misbruik...

Goed gesprek

Het klinkt alsof het een goed gesprek is geweest. En dat je zoon van plan is het ook te bespreken zodat men met hem kan bekijken waar hij nu hulp bij nodig heeft. Mogelijk EMDR om de nare beelden kwijt te raken maar ook gewoon algemeen zaken die zijn zelfwaarde en zelfvertrouwen kunnen steunen.
Natuurlijk had je dit liever eerder willen weten om het te kunnen stoppen. Het komt veel te vaak voor en er is de laatste jaren ook meer openheid over dat met name ook groepsgenoten in de jeugdzorg sexueel misbruik maken waar de leiding blijkbaar niet voldoende oog voor heeft om dat te kunnen voorkomen, laat staan signaleren en aanpakken.
Blijf een open oor houden zou ik zeggen.
Mijn ervaring is dat het bespreken vaak al voor een deel opluchting geeft. En je kunt het niet ongedaan maken.
Je zou in elk geval nog kunnen overwegen om het met de organisatie en mogelijk de betrokken jongeren aan de orde te stellen.
Maar bespreek dat inderdaad met de GGZ.
En vraag vooral na bij je zoon wat hij nodig heeft en of hij dat onder woorden kan brengen.
Het is nooit te laat.
Ik heb zelf een periode gehad in het begin van mijn opleiding dat veel jongeren in opleiding dat onderling met elkaar bespraken en veel hadden aan het open oor van leeftijdgenoten. Ook al was het voor mij ook een vraagteken wat je dan verder nog zou kunnen doen dan luisteren en bevestigen.
Nare ervaringen, maar goed dat het aan de orde komt. Niets mis mee.

Hulp

Wat goed dat je zoon het verteld heeft. Wat zal je geschrokken zijn zeg, heb je nog een beetje kunnen slapen vannacht? Heb je mensen in je omgeving waar jíj je hart kan luchten, die je vertrouwt en die je kunnen steunen? Fijn dat je zoon begeleiding krijgt, maar zorg ook voor jezelf. Ik zou het misbruik ook melden bij het logeerhuis zodat er voortaan beter op gelet wordt om te voorkomen dat dit weer gebeurt.

skik

vandaag

heb ik de organisatie opgebeld waar het om gaat en met de eigenaar besproken wat er gebeurd is. Er gaat een onderzoek komen. Ik vind het heel belangrijk voor mijn zoon als erkenning dat dit soort dingen echt niet kunnen en dat zijn verdriet erkend wordt.Er werd best goed gereageerd.

Erkenning

Dat lijkt me ook belangrijk, dat het misbruik door het logeerhuis niet gebagatelliseerd wordt. Goed dat je vandaag direct gebeld hebt. Hebben jullie nog wat gehad aan het oudergesprek bij de GGZ?

skik

er gaat

contact opgenomen worden met de ouders van de jongen. Ik heb aangegeven dat het vooral belangrijk is dat er erkenning en excuses komen. In eerste instantie niet dorect aangifte. Ik vres dat je daar uiteindelijk niet veel mee bereikt.Eerlijk gezegd weet ik dat niet goed. Of er dan , als het moet, gesprekken plaatsvinden via de politie. Maar als er bereidheid is tot praten via de organisatie dan lijkt me dat voldoende.

Het oudergesprek was erg fijn. Ze gaan w.s. zoon EMDR therapie aanbieden wat goed helpt bij trauma. Daarnaast gaan ze nog bespreken wat het beste is voor hem. Ook hebben we besproken dat een coach, via PGB wat we dan moeten aanvragen, een goed idee kan zijn.
Ook financiel is dat denk ik een voor hem wel nodig. Hij gaat het anders niet redden zonder hulp. Soms is hulp van je ouders, op een bepaalde leeftijd, niet echt fijn. Dus hopelijk kunnen we een coach rgelen...

Stunnie

Fijn dat het oudergesprek positief verlopen is en dat de hulpverlening op gang komt. Ik kan me voorstellen dat je niet direct aangifte wil doen omdat de kans op 'succes' klein is en het proces belastend voor jullie is. Misschien is het wel verstandig om na te vragen bij de politie hoe je zoon's geval toch in de statistieken komt. 'T is net zoiets als bij fietsendiefstal, de kans dat je je fiets terugkrijgt is nihil, maar als niemand meer aangifte meer doet lijkt het net alsof er niet zoveel fietsendiefstal is.

skik

Jeetje!

Dat is zo'n beetje het slechtste nieuws dat je ooit over je kinderen kunt krijgen... Heel veel sterkte voor je zoon, voor jou en voor de rest van je gezin!
Het lijkt me voor je zoon inderdaad heel belangrijk dat duidelijk is/wordt dat dit niet zomaar iets is. Dat dit echt niet kan. Dus heel goed dat je meteen contact hebt gezocht met die organisatie. En fijn dat er al meteen een traject gestart kan worden om je zoon te helpen. Heel dapper van hem dat hij het jou/jullie heeft verteld, zeker op deze leeftijd! Ik hoop dat hij er met die hulp goed uitkomt.
Wat betreft aangifte weet ik niet zo goed wat ik ervan moet vinden.Ik vind eigenlijk wel dat degene die dit heeft gedaan er niet zomaar mee weg moet kunnen komen. Wie weet wat hij verder nog uitspookt en/of heeft uitgespookt! Dit wil je anderen als het enigszins kan besparen lijkt me. Ik zou daarom wel ook contact opnemen met de politie, wellicht op een later moment, als je contact hebt gehad met die jongen en zijn ouders. Maar het lijkt me wel belangrijk dat bij de politie bekend is dat hij dit gedaan heeft, als melding. Dan wordt er volgens mij niet direct actie op ondernomen, maar staat het wel al ergens genoteerd voor als hij nog eens over de schreef gaat.
Nogmaals heel veel sterkte in deze nare situatie!

ik wil de bsslissing

van een eventuele aangifte pas nemen als duidelijk is dat er geen gesprek komt, dat er geen erkenning/excuus komt van de jongen die het gedaan heeft.
Persoonlijk denk ik dat het belangrijkste is voor mijn zoon dat er erkenning komt vooral vanuit die persoon en dat ze beiden door een gesprek, beter zicht krijgen op hun rol. Want die jongen die dit gedaan heeft heeft niet heel erg gedreigd: wat meespeelt is dat mijn zoon zich snel laat intimideren en beinvloeden. Dat maakt niet dat het niet erg is wat hij gedaan heeft maar het is voor beiden belangrijk dat ze inzicht krijgen.
Tegelijkertijd moet ik natuurlijk oppassen dat ik mijn zoon zo indirect niet gevoelsmatig zelfschuldig maak aan wat er gebeurd is. Dus ik vind dit heel erg moeilijk. Een eventueel gesprek zou ook zeker in samenspraak met de hulpverlening.

Trouwens....beslissing

De uiteindelijke beslissing van een aangifte ligt natuurlijk bij mijn zoon; maar ik bedoel meer dat ik het niet aanbied aan mijn zoon om dit te gaan doen. Dat wil ik even aankijken.

Snap ik

Maar ik ben het niet met je eens . Ik vind dat je verder moet kijken dan je eigen situatie, omdat de dader het opnieuw zou kunnen doen. Maar zoals gezegd, daar kun je even tijd voor nemen. Eerst zien hoet het allemaal loopt.
Ik laat meewegen dat de dader ook nog een jonge knul is, die je niet met een strafblad (en zeker niet met zo'n vergrijp) wilt opzadelen, dan komt ie nooit meer ergens aan een baan. Vandaar dat ik het doen van een melding voorstel. Dan staat het wel op papier, en kan het dus als stok achter de deur fungeren zodat hij niet nogmaals in de fout gaat (omdat de situatie met jouw zoon dan mee zou tellen zou de straf hoger uit kunnen pakken). En zo is ook voor jouw zoon duidelijk dat hij er niet met een 'sorry, ik zal het niet meer doen' vanaf komt. Dat lijkt mij niet genoeg recht doen aan het leed dat jouw zoon is aangedaan.

Maar goed, eerst kijken hoe het verder gaat, of er een gesprek komt ja of nee, en hoe dat loopt. Wat stel jij je eigenlijk voor van zo'n gesprek tussen pubers/jongvolwassenen in een dader/slachtoffer relatie? Mij lijkt goede begeleiding van het grootste belang, dus zeker de begeleider van je zoon erbij betrekken (en niet alleen de eigenaar van de organisatie).

Nogmaals heel veel sterkte! En kom je nog melden hoe het verder gaat?

En: neem de tijd

zodat jullie een weloverwogen beslissing kunnen nemen. Het is al een poos geleden gebeurd, en het hoeft niet nu binnen enkele dagen/weken te worden afgeraffeld. En blijf ook goed in overleg met je zoon (ook al zal die waarschijnlijk er niet altijd over willen praten). Je zoon moet uiteindelijk leidend zijn.

Wij hebben helaas iets vergelijkbaars met onze (stief)dochter aan de hand gehad. Een dergelijke zaak verjaart niet of pas veel later. Eerst wilde dochter niets, het erover praten en de erkenning leek in eerste instantie genoeg, zij had ook jaren haar mond erover gehouden, maar later heeft ze toch aangifte gedaan en is de betreffende persoon veroordeeld tot een gevangenisstraf en het betalen van een schadevergoeding.

Dochter had daar in eerste instantie echt geen behoefte aan, dit hoefde voor haar niet, maar later dus wel.

Houd daar rekening mee. Het is belangrijk voor je zoon dat hij nu leert dat hem echt iets is aangedaan, dat iemand ver, schandelijk ver over zijn grenzen is heengegaan. En dat hij boos mag worden.

Bij dochter waren de gevoelens ook heel dubbel, woede, maar ook de schuld bij zichzelf leggen en zo...

Het is heel erg geweest, en wij waren ook verpletterd, maar nu (ook weer jaren later) gaat het goed met haar ondanks dat dit nog een belangrijke rol speelt in haar leven. Maar het bepaalt haar niet meer. Ik ben blij te lezen dat er bij jullie nu zoveel hulpverlening op touw wordt gezet. Dat was bij ons niet het geval... waardoor het veel langer is blijven slepen en problemen heeft veroorzaakt...