hij enorm zal opbloeien!
klasgenoten?
Heeft je zoon dan ook geen aansluiting bij zijn klasgenoten? Hij zit nu in de eerste klas?
Ook vraag ik me af of jullie in het algemeen niet eens wat minder met de familie om zouden moeten gaan, hoe gezellig het ook is?
En als jij dat wel wil, moet zoon dan altijd beslist mee? Hier willen de pubers ook lang niet altijd meer mee op familiebezoek (wat ik heel normaal vind overigens).
Je zoon houdt meer van schaken e.d. Wellicht een idee om een schaakclub op te zoek en daar lid te worden?
Over het zwemmen. Zelf heb ik dat ook gedaan en op een gegeven moment werden ze steeds kleiner en jonger en ze wonnen ook nog. Ik ben toen op waterpolo gegaan. Daar is hoe hard je zwemt minder belangrijk. Als ik je verhaal zo lees, denk ik dat dat ook wel wat voor julie zoon zou kunnen zijn. Ook goed voor zijn weerbaarheid.
Onzeker.
Neef is aardig en gaat graag met je zoon om. Is niet opschepperig of neerbuigend naar je zoon. De situatie die je omschrijft had ook thuis kunnen bestaan tussen 2 broers. Hoe zou je er dan mee omgaan? Je zoon is goed zoals hij is en wordt gewaardeerd om wie hij is. Hij zit in de pubertijd, een fase waarin je wat onzeker kan worden en je zelf minder slim, minder knap, minder sociaal handig vindt dan anderen.
Hij vergelijkt zich nu met neef, dat moet hij loslaten. Hij kan het er eens over hebben met zijn neef. Wie weet welke kwaliteiten hij opnoemt bij je zoon die hij zelf niet heeft.
Ik had vroegrr een hele knappe vriendin, zij kreeg alle aandacht van de jongens. Maar we hadden het samen erg leuk. Zij was juist heel onzeker over haar uiterlijk en vertelde dat ook aan mij. Ook dat ze graag bij mij thuis was omdat het zo gezellig was. Haar leven was niet zlo perfect, ook zij was onzeker. Het versterkte onze band, juist de verschillen en we plukten van beiden het beste.
Ik had geen reden om jaloers te zijn, ze ging graag met me om, daar draait vriendschap om.
Mee om leren gaan
Voor je zoon is dit inderdaad niet zo fijn. Bij broers en zussen zie je dit soms ook. Hij zal er toch mee om moeten leren. En het is ook heel fijn voor hem dat hij zijn goede vriend als neef heeft. Dat is ook mooi en dat zou ik ook benadrukken naar je zoon toe. Ik zou je zoon wel stimuleren om ook andere vrienden te zoeken en zich misschien wat meer te richten op de hobby's die neef niet deelt. Zoals bijvoorbeeld die schaakclub. Misschien zitten daar nog leuke kinderen op met wie je zoon bevriend kan raken? En verder ook heel duidelijk zijn leuke en goede kwaliteiten benadrukken. Als je zoon tevreden is over zichzelf en over zijn eigen leven dan zal het hem minder boeien dat neef altijd meer heeft en meer kan. Overigens is een beetje jaloezie/afgunst in die situatie ook best begrijpbaar. Dat is alleen maar menselijk. Het moet alleen niet de vriendschap gaan overheersen.
Verder is het natuurlijk heel fijn dat jullie een leuke en hechte familie hebben.
Voor wat betreft zwemmen, als dit altijd al speelde is het wel een beetje dom geweest om die neef bij dat zwemmen te halen. Verder is hij nu heel groot en sterk voor zijn leeftijd maar dat blijft niet zo dus eens zal hij wel ingehaald worden met zwemmen maar wellicht ook niet. Ik geloof niet dat hij er genoeg tijd aan besteedt om inderdaad olympisch kampioen te worden.
Zitten ze bij elkaar in de klas of op dezelfde school?
Je moet het inderdaad zien als broertjes en er ook zo mee om gaan, het lijkt er op dat het neefje gewoon een leuke jongen is en er niet vervelend mee om gaat. Laat dat zien aan je zoon, laat zien wat het neefje ook had kunnen doen wat veel vervelender voor je zoon zou kunnen zijn en laat hem inderdaad eens wat andere vrienden zoeken.
Verder zijn er maar weinig jongens die met 13 verkering hebben, zeker met oudere meisjes.
Aantal antwoorden op vragen!
Bedankt voor de reacties tot dusverre.
Hierbij mijn antwoord op een aantal vragen.
We gaan inderdaad veel met de familie (van mijn kant) om. De zus van mijn man woont aan de andere kant van het land, dus daar is veel minder contact mee. Ik heb zelf wel een eigen sociaal netwerk: ik ga regelmatig om met vrienden, kennissen, collega's en andere ouders van de zwemclub. Mijn man heeft een aantal goede vrienden, ook van vroeger nog en we hebben natuurlijk onze gezamenlijke kennissen en vrienden.
Mijn zoon gaat vrij weinig om met klasgenoten. Hij is altijd al wat stil en verlegen geweest en vindt het best moeilijk om aansluiting te zoeken. Er komt heel sporadisch wel eens een klasgenoot hier langs; dat is echt slechts 1 of 2x per jaar. Mijn zoon zit nu in de tweede klas. Mijn zoon hoeft zeker niet altijd mee als ik naar mijn moeder of broer ga, maar zowel zoon als dochter vinden het zelf gezellig en gaan vaak mee. Een schaakclub is inderdaad een goed idee. Ik heb dat wel eens eerder geopperd, maar toen had hij niet zoveel zin (2 jaar geleden ongeveer), maar het is een goed idee om het misschien eens te stimuleren. En gaan kijken bij een club als ze een 'training' hebben.
Ik weet niet of het dom is geweest om neefje bij her zwemmen te halen. Mijn zoon had er destijds op aangedrongen omdat hij dat gezellig vond en neefje was denk ik wel enthousiast geworden door de verhalen van zoon. Neef zit ook op voetbal en judo en traint 4x in de week voor het zwemmen, maar heeft volgens mij helemaal geen ambitie om Olympisch kampioen te worden. Van zijn lengte, bouw, kracht, grote handen, grote voeten heeft hij enorm veel voordeel als zwemmer, en daarom gaat hij ook zo verschrikkelijk hard. Ik hoorde dat hij zondag een wedstrijd had en daar op de 100 m borstcrawl 57.10 heeft gezwommen toen, echt ongelooflijk rap!
Zoon en neef zitten wel op dezelfde scholengemeenschap, maar niet bij elkaar in de klas. Zoon doet VWO en neef doet VMBO. Het feit dat neef op dezelfde school zit, zorgt er denk ik wel voor dat er niemand is die een vinger naar mijn zoon durft uit te steken. Ik zeg niet dat mijn zoon anders gepest zou worden, maar dat neef in de buurt is, zorgt er wel voor dat die kans nu nihil is. Ze fietsen uit school wel regelmatig samen naar ons huis of het huis van neef.
steenbokje
Ik word geintrigeerd door jouw bijna consequente aanduiding van 'neefje' terwijl het gaat om een beer van 1.90.... Steekt daar iets achter? Zou het kunnen zijn dat je dat doet, juist omdat je graag zou willen dat hij wat kleiner is? Of omdat je jist diep in je hart ook wel weet dat het om een jochie gaat, ook al heeft hij nzo'n lengte bereikt? Maar goed, neem het mee of laat het achter, wat je wil.
Een ander dingetje is, dat ik me een beetje afvraag of jij zelf niet veel bezig bent met vergelijken. Komt het wel echt bij zoon vandaan, of is het iets wat tussen jouw orden vooral leeft?Punt is natuurlijk dat het logisch is, dat jouw zoon zich vergelijkt met anderen, onzeker is enzo voort. Het hoort bij de leeftijd dat weet je natuurlijk ook best. Maar zolkang de vriendschap leuk verloopt zou ik geen pogingen doen om zoon andere cntacten áan te smeren'.
Het zou hem zelfs noig onzekerder kunnen maken; alsof hij zelf niet in staat is zijn contacten te sturen. Zou ik dus niet doen.
Als ik jou was zou ik me beperken tot praten met je zoon over de dingen die hiuj gjuist goed doet. Vooral als hij zich vergelijkt is het verstandig hem te benadrukken dat er ook veel dingen zijn die hij goed doet en zelfs beter dan neef (neefje ☺) zonder neef dan omlaag te halen natuurlijk. Iedereen heeft zijn sterke kanten en misschien zoeken ze elkaar juist daarom op; omdat ze veel van elkaar te leren hebben!
Dussssssssssss... niets meer aan doen!
Tante Sidonia
Mijn neefjes zijn van 12 - 15. Het zijn geen neven qua leeftijd.
Mijn neven zijn boven de leeftijd van mijn eigen kinderen en zijn al volwassen en studeren al of zijn al afgestudeerd.
Mijn neefjes zitten op het VO vanaf brugklas t/m 4e klas.
Geen idee waarom ik dit verschil maak. Misschien omdat de neefjes jonger zijn dan mijn oudste (17) en de neven een stukje tot heel veel ouder zijn. Wij hebben twee groepen in de familie.
Oudste neefje is al wel groter dan zijn oudere nicht en ikzelf. Maar het blijft mijn neefje.
Neefje > neef
Hallo tante Sidonia,
Het is niet bewust dat ik hem "neefje" noem. Misschien wel omdat hij 7 maanden jonger is dan mijn zoon. Zelf hebben ze er ook altijd de grootste lol in, want neefje noemt mijn zoon "mijn grote neef" en mijn zoon noemt hem "mijn kleine neefje". Ze genieten dan vooral van de verwarring die ze hiermee scheppen bij andere mensen. Dan verwachten mensen een "klein neefje van 4 jaar" en in plaats daarvan komt er dan een beer van bijna 2 meter binnen.
Mijn zoon vergelijkt zelf ook, alhoewel hij dat niet zo zal uitspreken. Natuurlijk vallen de verschillen mij soms ook wel op, maar bij mijn zoon benadruk ik vaak de dingen waar hij goed in is en ik complimenteer hem vaak. Zo ook met zijn neef, als hij bijvoorbeeld weer hard gezwommen heeft.
Het is niet zo dat ik mijn zoon nieuwe contacten wil of ga opdringen, maar ik denk dat het geen kwaad kan om eens een keer te gaan kijken bij het schaken met hem. Misschien durft hij het wel om een potje mee te spelen en met wat kinderen in gesprek te gaan over het schaken.
En ja, neef en zoon leren enorm veel van elkaar. Dat in combinatie met het feit dat ze enorm goed klikken met elkaar maakt denk ik dat ze de beste vrienden zijn!
nogmaals
Je vertelt geen slecht woord over het neefje, dat vind ik vanuit jouw positie zo opvallend dat ik (nogmaals) denk dat het gewoon een ontzettend leuke en aardige en toevallig best goed gelukte populaire jongen is die zijn neef niet vergeten is!
Kijk eens vaker naar hem vanuit die positie en stop met vergelijken.
misschien vergelijkbaar?
Wij hadden 'vroeger' ook een familie waar we zo close mee waren. Onze buren verderop in de straat. Mijn ouders waren bevriend met hen. Mijn broer met de zoon en ik met de dochter.
Van klein af aan al.
We vierden samen kerst/oud en nieuw/vakanties etc.
Bijna als familie dus. Ik was de rustige wat opvallende en mijn vriendin de gangmaker en de knapste en de sportiefste. Ze hadden het financieel ook stukken ruimer dan wij, maar dat vond ik toen niet bepaald een 'item'. Rond onze puberteit herinner ik me vooral dat mensen verbaasd waren dat wij vriendinnen waren. Wij 'pasten' volgens de algemene opninie niet bij elkaar.
Wijzelf hadden daar helemaal geen last van. We vertelden elkaar alles, maar dan ook alles. Ik was de enige die haar angsten en zorgen en onzekerheden zag en kende.
Van haar populariteit of erg knap zijn had ik geen 'last', ik gunde het haar juist. Ik was blij als ze won bij een wedstrijd. Het was een beetje of ikzelf ook won.
Ik heb nooit getwijfeld of we wel bij elkaar passen, zo ook mijn vriendin niet. Erger nog we zijn nog steeds vriendinnen. Nog steeds op dezelfde manier en nog steeds is mijn vriendin echt 100 keer knapper en populairder. Maar ik weet dat er voor haar maar 1 vriendin is die ze echt echt vertrouwd. En dat ben ik!
Als er wat is staat ze meteen klaar voor me..........
Wat kan ik me meer wensen dan dat? Iemand die iedereen wel wil als vriendin en die kiest haar hele leven al voor mij!
Misschien vergaat het je zoon net zo?
Mijn ouders en haar ouders hebben ook meermalen gepeild of we het nog wel zo leuk hadden samen. Maar het was en is toch echt zo!
groeten albana
De verschillen.
Je schrijft dat "natuurlijk jou de verschillen ook vaak opvallen". Ik denk dat je het moet loslaten daar over na te denken. Natuurlijk zijn ze verschillend, het zijn 2 verschillende mensen. Het doet me een beetje denken aan moeders met pasgeboren baby's. Constant vergelijken tijdens de ontwikkeling van hun kind. Ieder mens is anders, neef is neef en jou kind is jou kind.
Neef heeft leuke kwaliteiten maar is niet perfect, nobody is perfect.
Verhaal albana
Ik vind het verhaal van albana wel treffend. Ik heb het met tranen in m'n ogen zitten lezen...
Natuurlijk vind ik mijn zoon een lieverd en is hij de beste, de mooiste en de knapste van allemaal, maar ik ben inderdaad blij dat neef en hij zulke goeie vrienden zijn. Als ik mijn zoon objectief bekijk (voor zover een moeder dat kan...) dan had ik inderdaad qua vriendjes van hem andere types jongen in gedachten dan het populaire neefje. Maar ik denk ook dat hun vriendschap echt oprecht is, dus ik ben helemaal blij voor zoon. Goh, wat is het soms toch moeilijk om je gevoelens goed te omschrijven!
Ik lees nergens terug dat het misschien andersom ook niet makkelijk zal zijn voor neef; jouw zoon kan blijkbaar goed leren. En ik weet dat blij zijn met iq een ingewikkelde is maar het geeft mij toch een evenwichtiger beeld van de jongens: de vlotte sportieve vs de slimme bedachtzame. Wat een heerlijke combinatie en wat kunnen ze veel van elkaar leren! Ook over dat anders niet beter is en dat iedereen zijn waarde heeft. Dat is nu prachtig klassiek uitgetekend en geeft denk ik inzichten voor t leven.
Niks gras groener bij de buren! De buren gras en zelf een zwembad in de tuin! (Of bloemen of een loungeset of...)
gelukkig
Dat mijn verhaal impact heeft gehad, die ik bedoelde.
Als puber snapte ik niet eens goed wat mensen op doelden als ze verbaasd waren dat wij vriendinnen waren. Noem je dat tegenwoordig geen hartsvriendinnen?? Nou ja dat doet er ook niet toe.
De 'clou' ontging ons helemaal...........Tja ons leven was niet hetzelfde, maar juist daarom ging het denk ik zo goed tussen ons. Ik was creatief en kon goed dingen 'maken' van een lekke fietsband tot een schilderij. Mijn vriendin heeft en had daar altijd veel bewonerdering voor. En t was nog praktisch ook als je samen de hort op gaat. Ik weet altijd overal wel een oplossing voor, terwijl mijn vriendin nogal snel in de stress schiet. Bus gemist? Boek/sleutel vergeten? Ik bedenk wel iets....
Dat zijn denk ik geen eigenschappen die je zo op t eerste gezicht ziet. Maar hier vullen we elkaar naadloos aan. Zo ook met meer dingen.
We zijn misschien zo op- het eerste gezicht elkaars tegenpolen, maar echt de meeste essentiele zaken in het leven daar denken we hetzelfde over en voelen we hetzelfde bij.
Dat zien we nu, nu we ouder en wijzer zijn. Zoals we nu ook snappen waarom al die mensen altijd zo verbaasd waren.
En ach al die lui die altijd om haar heen cirkelen (dat is nog steeds zo) ik weet dat dat maar 'tijdelijken' zijn. Ik en zij ook weten dat het mensen zijn die haar zo proberen te paaien omdat ze wat van haar 'moeten', iets zoeken. Of het nu haar uitstraling, financien, positiviteit, erbij horen of wat dan ook is. En bijna altijd loopt dat mis........op een gegeven moment vallen ze door de mand, dat het ze niet echt om haar gaat, maar om wat er omheen hangt.
Nog steeds roepen we soms dezelfde reactie 's op (hoewel de meesten het nu wel weten) en als we dan zeggen ons leven lang al........vallen de ogen er helemaal uit. En dan kijken wij elkaar alleen maar aan en denken beiden hetzelfde : " Jullie kennen ons amper!" .
Pas had vriendin een feestje en dat was zo leuk om al die mensen (familie van haar ) weer s te zien. Als je zo lang met elkaar omgaat wordt je bijna familie van elkaar en als je dan volwassen bent ga je niet meer op bezoek bij je vriendin's oom en tante. Het was dus ook een feest van 'herkenning'.
De ooms en tantes wisten nog kleurijke verhalen te verhalen over 'ons' als siamese tweeling bijna en vriendin's vader deed er nog een schepje bovenop door te vertellen dat vriendin toen haar bevalling begon i.p.v. haar man of de vroedvrouw te bellen eerst mij belde. Hahaha iedereen moest erom lachen en ik? Ik vond het niet meer dan logisch.......ze was gewoon in paniek en tja dan belt ze mij wat ze moet doen......En ik zei gewoon dat ze haar man en de vroedvrouw moest bellen en dus deed ze dat. En kwam alles gewoon goed.
Voor ons logisch, zo zijn wij met elkaar vergroeit.
groeten albana
albana
Hoe gaan de broers met elkaar om?
Broers?
Welke broers bedoel je?
steenbokje
Ik had het tegen albana: "Wij hadden 'vroeger' ook een familie waar we zo close mee waren. Onze buren verderop in de straat. Mijn ouders waren bevriend met hen. Mijn broer met de zoon en ik met de dochter."
die broers
Je bedoeld de mijne en die van mijn vriendin??
Die zijn meer gelijkwaardig en bouwden een 'vriendengroep' op waar ze beiden bij hoorden. Dat hadden wij anders (vriendin en ik) vriendin had d'r fanclub en wat losse vriendinnen en ik had wel een groepje waar ik bijhoorde. Maar vriendin hoorde daar weer niet echt bij.
De broers zien elkaar ook nog steeds, hoewel wel minder dan vriendin en ik.
Niemand verbaasd zich dat hun vrienden zijn, ze 'passen' wel bij elkaar juist.
groeten albana
Aanvulling
Even een aanvulling. Iemand schreef eerder dat mijn zoon en zijn neef een perfecte combinatie zijn, en dat is de laatste weken wel weer regelmatig gebleken ook. Zoals ik al schreef doet mijn zoon VWO en neef doet VMBO.
Neef had moeite met een bepaald wiskunde-onderwerp en mijn zoon heeft zijn neef daar prima mee geholpen. Niet even 10 minuutjes uitleggen, maar ze hebben meerdere middagen hard zitten werken en daardoor had neef ook een 8 gehaald voor zijn proefwerk! Ik vind het ook mooi om te zien hoe neef mijn zoon dan ook helpt. Neef is veel vlotter en hij neemt het vaak voor zoon op en springt voor hem in de bres.
Zoon is afgelopen weekend ook met neef meegeweest naar een judo-wedstrijd en ik had hem gebracht en vond het dan weer lief dat mijn zoon op de tribune zit tussen de vriendin van neef in en een ex-vriendin van neef, die heel erg van judo houdt. En als Bas dan de mat op moest dan zaten ze alle drie hem enthousiast aan te moedigen! En hij had een gouden medaille gewonnen en dan is mijn zoon ook blij en trots, vind ik echt mooi om te zien!
En dan blijkt toch maar weer dat ze ondanks de vele verschillen tussen die twee ze de beste vrienden zijn!
Steenbokje
Wat mij opvalt is dat jij je zoon in een mindere positie plaatst. Dat doe je ongetwijfeld niet bewust, maar ik heb het idee dat je die gevoelens ook op je zoon projecteert, hij zou er wat sneu om zijn, terwijl er niks aan het handje is. Je zoon en zijn neef zijn heel gewoon de beste maatjes, wat heel fijn is voor je zoon.
Je geeft in allerlei toonaarden aan hoe aardig je neef wel niet voor je zoon is. En hoe handig het is dat die stoere grote superfavoriete neef op dezelfde school zit. Natuurlijk is dat leuk en fijn, maar je doet je zoon toch een beetje te kort vind ik. Zou je zoon het niet redden zonder zijn neef? Vast wel. Hij heeft alleen minder behoefte aan meer vrienden, omdat hij met zijn neef al de grootste pret heeft. Zonder neef had hij misschien een andere vriend gehad.
Dat de neef in een paar opzichten wat meer in zijn voordeel is, is iets wat je zoon ook bij een vriend had kunnen overkomen. Omgekeerd is jouw zoon weer in het voordeel met zijn koppie. Dat helpt hem om makkelijker te leren. Ikzelf ben standaard in het nadeel geweest bij mijn vrienden. Een sukkeltje eerste klas:-), maar ik heb me nooit achtergesteld gevoeld, of eenzaam, of jaloers. Ik ben wie ik ben en dat is altijd voldoende geweest om in sociaal opzicht goed mee te kunnen doen. Natuurlijk ben ik daar ook wel eens onzeker over geweest, maar goed, dat hoort er ook wel weer een beetje bij.
mmwoa
Het zijn toch maar onze normen, normen die jij Kaaskopje toch ook weer benoemd? Je geeft toch ook aan dat neef in aantal opzichten in z'n voordeel is? Dat is allemaal subjectief en ook maar een norm. Waarom is langer perse een voordeel? Waarom is een levensgenieter in z'n voordeel? Er zijn genoeg situaties te bedenken waarin dat maar de vraag is.
Ik houd vooral vd verschillen tussen mensen. Dat dat niet altijd opgaat bij onzekere pubers snap ik. Maar het scheelt wel als wij volwassenen niet steeds alles langs een meetlat leggen. Iemand schreef bijv dat neef 'goed gelukt' zou zijn. Nu, dat is een oordeel, waarom de ander niet?
Vergelijken
Als ik zoon en neefje vergelijk, dan is het denk ik onbewust. Het zijn gewoon verschillen die me opvallen. Ik vind niet dat het een of het ander beter is. Het is juist leuk dat mensen zo verschillend zijn. En ik vind het ook leuk dat neef en zoon zulke goede vrienden zijn, alhoewel ze heel verschillend zijn. Maar ja ze zeggen: "Opposites attrack!" en dat geldt waarschijnlijk in liefdesrelaties, maar ook in sommige gevallen bij familierelaties en goeie vriendschappen.
Kleine correctie
Ik bedoel natuurlijk: "Opposites attract!"