Ouders die het geloof opdringen

Vrij laten

Natuurlijk ga ik mijn kinderen niet naar de kerk dwingen. Zeker die van mij zouden daar bijzonder slecht op reageren. Maar wat mij tegenstaat is dat je vraagt wat we van ouders vinden die dat doen.
Ik vind niets van die ouders. Ik zou het zelf niet doen want pubers dwingen is wel het laatste.

je hebt van alle hoeken van religie weinig kaas gegeten he?

Dat maakt discussiëren over religie best lastig. Natuurlijk zijn er zat mensen die denken dat hun kind voor eeuwig verloren is zonder Christus. Er zijn ook mensen die geloofszaken als een filosofische oefening benaderen en de meeste mensen die met geloof bezig zijn hangen daar ergens tussen in. Daarom is jouw openingspost ook zo onmogelijk.

Als jij zegt 15 is een beetje oud om kerkgang nog af te dwingen denk ik dat je daar best gelijk in hebt. Sterker nog die van 1 en 13 blijven bij mij ook thuis. Maar je maakt er zo'n opgedraaid verhaal van met weinig kennis dat het uitermate irritant is.

Mijk

Ik heb gelukkig geen dreumessen meer ;)

Dat weet ik best, Moni.

Ik heb ook een tijdje in zo'n plaats gewoond, maar maakt dat dan dat het (rare zin -;) ok is? Dat is dus wat ik bedoel. Sorry, dat vind ik een vorm van extremisme. Gelukkig zijn er heel stromingen die minder streng zijn. Het geloof is wat de mens ervan heeft gemaakt.

Sjors, je hebt geen idee waar je over praat

Gelukkig is mijn blik minder beperkt.

Grappig

Het is altijd zo dat men niet weet waar ze het over hebben als hun visie diegene niet aanstaat. Als je echt daarvoor pleit, weerleg dan maar iets.

Nou ga ik het toch typen

Ik zat me zo braaf in te houden maar bij Nederlands had je misschien toch wat beter moeten volgen. Je bent amper te begrijpen. Waar pleit ik voor? Daar verwijst nergens naar? Er valt niet zo veel te weerleggen. Jij vind alle godsdienst indoctrinatie en de meeste mensen kuddedieren. Ik vind dat een beperkt,bekrompen, beetje dommig wereldbeeld. Daar valt verder niet zo veel over te discussiëren toch?

Mijk

Sjors

"Het is altijd zo dat men niet weet waar ze het over hebben als hun visie diegene niet aanstaat"

Is dat dan niet precies wat jij zegt over de ouders van dat meisje dat naar de kerk moet?

Overigens: Ik vind de discussie op zich interessant, maar jouw manier van discussiëren dermate onaangenaam dat ik verder niet mee ga doen.

Mijk

Mij corrigeren omdat je me niet kunt volgen, dat ligt dan toch echt aan jouw begrijpend lezen. Als je namelijk logische verbanden had gelegd, had je geweten dat jij aan het pleiten was voor het feit dat ik niks van godsdienst af weet, zonder mijn zinnen waaruit dat blijkt te weerleggen. Dat is een beetje zwak dus.

Jippox

Nee, dit is iets volstrekt anders. Ik bedoel ermee te zeggen dat wanneer jij iets zegt wat een ander niet aan staat, jij altijd niet weet waar jij het over hebt in hun ogen. Ik zeg niet dat de ouders van het kerkmeisje niet weten waar ik het over heb?

Imogen

"Ik denk dat mensen die zelf niet gelovig zijn, niet snappen hoe allesomvattend het geloof kan zijn. Het is geen kwestie van simpelweg idealen of principes, zoals met vegetarisch eten. Het is een vaste zekerheid dat de waarheid in de Bijbel staat, in de kerk wordt verteld, nageleefd moet worden. Er is geen keuze."

Hoezo niet? Als we volwassen worden maken we toch onze eigen keuzes? Vrijwel alle volwassenen van nu is gelovig opgevoed en toch noemt de meerderheid zich tegenwoordig atheïst (zie ook http://www.volkskrant.nl/binnenland/-voor-het-eerst-meer-ongelovigen-dan-gelovigen-in-nederland~a3831088/).

Er is juist een keuze, zou ik willen zeggen. Wat die keuze ook moge zijn.

Geen keuze?

Bij het overgrote merendeel van de kerken is er juist wel een keuze! Zelfs als ongelovige mag je gewoon meedoen.
De kerken die ik ken spreken evolutie niet tegen, zeggen alleen dat het gaat over hoe het gebeurd is en geen zingeving geeft (vrijzinnig) of zeggen dat het uit de gereedschapskoffer van God komt en door Hem ingezet is (rechtzinnig).
De kerken die ik ken laten je vrij om de Bijbel meer of minder letterlijk te nemen.

Je hebt een keuze, ook als jongere.
Ik heb goede herinneringen aan de kerk, categese was zeker geen verplicht nummer (de hele oude lagere schoolklas kwam weer bij elkaar en kon naar hartelust bijkletsen, dat er op een gegeven moment nog 10 minuten aan de bijbel besteed moest worden kon de pret niet drukken). Ook toen werden opties genoemd en werden vooral de volwassen begeleiders met hun neus op hun eigen gedachten gedrukt. Ze stonden er voor open, ze wilden met ons de discussie aan als gelijken. Ik ben met veel plezier van 12 tot 18 jaar daar naar toe gegaan. Mijn ouders hebben me de optie geboden, hoewel ze zelf streng gelovig zijn, om van categese af te gaan toen mijn eindexamen er aan kwam. Ik wilde zelf, het was veel te gezellig.

Naar de kerk, dat hoefde voor mij minder als puber. Mijn ouders gingen altijd twee keer per zondag, ik hoefde maar 1 keer mee en mocht kiezen welke dienst. Toen ik het huis uit ging om te studeren kon ik zelf kiezen. Toch ben ik altijd met mijn ouders mee naar de kerk blijven gaan als ik thuis kwam, het was een onderdeel van thuis.
Toen ik mijn vriend leerde kennen zijn we een hele tijd niet naar de kerk geweest. Toen de kinderen kwamen zijn we zo nu en dan wel weer gegaan. Zij vinden het leuk en zitten er vaker om te zeuren dan mij lief is (uitslapen is ook wel eens lekker, zeker nu de jongste wat ouder is).

Maar dit is mijn ervaring. Ik ben niet zo arrogant om te zeggen dat dat voor iedereen opgaat.

Geloof

Ik heb niet echt iets met het geloof maar respecteer mensen die geloven wel. Sommige mensen/kinderen kunnen ook steun hebben aan het geloof. Dat is ook mooi.
Ik vind het vooral vervelend als anderen mij of mijn kinderen het geloof opdringen. Wij hebben bijvoorbeeld streng gelovige buren. Geen probleem vind ik. Van mij mogen ze 2 maal per dag naar de kerk gaan. Maar vroeger als mijn dochter met hun dochter van 2 jaar ouder speelde, zei dat meisje regelmatig dat mijn dochter in de hel kwam omdat ze niet geloofde. Vond ik nou weer niet echt prettig.

Dat vind ik heel erg Tango en zou ik ouders zeker op hebben aangesproken.

Toevallig heb ik een streng gereformeerde vriendin die haar geloof helemaal niet aan andere vriendinnen opdringt. Is maar goed ook, want ik heb er niks mee en elke discussie erover zou ze toch verliezen. Maar ik kan me ongelooflijk ergeren aan vegetarische collega's die hun 'geloof' op anderen willen overbrengen. Dat zijn de ergsten!

De gelovigen lijken hun plek inmiddels wel te kennen.

Kortzichtigheid

Ik ben Katholiek opgevoed en voelde mij echt thuis in de kerk. Ik heb mijn geloof nooit opgedrongen aan anderen.
In de kerk heb ik ook nooit het gevoel gehad dat mij werd opgedrongen hoe ik moest leven. Wel dat je als persoon verder moet kijken dan de buitenkant van iemand, want schijn kan bedriegen.

Nu kom ik niet meer in de kerk. Niet vanwege het geloof. Ik sta nog steeds achter het morele kader waarmee ik ben opgevoed. De reden dat ik niet meer naar de kerk ga is dat ik het vertrouwen in mensen deels ben verloren. Vooral mensen die het hardst roepen dat ze het zo goed doen. Sorry, maar daar krijg ik echt de kriebels van.

De verhalen uit de bijbel zijn heel leerzaam, net als vele andere verhalen. Elk kind krijgt het morele kader van zijn/haar ouders mee. De zoon van Sjors krijgt die dus ook. Wat de kern is van dat morele kader maakt niet veel uit. Of het nu is omdat je als ouder het idee hebt: je mag anderen geen schade berokken, of als je geen goed mens bent kom je in de hel. Uiteindelijk komt het erop neer dat beide personen het zelfde doel nastreven: een goed mens zijn. In mijn ogen hoort daar ook een stuk respect bij. Respect voor het feit dat er nu eenmaal mensen anders denken. Wat de wereld in mijn ogen juist zo interessant maakt.

Het feit is: we weten niet of er een God bestaat. Of je dus de overtuiging naleeft dat er een God is, of dat je de overtuiging naleeft dat er geen God is. Het maakt niet uit, voor beide is er immers geen bewijs. Daarnaast is het geologisch bepaald. Waar je op de wereld wordt geboren, is een belangrijke factor in wat je geloofd. Het vrije denken dat Sjors aanhaalt is dat dus ook. Als je in Noord-Korea, bij de bosjesmannen in een oerwoud of in Tibet geboren wordt sta je heel anders in het leven. Het is niet aan mij om te bepalen of het ene beter is dat het andere.

Jammer

dat je zo onsympatiek uit de hoek komt Sjors. Je manier van discussieren vind ik bijzonder onaangenaam.
Het onderwerp an sich houdt mij wel bezig.

In hoeverre leg je je kinderen geloof op en wat is het verschil met 'geloof meegeven'?
Kun je waardenvrij opvoeden? Doet Sjors dat in de voorbeelden- ik denk het niet. Ik zie een krampachtig 'vrijlaten'.

Geloof speelt een grote rol in mijn leven en onze kinderen krijgen dat zeker mee. Indoctrinatie- geloof ik niet. Zij gaan hun eigen weg kiezen. Ze zullen mij niet minder lief zijn als ze een andere weg kiezen dan dat ik doe.
De mooie, bevrijdende ervaring van mijn geloof wil ik ze graag meegeven. Het is aan hen wat ze ermee doen.
Maar dit is onbegrijpelijk voor iemand voor wie geloof geen enkele waarde heeft.

Ik proef in deze discussie denigratie voor wie gelooft.
Dat heeft niets te maken met vrijheid. Is zelfs respectloos.

Ook dat kun je aan je kinderen meegeven.

atheïsten

Wij geloven helemaal niet en dat hebben we onze kinderen ook meegegeven. Zouden ze zelf wel voor een bepaald geloof kiezen dan zou ik dat prima vinden, maar begrijpen doe ik het gewoon niet. En dat hoeft ook niet. Dat is dan hun keus.
Maar ook wij hebben onze kinderen dus beïnvloed, want wij hebben hun al geleerd dat we geen enkel geloof 'geloven' en dat wij vinden dat het voor mensen die wel een geloof hebben een soort houvast of steun kan zijn. Nou prima, maar ik vind het allemaal onzin. En ik vind dat geloof in iets goeds, dat daar misbruik van gemaakt wordt, een soort machtsmiddel en dus geloof ik niet in al die dingen die gepreekt worden.

Maar dat wil niet zeggen dat alles slecht is! Er zullen ontzettend veel mensen blij met hun geloof zijn en er verder geen ander mee lastig vallen of mensen overhalen of mensen afkeuren die niet geloven. Ik heb het over mensen die het gebruiken als machtsmiddel. Dat keur ik af. Niet dat ze geloven. Dat moet echt ieder mens voor zich weten en ik vind het iets heel bijzonders als dat je kracht geeft. Voor mij werkt het alleen niet. Ik haal alles uit mezelf ;-)en niet van een of andere god.

ik ook! maar dat noem ik God

Etty Hillesum zegt dat veel mooier dan ik dat kan:En hiermee is misschien mijn levensgevoel het meest volkomen uitgedrukt: ik rust in mijzelve. En dat mijzelve, dat allerdiepste en allerrijkste in mij, waarin ik rust, dat noem ik “God”.

Ik noem het

Mezelf Nou ja, je kan alles een naampje geven...;-)

IJsland

Kennen jullie deze al?
http://www.snopes.com/wordpress/wp-content/uploads/2015/11/iceland-atheists.jpg

yep!

Gelieve dit niet te op te vatten als evangelisatie actie Elisabeth maar het sloot zo mooi aan bij je tekst

Mijk

mijk

Ja, haha! ;-)

wat?

" Ik proef in deze discussie denigratie voor wie gelooft.
Dat heeft niets te maken met vrijheid. Is zelfs respectloos.

Ook dat kun je aan je kinderen meegeven. "

Wat kun je aan je kinderen meegeven? Ik volg je niet helemaal.

Overigens geloof ik niks. Als ze er naar vragen zal ik ook niet net doen alsof iets geloven een even valide gedachtengang is als niets geloven. Dat zou ook niet werken, want ze zijn best kritisch. Maar vooralsnog is het totaal geen issue.

Geloof

Vind ik bijzonder Pug, want als je gelooft dat er niets is, dan geloof je ook. Het maakt beide valide, daar er geen bewijs is dat er geen God is. Het blijft een vorm van geloven.

Wat je kunt meegeven aan je kinderen is om respectloos om te gaan met mensen die wel een religie aanhangen.

Extreme gelovigen

"Ik zie het om me heen maar al te vaak; kinderen die opgevoed worden met het geloof. Over of dit in eerste instantie (tot de puberteit) kan, is te betwijfelen, maar veel ouders waar ik mee praat of over hoor, nemen hun geloofsovertuiging toch wel een beetje in het extreme."

Heel vreemd, maar dat maak ik nu zelden mee. Hoewel ik toch bevriend ben met iemand die bij (in?) de pinkstergemeente zit. Niet echt mijn club mensen als het om tolerantie naar anders-gelovigen gaat. Zou het iets te maken kunnen hebben met jouw manier van een gesprek voeren? Als je mensen open en nieuwsgierig bevraagt naar hun manier van in het leven staan, dan moet het heel vreemd lopen wil je alleen maar "extreme gelovigen" treffen.