Moeite met ongesteld zijn

insteek

ik denk niet dat jij iets "moet" doen om dit te stoppen, wel kan je nadenken wat je kunt doen om haar te helpen?
Ik denk dat het enige is, dat je haar laat merken dat je wilt helpen als zij daarvoor voelt. En wellicht kun je een boekje kopen dat hierover gaat, en zonder plichtplegingen of gesprekjes bij haar neerlegt zodat ze er in kan lezen als ze dat zou willen.
Als het echt ten koste gaat van iedereen in het gezin en de spanningen lopen te hoog op dan zou ik zelf wellicht wel wat 'strenger' worden, maar dan toch vooral met als startpunt dat zij niet goed in haar vel zit en dat je haar graag wil helpen óók omdat anders het hele gezin eronder moet lijden....
gr Angela

Ruimte geven

Het kunnen de hormonen zijn, of gewoon pubergedoe. Het is ook niet makkelijk, al die veranderingen. Geef haar gewoon de ruimte. Juist dat terugtrekken kan ze nu hard nodig hebben. En hoe harder jij aan haar trekt, des te meer zal zij zich afzonderen. Natuurlijk kun je wel afspraken maken, bijvoorbeeld dat er gewoon gezamenlijk gegeten wordt. Maar wil ze dan nukkig stommetje spelen, laat haar dan. Grote kans dat het dan sneller over is dan wanneer je van haar verwacht dat ze gezellig is en meedoet.

Komt wel goed

Het is natuurlijk ook helemaal niet leuk, ongesteld worden en alle lichamelijke en psychische veranderingen die daarbij komen. Dat kan best een paar maanden duren. In de tussentijd kan ze best chagrijnig zijn als ze dat verder niet op anderen afreageert.

Kwade opzet

Het is heel verleidelijk om in je begrijpelijke verdriet en boosheid aan kwade opzet te gaan denken. En natuurlijk denkt ieder in zo'n situatie ook eerst aan het eigenbelang.
Toch helpt dat ook gewoon niet. En het werkt ook tegen je door zo wantrouwend over iemands motieven te zijn. Het is beter om die emoties wat weg te zetten en het bij de feiten te houden als het over de verdeling van goederen en geld gaat. Achterdochtige gedachten maken een zakelijke verdeling laat staan verwerking van de emoties er niet makkelijker op.
Wij waren ook net naar een veel groter en duurder huis verhuisd voor de zaak explodeerde. Ik had voordien nog gevraagd aan ex of dit wel een goede stap zou zijn omdat hij begonnen was met mij emotioneel te chanteren met zaken want 'anders gaan we scheiden'.
Maar we woonden in een klein huis en je denkt dan ook dat mogelijke verbeteringen in de omgeving je relatie ook kunnen helpen verbeteren.
Dat is niet opzettelijk dat is gewoon een lastige inschatting.
Moet je juist investeren of moet je juist terughoudend zijn. Daar zijn allerlei redenen voor die gewoon oprecht zijn.

AnneJ

Kan het zijn dat je reactie voor een ander draadje bedoeld was?

Ja Amare

Gek dat het ineens hier staat. Toch iets niet goed gegaan.:-)

hier ook moeite

Mijn 14-jarige vind ongesteld zijn iets vreselijks! Nu was het in het begin ook niet fijn: ze was heel heftig ongesteld met veel buikpijn. Na een half jaar tobben samen naar de huisarts gegaan en daar heeft ze de pil gekregen. Ik had werkelijk geen idee dat meisjes van 12-13 jaar al aan de pil mochten. Ze slikt de pil door en op advies van de huisarts minimaal vier keer per jaar een stopperiode van 5 dagen inlassen om doorbraakbloedingen te voorkomen. Natuurlijk is ook deze puber eigenwijs en slikte de pil 5 maanden door met als gevolg een flinke doorbraakbloeding op het moment dat het echt niet uitkwam. Tampons gebruiken wil ze niet, ik mag er ook niet meer over beginnen. Het humeur zakt tot ver onder het nulpunt, ze klaagt steen en been. Ik heb gezegd dat het erbij hoort, ze kan het maar beter accepteren want het verandert toch niet. Ik probeer met haar te plannen wanneer ze stopt zodat het normale leventje zo normaal mogelijk door kan gaan, maar dat is vaak niet goed genoeg. Dus laat ik ze maar, verstrek paracetamol als het nodig is, knuffel ze een keer extra, maar ik ga er niet in mee. Het chagrijnig zijn herken ik wel, daar helpt chocola vaak tegen, dat geef ik dan ook maar, maar verder gaat het niet. Het is maar een dag of 4-5...

Hier ook 14- jarige dochter aan de pil. Het scheelt erg in pijn en humeur. Onze vorige huisarts bleef maar volhouden dat het erbij hoort en dat het heel normaal is voor jonge meisjes: drie nachten doorlekken, vreselijke buikpijn, onvoorstelbaar slecht humeur. Zelf ben ik als kind ook aan de pil gegaan, een verademing. Ongesteldheid hoort erbij, maar ik vind het niet normaal als je de helft van je cyclus chagrijnig bent of extreem veel bloedt en buikpijn hebt. Mijn dochter is ook panisch over tampons. Ik heb haar geleerd te ontspannen met gebruiksaanwijzing en alles, maar dat moet ze verder toch echt zelf ontdekken. Komt wel, later.
Bepaalde voedingssupplementen willen ook nog wel eens helpen (vitamine B6, magnesium, vraag bij een orthomoleculair arts of therapeut)