Naaktfoto's dochter verspreid

Even zo

"Ik heb ook tig gesprekken gevoerd met dochter. Zij zou dit ook nooit doen en ze moest sowieso nog niks van jongens hebben.
Geloof niet alles wat ze zeggen, dat heb ik wel geleerd."

Daarom zeg ik inderdaad ook dat we maar moeten hopen en erop vertrouwen dat ze er ook nog zo over denkt als ze blind verliefd is op de allerliefste jongen van de hele wereld die in haar ogen alleen maar het allerbeste met haar voor heeft.

Ik begrijp dan ook niets van de veroordelende manier waarop hier soms gereageerd wordt. Ik hoop dat dit mijn kinderen bespaard blijft. We praten erover en leggen ze uit wat de risico's van dit soort acties zijn, maar wat doen ze als ze iemand met mooie praatjes tegenkomen die op een bepaald moment overtuigender is dan wij als ouders zijn?

Ik denk dat ze er niet voor open staan, maar kun je dat wel 100% zeker weten? Ze zeggen niet voor niets dat liefde blind maakt.

Niet ordinair

Persoonlijk vind ik het verre van ordinair van je dochter. Heb een jaar of 20 geleden dezelfde fout gemaakt en hoop dat die foto’s niet nog ergens rondzingen, maar dat zoiets zou kunnen gebeuren had ik in die periode (het internet ging nog via de telefoonkabel en het chatten via ICQ )niet overzien. Nu is dat misschien bekender, maar bij mij kwamen die foto’s meer voort uit preutsheid en onzekerheid dan als iets ordinairs.

Ik had toen nog nooit een vriendje gehad en voelde me gevleid door de aandacht die ik kreeg van een jongen. Ik was veel te preuts om ook maar iets te doen en wilde eerst ook geen foto sturen, maar heb dat uiteindelijk toch gedaan.

Zou graag willen dat ik wat ordinairder was, denk dat ik het dan niet nodig had gehad.

Steun jullie dochter alsjeblieft, want ik denk dat ze juist door onzekerheid veel vatbaarder is voor dit soort dingen. Ik vind haar niet fout en hopelijk komen jullie morgen verder.

Als dochter zoiets zou overkomen ( ik zeg niet dat ze het niet zou doen), dan zou ik haar natuurlijk helpen. Ik vind dat de ts er goed over nadenkt wat te doen, want ik denk dat ik deze jongeman allang bij zijn lurven had gepakt.

Maar ik zou ook erg veel moeite hebben met wat dochter heeft gedaan. Misschien wel teleurstelling, omdat je toch hoopt dat wat je verteld en wat er op het nieuws komt/op school wordt verteld blijft hangen. Ik vind dit echt wat anders dan gefriemel in het fietsenhok

Nederigheid

In dit soort gevallen voel ik meer een soort nederigheid. Blijkbaar heb ik niet het goede moment gevonden, alle hoeken duidelijk benoemd en tijdig de signalen opgevangen en daarop gereageerd. Bovendien durfde dochter dit niet met mij per direct op te nemen. Dan heb ik haar onvoldoende weten te overtuigen dat ik er voor haar ben, ook al zou ik eerst mogelijk gevoelens van boosheid en teleurstelling moeten verwerken. Over mijzelf dus. Ik zou me ook realiseren dat sommige mensen zeer overtuigend en charmerend kunnen zijn zodat je niet meer op je hoede bent en je grenzen makkelijker laat overtreden. Zeker als een onervaren jong kind. Je wil anderen ook vertrouwen buiten je gezin en je bent ook teleurgesteld als dat een keer niet blijkt te kloppen.
Maar het leven zit vol met door jou verkeerd ingeschatte risico's en al doende leert men.

Teleurgesteld dat je niet hebt weten te voorkomen dat je dochter een nare ervaring heeft gehad van dit soort. Mededogen met haar. Dit had je haar niet gegund.

Maar je helpt haar ook door social stories over jezelf. Je eigen miskleunen in je pubertijd en je eigen vergissingen en hoe je daarna er mee om bent gegaan.

Je niet verstoppen maar zoeken naar mogelijkheden om het aan de kaak te stellen. De eerste opdracht is: niet geheim houden maar publiek maken, voorbespreken met je ouders. Per direct.

En zelf moet je misschien ook leren om wat harder te worden en je niet alles aan te trekken wat je door anderen overkomt. Zij zijn fout, de bal ligt bij hen, niet bij jou.

En je te realiseren dat je niet de enige bent die zich laat bedonderen door zich te kwetsbaar op te stellen. Je hoort nu bij de gewone mensen die ook weleens kwetsbaar zijn in het leven en op hun kiezen moeten bijten en door moeten gaan met een rechte rug.

Ze moeten ook leren

Natuurlijk gun je dit niemand, maar je kop stoten wb (misplaatst) vertrouwen in een ander is wel een wijze les. Daarin moeten pubers wel experimenteren, hoe leren ze daar anders hun weg in vinden?

Helemaal eens met stelling dat schaamte van ouders schadelijk is.
Mijn ouders schaamden zich voor mij en waren teleurgesteld. Omdat ik een homosexuele relatie had. Maar eigenlijk maakt het waarom niet uit. Het gaat om de schaamte en teleurstelling, daar heb ik heel veel last van gehad. (Tot aan depressie aan toe)
Daarnaast vind ik dat je als ouder helemaal niets te maken hebt met het seksleven van je kind.
Uiteraard zit je wel met de gevolgen ervan, dat hoort nu eenmaal bij ouderschap.

Ben ik nu de enige die ...

Ben ik nu de enige die rekening houd met de mogelijkheid dat de dochter in kwestie niet heeft durven weigeren in te gaan op een wat al te dwingend gebracht 'verzoek' van de kant van een jongen met een zekere positie op school?

rode krullenbol

Nee, hoor.

Meer lijken

Ik zou ook attent zijn op meer lijken uit de kast. Mogelijk heeft ze met deze jongen, of door zijn toedoen of haar eigen nieuwsgieriheid, meer negatieve ervaringen opgedaan waar ze nog niet over wil praten. Uit schaamte, kwetsbaarheid, en angst voor jou afwijzing. Ze kan zichzelf wel voor haar hoofd slaan en dat gevoel kan overweldigend zijn.

Bied haar die ruimte aan als je kunt. Om daar ook mee naar buiten te komen. Een ongeluk komt zelden alleen.

uit #59

"(...)de jongen schijnt er nogal eens op te slaan als iets hem niet zint (ja, ook meisjes)."

Dat dus. Doet bij mij de nodige alarmbellen afgaan over de spontaniteit of vrijwilligheid van het afstaan van de foto.

Seksualiteit

Ik zie seksualiteit anders dan de meesten hier. Ik vind experimenteren wel schadelijk. Vanuit mijn overtuiging en vanuit mijn geloof vind ik seksualiteit iets wat thuishoort in een volwassen monogame relatie, het liefst binnen een huwelijk. Zo voed ik mijn kinderen ook op. Ik hoop dat ze genoeg respect hebben voor zichzelf om geen foto's rond te sturen aan vriendjes (of vriendinnen). En ja, ik vind dat wat ordinair.

Maar dat neemt niet weg dat die jongen gewoon heel fout bezig is geweest en ik zou daarom ook aangifte doen en/of melding maken bij de school. Dat staat verder los van wat ik er van zou vinden als mijn dochter zoiets zou doen.

Ik zou wel teleurgesteld zijn in mijn dochter maar ik zou haar ook duidelijk maken dat het niet haar schuld is dat haar vriendje haar vertrouwen heeft geschaad. En ik zou haar ook vertellen dat we allemaal wel eens stomme dingen doen en fouten maken en dat we daarvan kunnen leren.

Vertrouwen

Ja, ik vind het heel erg dat ze niet naar ons toe heeft durven komen en ik dacht dat ze dat wel zou doen. Zo blijkt maar weer dat je allerlei verwachtingen kunt hebben, maar dat ze lang niet altijd uit komen.
Ze heeft ook oudere zussen die ze echt veel vertelt, maar ook die heeft ze niet in vertrouwen genomen. Ze was bang dat wij ons zouden schamen voor wat ze gedaan had.

Echt moeilijk, want in mijn ogen laten we onze kinderen altijd weten dat ze altijd bij ons terecht kunnen en dat we ons zeker niet zouden schamen. Kennelijk is dat niet bij haar aan gekomen en dat doet pijn. Ik vind het nog het ergste dat ze al die tijd wel van mij naar school moest, gedwongen werd die pestkoppen en die jongen onder ogen te komen en dat ze dat helemaal alleen moest opknappen en doormaken. Echt, dan springen de tranen in mijn ogen.

En woede. Als ik lees dat hij haar geschreven heeft en heeft gezegd dat ze maar af moet wachten waar haar kleine t....tjes nu weer zullen gaan verschijnen.
En dat ze geschreven wordt door volwassen mannen, dat ze haar mooi gevormde .... niet kunnen vergeten. Mijn bloed kookt alweer.

Ik ga een gesprek aanvragen op school en morgen gaan we de ouders van de jongen (en hopelijk de jongen zelf) op zoeken.
Mijn dochter mag voorlopig thuis blijven, die gooi ik niet meer voor de leeuwen.

Kyana

Ik lees jouw bijdrages over seksualiteit graag. Het komt op mij over dat je zo genuanceerd bent als maar mogelijk is binnen jouw visie en dat vind ik prettig, Je hebt oog voor de positie van vrouwen en hebt je vaker met uitgesproken voor vrouwen in kwetsbare posities. Dat beeld kan ik toch moeilijk rijmen met wat het oordeel wat je hier uitspreekt over het meisje. Past hier geen medeogen en steun in plaats van een snoeihard oordeel? Want zo komt het gebruik van de term “ordinair” in dit draadje voor het gedrag van een meisje dat al zo te grazen is genomen wel op mij over. Voor haar moeder lijkt het me ook bepaald niet leuk om te lezen.

Het is niet ordinair

Wel oerstom.
Dat het gebeurd, heb ik op zich weinig moeite mee. Wel met het gedoe achteraf. Als jij zo volwassen wil zijn om naakt foto’s te sturen. Accepteer dan ook de gevolgen.

Je maakt mij niet wijs dat een 15 jarige niet wist dat dit kon gebeuren.

Maar, na het lezen van de bijdrage van rode krullebol draai ik toch bij. Als er sprake is geweest van dwang, wat ik in z’n geheel niet uitsluit, dan is de dochter 100% slachtoffer...

het maken van naaktfoto's

Het maken en versturen van naaktfoto's gebeurd heel veel onder jongeren. Ik vind sommige reacties hier best naïef (mijn kind zou dit nooit doen) en veroordelend zoals bovenstaande reactie. Het gaat om pubers die hun seksualiteit ontdekken! Ja en die doen soms dingen die niet slim zijn. Dat hebben de meeste van ons gedaan, alleen waren de consequenties niet zo groot. Ik snap ook dat je dochter niet zo snel naar ouders toegaan. (Gingen jullie naar je ouders toe als je wat geexpiremteerd had met sexualiteit?? Ik niet in ieder geval.....Dat ging ze niks aan en lijkt me ook redelijk normaal.)
Seksualiteit is ook iets van hun zelf wat ze op hun eigen manier onderzoeken. Natuurlijk is het heel goed om te benadrukken dat ze altijd bij je terecht kunnen.

Mijn dochter was 15 toen wij er achter kwamen dat ze naar meerdere jongens naaktfoto's had gestuurd. Terwijl ze heel veel boeken over deze thema's gelezen had, we er vaak over gepraat hebben en wij ook een heel open contact hebben. We hadden ook al vaker gepraat over sexting etc.. Ze voelde zich bedreigt door bepaalde jongens. We hebben haar geholpen en het een en ander gerelativeerd. Helaas waren deze jongens geen bekende en zaten niet op haar school anders had ik het gesprek zeker graag gevoerd met ze. Want ik besef goed dat het maar de vraag is of die jongens de concequenties van hun handelen overzien.

De beste tip vind ik nog steeds om iedere naaktfoto die je onder ogen krijgt en niet voor jou bestemd is, direct weg te gooien. Als iedereen dat zou doen is er geen reden meer om naaktfoto's te versturen. Het tweede is om te stoppen met veroordelen, termen als ordinair etc zorgen ervoor dat deze meiden (en net zo goed jongens!!!) zich schamen en meer en meer in een isolement komen wat hele nare consequenties kan hebben. Terwijl als we als volwassenen iets nuchterder en luchtiger kunnen reageren steunen we de jongeren die dit overkomt. Dan kunnen we ze helpen om wat ze gedaan hebben meer in perspectief te zetten. En kunnen we ze weerbaarder maken. Uiteindelijk help je ze daar meer mee dan met ze te veroordelen.

Schuldgevoel over naar school sturen

Even zo, ik denk dat elke ouder wel spijt heeft over dingen die hij/zij wel of juist niet gedaan heeft voor zijn/haar kinderen.

Jij vindt het heel erg dat je je dochter naar school hebt gestuurd. Ik heb mijn destijds jonge zoon overgeleverd aan de 'grillen' van een dominante sporttrainer, bij mijn andere kind heb ik, achteraf gezien, niet genoeg opgelet en op mijn strepen gestaan bij een medisch traject.

Weet je, je doet wat je denkt dat op dat moment goed is. Jij dacht toen: je dochter naar school sturen. Je had helaas niet de juiste informatie over waarom ze niet naar school wilde. Nu heb je die informatie wel, en ben je er voor haar. Dat is wat telt.

Sterkte en succes, nu zijn het vast vervelende en energie-vragende dagen, maar het komt vast goed me jullie én je dochter!

Ik zou het omdraaien

en eerste het gesprek op school aangaan, vóór ik naar de ouders en die jongen zou stappen. Maar misschien is mijn reactie daarvoor al te laat...

Naam, wat een ontzettend rare en nare reactie. Jij hebt zeker nooit dingen gedaan waar je van wist dat ze niet handig of verstandig waren, nooit risico's genomen? En jouw kinderen rijden vast ook nooit door het rode licht? En als ze dan aangereden zouden worden, zou je dan ook vinden dat als ze stoer genoeg zijn om door het rode licht te lopen/fietsen, ze ook maar stoer genoeg moeten zijn om zelf naar het ziekenhuis te komen? Want dat is eigenlijk wat je zegt. Je doet iets stoms, neemt een risico, dan moet je de problemen ook allemaal maar accepteren. Had je maar niet zo stom moeten zijn/doen.

Even zo, je doet het goed. En eens met Veer. Je doet wat je doet met de beste intenties en op basis van de informatie die je hebt. Nu weet je wat er aan de hand is en nu mag ze thuis blijven. Zou ik ook doen, totdat je zeker weet dat de sfeer op school veilig is voor haar en ze ook fysiek veilig is voor die jongen.

Heel veel sterkte!

Zijn

Jullie inmiddels op school geweest? Ben benieuwd hoe ze daar hebben gereageerd.

Het is jammer dat jullie dochter zo'n fout heeft gemaakt, maar goed, pubers moeten van hun fouten leren.

Update

We zijn maandag naar de ouders van de jongen geweest. Hij was zelf helaas niet thuis. Zijn moeder belde hem om te zeggen dat de ouders van ... (dochter) er waren. Ja, toen kwam hij natuurlijk helemaal niet naar huis, hij rook onraad.

Zijn moeder wilde in eerste instantie niet geloven dat haar zoon het gedaan gehad. Zo was hij niet, dit zou hij nooit doen. Maar toen ze de screenshots zag waaruit blijkt dat hij het wel degelijk gedaan had, kon ze niet anders dan toegeven. Zijn vader was meteen heel duidelijk, dit kon absoluut niet.

Ze beloofden contact met ons op te nemen, omdat wij de jongen nog persoonlijk wilden spreken. Zijn moeder belde later dat haar zoon de volgende dag bij ons langs zou komen.

Dit is ook gebeurd. Waar ik dacht dat het een grote stoere vent was, kwam een jongen binnen die duidelijk niet wist waar hij het zoeken moest. We hebben een gesprekje met hem gehad. Of hij wel besefte wat hij gedaan had, dat onze dochter zich niet meer op school durft te vertonen. Ja, dat begreep hij wel en hij vond het heel erg. Of hij het echt heel erg vond, of omdat hij onder de indruk was van mijn man laat ik maar in het midden. Hij zat in ieder geval als een kleine, schuldbewuste jongen aan de tafel, durfde ons amper aan te kijken.
Uiteindelijk heeft hij zijn verontschuldigingen aan onze dochter aangeboden, die zij geaccepteerd heeft. Wij hebben gezegd dat hij toegevoegd zou worden in de groepsapp van dochter (uiteraard na overleg met haar) en dat hij daar openlijk zijn excuus aan zou bieden en dat hij daar duidelijk zou maken dat de klas onze dochter met rust moest laten.

Dit heeft hij gedaan. Hij heeft alle schuld op zich genomen. Hij heeft gezegd dat hij de schuldige in dit verhaal is, dat hij dit nooit had mogen doen en dat hij niet wil hebben dat onze dochter er nog op aangesproken wordt. We zullen zien. Het was in ieder geval een genoegdoening voor dochter, dat kon ik merken aan haar.

Verder heb ik met de directrice van de school gesproken. Was nog een heel karwei om haar te pakken te krijgen, maar toen ze uiteindelijk mijn beknopte versie van het verhaal aan gehoord had, was ze duidelijk van mening dat we er over moesten praten. Ze zei dat ze dit echt niet geweten heeft en dat zoiets natuurlijk niet mag gebeuren. Dus, vanmiddag hebben we op school nog een gesprek. Niet perse om de jongen aan de schandpaal te nagelen, maar omdat duidelijk het pestgedrag niet op gemerkt wordt op school. Het was moeilijk om een daadwerkelijke afspraak te maken, want druk, druk, druk. Maar toen ik te kennen gaf dat dochter niet meer op school zou komen zolang ik school een onveilige omgeving vind, lukte het dan toch.
Vanmiddag hebben we een gesprek. Ik ben heel benieuwd wat daar uit komt.

Vraagje

Wist de jongen dat jullie ook met school in gesprek gingen of hoopte hij dat het zo onder het kleed bleef?

Fijn voor je dochter dat hij die stap heeft gemaakt.

Flanagan

Ja, dat weet hij, dat hebben we hem verteld.

Even zo

Volgens mij hebben jullie dat goed aangepakt. Petje af.

fijn dat de ouders aanspreekbaar waren. Dat heeft de zaak opengebroken. Hopelijk doet die jongen nooit meer zoiets en wordt er vanuit school ook beter opgelet. Het mooiste is natuurlijk als je dochter weer veilig naar school kan.

effect

Je schreef eerder dat de jongen het al eerder gedaan heft en sowieso nogal laconiek erover deed wat het voor haar betekende.

Ik denk dat het goed is dat jullie met de ouders en met hem gesproken hebben. Nu heeft hij veel beter een beeld gekregen wat het effect van zijn "grap" of "stoere gedrag" is. Dat is de vorige keer misschien niet gebeurd, waardoor hij daarvan geen besef heeft gekregen.

Hopelijk dat deze excuus app van die jongen voor jullie dochter echt helpt en dat hij dit soort dingen nooit meer doet. Hopelijk realiseren ook andere jongens en meisjes dat dit echt niet kan.

Goed gedaan.

Idd, goed gedaan

Ik vind eigenlijk dat alle partijen zich bij de gesprekken goed hebben gedragen. Ook best dapper van die jongen dat hij (alleen!) bij jullie thuis is gekomen.
Ik had er even een hard hoofd in, omdat je vaak totaal niet weet in welke omgeving je terecht komt als je bij ouders langsgaat, maar het is gewoon erg goed gegaan.

Wat idd erg goed werkt is persoonlijk contact, dat hij persoonlijk ziet wat het met iemand doet, dat zij dat zelf heeft kunnen vertellen aan hem. Ineens is het dan geen grap meer, maar keiharde en kwetsende realiteit.
Ook voor je dochter lijkt me dit (binnen de omstandigheden) een goede gang van zaken, omdat nu ook deze jongen als schrikbeeld onderuit is gehaald. Bij jullie thuis was hij immers maar een onhandige knaap.

Ik hoop dat je de directrice op het hart kunt drukken dat educatie in deze erg belangrijk is. Aan de ene kant is er bij vlagen enorme nadruk op 'mobbing' binnen de Duitse media, en aan de andere kant lijkt het land soms wel achterlijk en in ieder geval jaren achterlopen, zeker wat betreft nieuwe media.

School

Van de week zijn we op geweest voor een gesprek, dochter was daar ook bij. Ik heb gezegd dat ik beslist de klassenleraar er ook bij wilde hebben (omdat het probleem niet gesignaleerd wordt) en er was een mevrouw bij die de kinderen sociaal ondersteunt (ben de naam even kwijt), zij is overigens ook leerkracht op die school.

Het begon ermee dat die mevrouw mijn dochter er op aan wou spreken dat ze hier toch eigenlijk zelf ook een aandeel in had, omdat ze de foto naar de jongen had gestuurd. Toen ben ik echt heel erg boos geworden en heb haar heel duidelijk te verstaan gegeven dat ik er niet van gediend ben dat ze de schuld bij dochter neer leggen. Daar schrok ze wel van en toen bond ze wel in.
De directrice pakte het heel goed op, vond ik. Ze dacht goed met dochter mee en leefde ook echt met haar mee.
Ze zei dat ze de jongen nog wel aan ging spreken, maar dat het eigenlijk geen zaak van de school was. Maar dat was ook niet de reden dat we naar school gingen. De reden daarvoor was, dat er gepest wordt (of, in geval van dochter, stelselmatig genegeerd) en dat er niets aan gedaan wordt.

Ze stelden voor dat dochter vandaag weer naar school ging. De sociaal mevrouw zou haar dan het eerste uur ophalen, samen met haar drie vriendinnen, om met ze te gaan praten. Dit heeft ze gedaan, een kwartiertje. Maar wat het voor zin heeft gehad... ze heeft de meiden gezegd dat ze dochter moeten steunen, maar dat deden ze al, het zijn haar vriendinnen. En als er toch gepest werd, moeten ze het gedrag vooral negeren, zodat de pesters er geen lol van hebben.....

Dochter vroeg me of ze alsjeblieft het laatste uur naar huis mocht, omdat ze niet langer in de klas wilde zijn, die natuurlijk nog gewoon precies hetzelfde reageerde. Logisch ook, want ze weten verder van niets. Ze zien alleen dat dochter een tijdje niet op school is geweest en als ze er dan weer is, wordt ze meteen het eerste uur uit de les gehaald met haar vriendinnen en daarna moeten ze weer terug. Zonder dat er dus ook maar iets gezegd is. Dus ze voelde zich vreselijk opgelaten. En de klas reageerde net als altijd.

Ik heb het gevoel dat ze de oplossing bij dochter neer wilde leggen. Het vervelende gedrag maar negeren, zodat ze er geen plezier van hebben. De pesters wordt niets mee gedaan....