U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Onze kinderen zijn geweldig!
Onze kinderen zijn geweldig!
Nederlandse kinderen zijn de gelukkigste kinderen ter wereld. De verdiensten hiervoor gaan met volle honderd procent naar de opvoedende ouders. Ouders die dag en nacht voor hun kinderen klaar staan, zijn goede ouders, nee, dat zijn perfecte ouders. Het kind vooral kind laten zijn is het heersende moraal onder de opvoedende ouders. De ritjes van vijf minuten met de auto van huis naar de sportclub of muziekles zijn wekelijks al ontelbaar geworden - en dit is een daad van liefde. Kinderen behoeden voor tegenslagen, zoals slechte leerprestaties, en een gebrek aan comfort is prioriteit anno 2015.
Dat de kosten binnen GGZ-instellingen voor jeugdproblematiek de snelst stijgende is, heeft in ieder geval niks te maken met de inzet van de ouders. Nee, ongemak en verbod is niet meer van deze tijd. Daar kan het dus niet aan liggen.
Mijn man en ik altijd veel tijd gestopt in het onderwijs van onze kinderen. Als onze kinderen de stof niet begrepen, schroomden wij niet om ze hier bij te helpen. Dit kan ik niet van alle ouders zeggen. Het is belangrijk dat kinderen goed presteren op school, om ten minste een hbo-opleiding te kunnen afronden. Je wilt toch niet dat je kind beland in het afvoerputje van onze maatschappij?
Wat je ziet is dat mensen uit een lagere klasse minder tijd besteden aan kinderen en hun schoolwerk. Hierdoor wordt het verschil tussen de slimme en de domme kinderen steeds groter. Dit remt de ontwikkelingspotentie van de goed lerende kinderen in de klas. Ook heeft dit negatieve effecten op ouders die wél willen dat hun kind iets bereikt in het leven. Ik heb me altijd mateloos geïrriteerd aan zowel de ouders als kinderen die er met de pet naar de gooiden.
Wat wil ik hier nu mee zeggen? Een veilige en onbezorgde jeugd begint bij de ondersteunende ouder. Het minste wat je kunt doen is er dag en nacht voor ze te zijn - zolang ze er nog zijn. Onze kinderen ervaren succes door onze goede opvoeding. Mijn zoon en dochter, beiden op het vwo, hadden het nooit zo ver kunnen schoppen zonder de goede zorg van mij. Als je kind geen goede diploma’s haalt of de druk niet aan kan in de maatschappij, kijk dan eerst eens naar jezelf, als opvoedende ouder, voordat je met je vinger begint te wijzen naar alles en iedereen!
Ik probeer te begrijpen wat er net gebeurd is
Tussen Nancy en Barvaux.
Want zoals ik het lees, is Nancy niet zozeer gekwetst door TO maar door de reactie van Barvaux.
Barvaux: je zegt dat je niet verbitterd bent, maar je geeft ook effe aan dat je jongste met een IQ van meer dan 100 op basis zit. Dat is toch minstens net zo onlogisch als een kind met een IQ van 78 dat op Mavo zit?
Ik begrijp jouw aangebrande reactie richting Nancy echt niet. Blijkbaar is IQ dus inderdaad niet allesbepalend.
En aan de andere kant: ja, ik denk dat je het los moet laten. Jouw kind is slim, die komt er toch wel ondanks zijn barriere.
jammer (ot voor Nancy)
Misschien lees je dit nog Nancy. Ik ken je nog uit de tijd van "onze" meerlingenrubriek. Ik weet hoe hard je geknokt hebt vanaf hun geboorte voor je 2 meiden. Ik ben blij te lezen dat ze hun plekje op school hebben gevonden en dat het daar lekker gaat. Succes verder!
Ginny
Je slaat de plank toch behoorlijk mis maar ik kan het niet uitleggen ivm privacy, het wordt gewoon te herkenbaar. Ik heb nooit gezegd dat het logisch is dat mijn zoon met zijn IQ op zijn niveau zit maar als je het verhaal kent ben je er, net als ik, blij mee. Roepen dat hij er wel komt omdat hij slim is is juist weer iets waarmee je de plank mis slaat.
Verder: lees wat de twee mensen zeiden die het met mij eens waren en niet alleen wat ik heb getypt. Reken maar dat ik het al meerdere keren moeilijk heb gehad met de reacties van Nancy en ook hier vond ik dat ze te emotioneel reageerde op TS met een reactie die geen rekening hield met anderen door het noemen van allerlei redenen en woorden als 'schaamte'.
Ik ga er verder niet meer op in.
jeetje
Iedereen op dit forum mocht altijd zijn verhaal hier kwijt en zijn mening. En het ene verhaal was niet erger dan het andere maar anders. En soms ging je met elkaar in discussie, ja in discussie, je weet wel, praten met elkaar. En dat zou nog steeds zo moeten zijn. Zonder dat verhalen uit het verleden onderhuids blijven broeien en dan ineens opleven en tot een uitbarsting komen. Wat voor een buitenstaander niet te begrijpen is en al helemaal niet relevant.
Een ander kan ook een jarenlang moeizaam proces zijn doorgegaan met haar/zijn kinderen, gaat er misschien anders mee om en misschien pakt het bij die persoon anders uit dan bij jou maar dat betekent nog niet dat je je zo ergert aan die persoon dat je die de maat moet nemen en dat die ander zich daardoor niet meer prettig voelt hier en daarom vertrekt? Dat kan toch niet de bedoeling zijn van dit forum? Ieder verhaal is anders.
Waar is de discussie dan?
Inderdaad als je een discussie forum hebt dan lees je tegengestelde meningen. Ik begrijp ook niet zo veel van de uitwisseling tussen Nancy en Barvaux. Zo fel vond ik dat niet van beide kanten. Bovendien hebben beide ongetwijfeld een valide punt. Bovendien hoort dat nu eenmaal bij een discussie forum.
Ik vind het dan ook wel flauw om gelijk af te haken bij wat tegenwind en zelfs het hele forum te verlaten om een reactie van een persoon waar je het niet mee eens bent. Daarmee kap je de hele discussie af dus nader tot elkaar komen en begrip krijgen voor elkaars standpunten kan dan niet meer.
Acceptatie
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk te accepteren is als je kind moeilijkheden ervaart terwijl dat niet zo had hoeven zijn als het anders was geweest. Vaak kunnen kinderen (mensen in het algemeen) beter met hun beperkingen omgaan dan hun ouders. Mijn oudste is heel slim maar heeft eigenschappen (ASS) waardoor het in de uitvoering net even lastiger gaat dan bij 'normale' mensen. Ik vind dat ook lastig, want ik vraag me regelmatig af waarom ze het niet gewoon doet. Het ziet ernaar uit dat ze met vlag en wimpel door het vwo huppelt. Daar heb je dan later ook weer niet zoveel aan als je niet in een reguliere werkomgeving kunt meedoen. Grote zorgen dus, maar die zijn voor later.
Als je een kind hebt dat door een (externe) oorzaak een lager iq heeft, heb je die zorgen nu al. Het had allemaal zo anders kunnen zijn, als alles gewoon goed was gegaan.
De mening van ts.
Wat ik daarin triest vind is dat je het leven en de toekomst van je kind bouwt op schoolse prestaties.
Gelukkig bestaat het leven van een kind meer dan uit "schoolniveau". We stoppen als ouders onze kinderen in vakjes, puur gericht op het hier en nu. Zit je op het Vmbo? Dan ben je hopeloos verloren, afvoerputje, laag sociaal milieu. Doe je Vwo dan komt het prima in orde. Uitstekende baan, hoog inkomen, hoge sociale ladder.
Hebben onze ouders dat ook gedaan? De mijne gelukkig niet. School is belangrijk, zeker, maar niet het belangrijkste.
Mijn kind? Ik hoop dat hij op een eerlijke manier zijn geld gaat verdienen, hoeveel en waarmee? De tijd zal het leren. Als het mee zit doet hij iets waar hij zijn ei in kwijt kan, wat dat zal zijn zal mij worst zijn.
Barvaux
Voor wat betreft het eerste, dat laat ik graag bij jou. Al vind ik het jammer dat je je zo opstelt.
En voor wat betreft het tweede: ik werk tussen mensen die er toch wel gekomen zijn, ondanks hun lagere opleiding, en mogelijk toch dankzij hun hoge IQ. Je moet het natuurlijk niet loslaten. Moet je helemaal zelf weten.
Onze ouders
Hebben onze ouders dat ook gedaan? De mijne gelukkig niet. School is belangrijk, zeker, maar niet het belangrijkste.===
Mijn ouders vonden onderwijs natuurlijk ook belangrijk. Ik denk dat mijn ouders mij voor hedendaagse begrippen helemaal niet zo hebben gepusht tot betere resultaten en toch heb ik ervan opgestoken, dat ik liever een kind heb die eigenlijk een niveau hoger had kunnen doen, maar wel plezier in het leven heeft, dan een kind wat altijd bang is voor de reactie van vader en moeder als het niet goed genoeg was.
Ik heb gestimuleerd en geholpen tot de grens die de kinderen zélf aangaven. Achteráf kan ik zeggen dat ik mijn oudste dochter op een hoger niveau had moeten praten toen ze naar het vmbo ging. Maar wist ik veel? Met latere kennis had ik in ieder geval moeten proberen haar op kader te krijgen. Op het mbo scheelt dat heel veel. Maar het is nu eenmaal niet zo gegaan. Nu doet ze een opleiding waar ze het heel erg naar haar zin heeft. Niet de baan die ze als scholier voor ogen had, maar een goed uitgevallen verandering in de mogelijkheden en plannen.
Mijn jongste dochter is via vwo/havo naar mbo-4 gegaan. Met het mbo diploma had ze dan eindelijk haar eerste diploma. Ze zit nu op hbo en lijkt het daar te redden.
Beide dochters zijn heel beperkt geholpen door mij of mijn man, het is in hun eigen tempo en ik vind dat prima.
Dat gehamer van TS op het stimuleren naar vwo snap ik ook niet helemaal. Het is natuurlijk mooi als een kind vrij soepel hoger onderwijs en studie kan doorlopen, maar waarom moeten al die kinderen die daar van nature meer moeite mee hebben persé dat hoge niveau? Ik zou willen dat de maatschappij eens van die hoge wolk af zou komen en wat realistischer kijkt naar welk niveau bij welke baan hoort.