

Puberteit
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

filoe
13-08-2010 om 11:08
Moeilijke tijden met dochter van 16...
Of het bericht hier echt op zijn plaats staat , kan ik niet zeggen maar dan is het in ieder geval toch van mijn hart.
Mijn man en ik hebben samen een dochter van 16 die flink zichzelf aan het zoeken is en ik ben dan ook van mening dat ik haar alle kansen wil geven die ze maar krijgen kan. Ze kan iets rebels zijn maar hier zie ik dan ook een heel stuk van mezelf in terug toen ik nog aan het puberen was;
Mijn man en ik kennen elkaar al van uit die jaren , we waren beste maatjes enfin om een lang verhaal kort te maken zijn we samen gebleven en gelukkig gehuwd al die jaren.
Nooit echt voor ruzie's gestaan maar nu het laatste afgelopen jaar is dat totaal andere koek.Waar we vaak woorden over hebben ? Juist onze dochter.
Hij kan niet vatten dat er zo niets in zit, alles te gemakkelijk neemt, grote mond opzet, school doet ze net genoeg om over te kunnen gaan. En dan natuurlijk de jongens.
Toch heeft ze haar hart op de juiste plaats.
Ze heeft in zijn ogen 4jaar weggegooid door haar school keuze. Waarvan 2 observatiejaren in het middelbaar , dan de keuze gamaakt dat ze natuur-wetenschappen zou volgen,
Het was een keuze die haar niet echt lag, vooral op wiskundig vlak maar ze slaagde wel enkel dat ze een andere richting uit moest van de school.
Het jaar daarop zijn we verhuid en moest ze een totaal nieuwe school kiezen met een andere richting.
Hier koos ze voor mensen-wetenschappen wat wij dachten dat deze richting niets voor haar was is ook zo gebleken. Ze slaagde met een A-attest maar weer die wiskunde.
In haar hele leven heeft ze altijd graag creatief bezig geweest als kleine prust al dat wil ik eerst vermelden nog.
Nu met het schooljaar terug aan de meet heeft ze gekozen om naar de kunst-school te gaan een 90 tal km hier vandaan. Ze zal vroeg moeten opstaan , treinen,trammen en laat thuis.
Op het eerste zicht was dit geen probleem voor mijn man tot ze komt te zeggen dat ze er ook zal blijven slapen soms bij haar vriend op kot.
Mijn man was razend, gelooft niet dat ze echt die school wil enkel voor haar vriend.
Enzo komen die ruzie's en ik , ik sta er midden in.

koentje
13-08-2010 om 13:08
is nu precies het probleem?
Dat dochter bij vriend gaat slapen?
dat ze een verkeerde studiekeuze maakt vlg. je man?
dat jullie er samen ruzie over krijgen?
Wat bedoel je met'hij kan niet vatten dat er zo niets in zit?'

sus-anne
13-08-2010 om 19:08
Is er een probleem?
mijn mening:mijn kinderen maken zelf hun studiekeuzes.
of ik het nou wat vind of niet,zij moeten studeren,zij moeten het gaan doen,dus zij maken de keus,het gaat uiteindelijk om hun toekomst.
dat is een stukje loslaten dus.
en verder zie ik eigenlijk geen probleem in je berichtje?
of je bent wat onduidelijk,of er is M.I geen probleem?
jij en je man zijn het niet met elkaar eens,dat is wat ik lees,dus misschien heb je in jouw ogen een relatieprobleem?

Kaaskopje
13-08-2010 om 22:08
Het probleem is dus
dat je man het er niet mee eens is dat ze bij haar vriend blijft slapen en dat hij je dochter ervan verdenkt dat ze de hele studie vanwege de woonplaats van haar vriend heeft gekozen en niet omdat ze interesse voor een kunstopleiding zou kunnen hebben.
Daarnaast zie ik het probleem dat je man niet geweldig met pubergedrag om kan gaan. Iets wat op zich niet zo vreemd is. Pubers zijn nu eenmaal niet altijd makkelijk. Maar het is wel fijn als een ouder het vermogen heeft zich een beetje in te kunnen leven. Ik kan me wel een kléin beetje voorstellen dat je man zich beetgenomen voelt. Het is best een 'streek' dat je dochter, nu alles vastligt, op de proppen komt met dat plan om bij haar vriend te slapen en niet naar huis te komen. Zeg er nu nog maar eens wat van. Slim gedaan dus. Verbieden zou best dom zijn.
Ik vind dat je je dochter er wel op mag wijzen dat een opleiding veel geld kost en dat je daarom verwacht dat ze er serieus mee omgaat. Zolang ze goede cijfers (lees: voldoendes) haalt kan het misschien geen kwaad als ze haar eigen plan trekt. Blijkt ze dat niet aan te kunnen dan zou ik de regels aanscherpen.
Je man moet accepteren dat zijn dochter 16 is. Ik ben misschien wat ouderwets maar onder de 16 zou ik het niet toejuichen als een kind van mij al bij een vriendje bleef slapen ónder de 16 jaar. De grens ligt voor mij bij 16 jaar. Ik denk dat dat over het algemeen genomen een redelijk geaccepteerde leeftijd is. Je man schrikt er misschien van dat zijn dochter die fase is ingegaan. Hij zal er aan moeten wennen.

Maylise
14-08-2010 om 13:08
Hier ook wel
Mijn man en ik verschillen ook regelmatig van mening over wat toelaatbaar gedrag is voor tiener kinderen. Toen onze kinderen kleiner waren hadden we veel minder meningsverschillen over de opvoeding en die we hadden waren veel makkelijker op te lossen. Met tieners is het gewoon lastig want opvoedingsverschillen zijn vaak veel principiëler dan bij kleine kinderen waarbij het meer gaat om hoeveel tv ze mogen zien en hoeveel koekjes ze mogen. Dat is allemaal weinig principieel maar de opvoedingsverschillen die in de tienertijd naar voren komen zijn dat veel meer. In hoeverre heeft een 16jarige zelfbeschikkingsrecht bijvoorbeeld of in hoeverre maakt een kind deel uit van het collectief familie en in hoeverre is een kind individu. Veel lastiger om daar de grenzen te trekken als je erg van mening verschilt.
Ik heb helaas geen oplossing voor je. Wij maken ruzie, sluiten soms een compromis, lossen sommige dingen niet op en geven soms toe aan elkaar.
Bijvoorbeeld in jouw voorbeeld zouden vriendjes hier zeker niet mogen blijven slapen en dat is voor mijn man belangrijker dan het voor mij is. School vinden we allebei belangrijk dus daar bemoeien we ons allebei graag tegen aan.
Je mag best grenzen stellen maar het is enorm lastig als je van mening verschilt over waar die grenzen precies liggen en waarom ze daar zouden moeten liggen.
Maylise

sus-anne
14-08-2010 om 16:08
Tops (ot)
dat *probleem* hebben wij ook gehad.
Man of ik zegde dingen toe aan 1 van de pubers ,terwijl de andere ouder daar niet achterstond.
wij lossen dit nu zo op; zodra er een puber met een vraag komt( weekendje weg,geld,uitgaan,school)zeggen we: daar moet ik even over nadenken,of: daar wil ik even met papa/mama over praten.
vervolgens zoeken we samen de beste oplossing .Zo zitten we naar de kinderen toe altijd op 1 lijn,en dat is zowel voor ons als voor de kinderen duidelijk en prettig.

Lhena
14-08-2010 om 18:08
Heel herkenbaar
Deze topic zou gewoon van mij kunnen zijn! Onze dochter van 15 heeft ook al enkele studiekeuzes achter de rug, steeds ging het fout met wiskunde. Ze moet nu haar derde jaar opnieuw doen en kiest voor het kunstonderwijs. We hopen dat deze richting haar wel ligt. Iedere dag moet ook zij een hele tijd met de bus, heel vroeg opstaan en vrij laat weer thuis. De studiekeuze heeft ze zelf gemaakt, maar wij staan er dan ook volledig achter.
Hier is het ook zo dat de meeste ruzies tussen mijn man en mij over haar gaan. Ze is dan ook een echte puber, met alles erop en eraan. Ik merk dat mijn man hier veel moeite mee heeft, wil haar nog echt strak in de hand houden. Ook omdat ze een vriendje heeft. Volgens mij heeft dat ook te maken met de vader-dochter-relatie. Loslaten is niet gemakkelijk... Wanneer geef je toe en wanneer gaat ze te ver? Wanneer en hoeveel mag ze haar vriendje zien? Allemaal dingen waarover onze discussies gaan. En dat weegt inderdaad op een relatie.
Als onze dochter zou willen blijven slapen op het kot van haar vriendje, zou ze dat tijdens de week niet mogen. Ze zou gewoon naar huis moeten komen. Pas als ze laat merken dat ze de verantwoordelijkheid van het kunstonderwijs en de verre afstand aankan, zouden we het eventueel bekijken. Maar in eerste instatie zou er geen sprake van zijn!
(en mijn man en ik kennen elkaar ook al vanuit onze jeugdjaren)
Gegroet!
Lhena

Onyx
15-08-2010 om 12:08
Probleem
Ik lees uit het startbericht dat het grootste probleem tussen Filoe en haar man is dat meneer geen enkel vertrouwen meer in dochter heeft. Hij is zwaar teleurgesteld, zijn hoge verwachtingen zijn niet uitgekomen, vooral omdat dochter stukken minder ambitieus is dan hij gehoopt of verwacht had. Filoe ziet dat ook met lede ogen aan, maar wil van haar dochter blijven houden en haar blijven vertrouwen.
Dat daaruit ruzies ontstaan is logisch. Hoelang je elkaar kent doet minder ter zake - dit komt in de beste families voor :-)
Jammer genoeg is er geen oplossing omdat het probleem van geen vertrouwen in meneer zelf zit. Hij moet inzien dat daarover bekvechten met Filoe en/of dochter niks helpt en alleen maar het gezin verder uiteendrijft. Misschien zou het slim zijn als Filoe ophoudt met dochter te verdedigen. Deze jongedame heeft haar studiekeuze gemaakt en ze zal het zelf waar moeten maken. Of ze ondertussen wel of niet in het voorbijgaan bij een knul het bed induikt, daar hebben mama en papa geen grip op.
Misschien ook handig als papa bedenkt dat dit waarschijnlijk een van de laatste jaren is dat dochter nog thuiswoont. Wil hij dat in (zinloze) ruzie doorbrengen?
Onyx

Tirza G.
15-08-2010 om 12:08
Onyx
Je verwoordt precies wat ik bedoel Ik zat ook te denken: jaaaaaa, en waar is dochterlief zélf in deze? Die trotseert haar vader niet, die laat mooi haar moeder de kastanjes uit het vuur halen en heeft in haar een grote ambassadeur en beschermengel.
Tja meiske, bij volwassen worden hoort óók dat je aan je ouders laat zien dat je volwassen wórdt. En dus ook aan je vader.
Tirza

rubens
16-08-2010 om 19:08
Midden in
Je staat er midden in zeg je?Eigenlijk zou je der niet midden in mogen of moeten staan.Jij en je man zijn beiden ouders en jullie moeten dit samen aanpakken.
Om een voorbeeld te geven eigenlijk...onze oudste dochter was ook een rebelse puber,opstandig,grote mond,wist het altijd wel beter en koos het verkeerde vriendje toen ze 16 was.Ik voelde als moeder dat het niet goed zat en liet dit ook blijken met als gevolg dat ze zich nog vervelender ging opstellen.Mijn man was op dat vlak wat toegeeflijker en ze zocht dan ook bij hem steun,hetgene tussen hem en mij voor de nodige spanningen zorgde.Ik voelde onmacht en was verdrietig,omdat ze in't verkeerde gezeldschap vertoefde en mijn man er schijnbaar nogal lichtjes overging.Uiteindelijk kwamen we tot een gezamelijke overeenkomst,want volgens mijn man was het best mogelijk dat het een bevlieging was.Hij had nog gelijk ook.
Wat ik wil zeggen is,dat jullie als ouders best op dezelfde golflengte staan.Jullie weten dat je dochter het niet zo nauw neemt met haar studies,dus zou ik haar toch voor een keuze stellen...met goede resultaten voor de dag komen en dan eens door de vingers zien dat ze bij haar vriendje blijft slapen.
Hoe lang zijn ze al samen trouwens?