Overgewicht

Bibi63

Daar zeg je het precies, niet én én. We zijn het eens dat je jezelf niet alles kunt ontzeggen maar dat het om de combinaties gaat en inderdaad, wat je beweegt. Ik zou een 16 jarige liever leren om bij de Mac alleen een hamburger te bestellen en het toch gezellig te hebben met zijn vrienden. Of hij gaat stiekem alleen en propt zich helemaal vol of je verbiedt het als moeder. Dat zal eerst niet makkelijk zijn om een middenweg te vinden, en afvallen gaat dan misschien niet zo snel. Maar een leuk sociaal leven, beter in je vel zitten en in ieder geval niet verder aankomen is ook een prima streven.

Misschien

Is het wel genoeg om te accepteren dat iemand nou eenmaal een fors postuur heeft en dan naar manieren zoeken waarop je puber zelf meer verstand krijgt van gezonde voeding door samen te koken bijvoorbeeld. Of misschien om samen met een vriend te koken en eerst boodschappen te doen. Goed voor de algemene ontwikkeling, de gezondheid en het plezier samen. En geen gedoe met kilocalorien. Niet te zwaar maken. Eten moet ook gewoon een feestje zijn en geen straf.

voedsel als beloning

Eigenlijk vraag ik me af waarom we hier niet adviseren naar gespecialiseerde hulp? Net als de puberdochter hier onlangs die een eetstoornis leek te hebben? Maakt het uit dat het hier om een jongen gaat?
Ook denk ik dat we voedsel nog teveel als beloning of troost inzetten. Dat doe ik met mijn kinderen met autisme niet. In mijn omgeving een kind dat na lange tijd weer gewoon naar school geweest is. De discussie was of je dat nu ging belonen met iets lekkers uit school of een bijzondere maaltijd. Maar uiteindelijk heb ik zelf volstaan met een compliment dat ik trots was op dat kind dat het zoveel moeite en stress heeft doorstaan en toch doorgezet heeft. En ook dat ik blij was voor dat kind dat het haar gelukt was. Alle kinderen gaan gewoon naar school en nu was dat 'normale' toch weer dichterbij gekomen. Fijn voor haar. De beloning zit in het leven zelf en belonen met voedsel kan, zeker voor een kind met autisme, het zicht wegnemen op de realistische beloning.

en daarmee

Voedsel een te grote plaats laten innemen. Misschien is het ook handig om een kind dat zich overeet te helpen aan andere manieren om zichzelf te 'troosten' of te 'belonen'. Dagdromen of wegdromen, een intensieve hobby die afleidt van de dagelijkse zorgen. Een lekkere warme douche met een opgewarmde handdoek na afloop en een lekker geurtje ondertussen. Nieuw ondergoed dat prettig aanvoelt. Een keer naar de kapper. Je verwachtingen leren bijstellen en dan tevreden kunnen zijn als je verwachting wel uitkomt omdat je die bijgesteld hebt.

Eens met anne en wil

Niets aan toe te voegen.
Gr. Bibi

nog een paar tips

Ik zou ook gaan kijken naar gespecialiseerde hulp. Zeker voor een puber, het is voor volwassenen al zo'n strijd om af te vallen, lijkt het me voor een puber nog moeilijker (schommelingen in humeur, beïnvloedbaar door vanalles en nog wat, en de typische puberhonger) (mijn pubers kunnen inderdaad ook tussendoor extra boterhammen eten, gelukkig geen overgewicht hier)
Verder hebben we hier al sinds de kinderen klein waren een trampoline in de achtertuin, als je er ruimte voor hebt, zou ik er alsnog eentje aanschaffen. Is een hele goede oefening voor je zoon, iedere dag minstens een kwartier springen en later uitbouwen tot 2x een kwartier bijvoorbeeld. Hier hebben ze er nog steeds lol in. (en voor jezelf is het ook leuk, in de zomer leg ik er vaak kussens op om heerlijk te liggen zonnen) Verder kijken of je nog aan extra beweging kan komen, ik weet niet hoe ver hij van school woont en of hij met het openbaar vervoer gaat, of al fietst, maar als het kan dit dus op de fiets laten doen.
Ik zou, als hij van zijn zakgeld snoep e.d. koopt, het zakgeld voorlopig maar beheren, evenals het geld wat hij verdient met een bijbaantje. Lukt dat niet dan zou ik hem desnoods laten stoppen met een bijbaan, als hij het geld wat hij ermee verdient toch maar opsnoept. (Joke, ik weet niet meer precies of jouw zoon nou werkt, of dat ik dat verderop in iemands anders stukje heb gelezen, dus kijk maar even wat er past)

hmmm

AnneJ, ik vind 25 kg overgewicht op 16 jarige leeftijd wel fors hoor. Dat zou ik allerminst gelijk accepteren. Over 10 jaar zit er nog 10 kilo bij met alle gevolgen van dien. Als het mijn zoon was, nam ik hem mee naar de diëtist. Heb ik trouwens met mijn eigen zoon gedaan, maar hij heeft juist flink ondergewicht (ook niet goed).

Accepteren

Het is een dilemma Gonniegans. Met 'niet accepteren' en naar de dietiste gaan heeft een kind nog geen grammetje verloren. En het kan zelfs tegenwerken. Er is geen pasklare oplossing voor overgewicht. Als het met 'niet accepteren' en een 'dietist' op te lossen was hadden we nu niet zo'n groot maatschappelijk probleem. En je kunt een kind een eetstoornis, het jojoeffect bezorgen. Het is laveren. Uit een vorig draadje bleek dat focussen op gezondheid en bewegen het meest effectief is.
Je kunt een kind ook nog aanbieden aan Heideheuvel (laten verwijzen). Ik weet niet wat daar de lange termijneffecten van zijn maar op de korte termijn zijn er wel goede resultaten en er wordt aan gezondheidsopvoeding en voorlichting gedaan voor het hele gezin.
Het overgewicht kan de komende jaren van groei vanzelf minder worden als je inzet op gezond eten en niet verder aankomen. Dat zou al heel wat zijn.
En dikke mensen zijn ook niet per definitie ongezond. Ideale maten kunnen een onbereikbaar ideaal blijken te zijn.
Ik zou toch willen voorkomen dat eten een obsessie wordt. Daar kun je pas je hele leven lang last van hebben.

Hij is 16.

"Bijbaantjes stopzetten als je je geld aan snoep uitgeeft,geld beheren wat hij zelf heeft verdiend, meenemen naar een diëtist, je kind aanbieden bij Heideheuvel." Ik vind het allemaal heel stoer klinken. Je kan het als ouder allemaal aanraden en bespreken met je "kind". Meer niet, hij zal zelf toestemming moeten geven voor bijvoorbeeld medische zorg.
Een 16 jarige heeft dezelfde rechten als een volwassene, behalve als hij/zij handelingsonbekwaam is. Ik kwam daar laatst achter toen mijn zoon een medische handeling weigerde bij de huisarts en ik wat verbaast keek toen de huisarts reageerde met: "Oké, dan doen we dat niet." Mijn zoon is bijna 16.

http://www.npcf.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=265%3Arechten-van-kinderen-en-ouders-16-jaar-of-ouder&Itemid=14

Over het financiële stukje hoe we als ouders het geld willen beheren van onze kinderen, ook geld dat ze zelf verdienen met een bijbaantje. Dat uitgavepatroon overleg ik ook met mijn zoon, geef mijn mening over grote aankopen enz. Een verbod instellen dat er geen snoep mag worden gekocht vind ik echt vreemd bij een 16 jarige.

Hij zal zelf de wil moeten hebben

en dan kun jij hem de wegen tonen.
Is de wil er niet, gaat het op frustratie en mislukken uitlopen.
Dus de eerste weg is de noodzaak hiervan tot hem door laten dringen.

wil40

Tja, Wil, ik denk dat een verbod instellen op dat er geen snoep mag gekocht worden van je zakgeld wel iets is om op zijn minst te proberen. Sommige kinderen hebben gewoon nog nodig dat een ander die grenzen heel duidelijk stelt. Mocht hij zich er niets van aantrekken heb je het in ieder geval geprobeerd en het kan ook nog zijn dat hij toch minder snoep zal kopen omdat het eigenlijk niet mag.
Nogmaals, het zou mijn uiterste redmiddel zijn, inhouden van zakgeld en hem gewoon verbieden een bijbaan te nemen, of het geld te beheren. Als hij namelijk duidelijk laat merken het zelf niet te kunnen dan moeten anderen hem helpen. Mensen die niet met geld kunnen omgaan kunnen op een gegeven moment ook te maken krijgen met een bewindvoerder als het zelf echt niet meer lukt, dus waarom bij je eigen kind niet?

Merel

Als je kind niet met geld om kan gaan betekent dat, dat hij/zij meer opmaakt dan er binnenkomt. Als het goed is kan je kind niet rood staan, dus dat is niet aan de orde. Als hij/zij er snoep van koopt vind je dat het geld uitgegeven wordt aan "verkeerde dingen". Dat vind ik misschien ook, ik vind het ook zonde als het geld alleen opgaat aan "onzin". Ik vind veel snoep, koeken en energiedrankjes kopen inderdaad onzin. Maar mijn zoon vindt dat als ik mijn geld uitgeef aan make-up en andere vrouwen onzin prullen.
Dus niet met geld om kunnen gaan is iets anders als een verbod wáár het geld aan op gaat. Vooral bij een 16 jarige moet je naar andere oplossingen zoeken als alleen een verbod.

bovendien

is een verbod niet gevaarloos. Bij sommige kinderen/jongeren, in sommige situaties, werkt een verbod averechts. Dan maak je juist weer een stukje motivatie kapot.
Zo zou het iig zeker bij mijn zoon werken. Bij dochter van nog maar 10, waar we nu dus ook een plan hebben gemaakt om gezonder te eten, zou ik het ook echt niet aandurven. Ik bespreek hoogstens met haar of het haar kan helpen dat ik haar dingen verbied, maar dan geeft ze me daar dus vooraf toestemming voor. En dan evalueren we weer regelmatig enz. Zomaar verbieden zou ik echt niet durven, dan is de samenwerking om zeep en dat hebben we nu juist hard nodig. Mijn kinderen zijn nog geen 16 maar op die leeftijd kan ik me er helemaal niets meer bij voorstellen. (hetzij dus in overleg met kind)

De schuld van de buitenwereld

Jasam, neem het niet persoonlijk, maar je vat zo mooi samen waar het werkelijk dramatisch mis gaat in mijn ogen.
Ik citeer je "Hij zal zelf de wil moeten hebben en dan kun jij hem de wegen tonen."
Dat zou kunnen als het om een alcoholverslaving zou gaan. Wil je afkicken, dan rij ik je naar de kliniek. Helaas bestaat er niet zulke behandeling voor overeten, althans niet binnen het gewone verzekeringspakket. Je kunt hem natuurlijk wel naar een bootcamp in Amerika sturen, maar dat kost wat.

Jasam:"Is de wil er niet, gaat het op frustratie en mislukken uitlopen. Dus de eerste weg is de noodzaak hiervan tot hem door laten dringen."
Eh.. ja, eh.. nou...
Dit draadje druipt van een totaal gebrek aan besef van urgentie. Het is kennelijk lastig voor te stellen wat deze jongen met zich mee moet zeulen. Van elke 4 kilo aan zijn lijf, is er minstens 1 teveel. Hij weegt bijna twee keer zoveel als sommige van zijn klasgenoten. Ruim 25 kilo te zwaar, dat is ruim 5 kledingmaten, 20 centimeter buik/bil lijfomvang extra.

Nu zal bibi wel weer willen beweren dat ik dat niet kan weten, maar dat is natuurlijk lariekoek. De grote getallen gaan op voor dit geval omdat het om grote getallen gaat. Ruim 25 kilo teveel is geen kwestie meer van mooi of lelijk, maar van gevaarlijk dik, zeker voor een 16 jarige. En of die dikkerd dan 4 of 5 maten verschilt van een gezond gewicht, is volstrekt irrelevant. Het is beide ontiegelijk veel te veel.

Ja, hij zal er hard aan moeten werken, maar iedereen weet hoe lastig dat is. Ook voor volwassenen. Verleidingen weerstaan als je zelf de inkopen doet, is al niet makkelijk. Het juiste kiezen als je zelf de maaltijd bereid, is bijzonder lastig met al die verwarrende informatie. We weten dat omdat er zoveel volwassenen zijn die veel te zwaar zijn.

Eigenlijk laat dit draadje nog eens extra zien wat er allemaal nog meer meespeelt. We hebben te maken met een jongen van 16 die 25 kilo te zwaar is. Zijn moeder is er nog niet eens mee naar de dokter geweest. Ze heeft het niet belangrijk genoeg gevonden.
Hoe moet die jongen het dan belangrijk genoeg vinden? Als hij al zou willen, hoe moet hij dat dan doen? Wie doet het hem voor?

Wat heeft zijn moeder trouwens aan het advies dat hij zelf moet willen, behalve dat ze zich erachter kan verstoppen (ja, hij is wat zwaar, maar hij wil niet)?

Lees dit draadje goed en je ziet dat niet alleen moeder, maar hele hordes zich er achter willen verschuilen. Deze moeder kan niks betekenen, want hij wil niet. Ouders kunnen niks betekenen als pubers niet willen. Het is de schuld van de buitenwereld.

Dames in dit draadje: _wij_ zijn die buitenwereld voor Joke en haar zoon.

Voor ik over zijn eetgewoontes zou beginnen, zou ik.......

Toevallig laatst gelezen en ook logisch eigenlijk. Voordat je over iemands ongezonde gewoontes begint bv roken, alcohol, ongezond eten eerst een compliment geven! Dus ik vind je echt een hele leuke lieve jongen of iets anders positief. Dan zal hij er veel meer voor open staan om aan het probleemgedrag (ongezond eten) te werken. Echt waar doen!
ps: Ik was ook een vreselijke puber die de voorraadkasten van snoep koek chips leegat. Dit stopte pas toen mijn ouders het achter slot en grendel deden. Vooral uit school thuis had ik zo'n trek en kon me niet beheersen. Toen ging ik maar brood met kaas eten. Ha,ha zo van nou ja dan maar gezond. Nog steeds haal ik door de weeks geen chips, frisdrank in huis want ik kan het niet laten...... zaterdag avond is het film avond en dan mag er chips en frisdrank. 2 glaasjes voor de kinderen. Dus ik zou zeker gezond eten halen en op een speciale dag mag er wel wat lekkers. Elke keer dat hij even gaat gamen of tv eerst even 15 minuten bewegen bv wandelen zou ook een goede gewoonte zijn. Succes!

het verbod

Ik vind het nogal zwak klinken dat je je kind niet zomaar iets kan verbieden, zoals ik schreef over het zakgeld of geld wat verdiend wordt met bijbaantjes. Als mijn zoon dat zou opmaken aan chips en energydrank en hij zou een overgewicht hebben van 25 kg zoals zoon van TS dan zou het bij mij echt menens zijn. Hij heeft al bewezen dat hij het op eigen kracht niet kan, dus grijp ik in. De term dat iets verbieden gevaarlijk is, tja... niet verbieden is ook gevaarlijk. Leven wij mensen niet prima met geboden en verboden? Het is verboden om door rood te rijden, daar hou jij je zelf toch ook aan (en je kinderen?) of lap je dat ook aan je laars? Of snelheidslimieten? Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die zich er niet aan houden maar toch is een verbod een rem op 'doe maar lekker waar je zelf zin in hebt'. Ik had het er hier over met mijn kinderen (15 en 18) en zij gaven aan dat een verbod je in ieder geval doet nadenken en wij waren het er mee eens dat een kind die geen chips en energydrank (of iets anders van snaai) mag kopen van zijn zakgeld dit heus minder zal doen als zijn/haar ouders een verbod hierop hebben gegeven. Misschien doen sommigen het nog wel eens een keertje stiekem maar het is dan nog altijd minder dan dat je hier geen verbod op krijgt en het moet doen op eigen verantwoordelijkheid. Of omdat je moet weten als puber dat het slecht is en dat je het daarom niet moet doen.

En nogmaals ik denk dat het voor sommige kinderen prettiger is om je te verschuilen achter, "het mag niet van thuis", dan dat je zelf de verantwoording hebt. En nogmaals het verbod is niet zomaar een 'nee het mag niet' maar eentje met een hele duidelijke uitleg. Zoals mijn kinderen ook voor hun 18e geen tatoeage mogen of mogen roken. Natuurlijk is het altijd een hoop dat het je lukt je kinderen te overtuigen van de reden van het verbod, maar dat is natuurlijk ook niet in een uurtje uitgelegd, daar gaat een heel proces aan vooraf

Grappig

Grappig dat iemand vindt dat de bijbaantjes gestopt moeten worden (want daar komt het geld uit) maar juist tijdens een bijbaantje valt er weinig te snoepen, liggen ze niet op de bank en met een beetje geluk val je er van af. Ik ken twee jongens (kennen elkaar niet) die juist op hun 13de een folderwijk namen om mede te helpen met afvallen. Wat ook in beide gevallen gelukt is.

Als het om het geld gaat zijn er betere oplossingen dan een kind wat te dik is te laten stoppen met een bijbaantje, dat is water naar de zee dragen!

Maar Miriam

Je komt met een heel verhaal hoe dik hij wel niet is en hoe ongezond/gevaarlijk dit is. Ik denk dat we dat allemaal, inclusief Joke, heel goed beseffen. Dus ook dat er wat moet gebeuren.
Verder geef je aan dat het voor een volwassene al heel moeilijk is om gezonde keuzes te maken, mede ivm de verschillende signalen die we in de media krijgen wat nu wel of niet moet. Maar anderzijds vind jij het een hele slechte keuze (in 1 van je eerste postings), als ik met het voorstel van een dietist kom. Dat begrijp ik niet. Een dietist kan ten eerste Joke helpen met keuzes van maaltijden en hoeveelheden. Daarbij zal de jongen bij zijn (wekelijks) bezoek aan de dietist zich moeten 'verantwoorden' door op de weegschaal te gaan staan en door aan te geven wat hij, buiten de normale maaltijden thuis, zoal die week gegeten heeft. Een stok achter de deur zullen we maar zeggen. Ook een kwestie van ge- en verboden van de dietiste die hij geacht wordt na te leven (niet dat dat makkelijk zal zijn, dat is duidelijk), maar hij zal er wel op aangesproken worden én meer inzicht krijgen in het e.e.a.
En natuurlijk is het goed dat wij, van buitenaf, Joke wijzen op de ernst van de situatie (voorzover zij zich daar niet zelf bewust van zou zijn). Maar het moet wel realistisch blijven en haalbaar.

jongens

Het gaat hier wel over een jongen waar wel ergere zorgen bij zijn geweest dan zijn gewicht. Heb zelf een zorgenkind (niet de dochter met overgewicht) dus ik weet alles van prioriteiten stellen.
Wat ik zou doen; een goed gesprek met hem hebben. Op een goed moment natuurlijk, en goed aangekondigd of welke voorwaarde je zoon ook nodig heeft. Mijn zorgen uitspreken, hier heel eerlijk over zijn maar wel rustig en neutraal brengen. Aangeven dat er hoe dan ook iets moet gebeuren, en een doel stellen. En dan samen een plan maken hoe dat te bereiken en alle ins en outs goed doorspreken. Het is bijv logisch dat hij het niet fijn vindt aangesproken te worden op zijn eetgedrag, beter is het hier vooraf samen afspraken over te maken, misschien wel heel concreet (hangt van kind af) Voetbal zeker zo laten maar ik zou meer aanbieden, kun jij of iemand anders niet met hem gaan rennen bijv? (Is partner nu iedere dag aan het doen met dochter) ik zou heel duidelijk stellen dat het anders MOET maar ook dat je hem hier op alle mogelijke manieren mee wilt helpen. Geef hem veel regie over het hoe en wat, zo belangrijk bij kinderen met aanleg voor depressies. En probeer er een feestje van te maken, iedere keer weer als jullie samen met deze uitdaging aan de slag gaan.

Samen verantwoordelijk

Ik denk dat M. Lavell gelijk heeft dat niet alleen de jongen maar zeker ook de moeder verantwoordelijk is voor de oplossing van dit probleem. Het wordt wat scherp geformuleerd maar je kunt een 16-jarige niet alleen verantwoordelijk maken.
Cola formuleert dat heel goed. Regie geven en voorstellen doen past prima. Maar het MOET wel!

baantje

Ja hoor, als mijn kind van zijn verdiende geld alleen maar snoep, chips en energydrank zou kopen en ik zijn geld niet kan beheren, dan zou ik liever hebben dat hij met dat baantje stopt. Kijk een folderwijk is trouwens weer wat beter qua lichaamsbeweging dan bijvoorbeeld vakkenvullen.
Ik zou, net als wat cola schrijft, liever in die tijd met hem gaan hardlopen bijvoorbeeld. Nogmaals, er is geen makkelijke oplossing en het is soms kiezen tussen 2 kwaden, alleen ik zou alle inname van ongezond eten willen proberen te vermijden. Dus bij het gedrag dat hij het zelf koopt, dan zou ik dat willen verhinderen door te zorgen dat hij daar geen geld voor heeft (tot het kwartje is gevallen en hij snapt dat hij dit niet moet doen)

ligt er echt een Merel

Ik zou toch echt voor een gezamenlijk plan gaan, dan start je echt veel sterker. Het grootste gevaar lijkt me dat deze jongen zich weer ongelukkig gaat voelen, daar wordt zijn eetprobleem echt niet kleiner van. Misschien heeft deze jongen zijn bijbaan wel hard nodig, emotioneel. Misschien ook niet hoor, doet baantje hem geen goed, dan kun je schrappen. Want ik zou buiten het eten an sich ook heel erg inzetten op interventies om deze jongen zich goed te laten voelen, dat heb je hierin ook hard nodig.
Maar het hoeft helemaal niet zo negatief benaderd te worden allemaal (en lijkt me ook contraproductief naar deze jongen) hij lijkt wel te willen, maar krijgt het niet voor elkaar. Mooi, dan ga je samen de uitdaging aan! Niet of, maar hoe, is de vraag. En dat hoe, dat is misschien op een andere manier dan bij de meeste kinderen zou werken.

ook natuurlijk

Ik haak hier telkens in op het bijbaantje en schrappen van zakgeld, omdat ik daar als aanvulling op de andere goede ideeën over begon. Natuurlijk zou ik meer doen dan alleen dat. Er zijn door meerdere schrijvers goede tips gegeven. Dus ook lichaamsbeweging stimuleren, samen lekker (maar wel gezond) koken. Hem daarin betrekken, want je kan ontzettend veel gezonde maar ook lekkere dingen maken, gezond is niet alleen maar saai. Verder zou ik aan de slag gaan met zijn zelfbeeld, ook veel leuke dingen doen, stimuleren dat hij activiteiten (geen computeren) maar iets waar in ieder geval iets van lichaamsbeweging in voorkomt met vrienden gaat doen. Desnoods iets verzinnen wat spectaculair is, skieen op een indoor baan, of paintballen. (zo eens per maand bijvoorbeeld) als extraatje. Verder natuurlijk 'gewone' beweging, meer fietsen, meer lopend doen, en vooral de boel positief en gezellig houden.
Maar nogmaals ik blijf erbij dat wanneer hij dus zelf de boel saboteert door snoep en snaai van zijn zakgeld te kopen, dan zou ik dat op een of andere manier verhinderen.

Merel

Je vergeet dat je ook afspraken kan maken over dat geld of het wegsluizen naar een spaarrekening maar stoppen met het baantje vind ik echt een heel slecht idee. Ik ken geen enkel baantje waar 16 jarigen alleen maar op de bank hoeven te liggen dus bij élk baantje verbruik je meer kcal dan thuis. En het baantje afpakken maar dan ook gaan hardlopen vind ik echt een slecht voorbeeld. Ik vind het belangrijk dat jongeren werken namelijk en hardlopen (slecht plan voor knieën en gewrichten bij dit gewicht overigens, je kunt beter gaan fietsen) kan ook op een ander tijdstip.

Terug naar af

Merel, deze jongen heeft geen bijbaantje. Dat bijbaantje is in de discussie gebracht door mensen die het moeilijk vinden om de werkelijkheid onder ogen te zien. Op diezelfde manier is de suggestie binnengebracht dat deze jongen die 25 kilo buitenshuis van zijn eigen geld naar binnen heeft gewerkt.

Lees bericht 1 nog eens.