

Puberteit
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Picasso
27-03-2017 om 14:03
Opstaan is een drama
Al een lange tijd is het een ramp om mijn dochter van 15 uit bed te krijgen 's ochtends. We hebben zo ondertussen alles al geprobeerd tot en met een lichtwekker aan toe (slaapt ze dwars doorheen). Ik ben elke dag bijna een uur bezig met wakker maken en aansporen. Het lijkt erop dat het gewoon een tijdje duurt voordat haar hersenen actief genoeg worden om uit bed te komen en taken uit te gaan voeren.
Dan zou je denken: laat haar zelf maar de gevolgen voelen van het niet opstaan. Maar dat is erg lastig omdat ze sinds kort medicatie krijgt voor ADD en het al een tijd niet lekker loopt op school. Dus het is ontzettend belangrijk dat ze op tijd uit bed komt, medicatie neemt (duurt ongeveer een uur voordat dat werkt) en vervolgens op tijd op school is.
Sowieso schiet dochter snel in de stress en dan gaan er meer dingen mis. Dus zonder stress de deur uit is best belangrijk voor haar.
Iemand ook met dit bijltje gehakt en de oplossing ontdekt?

Moeder van ADD dochter
30-03-2017 om 10:03
Hard werken voor een ADDer
Mijn ADD dochter van 15 wil het heel graag goed doen, maar het lukt niet altijd. Ze doet de hele dag enorm haar best, ze werkt keihard om alles georganiseerd te krijgen. Eind van de dag is ze moe, eind van de week helemaal.
Ik help haar om de dag zo moeiteloos mogelijk te laten verlopen. Herinner haar terloops aan afspraken, help met huiswerk plannen, aan het werk blijven met huiswerk, vooruit denken.
Dat doe ik al vanaf dat ze klein was, en er is al echt heel veel ingesleten. Sleutels is ze nooit kwijt (vaste plek!), plannen huiswerk gaat nu best heel erg goed.
Ze leert niet van de fouten, dat had ik al vroeg door. Het is echt onmacht. Het helpt haar helemaal niet om fouten te maken. Je moet ervoor zorgen dat de goede routine inslijt, vriendelijk en geduldig. Anders komt er spanning, en dan gaat het denken uit. Dat zie je letterlijk gebeuren. Ze schakelt uit door stress.
Gelukkig heeft ze gezonde zelfspot (heerlijk), en kunnen we ontspannen omgaan met de dingen die misgaan.
Door haar te helpen, blijft er tijd en energie over voor andere belangrijke dingen: tekenen, met vrienden afspreken, etc. Het creeert ruimte in haar hoofd.
Ze geeft zelf aan als ze mijn hulp niet meer nodig heeft. Ik zie het als een ander leerproces dan bij mijn andere kind, die heeft dat helemaal niet nodig.
Het is echt een fantastisch kind: ongelofelijk creatief en origineel en heel sociaal, ze doorziet in een oogwenk sociale situaties. Het idiote idee dat ze dom is, begint nu wel plaats te maken voor de omarming van haar talenten. En dat is echt heel fijn om te zien.

Picasso
30-03-2017 om 11:03
Ouwe en Moeder
Wat een mooie reacties, dank daarvoor. En moeder van, je beschijft precies mijn dochter! Fijn dat jullie manieren hebben gevonden om goed de dag door te komen. Doet me goed om dat te lezen.

Kaaskopje
30-03-2017 om 12:03
Op de snuit laten gaan
Ik ben een zacht ei, dus iemand gemeen op de snuit laten gaan, zit er ook niet in bij mij (deed ik dat maar eens, denk ik wel eens), maar mijn eigen ervaring is wel, dat als je iemand altijd beschermt, helpt, oplossingen aandraagt zodat de ander niet na hoeft te denken e.d., kan er wel zorgen dat de ander nooit de noodzaak voelt er zelf een systeem in te brengen. Degene die altijd te laat komt e.d., moet wel vóelen dat dat niet goed gaat en dus de noodzaak voelen om het te voorkomen door de tijd anders in te delen. Net als met spullen kwijtraken. Om gek van te worden. Zeker als je als ouder ook wat chaotisch bent met een chaotisch kind. We hebben sinds een jaar (ik ben 56, hoe traag kun je zijn?) een sleutelkastje aan de muur hangen en het is gewéldig! Nooit meer een sleutel kwijt (behalve als er een eigenwijze is die de sleutel toch op tafel gooit). Spullen klaarleggen en op een plek leggen die in het geheugen blijft hangen (ik ben een kei in 'handige plekjes' die ik later niet meer kan vinden). Dat moet degene doen die het moet onthouden. Dus zoveel mogelijk zelf laten doen, met een beetje hulp als steuntje in de rug.

Li
30-03-2017 om 12:03
praktisch
Ik vind 45 minuten nogal weinig. Zou je met haar kunnen afspreken dat je haar eerder wekt, zodat ze een uur heeft? Dat doe ik met mijn kroost. Hier gaf dat rust, maar het kan natuurlijk dat jouw dochter dan nog langzamer gaat, dat weet ik niet. Maar hier moeten ze echt even bijkomen.
Als het echt te erg wordt ga ik mijn wekliedje staan zingen in de gang. Dat werkt ongeveer zoals die emmer ijs :-)

Ouwe ADD'er
30-03-2017 om 12:03
Aanleren
Het probleem met de meeste ADD'ers is dat het vaak maar beperkt zin heeft om ze een systeem aan te leren. Geef mij een sleutelkastje en de eerste paar dagen, heel misschien weken, ben ik op dat kastje gefocust. Dan hangt mijn sleutel daar iedere dag keurig in. Trots op mezelf. En blij, dat ik mijn sleutels gewoon kan vinden...
Maar dan komt er een dag dat ik thuiskom. Moe of bepakt en bezakt of vol met verhalen van wat ik heb meegemaakt. En misschien wel moe én bepakt en bezakt én vol met verhalen van wat ik heb meegemaakt. Dan heb ik zoveel gedachten tegelijk dat dat kastje niet eens in me opkomt. Of ik denk, eerst even dit en dat. Dan lukt het me écht niet om die sleutels á la minuut in dat kastje te hangen. Dat kastje komt daarna wel. En dan zijn mijn sleutels dus zoek.
En ben ik heel blij met een man die ze dan ergens ziet liggen en lachend zegt dat hij mijn sleutels onder de voordeurmat vond en ze maar in het kastje heeft gehangen. (Voorbeeldje hoor, ik heb geen sleutelkastje, maar wel een vast plekje waar ze zouden moeten liggen). En weleens een horloge gehad die onder de voordeurmat vandaan kwam. (?????)
Geen onwil, echt onmacht. Sommige dingen kun je automatiseren. Ik ben bijvoorbeeld zelden of nooit te laat. Maar er zijn dingen die gewoon echt niet lukken.
Dat niet te laat kunnen komen is trouwens ook wel een dingetje hoor. Ik spreek het liefst 's morgens af. Anders ben ik de hele dag onrustig, omdat ik weet dat ik nog iets moet doen waarbij ik niet te laat mag/wil komen. Maar goed iedereen is anders en ook iedere ADD'er is anders. Ik scoorde op alle punten bij de psych, dus misschien zit daar ook nog wel verschil in.
Neemt niet weg dat er prima mee te leven valt, als je jezelf een beetje snapt en er met de nodige humor mee omgaat.

Moeder ADD dochter
30-03-2017 om 12:03
Schuldgevoel
Ik help haar totdat ze het zelf kan. Ze geeft zelf aan als ze het zelf kan (nu met huiswerk plannen, montessori school dus plannen is wel moeilijk want de gegeven lesstof is voor een heel blok), en dan laat ik het los. En dan gaat het meestal prima, en dat is heel goed voor haar zelfvertrouwen.
En ja, ik bescherm haar ook, op het moment dat ze dat nodig heeft. Want soms overdonderen situaties haar zo dat ze er niet zelf uit komt. Komt nu eigenlijk niet meer voor, toen ze kleiner was wel.
Punt is dat als het dochter niet lukt, terwijl ze het wel wil, ze zich erg schuldig voelt, en zichzelf dom en 'falend' vindt. Dat vind ik al 'consequentie' genoeg. Ze leert er ook niks van (ja, faalangst) want ze weet dat het anders moet, maar ze kan het nog niet zelf. En ze is al zo streng voor zichzelf. Weer een faalervaring helpt gewoon niet. Ze heeft gewoon (soms veel) meer tijd nodig om bepaalde dingen, routines te leren, en dat is helemaal niet erg. Ieder zijn eigen tempo. Ieder zijn eigenheid. Want dat heeft ze, mijn dochter, een sprankelende eigenheid.
Ik draag trouwens niet perse de oplossingen aan, dat doen we samen. Ik geef wat ideeetjes, dochter ook. Zij beslist wat ze wil. Is dat nog iets om uit te proberen, voor het gedoe in de ochtend? Met je dochter samen een strategie bedenken? Het zou fijn zijn als jullie een 'bondje' kunnen sluiten om dit probleem te tackelen, met vertrouwen en geduld. En mildheid. En humor!

Moeder ADD dochter
30-03-2017 om 12:03
Sleutel in kastje
Ouwe Adder, hahahaha, lief van je man, en heel herkenbaar. Doe ik ook, als het een keer zo uitkomt, de sleutel terughangen. En erom lachen, met dochter: moest je zo nodig plassen? Sleutel teruggevonden in de wc.

Pirata
30-03-2017 om 18:03
Snuit
Nou ja zeg, ik vind de reacties nogal uit de richting gaan. Ik vermoed op mijn eerdere post. Natuurlijk kijk je of iets effectief is bij jouw puber. Bij de mijne werkt een combinatie van ondersteunen en op zijn bek/snuit laten gaan dus wel. Je laat je kind niet verzuipen en in chaos ten onder gaan. Maar ze moeten wel leren dat pap en mam ze niet eeuwig kunnen helpen en dat ze dus hun eigen route moeten leren kiezen.
Mijn kind wordt heus geroepen 's morgens. Een wekker is nog niet indrukwekkend geneog. Maar als hij dan blijft liggen, zijn de gevolgen voor hemzelf hoor.

Ouwe ADD'er
30-03-2017 om 18:03
Picasso
Moeder ADD dochter. Ja die man van mij. Heerlijk dat hij mij zo ontzettend grappig vindt als ik op zoek ben naar iets dat niet meer ligt waar ik het (dus niet) heb neergelegd. En wat ga je respectvol met je dochter om. Mooi!
Picasso: Moeder ADD dochter schreef:
"Het zou fijn zijn als jullie een 'bondje' kunnen sluiten om dit probleem te tackelen, met vertrouwen en geduld. En mildheid. En humor!"
Dat is zou heel waardevol zijn. Ik begrijp je gevoel van machteloosheid en het is ook ontzettend moeilijk. Ik hoop oprecht dat alles snel in een wat rustiger vaarwater komt. Alles op z'n tijd.
Ieder kind is anders, dus een kant en klaaroplossing heb ik niet, maar je geeft aan dat school er goed mee omgaat. Denk je dat je met school kunt bespreken dat jullie er alles aan doen om haar op tijd te laten komen, maar dat dat nu, door het zoeken naar de beste aanpak m.b.t. de medicatie, soms nog lastig is? Misschien kunnen ze daar dan de komende weken wat flexibel mee omgaan.
Wat bij mijn ADD-kind werkte, was om tegelijk met de langwerkende Concerta, een Ritalin te geven. Dat was het advies van de behandelaar. Die Ritalin werkt vrij snel en tegen de tijd dat de Concerta op zijn hoogtepunt was, zakte de werking van de Ritalin alweer langzaam af.
Kind is overigens bijna van de medicatie af. Studeert en heeft een creatieve opleiding gekozen, waarin hart en ziel gelegd kan worden. Neemt alleen incidenteel met hele saaie tentamens, waarbij de omgevingsprikkels harder binnenkomen dan de lesstof nog weleens wat Ritalin.
Het is een zoektocht, maar er komen echt betere tijden. En echt, die humor is zo belangrijk. Dat relativeert de boel en zwakt het gevoel van falen enorm af.

Moeder van ADD dochter
30-03-2017 om 18:03
Te laat komen
Vaak te laat komen is niet hetzelfde als ADD hebben. ADD werkt in alles door, hard werken om je te kunnen concentreren, hard werken om de prikkels te verwerken en dan nog daarop adequaat te reageren, etc.
Niet op wíllen staan is een keuze, dan zul je de gevolgen vanzelf ondervinden. Een typische puberkeuze vaak, want dan is de snelle beloning (liggen blijven) aantrekkelijker dan de uitgestelde beloning.
Kunst is om het verschil te zien tussen de puberkeuze en de ADD.

Picasso
30-03-2017 om 19:03
Pirata en moeder
Het werkt denk ik bij elke inderdaad puber anders. Die van ons heeft echt wel wat gemakzuchtige trekjes tussen alle ADD problemen door en in zo'n geval zijn we echt wel wat strenger. En wat moeder van ook zegt: het blijft een kunst om pubergedrag en ADD van elkaar te scheiden. Heel lang heben we gedacht dat de problemen van puber 'gewoon' door de puberteit kwamen. Tot we echt heel zeker wisten dat ze keihard haar best deed en toch niets lukte. Nu denk ik: had ik maar eerder geweten dat 'gewoon' puberen er toch anders uitziet......

Picasso
30-03-2017 om 19:03
Tikfout
Het werkt bij elke puber inderdaad anders denk ik, moest er staan.

Picasso
30-03-2017 om 19:03
Ouwe ADD'er
Wat fijn dat het nu met je zoon zo goed gaat! Mijn dochter wil ook de creatieve kant op en ik denk dat dat haar ook heel veel goeds gaat brengen.
Over een combi met ritalin heb ik al wat vaker gelezen. Is voor de toekomst misschien een goed idee. Nu zijn we nog aan het inregelen met de concerta dus eerst dat maar goed krijgen. We hebben van de kinderarts toch nog twee doseringen erbij gekregen om te kijken hoeveel ze precies nodig heeft. Verschilt heel erg per kind blijkbaar. Maar het gaat nu al zoveel beter met haar. De eerste resultaten van de toetsweek zijn ook al heel goed dus even duimen dat de rest ook zo is.

Ouwe ADD er
30-03-2017 om 19:03
Pirata
Natuurlijk laat jij je kind niet in de chaos ten onder gaan. Niemand die dat zegt. En natuurlijk realiseert iedereen zich dat pa en ma zich niet hun hele leven het vuur uit de sloffen kunnen lopen om alle obstakels voor hun ADD-kind uit de weg te ruimen.
Het lijkt of je je aangevallen voelt en dat is niet zo. Ik ervaar juist weer een oordeel van jou, alsof je vindt dat kinderen die niet genoeg op hun snuit gegaan zijn, nooit zelfstandig een pad kunnen bewandelen.
Het is prachtig dat het bij jouw kind werkt als je hem laat liggen, nadat je hem geroepen hebt. Dat is voor jouw kind de oplossing en hoe fijn is het dat je die oplossing gevonden hebt?!
Ikzelf had in mijn puberteit graag wat meer begrip en begeleiding gehad. Dat zou zeker goed geweest zijn voor mijn zelfvertrouwen. Ik ben net iets te vaak op mijn bek gegaan en daarop afgerekend.
Ons ADD-kind blaakt van het zelfvertrouwen. Dat zorgt voor een grote zelfredzaamheid. Is er iets niet goed gegaan, al dan niet door de ADD, dan is het even slikken, de boel relativeren en weer doorgaan. Waarom ons kind zo positief in het leven staat? Geen idee. Misschien omdat wij ernaar gestreefd hebben om hem niet vaker dan een andere puber op zijn snuit te laten gaan.
Want dat is volgens mij het hele punt. Ieder kind gaat van tijd tot tijd op zijn snuit. Hoort erbij, daar leren ze van. Maar een kind met ADD zou niet (veel) vaker dan een willekeurig ander kind op zijn snuit moeten gaan.
Nogmaals, dat is geen oordeel over de manier waarop jij het doet. Dat is de manier waarop wij het doen. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden.

Ouwe ADD'er
30-03-2017 om 19:03
Picasso
Wat goed om te lezen. Dat zal ook een opsteker zijn voor je dochter.

Moeder van ADD dochter
30-03-2017 om 20:03
Superfijn
Dat je kind zo goed terecht is gekomen, Ouwe ADDer. En dat de opleiding zo goed past.
Mijn dochter is nu 15 en ze is er nog niet, maar ik heb goede hoop. Zelfvertrouwen groeit en ook haar vertrouwen in haar talenten. Ja maar, dat kan toch iedereen, zegt ze dan. Nee hoor, liefje, echt niet! Is mijn antwoord.

Pirata
30-03-2017 om 20:03
Blijken we het toch niet zo oneens te zijn. Overigens ben ik gepokt en gemazeld. De mijne heeft niet alleen AD(H)D maar ook ASS. En vandaag zijn de vermoedens van een concentratieprobleem bij jongste uitgesproken op school. :-(
Mijn oudste begint nu het licht te zien, laaaaannnnnngggggzzzźzaaaaaaam. Zonder medicatie, weigert hij tegenwoordig. Het zij zo. Dus eigenljk vroeg ik me af, Picasso, of je daar al specifiek iets van merkt? Qua concentratie? En van dat eten, is dat ook echt zo of heeft ze dat al ervaren? Mijn zoon merkte dat licht maar niet hevig.

Ouwe ADD er
30-03-2017 om 20:03
Moeder van
Wat doe je het goed.
Wij zijn er ook nog niet hoor. Onze jongste heeft ook ADD. Zit nog op de middelbare, maar vindt leren gelukkig heel leuk. Dat scheelt enorm, want als ADD'ers iets leuk vinden... ;-)

Moeder van ADD dochter
30-03-2017 om 20:03
Picasso
Wat mijn dochter ook helpt is erkennen dat het regelmatig hard werken is voor haar. Misschien ook voor jouw dochter? Omdat je ziet dat ze zo hard werkt, dat benoemen. Het is, denk ik, al helpend voor haar dat je haar inspanningen ziet.

Moeder van ADD dochter
30-03-2017 om 20:03
Dankje
Ouwe ADDer, lief van je!
Wat erg meehelpt is dat mijn dochter (nog?) niet erg aan het puberen is. Af en toe wat puberdrama, maar dat is ook snel weer over. Ze is erg redelijk.
En ik lees mijn vorige post terug, en die is wel rommelig zeg. Jullie begrijpen me wel, toch.

Picasso
30-03-2017 om 20:03
Pirata en Moeder
Op zich vind ze zelf niet dat ze zich tijdens lessen nu ineens goed kan concentreren. Maar ze merkt wel dat een schooldag veel lekkerder loopt. Ze zegt zelf ook: misschien gaat het wel beter maar merk ik het gewoon niet. Met dit verhaal heetf de kinderarts geadviseerd om nog iets meer medicatie te gaan proberen, om te kijken of het voor die specifieke concentratie beter wertk. Maar ik merk het thuis heel goed. Ze doet wat ze moet doen, leert een hele dag en heeft dan ook echt meters gemaakt.
En qua eten is ze zelf wat bezorgd. Ze merkt zelf dat ze minder weg krijgt en wat ze normaal at nu niet meer hoeft. Zo eet ze al jaren lang tot mijn verveling elke ochtend cruesli met sojayoghurt. En niets anders. En nu heeft ze het al weken niet meer gegeten. Gelukkig gaat het de laatste paar dagen wel wat beter qua hoeveelheid op een dag.
En Moeder van, we benoemen inderdaad dat we zien dat ze hard haar best doet. En trots op haar zijn. Maar ze is zelf erg kritisch en pas positief als er een goed cijfer volgt. En omdat dat de afgelopen 1,5 jaar vaak tegenviel was het lastig om haar te bereiken met complimenten.
En wat pittig dat jullie jongsten ook concentratieproblemen hebben. Is echt een energievreter voor ouders inderdaad. Wij zeggen hier altijd dat de jongste de H van de oudste heeft. Kleine stuiterbal. Van concentratieproblemen gelukkig niks te merken (maar zij heeft weer andere 'uitdagingen').

Moeder van AAD dochter
30-03-2017 om 21:03
Kritisch
Ja, dat herken ik van mijn dochter, de lat hoog, heel streng voor zichzelf. En niet voor anderen, dan is ze heel ruimhartig. Dat heb ik haar weleens voorgehouden, dat ze wel wat milder mag zijn naar zichzelf zoals ze naar vrienden is, en dan klikt er wel iets in haar hoofd.
Complimenten is mijn dochter niet zo dol op, omdat ze niet vindt dat ze die verdient of zo. Heb haar wel een beetje moeten leren om ze ook echt in ontvangst te nemen. En dat mensen het ook gewoon echt menen.
Ik ben er niet enorm scheutig mee, met complimenten, maar benoem vooral de inspanning en de goede wil, en dat ze haar best heeft gedaan, wat de uitkomst dan ook is. Dat haalt de spanning over het eindresultaat er een beetje vanaf. Want jemig, wat gaan die cijfers op en neer. Geen peil op te trekken.
Dochter heeft ook medicatie geprobeerd, in de brugklas. Dat hielp wel wat, maar ook niet enorm. Ze had last van hoofdpijn, geen eetlust. Ze was er zelf niet zo over te spreken, weet niet goed waarom, ze kon het niet echt uitleggen. Twee klas zonder meds, en nu derde ook. Kost haar dus wel heel veel energie en tijd, en ze zit een niveau lager dan haar capaciteit. Ik zou wel graag willen dat het wat moeitelozer ging voor haar. We zijn nu aan het overwegen om weer te beginnen, met medikinet, langzame afgifte.

bieb63
30-03-2017 om 21:03
Herkennen jullie dit ook?
Onze dochter (18) is doorverwezen naar GGZ ivm vermoeden ADD. Moet nog blijken uiteraard.
Los daarvan is er ook (en met ons) contact met de schoolpsycholoog (MBO). Los even van alles waar zij (en wij) tegenaan lopen, was ik benieuwd of jullie dit ook herkennen:
De schoolpsycholoog liet een grafiek zien van testen die gedaan zijn voor toelating niveau 4 vorig schooljaar (wij wisten niet beter dat dit alleen testen waren m.b.t. niveau NL, ENG en rek, maar blijkbaar doen ze ook andere testen). De schoolpsych (dus even nog helemaal los van de GGZ waar de eerste gesprekken volgende week plaatsvinden) heeft ons heel goed kunnen uitleggen hoe haar hersens werken a.d.h.v. de testen (zonder diagnose, want daar gaat hij nietover). De grafiek analytisch denken, verbanden leggen, redeneren, waren heel hoog. De grafiek verwerkingssnelheid was heel laag. Kort gezegd: ze is niet in staat tjak tjak tjak opdrachten uit te voeren om dat ze dat eerst 'analytisch' gaat overdenken. Ook automatiseren (lezen, tafels) werkt bij haar niet. Ze scant geen zinnen, maar analyseert woorden, ze automatiseert geen tafels, want ze rekent.
Herkennen jullie dat?
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.