Moederdag verknald

zwarte broodjes

Ja, dat ze geen nieuwe broodjes heeft gebakken, dát is wel wat onhandig.:-) Maar ja... je zal die maar niet hebben. Wat doe je dan? Ik heb bijvoorbeeld geen grote voorraad afbakbroodjes in huis. Dit weekend hadden we er welgeteld 4 in huis. Dus stél dat er geen nieuwe broodjes konden worden gebakken, dan zou ik de verbrande broodjes wel degelijk als 'goed gebaar' gezien hebben, met 'pech, dat het misgegaan is'. Wat kun je anders?

Ik vind zowel Jaina als Dalarna hier nogal streng in. Ik heb twee dochters met twee verschillende karakters. De jongste stond al op 10 jarige leeftijd in de keuken, de oudste niet. De oudste is ook wat onzekerder over het resultaat. Ik reageer altijd positief als ze iets gebakken heeft. Meestal terecht, soms om aardig te zijn. Dan hebben we het eventueel wel over wat er verkeerd gegaan kan zijn. Leren bakken en koken is niet klaar als je 18 bent. Heel streng dus om op die leeftijd te zeggen 'doe het goed of doe het niet'.

Jan heeft inmiddels verteld dat de dag toch leuk is geëindigd, dus dat is het belangrijkste.

Hier past maar een liedje bij.

Beetje gedateerd, zeker voor moeders van na 1980, maar erg leuk.

Liedje Hans Dorrestein: ze bedoelen het goed!

Reactie liedje Hans Dorrestein..gelukkig is het maar één keer in het jaar Moederdag!

Mijn nichtje van 20 heeft een gebakje gemaakt voor haar moeder dat volledig mislukt was... zij vond het vreselijk, want dat overkwam haar nooit..
Haar moeder reageerde met dat er heel veel liefde is in gestopt en dat ze dit waardeert.
Tja, dit is wel beter eetbaar dan zwarte broodjes.. per slot van rekening gaat het om het gebaar, zij heeft haar best erop gedaan.

Maar als 18-jarige zou ik wel steun van vader vragen als ik niet precies wist hoelang je broodjes in de over moet laten en hoe hoog je de over moet zetten... hopelijk heeft ze hiervan geleerd. Het gaat om het gebaar, niet alles kan perfect zijn.

Oh wat een leuk nummer!

Het geklungel en gedoe van de kinderen van Jan is er niets bij zoveel gaat er fout.:-)
Zou een onhandig uitgevoerd ontbijt en mislukt of kapot cadeau een vanzelfsprekend onderdeel zijn?:-)

Moeder wij staan hier voor uw bed
Met een versje en een beschuit
Thee, dat hebben we ook gezet
En daarom zingen wij luid

refr.: 't Is moederdag, 't is moederdag De thee die is wat slap Maar leve moeder d'r moederdag En leve 't moederschap

Straks vind u kruimels in uw bed, dan denkt u vast wel aan ons
Broertje heeft zo'n gat in z'n kop, dat was daar straks die bons
Moe, het beschuitje viel op de grond, zit nu vol stof en vol haar
't Kwam terecht op de boterkant want die is dubbel zo zwaar

refr.

Moeder, u krijgt nu ons cadeau, daarvoor hebben wij lang gespaard
't Heeft wel twintig piek gekost maar 't is haast niks meer waard
Broertje schroefde 't dopje d'r af, dat joch heeft altijd wel wat
Toen liep de dure parfum d'r uit, er zit nou zo'n vlek in de mat

refr.

Moeder, twee helften van een plaat, want hij brak, 't was een plaat van
James
Last
Trouwens, Dirk-jan had, voor 'ie 'm brak, uw naam d'r al ingekrast
Moeder, wij houden zo veel van u, u huilt nu zelfs van geluk
Wij kinderen zijn een zaligheid al maken we nog zoveel stuk

Caton

Dat heb je mooi gezegd.

Dalarna

Echt, ik zou geen punt maken van zwarte broodjes. Maar mijn jongste van 15 vindt dat je helemaal gelijk hebt want "dat moet je toch wel kunnen als je 18 bent". Haha, vind dit zo grappig dat ik dat even aan je kwijt moet .

Hier

Haha, hier ging het ook heel anders dan andere jaren. Mijn man was het weekend weg (hij kwam zondagmiddag thuis). Zoons 14 en 9 zaten in de woonkamer, jongste vraagt: mama gaan we nog eten. Waarop ik zeg: jullie moeten toch ontbijt maken, het is moederdag. Vraagt oudste of ik dan lekker broodjes heb gekocht (Ik? jij moet toch voor mij iets kopen? ). Dus hebben ze gauw iets in elkaar geflanst met fruit en een gekookt eitje. En van jongste nog een gedichtje wat hij op school had gemaakt. Dus geen uitgebreid ontbijt op bed dit jaar. Maar ach, ik vond het wel heel leuk.

Toch snap ik de teleurstelling van Jan wel

Natuurlijk moet je de waardering die je hebt voor je moeder niet alleen op moederdag laten blijken. Maar die dag is toch, commercieel of niet, gedoopt tot moederdag. En als je daar als gezin al jaren wat aan doet, verwacht je van kinderen van 16 en 18 eigen initiatief.
Bij ons ging het ongeveer hetzelfde. Wij hebben als traditie ontbijt op bed (croissantjes). De kinderen zijn 11 en 14. Al de hele week hebben we ze er regelmatig op gewezen dat het zondag moederdag was, en dat wij een door hen verzorgd ontbijt op bed verwachten (idd in het kader van verwachtingsmanagement ). Maar het werd zondagochtend later en later, en geen ontbijt. Uiteindelijk ging manlief maar eens informeren. Bleken de kinderen halverwege het proces de TV aangezet te hebben en ja, toen vergaten ze het ontbijt... Manlief boos (terecht, vind ik), kinderen gaven elkaar de schuld uiteraard. Uiteindelijk werd er naar boven geroepen dat het ontbijt klaar was. Was ook niet helemaal wat ik ervan verwacht had. Geen ontbijt op bed, okee, maar dan kun je op moederdag nog wel even naar boven lopen en vriendelijk, liefst met een knuffel, melden dat het ontbijt klaarstaat. Nou ja, de toon voor de dag was gezet en het is niet meer goedgekomen.
Wil ik er nog wel bij vermelden dat er de laatste weken nogal wat stubbelingen thuis zijn (pubers he...) en dat we juist op zaterdagavond nog een goed gesprek hebben gehad over wat wij graag zouden zien van de kinderen. Afspraken gemaakt over taken voor de kinderen en het ook nog gehad over moederdag. Dat we hoopten dat ze voor één keer erg hun best zouden doen om er een gezellige dag van te maken. Maar helaas... Ja, daar baalde ik dus echt wel van.

ach, moederdag

Wat ik veel lees is dat er bij de ouder(s) een bepaalde verwachting is, en dat het dan vaak toch tegenvalt. Kinderen voelen die verwachting (en teleurstelling) en hebben er dus ook niet veel zin meer in. Wat schiet je er dan eigenlijk mee op?
Van mij hoeft het niet, moederdag. Ik vind het prima als ze iets knutselen op school (de kleintjes) en als ze uit zichzelf behoefte hebben om iets te doen (groten) mag dat natuurlijk, maar ik verwacht niets en hoef ook niets. Ik wil in ieder geval niet dat mijn man zich ermee gaat bemoeien en de kinderen 'dwingt' iets te doen. Het komt uit henzelf of niet. Allebei goed.
De waardering voel ik wel op andere momenten. En vaak ook niet, maar dat hoort nou eenmaal bij het ouderschap ;-)
Met de jongste (5 jaar, ADHD) ging het dit jaar zo:
Zoon van 7 geeft zijn op school geknutselde werkje. Na het bewonderen ervan (waarop zoon nog zegt: ja dat gedicht is niet van mij hoor, we moesten het overschrijven van het bord) vraag ik aan dochter: "heb je ook nog iets geknutseld op school?"
Dochter: "nee"
Ik: "wat zit er dan in je tas?"
Dochter: "zit er iets in mijn tas?"
dochter gaat kijken en komt terug met knutselwerkje
Ik: "is dat voor mij?"
Dochter: "nee, hoezo?"
Ik: "wat staat er op?"
dochter leest zoetsappig moederdaggedichtje voor
Ik: "weet je nog waarom jullie dit op school hebben gemaakt?"
dochter: "zomaar, denk ik"
Ik: "niet voor je moeder?"
dochter: " voor een moeder, ja dat zal wel" (er lijkt iets te dagen...)
Ik: "maar niet voor mij?"
dochter: "nee, maar je mag het wel hebben hoor"

Zoon van 10 lag inmiddels onder de tafel van het lachen.
Ik heb een mooie moederdag gehad.

Haha Jippox

Deukmateriaal.:-)

Geweldig, Jippox

Zou zou het inderdaad moeten gaan.
Hier houd ik de verwachtingen ook maar laag hoor. Ik vind het ook niet heel belangrijk, Moederdag. Het toeval wilde dat ik ook nog jarig was op moederdag. Het liep hier ook totaal anders dan normaal. Doordat we een logeetje hadden van 1 jaar ben ik er maar tijdig uitgegaan om hem eten te geven. Van zoon kreeg ik toen mijn moederdagkadootje. Het ontbijt heb ik zelf maar klaargemaakt want zoon en man maakten geen aanstalten. Dochter was uit logeren (met reden hoor, ze moest zondag vroeg ergens zijn dus dit was even makkelijker). Met het ontbijt kreeg ik mijn verjaardagskadootjes van zoon en man. Mijn verjaardag had ik de dag daarvoor al met familie gevierd.
De rest van de dag vooral in huis gehangen want het was vreselijk slecht weer en 's middags logeetje naar huis gebracht. Waar ik toen nog wel even van baalde was dat er nog een boodschap gedaan moest worden en man er maar van uit was gegaan dat ik dat zou doen. Toen hij uiteindelijk ging nam hij nog het verkeerde mee zodat ik alsnog kon gaan. Een succesvolle moederdag was het dus niet echt. Dochter kwam nog wel thuis met een leuk, zelfgemaakt armbandje. Maar ze had niet de moeite genomen om nog iets voor mijn verjaardag te kopen. Jammer, maar ja ze is eenmaal erg zuinig. Ik kreeg wel 3 keer een knuffel van haar dus dat maakte veel goed, want meestal kunnen die er niet meer vanaf bij deze puber

verwachtingen en lichte sturing

Ik heb zelf de ervaring dat verwachtingen vaak leiden tot teleurstellingen en dat sturing, vanaf een bepaalde leeftijd, alleen maar leidt tot irritatie en de kont tegen de krib. Als er iets de stemming verpest, dan is dat het laatste wel.

Manlief denkt meestal wel aan een bloemetje en een klein kadootje, van hem aan mij, als moeder van zijn kinderen. En de kinderen zelf, ach. Dochterlief heeft dat verzorgende en attente wel in zich, en maakt ook nog een kadootje op de bsisschool, dus zij staat wel op om met papa een ontbijtje te regelen . Puberzoon had er niet aan gedacht, en dat had ik ook verwacht. Had dus geen kadootje oid. Manlief had puberzoon ook niet eraan helpen herinneren, daar hebben we het nog wel even over gehad. Hoort dat nou bij de opvoeding om aan te dringen op attent zijn, of zit het in het karakter of de leeftijd om het niet te zijn en is dat laatste dan erg? Ik weet dat puberzoon wel leuke dingen kan doen, voor vaders verjaardag had hij een filmpje gemaakt, en ook met sinterklaassurprises kan hij nog wel eens verrassend uit de hoek komen. Hij denkt er alleen niet altijd aan.

Ik moet mijn man er ook altijd op wijzen dat hij naar zijn moeder belt, en ik koop een kaartje of regel een bloemetje. Bij mijn man zelf zit dat er ook niet in naar zijn moeder toe.

Ik vind het pas erg om mijn dag te laten verpesten door het me opwinden over dat puber er niet aan gedacht heeft. Jammer dan, komt wel weer, of niet.

En ik heb gewoon 's middags staan strijken, de was gedaan en gekookt. Kwam gewoon zo uit. Ik wind me er niet over op, ik pak mijn momenten wel als het past.

Ella2007, het lijkt wel alsof je erover opwindt

Mijn zoon (19) was ook vergeten dat het toen Moederdag was. Maar ik was heel erg blij met zijn warme knuffel en mooie woorden. Dochter (17) heeft er wel aan gedacht, want zij verraste mij met een mooie bos bloemen en een chocoladedoos in hartvorm.

Misschien omdat ik zelf niet aan moederdag doe hecht ik er geen waarde aan. Dat verplichte en commercie erom heen.. een moeder kan je ook op elke andere dag verwennen.

Blijkbaar ben ik de enige

Die vindt dat op de andere 364 dagen de waardering ook nogal eens te wensen overlaat. Is daar niks mis mee, dan snap ik dat je niet zoveel waarde hecht aan moederdag. Maar goed, ik sta er dus anders in dan de overgrote meerderheid hier. Doet me wel vermoeden dat mijn kinderen minder waardering tonen dan het gemiddelde kind, of dat ik meer bevestiging nodig heb dan de gemiddelde moeder. Food for thought...

engeltje

Ik denk dat als het je gaat om het krijgen van waardering, je beter geen ouder kunt worden

Ik zeg het met een knipoog, maar er zit natuurlijk wel wat in. In veel fases zijn kinderen vooral op zichzelf gericht. Bij een baby is dat duidelijk, een 3 jarige denkt alleen "kijk mij!", een 6 jarige is druk zich staande te houden tussen zijn leeftijdgenoten op school, en over pubers zal ik het maar helemaal niet hebben..
Het zijn allemaal normale, gezonde fases waar elk kind doorheen gaat.
Ondertussen vinden ze het volkomen vanzelfsprekend dat hun ouders zorgen voor eten, schone kleren, een schoon huis, spullen, aandacht, halen & brengen, hulp, een luisterend oor, en ga zo maar door. Ze weten niet beter, en ze hebben daar natuurlijk ook gewoon recht op. Bovendien kun je nog zeggen: ze hebben er niet om gevraagd hier te zijn. Hun ouders wilden zonodig kinderen!
Natuurlijk kun je in de opvoeding best wat aandacht besteden aan het "samen" verantwoordelijk zijn voor hoe het gaat in huis. En aan het waarderen van elkaar, iets voor elkaar doen enz. Het ene kind zal dat meer oppikken dan het andere. En veel hangt ook af van wat je 'voorleeft': hoe ga je als ouders met elkaar om, laat je zelf ook regelmatig zien en merken dat je iets van de ander waardeert?
Tot slot denk ik, dat echte waardering pas komt als je kinderen zelf vader of moeder worden, en zelf ervaren wat daar allemaal bij komt kijken.

grappig (en lief)

Dochter, 15, had een bosje bloemen gekocht. Precies zoals ik het 'wil': simpel, vooral geen boeket, gewoon 1 soort en niet de duurste, zoals ik ze ook altijd koop (en blijkbaar luid verkondig als ik een bosje voor mezelf (of anderen) koop: dit is veel mooier dan zo'n stom duur boeket Helemaal prima.

7 jaar

Zo bijzonder 'zelfstandig'vind ik een ontbijtje in elkaar knutselen op deze leeftijd écht niet.
Vorig jaar waren mijn eigen kinderen er niet, die sliepen beiden ergens anders. De een omdat ze sportwedstrijden had en de ander ben ik even kwijt waarom.
Maar mijn nichtjes van toen 7 sliepen wel bij ons. Dat doen ze wel vaker en mijn broer was met schoonzus een weekend weg.
Dus was ik in hun ogen 'de moeder' die verwend moest worden.
En ik kreeg wel degelijk ontbijt op bed. Wel 2 beschuiten met pindakaas (dat ik écht écht niet lust, van de lucht van pindakaas draait mijn maag al om) en 2 glazen cola (dat ik ook niet lust, hahahaha) maar ik was er zeker wel blij mee!
Ze hadden hun best zeker gedaan..........rode wangen ervan!
De cola heb ik met dichtgeknepen ogen achterovergeklokt en de beschuiten heb ik tactisch onder mijn dekbed gemoffeld.
De tekeningen heb ik uiteraard aan alle kanten geprezen..........
En later hebben die van mij de schade ingehaald door het avondeten te koken.
En dan denk ik als je dát kan als je 7 bent in een huis dat het jouwe niet is. Dan steken de kinderen van Jan daar wel erg karig bij af, niet dan?
groeten albana

Leuk

Ik moet zeggen dat ik het wel erg leuk vind om de verhalen over Moederdag zo te lezen. Het verhaal van Albana hierboven.Geweldig pindakaas en cola. Arme jij. Ik hoorde van de week ook een verhaal van een moeder. Haar dochter had haar zondag echt verwend, alleen had dochterlief de broodjes woensdag al gekocht. Prachtig toch, goed voorbereid. Alleen iets te vroeg.

uitgestelde moederdag

Op zondag hadden man en kind samen een ontbijtje gemaakt. Omdat ik man er in de loop van de week fijntjes aan had herinnerd dat het moederdag was, anders waren ze het vast vergeten.
Maar vanmorgen was zoon (9) vroeg wakker geworden, en omdat hij zo ruim in de tijd zat was hij maar een ontbijtje voor me gaan maken. Dat hij het ei maar 1 minuut gekookt had, mocht de pret niet drukken. Het voelde als een heuse Moederdag, wat zondag niet het geval was. Dus ik laat het volgend jaar zitten. Spontaan is leuker, op welke dag dan ook.

Zondagochtend

Bijna elke zondagochtend krijgen we van onze puberzoon een kop koffie op bed. Dat ga ik nu nog extra waarderen na al deze verhalen. En commercie of niet, zoonliefs haddden samen een boeket bloemen gekocht waar ze diep voor in de buidel hebben getast. Zeker had dat voor mij niet gehoeven, maar wel heel lief of manlief er nu wel of niet aan meegedragen heeft

geheel des tieners

Ik zie eerlijk gezegd niet helemaal waarom de moederdag van (bij) Jan verknald is.

Twee tieners hebben (deels op verzoek) cadeautjes geregeld en een afspraken gemaakt over hoe het ontbijt te regelen.

In de praktijk bleek dat niet te lopen zoals verwacht. Jongste wilde toch meer betrokken zijn en oudste liet de broodjes aanbranden.

Geheel des tieners hebben ze vervolgens ruzie gekregen.
Nee geen feestelijke start van een dag. Maar 'shit happens'. Als de gemoederen bedaard zijn kan je er toch alsnog een hele leuke dag van maken.

Iedere leeftijd heeft zo zijn voor en nadelen. Ik kan me ook de moederdagontbijtjes nogwel herinneren waarbij ik om half 7 ontbijt op bed geserveerd kreeg en vervolgens een uur nodig had om de keuken weer een beetje toonbaar te krijgen...

Ook niet mijn idee van een relaxte start van de dag, maar het was niet anders.

Zie het als een leermoment. De dames moisten het dit jaar voor het eerst alleen doen. Daar hebben ze vast van geleerd. Met vaderdag weten ze dat ze wel beiden uit bed moeten komen en dat de broodjes minder lang in de oven moeten.

Moeders

Zullen we de volgorde van vaderdag en moederdag omdraaien? Kunnen de kinderen voortaan even oefenen op vaderdag en dan gaat moederdag tenminste goed! ;)

Moederdag - van Kooten en de Bie

Die is goed!

Aan de moeder van de vader wordt bij moederdag meer waarde gegeven dan aan de moeder van zijn zoon!

Ik heb wel gemerkt dat moederdag ook vaak ook bij (schoon)ouders wordt gevierd.. tja, ook zij zijn moeder!

Moederdag en ouders

Mijn ouders wonen niet in Nederland en mijn schoonmoeder is niet de echte moeder van mijn man. Ik kan dus thuisblijven op moederdag. Toch vind ik het een beetje sneu voor mijn schoonmoeder. Ze heeft een tijdje pleegkinderen gehad, maar daar is geen contact meer mee. Ondanks dat het een beetje pijnlijk is voor schoonmoeder, houden we het wel zo. Mijn man ervaart haar totaal niet als moeder, dat was zijn eigen moeder.
Met vaderdag gaan we wel.