U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Misbruikte dochter
Dag allemaal
Ik hoop dat dit bij het juiste thema staat, en zo niet, sorry!
Mijn vriend en ik hebben 3 kinderen. Eentje hebben we helaas moeten afgegeven, maar we hebben nog een zoon van 11 en een dochter van net 17. Helaas is mijn dochter is helaas enkele jaren aan een stuk seksueel misbruikt door een leraar bij haar op school. Ondertussen is het gestopt en loopt er een onderzoek enz, maar wij zijn het pas te weten gekomen als het al gestopt was. Helaas is onze dochter erg veranderd door het misbruik. Vroeger kwamen we best goed overeen, maar nu is ze zo verandert. Hierdoor zijn er thuis extreem veel spanningen en ruzies en het misbruik zit er altijd wel voor iets tussen.
Ook voor onze zoon is het moeilijk, door zijn zus. We zijn het er overeens dat het best zou zijn als onze dochter even "weg" zou kunnen.
Liefst waar ook goede (psychologische) begeleiding is, want daar heeft ze nood aan.
Ik weet dat er in Nederland een soort van "vlucht"huizen als ook opvanghuizen bestaan. Maar bestaat dit in België ook? Zoja, kan iemand ons, een naam, adres ofz geven?
Tuurlijk zijn er wel jeugdinstellingen enz maar daarvoor moet je hier geplaatst worden en dat is niet van toepassing.
Hopelijk kunnen jullie ons helpen, ook tips voor omgang met onze misbruikte dochter zijn meer dan welkom!
Maud
Maud
Ik begrijp dat je het moeilijk hebt het is ook verschrikkelijk.
Maar nu je dochter een soort van afwijzen omdat ze het moeilijk heeft.. Pfft dat vind ik nogal wat. Vind je dochter zelf ook dat het beter is dat ze ergens anders heen gaat? Vluchthuizen zoals jij dat noemt zijn volgens mij alleen voor acute gevallen. Heeft je dochter al eens met een kinderpsycholoog gesproken, evt trauma therapie gehad?
Ik denk dat je er vooral voor je dochter moet zijn.. Ik snap dat dat niet altijd makkelijk is. (dochter van 16 met ook gedoe in die sfeer) En ook zij bepaald soms heel erg de sfeer in huis en daar hebben broer en zus het ook niet makkelijk mee. Maar toch, laat zien dat je van haar houdt, dat je haar steunt, dat zij er niks aan kan doen. En dat gaat niet gelijk beter. Zeker als het een hele tijd speelt. Daar heb je dus echt lang tijd voor nodig. Ik kan nu na een jaar zeggen dat dochter weer haar betere ik is.. Maar daar is wel veel aan vooraf gegaan.
maar
Ze heeft nu toch wel psychologische hulp? Ik zou mijn knd niet wegsturen nu tenzij ze dat zelf wil. Overleg met je psycholoog!
antwoord
Bedankt voor jullie reactie!
Ja ze heeft therapie, al een jaar lang en er zijn al allerlei soorten therapie en therapeuten geweest. Ze gaat 2x per week naar de psych, niet enkel praten maar ook praktische en creatieve dingen. De psych zegt zelf dat het niet altijd op rolletjes gaat, integendeel. Het voorstel om ergens anders heen te gaan kwam van onze dochter zélf. "Mama, zou het niet beter zijn als ik eens een paar weken weg kon?" Wij zien dat zitten, en zij ook, maar nu nog een plaats waar ze kan opgevangen worden, en dat is dan ook mijn vraag.
Volgende week heb ik ook bespreking met haar psych dus ga het zeker voorleggen!
oke...
Als het een idee van haarzelf is, is het al heel anders. Toch zou ik haar, juist nu, duidelijk maken dat je veel van haar houdt, dat je het prima vindt dat ze weggaat een poosje als zij denkt dat dat goed voor haar is, maar at jij haar zult missen of wat dan ook.
Maar zoals je het in je beginpost schreef leek het een beetje alsof zij zo lastig is en dat haar broer daar last van heeft en ze daarom maar een poosje uit beeld moest.
Heeft zij dan zelf een idee waar ze heen zou moeten? denkt ze aan iets van een instelling omdat jehet over opvang hebt, iets voor misbruikte meisjes of zo?
nog niet af...
of dacht ze aan iets langdurigs in de zomervakantie een soort therapeutisch verblijf ergens?
Ik zou in zo'n soort situatie alleen kiezen voor familie of vrienden waar ze naar toe kan. Volgens mij wordt ze niet beter om haar tussen anderen te zetten die er slechter aan toe zijn. Ik zou kijken of het mogelijk is of ze bijv tot de kerst elders kan logeren en daar naar school toe kan als ze dat echt wil.
barveaux
Het plan was om de dochter ' een paar weken' elders onder te brengen. Wanneer begint bij jullie de kerstvakantie? 
Ik denk wel dat je gelijk hebt dat het zou kunnen dat ze tussen een groep misbruikte meiden er nog wel eens slechter uit zou kunnen komen. Anderzijds, als zij dit zelf wil en er is geen noodzaak dat ze daar blijft als het niet bevalt, ze kan toch naar huis als het niet goed gaat?
Moreen
Dat kan het plan wel zijn maar hoe moet dat met school dan? Ik zou bijv best een nichtje kunnen opvangen die 75 km ver weg woont zodat ze helemaal uit die situatie is maar dan moet ze wel naar school kunnen en voor een paar weken ga je geen andere school zoeken maar mist ze die weken heb je kans dat ze dat jaar moet blijven zitten.
Maar barveaux
Het is zomervakantie, ze heeft nog weken de tijd en als ze terug is kan ze gewoon naar haar eigen school.
Moreen
Wie zegt dat ze nu weg kan en wil? Wellicht gaat het gezin zelf op vakantie en familie ook. Nogmaals ik vind een opvanginstelling niet de juiste plek voor haar en in de vakantie is het wellicht minder nodig. Het probleem is op school ontstaan.
antwoord
Ik doe ook maar mijn best, maar het is voor mij ook heel moeilijk, ik ben zelf ook misbruikt geweest, en ik herken mezelf heel erg hard in haar. Haar manier van afsluiten, niet willen praten,... Ik toon haar ook dat ze altijd mag praten enz maar ze slaat het aambod zelf af, en dat begrijp ik ook.
Familie ofz is geen optie, want ze wil dat zo weinig mogelijk mensen het weten, wat ik ook begrijp en accepteer dus ik ga het nu niet aan de neus van sommige leden van de familie gaan hangen!!
Een "therapeutisch" verblijf, zoals jij het noemt bedoel ik dus eigenlijk.
Iets waar ze begeleid wordt, maar toch ook een bepaalde vrijheid heeft en liefst met lotgenoten alsdat kan want ik weet uit ervaring dat dat toch deugd kan doen. Ook voor verblijf in het buitenland staat ze open. Dus ik ben nogaltijd opzoek naar iemand die zegt "ja daar daar zou ze naartoe kunnen"
Misschien is dit iets
http://www.yeswecanclinics.nl/crisisopvang
Ik ken één jongere die een zware depressie had met allerlei extra problematiek. Jongere ging in de zomervakantie weg en kwam in de herfstvakantie weer thuis. Dit is goed afgestemd met school. Met allerlei begeleiding heeft die jongere dit jaar gewoon eindexamen gedaan.
Bij deze jongere geen problemen met drugs of alcohol. Jongere en ouders zijn positief over de begeleiding.
Bedankt Moni
Bedankt voor de link Moni
Ik denk helaas dat het niet echt helemaal geschikt is, afgaand op wat er in de folder stond, het is eerder bedoelt voor mensen met "echte" gedragsproblemen enz, terwijl het bij haar een oorzaak heeft en daarrond moet de therapie gaan, tuurlijk later ook rond haar gedrag, maar in eerste instantie rond het verwerken enz...
Maud
Je kunt ze altijd bellen en vragen en informeren of ze anders iets anders voor haar weten.
Als je niet weet waar je moet zijn, kun je maar beter zo veel mogelijk lijntjes uitgooien.
Verder wens ik je dochter en jou veel sterkte om hier mee om te gaan.
Crisisopvang
Vrienden van mij zijn crisisopvang-pleegouders. Zij vangen tieners op voor maximaal vier weken als het thuis of (als het kind uit huis geplaatst is) in de woongroep even niet meer gaat. Doel is puur tot rust komen en even afstand te nemen tot de thuissituatie; activiteiten waar de puber sowieso aan deelneemt (school, clubjes, therapieën) lopen gewoon door. Zij doen dit via bureau jeugdzorg, maar er zijn ook particuliere initiatieven volgens mij.
Misschien is er ook zoiets in België?
wat ik
wat een vreselijk gebeuren voor jullie dochter en natuurlijk voor jullie gezin...Ik hoop oprecht dat jullie op den duur dit kunnen verwerken en het een plaatsje kunnen geven....
Wat ik mij wel afvraag is wil je dochter weg omdat zij die rust nodig heeft (uit de bekende omgeving even op adem komen) of omdat ze inziet dat het de hele familie vreselijke spanningen geeft en ze denkt " als ik even weg ben hebben zij geen last van mij en even rust"..... Ik heb het laatste namelijk gevoeld en ik wilde helemaal niet weg. Ik voelde mij zo schuldig naar mijn ouders en zus toe, wist dat het door mijn gedrag kwam, maar ik wist het niet te veranderen en als ik er dan gewoon even niet was.....dan zouden ze in ieder geval een paar gelukkige weken weer hebben. Natuurlijk beweerde ik bij hoog en laag dat dat laatste niet zo was. Uiteindelijk toen mijn ouders goed met mij gingen zitten over hoe ik dat dan zag, wat ik wilde bereiken en met wie kwam het er uit.
Maar soms is het natuurlijk voor jezelf goed om even uit het spanning veld te gaan natuurlijk! Het moet echter wel met de juiste intentie gaan....
Heel veel sterkte....
Heftig zeg!
Hoi Maud,
Wat een heftige situatie zeg!
Persoonlijk ben ik het eens met wat ‘andere nick’ al zegt: Wat ik mij wel afvraag is wil je dochter weg omdat zij die rust nodig heeft (uit de bekende omgeving even op adem komen) of omdat ze inziet dat het de hele familie vreselijke spanningen geeft en ze denkt " als ik even weg ben hebben zij geen last van mij en even rust"
Ik denk dat het belangrijkste is dat zij blijft voelen dat jullie er altijd voor haar zijn, haar steunen in goede en in slechte tijden. Door haar ‘weg te sturen’ zou je haar het gevoel kunnen geven ongewenst te zijn en een ‘last’ te zijn, terwijl ik uit je verhaal haal dat dit niet zo is.
Daarnaast zou je wel op zoek kunnen naar een maatjesproject bij jullie in de buurt (ik weet dat humanitas hier mensen voor heeft) om positieve ervaringen op te doen voor je dochter, en ter ontlasting van het gezin. Bij sommige maatjesprojecten kan je ook aangeven wat voor persoon je zoekt (ik zou nu bijvoorbeeld kiezen voor een vrouw, eventueel ervaringsdeskundige). Op die manier kunnen die bezoeken 2 kanten op. Ze kan leuke dingen doen en daarop voortborduren, ze kan in gesprek. Wat ze hiervan ook kiest, het zal haar vooruit helpen.
En zeker als ze ook al therapie volgt, lijkt het me niet logisch haar tijdelijk uit huis te halen om therapie te volgen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Groetjes,
Kaya
Maud
De vakantie is al bijna voorbij. Ik hoop dat je iets gevonden hebt. Wellicht zijn er zomerkampen waar ze wat aan heeft.
Ik vroeg me wel af, waardoor de spanningen thuis nu veroorzaakt worden. Wat er gebeurd is is vreselijk, geen enkel misverstand daarover. Het is goed dat er een onderzoek komt. Maar het kan zijn dat het voor je dochter ook heel erg dubbel is. Het kan zijn dat ze ook 'genoten' heeft van de speciale aandacht voor haar. En dat ze door jullie nu vooral als slachtoffer wordt gezien. Het kan zijn dat ze zich niet begrepen voelt, vooral ook omdat ze zichzelf niet begrijpt. Ze moet haar hele geschiedenis van de afgelopen jaren herzien en er zullen weinig mensen zijn met wie ze kan bespreken dat et voor haar ook bijzonder was.
Je schrijft het volgende: 'Helaas is mijn dochter is helaas enkele jaren aan een stuk seksueel misbruikt door een leraar bij haar op school. Ondertussen is het gestopt en loopt er een onderzoek enz, maar wij zijn het pas te weten gekomen als het al gestopt was. Helaas is onze dochter erg veranderd door het misbruik.'
Hoe zijn jullie het te weten gekomen en hoe hebben jullie toen daarover gesproken met je dochter? Ik kan me voorstellen dat je vooral woede en walging voelde toen je het hoorde, zeker met jouw achtergrond. En dat die woede en walging op de voorgrond stond bij je eerste reacties. Maar die woede en walging is gericht op de dader. en jouw grootste zorg moet je dochter zijn. Politie en justitie 'ontfermen' zich wel over de dader. De man zal zijn baan verliezen, nooit meer aan de slag komen in het onderwijs, als hij een gezin had zullen ook daar de spanningen huizenhoog zijn, wellicht raakt hij ook dat kwijt. Er zijn genoeg mensen die hem zullen veroordelen en hij zal gestraft worden. Ik zou dat deel helemaal aan anderen overlaten. Jouw grootste zorg is je dochter.
Hoeveel ruimte was er voor je dochter om haar eigen verhaal te vertellen, om te vertellen hoe zij het ervaren heeft. Ze is jarenlang naar school gegaan, zonder dat ze iemand iets gezegd heeft. Ze is jarenlang naar die leraar gegaan, zonder dat ze dat problematisch vond of zonder dat ze het problematische ervan heeft kunnen of willen uiten. Hoe heet ze al die jaren ervaren? Hoeveel ruimte is er voor haar om haar eigen verhaal te vertellen? Als ze onmiddellijk ingemetseld is als 'slachtoffer van seksueel misbruik' is er weinig ruimte voor haar, om haar eigen ervaringen, gevoelens, tegenstrijdigheden etc. te uiten.
Ik proef dat een beetje in je volgende stukje: 'Vroeger kwamen we best goed overeen, maar nu is ze zo verandert.'
Ik vraag me dan ook af, wanneer dat 'vroeger' op is gehouden en wanneer de verandering is begonnen. Was ze al jaren anders en wisten jullie niet waardoor dat kwam? Of is ze anders geworden nadat het bekend is geworden. Heeft ze gezwegen omdat ze zich schaamde of omdat ze wist dat het eigenlijk niet mocht.
'Hierdoor zijn er thuis extreem veel spanningen en ruzies en het misbruik zit er altijd wel voor iets tussen.' Dat begrijp ik niet zo goed. Ik begrijp dat elk gezinslid dit moet verwerken en dat ieder dat op een eigen manier doet. Voor vader, broer en voor jou betekent het verhaal allemaal iets anders. Ieder zal daar dan ook anders op reageren. Maar waarom ontstaan daardoor ruzies? Kunnen jullie elkaar niet de ruimte geven om het ieder op een eigen manier te verwerken? Kunnen jullie dat niet uiten naar elkaar toe? Is er te weinig respect voor ieders reactie? Helpt het als je dochter dan 'weg' zou zijn?
Alle psychologen helpen niet. Er is helaas geen witwasprogramma, waardoor negatieve ervaringen worden uitgewist, ook al doen psychologen soms of dat wel zou moeten en vooral ook alsof zij daarvoor kunnen zorgen. Dat is niet zo. Sterker nog: veel psychologische interventies maken het trauma alleen maar erger. Maar in alle wanhoop snap ik dat je met haar overal naartoe gaat waar jij denkt dat zij 'geholpen' zou kunnen worden.
Misschien is het goed om alle hulpverlening even te laten rusten. Misschien is het goed om ervoor te zorgen dat er weer ruimte ontstaat voor je dochter zelf, voor haar verhaal. Misschien is het goed, als je ervoor zorgt dat ze zich zo veilig voelt, dat ze zelf haar verhaal kan vertellen, met alle tegenstrijdigheden die erin zitten, zeker emotioneel gezien. Misschien kan ze dat opschrijven, voor zichzelf, of als ze dat aan anderen wil laten lezen, ook voor jullie.
Misschien is het goed als jullie elkaar één voor één aandacht geven en eens bespreken hoe de ander dat hele verhaal nu ervaren heeft en verwerkt. Niet allemaal tegelijk, omdat dan het risico bestaat dat de een dominant wordt over de ander.
Zoek de rust in gezin, en zorg dat je dochter daarbinnen weer haar plek in kan nemen. Het gaat niet alleen om jouw relatie met haar, het gaat om haar leven, hoe zij daarmee verder gaat, hoe zij dingen oppakt,w elke ruimte zij krijgt om het te verwerken, waar zij eventueel hulp bij nodig heeft en wie haar die hulp kan geven. Het zou kunnen zijn, dat jij daarvoor de minst aangewezene bent vanwege je eigen ervaringen. Je dochter heeft ruimte nodig voor haar eigen ervaringen. En ik hoop echt dat dat binnen jullie gezin kan.
Alternatief: samen met je dochter een week erop uit trekken, zodat jullie met elkaar kunnen praten (moet je vooraf wel de relaties met vader en broer goed hebben). Bijvoorbeeld een week naar Taizé, of een wandel/fietsweek langs trekkershutten.
Tsjor