Moeilijk

Bambam13

Hoi bambam,

Inderdaad lijkt jou verhaal echt vreselijk veel op die van ons en onze zoon.
Ook tot groep 8 speciaal onderwijs gehad en met 2.5 jaar werd er bij heb ADHD geconstateerd.
Net zo'n jongen als jij jou zoon beschrijft echt precies.
Wil je niet bezorg maken maar vanaf zijn twaalfde werd hij pas echt maar dan ook echt heel erg.
Heb echt alles geprobeerd en overal aan de bel getrokken, jeugd zorg, family first, echt het was zo erg dat ik zelfs begon te hypenventileren als ik wist dat hij thuis kwam, overal sloten op wat hij pakt gewoon wat hij nodig heeft, net een gevangenis op het laatst echt.
Heb een cursus assertiviteit gedaan.
Mijn huisdokter adviseerde mij maatschappelijke hulp te zoeken en naar een gesprek of drie kwam die man ineens met PDD-NOS. Mijn reactie was direct van jahhh we kunnen alles wel een naam geven, maar nadat ik op het internet ging kijken herkende ik vreselijk veel.
Mijn zoon was toen al 18 jaar, dus ik wist bij voorbaat al dat ik daar niet mee bij hem hoefde aan te kloppen want hij vind dat iedereen het fout doet behalve hij.
Hij word nu 21 jaar en is sinds gister met zijn zusje die echt heel en heel anders is dan mijn zoon en trouwens ook mijn andere kinderen gaan samenwonen in een studentenflatje, je wilt niet weten hoe blij ik ben dat hij het huis uit is.

En echt toen ik jou verhaaltje las moest ik echt direct aan mijn zoon denken zo identiek en herkenbaar.
Weet je, misschien zou je een op de site kunnen kijken waar ze uitleg geven over PDD-NOS.
Ik heb het nooit tegen mijn zoon gezegd omdat het zo'n slim mannetje is dat ik bang ben dat hij er misbruik van zou maken en ik weet ook 100% zeker dat hij me recht in het gezicht zou uitlachen.
Maar mijn zoon is ook anders met zijn gedrag en doen en laten ook veel kinderlijker.
Deze kinderen hebben een heel andere opvoeding nodig en is het heel erg belangrijk dat ze consequent worden opgevoed door beide ouders.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, want ik weet precies hoe je je voelt.
Wel een lang verhaal maar echt als ik misschien toendertijd de juiste hulp had gekregen, had me dit en misschien ook mijn zoon een hoop ellende gescheeld.
Wil jou en je man veel sterkte wensen

groetjes

Onbekend

hallo
ik vind het wel zo vreemt dat bijna alle kinderen die adhd en mogelijk nog iets anders erbij hebben zo de zelfde opvoed probleemen hebben en er toch niet goed geholpen kan worden vanuit een instantie .

ook ik ben al bij jeugdzorg geweest en daar heb ik het idee dat wij ook niet serieus genomen worden .
volgende week worden we gebeld door zijn kinderarts die zou voor ons gaan kijken of er een gespecialiseerde kinderspygoloog is waar we in snel tempo terecht kunnen .
ook hier loopt het uit de hand moet hem telkens achter zijn broek aan zitten anders die hij precies waar hij zelf zin aan heeft , van de week heb ik hem met mijn vriendin en haar man meegegeven zodat wij even bij konden tanken en moet zeggen dat beviel me heel goed .
ook ik denk soms wel eens van was hij maar ouder en het huis uit ,maar goed misschien is het op deze leeftijd (13) ook nog wel de pubertijd die erbij komt en dan juist wel erstandig om hem zo eens een tijdje naar een soort van crisusopvang te doen zowel voor hem als voor ons .
maar wat ik ook nog even kwijd wil is eerder dacht ik er altijd alleen voor te staan dat ik de enige was die zo'n kind moet opvoeden op school kijken ze je raar aan als het er oer hebt met de leeraar hoe hij thuis is en dan krijg je als antwoord dat snap ik niet hier is lief , luisterd goed en is spontaan in het helpen met andere kinderen en dan zakt je de broek af en denk ik maar weer van wat ddoe ik fout en waarom heeft hij thuis geen vrienden waar hij mee speeld dan ik snap er niks meer van .
thuis speeld hij het liefst alleen op zijn kamer met lego en knex .ook mijn zoon heeft achterstand in zijn doen en laten maar ook op school met rekenen bv zit hij op het nivo van gr 5 en met taal in het nivo van gr 6 en met lezen van gr 7 zo gedraagt hij zich als een jongen van nou rond de 8 jaar .
mijn dochter die 15 bijna is heeft dit niet en weet soms ook niet wat ze met hem moet je kan eigenlijk wel zeggen dat ze niet met elkaar kunnen maar zeer zeker ook niet zonder elkaar bv van de week was hij de hele week bij mijn vriendin en man en zegt zijn zus tegen mij savonds van mam wel erg stil in huis nu mijn broertje er niet is he vind het niet zo leuk hoor .
maar goed alle ervaring is welkom misschien dat ik jou msn mag als je die hebt dan kan ik je toevoegen kunnen we meer ervaring uitwisselen .ps ik woon in twente .

gr bambam

Bambam13

Hallo bambam,

Inderdaad heeft jeugdzorg voor mij ook maar heel weinig kunnen doen, behalve dan Family First die in het begin 20 uur bij mij thuis kwam.
Zelfs op zondag echt ik kon eindelijk mijn ei kwijt en ze zagen precies hoe het zat hier in huis maar naar een aantal maanden sta je er weer alleen voor, echt niet te geloven.
Heb gesmeekt om hulp, regelmatig als het hier uit de hand dreigde te lopen aan de telefoon gehangen en ga zo maar door.
Mijn zoon dacht er niet aan om op begeleidt kamers te gaan wonen dus advies de deur uit zetten.
Heb ik ook wel gedaan hoor, maar iets zei me steeds vooral hoe hij reageerde dat het niet goed zat met mijn zoon.
Toen ik dus bij die maatschappelijk werker terrecht kwam en hij zei dat het gedrag veel leek op die van een kennis zijn zoon, die PDD-Nos heeft.
Ik dacht eigenlijk toemaar ze kunnen alles wel een naam geven maar op het internet kwam ik zoveel dingen tegen die ik herkende zo eng en zo erg, maar na een telefoontje naar jeugdzorg werd ik weer wakker geschut en die vertelden dat hij dat niet heeft en dat ik maar een afspraak moest maken om hem hiervoor te laten testen.
Ik weet dat mijn zoon me recht in het gezicht uit zou lachen, hij was inmiddels al bijna 18 en kwa doen en laten heel vaak kinderachtig, maar praten kan hij als brug man, ik had dus geen zin meer om weer overal vooral met mijn kop tegen de muur te lopen vooral in het begin als ik ergens kom met hem, want praten kan hij echt hoor. maar uiteindelijk kwam toch de aap uit de mouw natuurlijk, vooral met school e.d.
Mijn zoon en dochter hebben jarenlang ruzie gehad om de kleinste dingen ik was soms erg verdrietig als ik zag hoe een hekel ze aan elkaar hadden.
Daarvoor konden ze niet zonder elkaar en eigenlijk ook toen die ruzie er waren want als er een niet thuis was werd er door de ander gevraagd waar hij/zij was.
Mijn huisdokter heeft wel een gesprek met mij en mijn man gehad, mijn huisdokter kon de manier van hulp van jeugdzorg ook niet begrijpen, hij had zelf een paar keer een fax gestuurd naar onze maatschappelijk werker bij jeugdzorg.
Ik hoop echt dat je de juiste hulp kan krijgen voor je zoon, maar als hij iets niet wil en je man en jij staan niet op een lijn wint hij, jammer genoeg was dit hier wel zo, maar oke gelukkig is mijn huwelijk wel in stand gebleven, want geloof me die kinderen kun je bijna niet opvoeden het is echt heel moeilijk.
Uiteindelijk woont mijn zoon nu samen met zijn zusje sinds 20 februari en ik hoop dat dit goed blijft gaan.
Hij kan uiteindelijk ook heel lief zijn en heeft mijn strengere opvoeding resultaat pfff, maar anders is het zijn eigen verantwoording en ben ik blij dat hij het huis uit is.
Wat ik wel zeggen wil is dat ik hier op de site ook jarenlang steun heb gehad hoor een hele goede adviesen, waar ik echt heel veel aan gehad heb
Ik zal je mijn e-mail geven want ik heb geen msn, maar dat doe ik dan prive, maar volgens mij kan je ook via de beheerder mijn mail krijgen, ik weet het echt niet

groetjes onbekent

Mijn mail adres

hallo bambam,

Sorry meisje maar ik heb geen msn maar je kunt me altijd een mail sturen hoor als je me wat vragen wil.

Groetjes beppie