U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Opvoeden of relatieding
Ik probeer het kort te houden. Ik hoop dat jullie mijn dilemma begrijpen en ideeën daarover hebben.
Dochter (bijna 16) is introvert, praat niet zo veel. Is niet snel enthousiast en doet dus ook niet vaak enthousiast (wel meer met vriendinnen denk ik, minder vaak thuis). Ander type dan ik.
Een week geleden waren we een weekend weg met mijn ouders. Getrakteerd door mijn ouders voor iets wat onze kinderen leuk vonden (van tevoren afgestemd). Waar jongste dochter van 14 (wel het enthousiast type) liet blijken het super leuk te vinden, deed oudste dat niet.
Mijn ouders vonden dat niet leuk en lieten dat aan mij blijken. Trakteren ze op een leuk en best duur weekend, doet oudste vrij mat. Ik realiseer me dat hun irritatie/pijn versterkt dat ik zelf moeite ermee heb dat oudste vaak weinig enthousiasme toont.
Ik merk dat ik het er moeilijk mee heb en twijfel of ik het met dochter moet bespreken. Aan de ene kant is dochter zoals ze is (introvert, uit niet zo snel enthousiasme) en gun ik haar dat ze niet zichzelf "geweld" moet aandoen door enthousiast te doen terwijl ze dat van nature niet zo voelt/wil doen. Aan de andere kant vind ik dat ze moet leren rekening te houden met anderen en dan zou iets meer enthousiasme toch wel leuk zijn.
In dit geval betreft het mijn ouders, maar ze zal in de rest van haar leven ook vaker meemaken, dat het handig, beter is iets meer rekening met anderen te houden. En is het hier een karakter ding (niet enthousiasme tonen) of is het ook een beleefdheidskwestie?
Wat denken jullie: het als opvoedkwestie wel met haar bespreken of zouden jullie het laten en denken: mijn ouders en ik zijn anders dan dochter, laat dochter maar gewoon zichzelf zijn ook al kwetst ze daarmee in dit geval mijn ouders?
En is het feit dat ik met haar gedrag en de gekwetstheid van mijn ouders moeite mee heb, ook meer "mijn ding" waar ik zelf mee moet dealen en haar niet mee moet lastig vallen?
Pimpelpaars
Dank je wel voor je twee laatste posts. Heel verhelderend.
Ik snap nu het meeveren met het negatieve en inderdaad, misschien, het "bedreigende" van ons positiviteit en energie.
Ik zal echt eens kijken of ik op een andere manier met haar kan communiceren. Wie weet helpt het.
Ik vind het nl best moeilijk, want ik hou natuurlijk onwijs van haar en heb soms juist geweldige gesprekken met haar. Maar op andere momenten is ze zo onbereikbaar. Soms zo kortaf. En ze laat, altijd al, zo weinig los. Ik respecteer dat (zal wel moeten), maar ik vind het soms wel moeilijk.
Overigens heeft ze in mijn man wel een maatje hoor. Die is oom rustig en introvert. Maar misschien heb je gelijk dat jongste en ik voor haar gevoel toch overheersen.
Is er behalve met dat meeveren met het negatieve nog meer wat ik zou kunnen doen voor beter contact met mijn dochter?
posts
Ik reageerde net dus op post 48 en 49 
.
persoonlijkheid
https://www.16personalities.com/personality-types
Ik weet niet of je dit kent, maar ik heb heel veel aan deze site gehad, om de verschillen tussen onze gezinsleden beter te begrijpen. Misschien leuk om je dochters en jezelf hem in te laten vullen. Dan kunnen jullie je strengths naast elkaar leggen. (hihi)
Ik vond het verhelderend omdat ik door deze persoonlijkheidsverschillen leerde om mijn verwachtingen aan te passen bij wat bij het gezinslid past. Van een vis kun je niet verwachten dat hij in een boom klimt, maar zwammen kan hij als de beste. 
ik bleek heel wat onrealistische verwachtingen te hebben van mijn man bijvoorbeeld. Hij is entj en ik ergerde mij eraan dat hij zo bazig was. tja.
Op die fiets.
Waarom ...
Wordt extravert trouwensin dit draadje zo vaak gekoppeld aan positiviteit en blijdschap en introvert aan negatief en somber?
Ik ken best veel extraverte mensen die voornamelijk commentaar en kritiek leveren op hun omgeving en de wereld, , en introverte mensen die er heel blij en gelukkig uitzien..
Ingrid
Ja inderdaad
Mijn jongste dochter is een introvert iemand maar ze is wel een positief persoon. Ze is helemaal niet negatief.
En andersom zijn er inderdaad meer dan genoeg extraverte mensen die ontzettend negatief zijn over alles.
Introvert/extravert heeft niet zo veel te maken met hoe je de wereld ziet of hoe je dingen waardeert.
Je kan een heel introvert iemand zijn maar dat houdt helemaal niet in dat je dan ook meteen onbeleefd bent, zaken niet waardeert of dingen negatief inziet.
Geven
Ik kijk er geloof ik sowieso anders tegen aan, los van in- of extravert dankbaarheid laten blijken.
Stel ik wil graag een weekend weg met 8 personen en die komen voor mij. En ja, ik probeer dat dan zo in te richten dat die personen in kwestie het leuk vinden. Zijn zij mij dan enthousiasme verplicht? Dankbaarheid? Ik vind van niet. Sterker nog, in mijn ogen ben ik die 8 mensen die komen dankbaarheid verplicht.
Een gift is een gift.
Niet iets met een impliciete verwachting van iets terug, laat staan met een expliciete, laat staan met verontwaardiging als dat niet komt. Dat is een wederzijdse afspraak.
Als je mij tijd, aandacht, geld of wat dan ook geeft, dan kan je hopen op een bepaalde reactie, je kunt zelfs bedenken dat je het niet meer doet als ik niet zo reageer, maar je kunt het mij moeilijk verwijten.
En ja, tuurlijk is er ook zoiets als fatsoen en sociaal wenselijk gedrag en tuurlijk kan je je kind leren dat dat niet vertonen consequenties kan hebben in het leven. Dat mensen met een andere achtegrond dingen verwachten. Daar is niks mis mee.
Maar dan nog is zij vrij om te kiezen. Om te bepalen of ze die consequenties wil. Om te scheiden wat een gift is en wat manipulatie.
Verder zou ik ontzettend blij zijn als mijn puberkleinkind uberhaupt mee zou willen.
Volgens mij hoef jij helemaal niks. Jouw schoonouders hebben recht op hun verwachtingen en recht om teleurgesteld te zijn als die niet uitkomen. Jouw dochter heeft het recht om zich te uiten zoals ze wil. Ze zit daar niet te vuilbekken of te beledigen.
Soms sluit dat niet aan, maar dat hoef jij niet op te lossen door iemand te laten zien dat de ander gelijk heeft, want beide partijen hebben hierin hun eigen gelijk.
(Miriam, mijn vader moest van zijn opa gezellig mee roken op zijn 13e)
Sanne (OT)
Mijn vader en zijn broers kregen vanaf hun 11e verjaardag wekelijks hun eigen pakje shag. Want dan was het tijd om met roken te beginnen. (mijn vader is overigens overleden aan longkanker - uiteraard).
Poeh Sanne
Jee, ik las je post en bedacht me dat ik ook zoiets had willen schrijven, ik dacht dat ik er ook zo instond.
Ik zie een gift als iets dat ik schenk. Ik probeer het de ander naar de zin te maken. Lukt dat niet dan was mijn gift niet passend.
Maar bedacht me toen dat ik laatst toch erg beledigd was omdat mijn vader een gift niet waardeerde.
Ik kreeg de wind van voren omdat ik teveel geld uitgaf aan kadootjes voor mijn ouders. Zogenaamd lief bedoeld maar met zeer serieuze ondertoon.
Ik vond het erg vervelend. Omdat ik een gift probeer aan te passen aan de ander, maar het is ook iets van *mij*. En dat wil ik graag zo houden. Nu wilde mijn vader me dicteren wat ik al dan niet geef, en dat op mijn leeftijd....
Ik vond het naar.
Een gift kan toch maar iets ingewikkelds zijn. Het communiceert over de relatie. Dat mijn gift mislukte komt denk ik omdat het al niet zo goed zit tussen vader en mij.
Misschien speelt dit bij ts ook wel.
heb wel wat moeite met
de vanzelfsprekendheid waarmee beleefdheid, enthousiasme etc als beter worden gezien.
Het is niet altijd beter. Voor mij zeker niet.
Soms irriteert positief, blij, enthousiast gedrag me buitengewoon.
Mijn probleem, besef ik best, maar ik zal het dan eerder uit de weg gaan.
Niet altijd, maar soms vind ik horkerig gedrag best verfrissend.
'het is zaliger te geven dan te ontvangen'
goed ontvangen is een hele kunst Geven trouwens ook, want niet alles wat je als leuk geschenk/aardige geste hebt bedoeld, komt over bij de ontvanger,
Ik herinner me dat ik ooit met 't eerste kleinkind op komst een stamboom heb geappliseerd, een boom met blaadjes en namen, ik vond het heel vrolijk allemaal. Het is natuurlijk vriendelijk in ontvangst genomen, allicht, maar ik vond het op gegeven moment toen ik bij het oppassen een schoon kledingstuk zocht, onderin een kast :p
Nou ja, zelf vond ik het leuk om te maken. Ik vond ook niet alles wat mijn moeder maakte even geslaagd.