Puberteit Puberteit

Puberteit

U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Moeite met pubergedrag

Het hoort er allemaal bij zegt iedereen om me heen, maar mijn god wat heb ik een moeite met dit pubergedrag van onze zoon ( bijna 14 jaar).
Alles is teveel moeite, op alles een weerwoord, een grote mond en gewoonweg niet luisteren als er iets aan hem wordt gevraagd. Hij zit in mavo 2 maar doet werkelijk niets uit zichzelf want hij wil "vrije Tijd" zoals die dat zo dramatisch kan verwoorden. Vanmiddag komt die boos thuis want hij schijnt een proefwerk wiskunde morgen te hebben, stond in het magister niet onder het kopje PW maar enkel onder HW, ik zeg enkel van joh dat is niet zo mooi dus ik zal maar even snel wat gaan doen zodat je een beetje weet hoe of wat.
Ook weer een grote mond van ik kom net thuis blablabla en ik wil ook vrije tijd, kortom hij doet niets.
Dat schoolwerk bemoei ik me verder ook weinig tot niet meer mee want aard alleen maar uit in ruzie en het boeit hem allemaal niets.
Ik merk zelf dat ik steeds gefrustreerder begint te raken van dit gedrag en dat ik me enorm aan hem irriteer en stoor, heel zijn houding staat me tegen.
Hij heeft sindskort een slotjesbeugel en steeds moet ik hem weer aansporen om zijn tanden met regelmaat te poetsen. Mijn man zegt me niet ermee te moeten bemoeien maar goed straks heb je rechte tanden maar wel een verrot gebit ;)
Dit zijn maar voorbeelden van alle soorten irritaties en ik word er hondsmoe van. Wanneer die in een goede bui is is het gewoon een leuke en aardige jongen, heeft genoeg vrienden en is sportief maar die puberbuien ben ik gewoonweg niet tegen opgewassen. Hoe lang gaat deze ellende duren en hoe blijf ik er zelf een beetje tegen opgewassen en hoe ga je om met zulk gedrag??
Bedankt voor het lezen.

Pirata

Pirata

25-09-2017 om 18:09

Eeehhhh

Sterkte.
Het lijkt wat op het gedrag van mijn eigen zoon. Vorig jaar. Hij is dan ook met glans blijven zitten. Kennelijk had hij dat lesje nodig want hij is dit jaar een stuk actiever. Begint ook te snappen dat hij ook af en toe moet helpen in huis. Elke week hebben we nog steeds dikke ruzie over iets onnozels, maar soms valt het kwartje toch. Hij is nu net 15 trouwens.
Richt je op de fijne kanten, dat puberale gaat echt slijten.

Mari39

Mari39

25-09-2017 om 21:09

Ik begrijp het helemaal

Hier ook zon exemplaar. School gaat goed, moet ik eerlijk zeggen. Maar zijn gedrag thuis is echt vreselijk: altijd weerwoord, grote mond, en vooral veel gemopper op van alles en ronduit onvriendelijk. Vooral dat laatste leidt tot veel conflicten. Ik kan zulke lompheid en beledigend gedoe niet over mij heen laten gaan. Voorbeeld: ik vraag hem hoe kamp was. Leuk zegt ie. S avonds tegen zijn vader zegt ie saai. Ik vraag waarom. Antwoord: om van mij af te zijn!
Dat soort opmerkingen vind ik zo erg. En zo onnodig.

Men zegt dat het overgaat. Ik vertrouw daar maar op.

Vogel

Vogel

26-09-2017 om 08:09

Zwaar

Je hebt het zwaar, en hij eigenlijk ook. Hij maakt het je moeilijk om een leuke ouder te blijven.
Focus op wat nog wel leuk is aan hem, al is het nog zo klein, en probeer daar positief over te blijven, ook al wil hij dat ogenschijnlijk niet horen.
Misschien kun je een dagje of weekendje weg met hem; zo uit de dagelijkse situatie zie je soms een heel ander kind. En misschien helpt het om een boek over de puberteit te lezen.
Hou vol, het gaat echt over!

Niki73

Niki73

26-09-2017 om 12:09

Eens met Vogel

Ik ga af en toe uit lunchen met mijn puberzoon. Hij houdt erg van lekker eten en dan hebben we een positief momentje voor onszelf. Dan komen we ook nog aan een kletspraatje zonder ergernis toe. Zelfs hij (compleet computer- en mobieverslaafd) begrijpt dat je in een restaurant niet op de mobiel hoort te kijken.
Zoek eens uit wat jij met je zoon kunt gaan doen, samen iets kopen wat hij nodig heeft, ergens heen (pretpark, museum, strand, enz), iets wat jullie allebei leuk vinden.

En vergeet niet hem regelmatig een stevige knuffel te geven, ze (en wij) hebben het zo nodig!

Ef

Ef

28-09-2017 om 19:09

Haha

Maar niet heus.. Erg herkenbaar. Hier een puber van bijna 15, met hetzelfde gedrag.. soms nog erger, inclusief roken, drinken (blowen? hoop het niet, maar durf er mijn hand er niet voor in het vuur te steken) en halt- traject hebben we gehad het afgelopen jaar..
Ik sluit me aan bij Vogel en Niki73, ook om het zelf vol te houden en niet in de contante ruziesfeer te komen, fokus op wat leuk is aan hem en doe daar iets mee. Hier is dat idd samen lunchen of samen bepaalde tv programma's kijken of naar een cabaretvoorstelling gaan...
Wat ook hielp: neem een vriendje mee op vakantie. Vriendje bleek in de vakantie minstens een even erge puber als zoon, en waar het voor ons een ware oefening in geduld, tact en grenzenstellen was, was het voor zoon een spiegel: hij ging zich zo ergeren aan het gedrag van zijn vriend dat hij na de vakantie zowaar wat gezeglijker is geworden. En hij doet ook nog eens spontaan meer in huis

Wat mij helpt

Wat mij helpt is het beseffen welke functie het pubergedrag heeft. Dat het gezond Is om je los te maken van je ouders en dat dat al lerend gaat en dus met vallen en opstaan.

Dat maakt het voor mij makkelijker om dingen niet persoonlijk te nemen. Vaak kaat ik het maar gaan en kom er dan op een ander monment op terug.

Kaaskopje

Kaaskopje

29-09-2017 om 09:09

Met de kennis van achteraf...

Toen mijn oudste dochter zo oud was als je zoon, had ik het ook echt moeilijk met haar. Als jonger kind was het al niet makkelijk, daar kwam tijdens de puberteit een schepje bovenop. Achteraf gezien had ik het me iets makkelijker kunnen maken door de prioriteiten bij te stellen en de verantwoordelijkheid meer naar dochter zelf te schuiven. Ik ontdekte dat toen ze al 16 was en mogelijk viel dat samen met dat de puberteit al ten einde liep, maar het hielp naar mijn idee wel dat ik me niet om alles meer druk maakte. Op een dag stootten man en ik elkaar aan met 'hé, valt het jou ook op dat het de laatste weken goed gaat?'.

Met die achteraf kennis adviseer ik daarom om prioriteiten te stellen. Wat vind je écht noodzakelijk? Probeer dat te beperken tot drie punten en je ook echt los te maken van het gevoel dat de rest net zo belangrijk is. Is het écht erg als zijn kamer een zooi is? Nee, vervelend, maar niet erg. Denk je dat hij slechte cijfers haalt als jij hem niet aanspoort? Zo ja, dan is dat een punt op de prioriteitenlijst. Hoewel je ook zou kunnen besluiten om hem niet 'te redden' en te kijken of hij zelf gaat inzien dat hij toch echt harder zijn best moet doen. Je zou het als tijdelijk experiment kunnen proberen. Terugkijkend op mijn jeugd ben ik wel blij dat mijn ouders mij door de mavo gedrild hebben, anders was dat niet goed afgelopen vrees ik.

dymo

dymo

29-09-2017 om 14:09

niet gehoord

Ik zei regelmatig tegen mijn dochter: "Dat heb ik voor het gemak maar even niet verstaan. Maar als je iets wilt bereiken, zou ik het op een aardigere toon proberen." Of: "Kom even opnieuw binnen en vraag het me nog eens, maar dan op een andere toon."
Ik ging dan ook niet in op de vraag/boodschap die dochter me toesnauwde, want die had ik 'niet verstaan'. Ik liep gewoon weg. Als dochter echt iets van me wilde kwam ze me wel achterna met dezelfde vraag/boodschap op een vriendelijkere toon. En dan verstond ik het ineens wel :-)
En was het niet belangrijk of alleen maar gesnauw, dan hoefde ik er ook niks mee. Werkte prima. Als ik iets niet deed terwijl dochter het me wel snauwend had bevolen en ik kreeg daar later een opmerking over, dan zei ik: "Ooooo, DAT was wat je me wilde vragen. Ik verstond het al niet door die onaardige toon van je."
Gewoon consequent volhouden. En wordt het erg kwetsend wat er uit de mond van je schatje komt, bekijk hem dan als een interessant antropologisch verschijnsel. Hij weet namelijk precies op de goede knopjes te drukken om je over de zeik te krijgen en dat is eigenlijk heel interessant en leerzaam.

@Emma

@Emma

29-09-2017 om 20:09

herken

Ik herken het wel en heus, het gaat over. Ik doe mijn dochter wel eens na: heel dramatisch met rollende ogen. Ze moet daar dan ook wel weer om lachen (soms hoor, haha). Of mijn stemming slaat om, of ik krijg een opvlieger en dan moet zij alle ramen openzetten, dus ja, bij allebei spelen de hormonen mee. Het is nu al een stuk minder dan een half jaar geleden, dus het komt goed ;-)

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.