U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Opstaan is een drama
Al een lange tijd is het een ramp om mijn dochter van 15 uit bed te krijgen 's ochtends. We hebben zo ondertussen alles al geprobeerd tot en met een lichtwekker aan toe (slaapt ze dwars doorheen). Ik ben elke dag bijna een uur bezig met wakker maken en aansporen. Het lijkt erop dat het gewoon een tijdje duurt voordat haar hersenen actief genoeg worden om uit bed te komen en taken uit te gaan voeren.
Dan zou je denken: laat haar zelf maar de gevolgen voelen van het niet opstaan. Maar dat is erg lastig omdat ze sinds kort medicatie krijgt voor ADD en het al een tijd niet lekker loopt op school. Dus het is ontzettend belangrijk dat ze op tijd uit bed komt, medicatie neemt (duurt ongeveer een uur voordat dat werkt) en vervolgens op tijd op school is.
Sowieso schiet dochter snel in de stress en dan gaan er meer dingen mis. Dus zonder stress de deur uit is best belangrijk voor haar.
Iemand ook met dit bijltje gehakt en de oplossing ontdekt?
Zwakker werkgeheugen
Ja hoor, dat herken ik zeker. Automatiseren van tafels gaat heel moeizaam, en moet ook worden bijgehouden, anders is het weg. Werkgeheugen bij dochter is zwak.
En dat er niet onmiddelijk actie volgt bij een opdracht ook. Er moet eerst iets verwerkt worden, dat kost tijd. En dan moet er ook nog een juiste reactie worden geformuleerd.
Deze link is ietwat recht toe rechtaan, maar wel bruikbaar:
Bieb
Ik herken daar zeker wat van. Alhoewel ik het alleen op basis van gevoel zeg, dit soort dingen zijn nooit getest bij dochter. Ze heeft van de week wel een IQ test gedaan bij de psycholoog maar daar hebben we nog geen uitlsag van.
De kinderarts heeft ons laatst wel uitgebreid uitgelegd wat ADD nou precies doet in de (voorste) hersenen. En dat heeft te maken met de overdracht van informatie tussen hersencellen. Dat gaat aantoonbaar trager doordat er minder dopamine wordt aangemaakt. Dus een lagere verwerkingssnelheid maar niet minder goed in analyseren of verbanden leggen.
Moeder van
Jammer dat medicatie niet goed aansloeg bij je dochter. En de derde is sowieso al pittig dus voor je dochter nu zeker. Mijn dochter zit ook een niveau lager dan de bedoeling is. Daar heeft ze het heel lang moeilijk mee gehad. Er kwam toen het plan om na de havo alsnog vwo te gaan doen maar dat leek begin van dit jaar ook wellicht een brug te ver. Voor nu ben ik al blij als ze over gaat ;-)
moeder van ADD en Picasso
Dank voor de link. Deels herkenbaar, deels niet....
Afwachten waar GGZ mee komt. Gaan eerst aan de slag met haar somberheidsklachten.
Dromerig
Ik lees vaak de term dromerig bij ADD. En daar heb ik associaties bij van een soort romantisch dromerig en schattig meisje, die naar buiten staart voor het raam. Een rustig en kalm meisje. Een soort holly hobby (kennen jullie dat?)
Dat is mijn dochter helemaal niet, hahaha. Die praat razendsnel, met een soort innerlijke onrust. Heeft snoeiharde (niet luid) muziek opstaan en tekent ondertussen de gruwelijkste taferelen. Tegelijkertijd kijkt ze naar hele zielige anime over kinderen die dood gaan. Die moet ik dan ook kijken (kan ik niet tegen, kinderen die overlijden, ook al is het tekenfilm). Ik geniet er enorm van. Ze brengt veel leven en luchtigheid mee, nieuwe muziek en andere films. Ze leert me geduldig te zijn, te accepteren, te vergeven, of eigenlijk leren we dat elkaar.
Bieb
Ja hoor, herkenbaar. Bij onze zoon dachten ze in eerste instantie aan dyslexie. Was niet helemaal waarschijnlijk. Hij zat al in de 2e van het vwo, maar er was iets.
Bij het dyslexie-onderzoek "scoorde" hij prima. Geen dyslexie dus. Maar...ze waren geschrokken van de uitkomst van 2 testjes. Ik weet niet precies meer bij welke, maar de verwerkingssnelheid was in ieder geval laag.
Reden voor de dyslexietester om een AD(H)D-onderzoek te adviseren. Een klassiek geval van ADD was al heel snel de conclusie.
Hij zit overigens inmiddels op het hbo, dus (zeker bij een passende studie) is het later geen al te groot probleem meer. Die basis- en middelbare school moeten ze nou eenmaal door om te kunnen gaan doen waar hun passie en talenten liggen. Als ze daar eenmaal mee aan de slag kunnen en ze de rijen Franse woordjes en alle andere voor hen oninteressante dingen kunnen laten gaan, gaat het een stuk beter. ;-)
"Mam, schrijf maar op het forum dat ik weer cruesli heb gegeten!"
Humor en een beetje zelfspot, daar is ze gelukkig meestal wel goed in 
Ik heb haar ook dit draadje laten lezen. Deed haar goed om te lezen dat ze niet de enige is. Ook de tips die zijn gegeven spraken haar aan. We bedachten ook dat we haar oude wekker ook weer gaan aansluiten. Twee wekkers is misschien niet eens een gek idee voor haar.
Vanmorgen ging het best goed, opstaan en nog net niet te laat de deur uit. Alleen kort douchen is echt nog wel een ding. Onder de douche vergeet ze de tijd helemaal. En er hangt een zandloper in de douche en ik heb vorige week ook nog een klok voor de badkamer gekocht. Maar dan nog ging het gelukkig iets beter dan normaal.
Kleine stapjes elke dag dus. Maar het is heerlijk om te zien dat ze zoveel beter in haar vel zit :-)
Picasso
Als ik tanden sta te poetsen raak ik in een soort meditatietoestand. Ook al neem ik me voor dat het even vlug vlug moet, kan het zomaar zijn dat ik opeens merk dat ik toch weer dusdanig afgedwaald ben, dat ik langer poets dan 'vlug vlug'.
Wat het douchen betreft, is een kookwekkertje misschien nog beter. Dan moet ze wel onder de douche vandaan om dat vreselijke geluid uit te zetten.
Vraag, beetje OT
Met belangstelling lees ik hier mee. Wij staan aan het begin van het traject ADD bij jongste dochter. Nu lees ik diverse keren dat bij testen de verwerkingssnelheid laag is bij ADDérs. Nu heeft mijn dochter al eens een iq test gehad (was voor iets anders). Die was verder gemiddeld maar daar kwam juist uit dat ze een heel hoog verwerkingssnelheid heeft. Nu vraag ik mij dus af of het wel ADD is. Of is dit te kort door de bocht gedacht en kan het alsnog ADD zijn?
Kaaskopje en Leek
Die kookwekker hebben we ook in de badkamer;-) Vergat ik te noemen. Maar die kun je heeeeel makkelijk uitzetten en dan weer lekker verder douchen.
Leek: ik heb er te weinig verstand van om daarvan te zeggen dat het missxhien geen ADD is. Maar voor zover ik weet is het meestal wel het grootste probleen bij ADD' ers. Ik heb zelf bij elke vraag die ik had gezocht via google. Er is best wat goede informatie te vinden. Wij begonnen ons traject trouwens met een intake bij de kinderpraktijk waar ze hebben bekeken wat er aan de hand zou kunnen zijn. Een soort screening was dat om andere dingen uit te sluiten. Wellicht gaan jullie ook zo'n gesprek hebben?
Leek: verwerkingssnelheid
Leek, dat is inderdaad te kort door de bocht.
Een diagnose is eigenlijk een 'afspraak'. Er is een lijst met mogelijke kenmerken. Iedereen scoort wel een of meerdere vinkjes op die lijst. Pas als je een x aantal vinkjes hebt, dan 'heet' het dat je ADD hebt. Sommigen hebben net genoeg vinkjes voor een diagnose, anderen hebben er nog veel meer. En niet iedereen heeft dezelfde vinkjes. En weer anderen hebben net een vinkje 'te weinig' voor een diagnose (maar wel degelijk problemen). De 'afspraken' veranderen ook nog wel eens. Eens in de zoveel jaar komt er een nieuw DSM-handboek uit, met soms weer nieuwe termen en aangepaste criteria.
Daarom is het ook zo moeilijk om algemene uitspraken te doen over mensen met een diagnose. Laat staan dat je er conclusies uit kan trekken. Niet iedereen loopt tegen dezelfde problemen aan, niet iedereen heeft baat bij dezelfde aanpak. Verwacht dan ook niet dat bijvoorbeeld een school opeens precies weet hoe ze met je kind moeten omgaan als er een diagnose is. Dat is helaas niet zo.
Dank je
Picasso en IJsvogeltje voor jullie reactie. En ijsvogeltje voor je uitleg. We gaan het gewoon maar aan!
Beetje een leek
Hier in huis leven we met 3 ADD'ers. Als je mijn 2 kinderen met ADD met elkaar vergelijkt zie je 2 compleet andere kinderen.
De oudste functioneert en presteert het best als hij onder druk staat. Die heeft een soort deadline nodig, zeg maar. Dan komt hij in de juiste flow en redt hij het altijd wel, maar wel met stress. Als die druk er niet is, vindt hij het lastig om ergens aan te beginnen.
Onze jongste krijgt de zenuwen als ze onder druk dingen moet doen. Die moet er vooral voor zorgen dat alles overzichtelijk is, want met chaos en stress Wordt alles lastiger. Als er een planning staat en daar komt een so tussendoor die een dag van tevoren is opgegeven, krijgt ze dat vrijwel niet geleerd. Dat stond niet in de planning.
Twee kinderen, dezelfde genen, beide ADD en zo ontzettend verschillend. De ene praat de hele dag door, maar scoort verder niet op ADHD, dus is een veelpratende ADD'er. De ander is de rust zelve.
Bij de ene is de verwerkingssnelheid traag, bij de ander is het meer het korte termijn geheugen dat het weleens laat afweten. Ook weer anders dus. Daarmee konden we in groep 3 eindeloos bespreken: 3 + 4 = 7. Wisten we zeker dat het eindelijk bleef hangen, moest het een uur later, een week later, een maand later weer helemaal opnieuw uitgerekend worden. Details van jaren geleden waren er nog, maar dat soort dingen waren zo weer "kwijt".
En toch...ik weet dat het lastig is nu je nog zo aan het begin staat...het komt goed. Op de één of andere manier leren ze met hun eigen karakter omgaan. Als ik zie hoeveel moeite het mij nog vaak kost, ben ik blij dat we er bij mijn kinderen op tijd op hebben kunnen inspringen. Door hun diagnose viel bij mij, mijn huisarts en mijn omgeving trouwens het kwartje.
Picasso
Maar die kun je heeeeel makkelijk uitzetten en dan weer lekker verder douchen.===
Ja, dat is zo, maar dat is dan toch een bewuste actie omdat het lekker is en niet omdat ze onder de douche de tijd verdroomd.
tussenstapjes
Kinderen met AD(H)D hebben wat meer tussenstapjes nodig.
Als een kind iets niet doet omdat hij het wel kan maar niet wil, dan kan je een kind op z'n snuit laten gaan. Tenminste, als het je er omgaat dat hij daar ook wat van leert.
Maar een kind dat moeite met iets heeft, nog moet uitvinden wat er voor nodig is om op tijd te komen, maak je onzeker als je 'm op z'n snuit laat gaan. Gebeurt dat te vaak, wordt een kind onzeker. Gebeurt het vaker, kan een kind faalangstig worden. Dan maak je iets dat al lastig is, juist nog veel moeilijker. Zo'n kind help je met tussenstapjes. Het is dan de kunst om door te krijgen wanneer je het te makkelijk maakt, en zo je kind eigenlijk ondermijnt, of een tussenstapje biedt op weg naar zelfstandigheid.
Maarja, soms kan je een kind met ADD ook even laten voelen dat, als jij je er niet mee zou bemoeien en er verandert niets, de uitkomst is dat het op z'n snuit gaat. En dat kan ook een waardevolle les zijn. Dan gaat de les niet om het laten voelen wat zoveel moeite kost, maar om te laten voelen dat er een betrokkenheid moet zijn die nog ontbreekt. Ik wil jou best mijn voorkwab uitlenen maar dat kan alleen als wij het samen doen.
Het helpt een kind, met name een kind met ADD, als het zich gesteund voelt; we doen het samen, op een manier dat jij steeds wat meer doet en ik steeds wat minder. We maken er een afspraak over, samen, en ik luister naar wat je al kan en wat niet. Op een manier dus dat het zelfvertrouwen groeit.
Het is niet alleen voorbehouden aan kinderen mét. Ook kinderen zonder AD(H)D doen het daar wel goed op, trouwens.
Flexibele werktijden
Ik was dus ook een kind wat altijd buiten adem overal verscheen, omdat ik te laat van huis ging. Bij een werkgever heb ik ervaren hoe het is om met flexibele werktijden te werken. Dat is echt het einde voor mij. Ik hoef niet in de stress te raken over een minuutje te laat, want dat plak ik na werktijd er gewoon nog even achteraan en dan ben ik ook nog zo dat ik bijna niet kan stoppen met werken, omdat ik er dan zo lekker in zit. Die flexibiliteit zou makkelijk toegepast kunnen worden bij meer banen, maar zo werkt dat niet kennelijk. Grappig genoeg was ik bij de genoemde werkgever juist ook vaak iets te vroeg. a. Omdat ik geleerd heb dat ik mezelf er vooral mee heb als ik altijd op het laatste nippertje ergens naar toe moet en b. omdat er geen 'moeten' aan kleefde. Ook geen consequenties dus. Toen ik 23 jaar was, is de werkgever ten einde raad, overgestapt op 5 minuten minder salaris per dag. Ik vond dat tóen prima opgelost. Dat bedrijf ging ook in zijn geheel op slot om vijf uur 's middags. Dus even doorwerken om tot de volle acht uur te komen zat er niet in.
Ouwe add er
Mijn dochter herken ik wel in dat korte termijn geheugen. Ik zou het zelf ook wel eens kunnen hebben. Ik werk ook alleen maar onder druk en als het niet moet komt er weinig uit mijn handen.
Beetje een leek
Dat is één van de mogelijke symptomen inderdaad. Erfelijkheid speelt een rol.
Reactie van nog niet zo lang geleden jongere
Dit is een kwestie van consequent zijn en er een gewoonte van maken en laten blijven. Bij niet op tijd er uit maar eerder thuis zijn en eerder naar bed/kamer.
Jenny
Als het zó simpel was...
Inderdaad
Zelfs nu met twee wekkers wordt ze niet wakker genoeg om uit d'r bed te stappen........we kijken halsreikend uit naar de vakantie. Dan kan iedereen even heerlijk bijkomen ;-)
Vroeger...
moest ik van mijn werkgever de wekker op een schoteltje met munten zetten, náást dat ik ook een elektrische wekker had. Ze werden gek van mij. :-)
Kaaskopje heeft een punt
Op een fijne manier wakker worden lukt niet. Gooi het over een andere boeg; minder fijne manier.
Voor de een werkt een koude douche, voor de ander kei-hard hard rock en voor de derde de wekken op een schoteltje met munten.
Fruitella
We zijn inderdaad nog steeds aan het zoeken welke mannier het meest effectief is. Op een lieve manier gaat het al een tijdje niet meer En gigantische herrie is ook zo wat, de kamer ernaast ligt er dan nog een zusje te slapen......
Kaaskopje: ik herken echt onwijs veel van mijn dochter in mezelf, vroeger. Maar dat opstaan was gek genoeg nooit een probleem. Nou ja, ik doe dat niet zo makkelijk als mijn man maar ben wel altijd op tijd. Zouden mijn ouders dat er al vroeg goed in hebben gestampt? Kan ik me niet herrinneren.
Gouden tip
Dit zou wel eens de gouden tip kunnen zijn 
:) Wat een grappig ding!