U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Met pubers praten over politiek
Mijn dochter heeft de stemgerechtigde leeftijd bereikt, maar mijn zoon zal (als het kabinet niet eerder valt) de stemgerechtige leeftijd hebben bereikt als de eerstvolgende landelijke verkiezingen plaatsvinden in 2017. Dus hebben we het wel eens over politiek, waar kies je voor en waarom?
Helaas loopt een discussie, met name bij mijn zoon, nogal eens dood op "Ik heb mijn mening en ik laat mij niet door mijn ouders ompraten." Natuurlijk mag mijn zoon een eigen mening hebben, maar ik wil ook dat hij nadenkt over keuzes.
Er zijn volgens mij helemaal geen kant en klare oplossingen liggen voor alle problemen in ons land, maar er moeten wel keuzes worden gemaakt. Hoe eerlijk zijn keuzes?
Hoe kan ik mijn zoon prikkelen daarover na te denken terwijl hij zich toch serieus genomen voelt?
En anderszijds mijn dochter een beetje temmen die graag diep nadenkt en haar denkbeelden heel goed onder woorden weet te brengen, maar op zo'n toon dat mijn zoon zich in de hoek gezet voelt?
Mening
Je zoon zegt dat hij al een mening heeft, dus hij heeft er ook al over nagedacht, anders kom je niet tot een mening. Misschien vind jij die mening niet doordacht, of strookt hij niet zo met de jouwe (dat idee krijg ik uit je opmerking er zijn geen kant en klare oplossingen, hoe eerlijk zijn keuzes), maar zolang je zoon al een mening heeft en geen zin heeft om er over te praten zou ik dat respecteren.
skik
maar waarom
" Dus hebben we het wel eens over politiek, waar kies je voor en waarom? "
Waarom "dus"?
Hij mag straks zelf weten of hij stemt en waarop. Dat hoeft hij toch niet nu al te gaan verantwoorden? Of te gaan vertellen wat hij denkt?
Praten jullie dan niet over politiek?
Is het niet logisch om daar over na te denken en met elkaar daarover te praten of stemmen jullie altijd hetzelfde? Hoe worden jullie kinderen dan politiek bewust? Lezen ze zelf kranten?
Als er verschillende politieke meningen in het gezin zijn, moet er dan gezwegen worden?
Overigens, wat ik zelf stem
Ligt ook nog niet direct vast, daar denk ik graag over na. Ik zou het vreemd vinden daar niet over te mogen praten aan tafel.
Moedermop
Mijn zoon is bijna 16 maar heeft de afgelopen weken veel gedaan met politiek voor maatschappijleer. Hij heeft van alles geleerd over partijen, stromingen etc en moest ook een verslag schrijven waarbij hij op verschillende manieren moest kijken welke partij bij hem hoorde. Het was toevallig de partij waar ik ook op stem en dat weet hij maar verder praat ik er niet zo over nu.
Het langste hebben we gesproken over of de SP in staat is om te regeren (ik geloof daar niet in en dat vond hij wel interessant, kon het ook goed gebruiken in zijn verslag) maar we praten niet zoveel over stemmen, wel over gewone nieuwsfeiten natuurlijk die te maken hebben met politiek. Onze andere puber houdt zich er al helemaal niet bezig, die weet net hoe hij staat in de pietendiscussie 
Wil hij wel praten?
Het komt op mij over alsof hij helemaal niet diep er op in wil gaan. Wat niet wil zeggen dat hij er niet over nadenkt. Van wie komt het initiatief tot discussie dan? Wil hij wel mee doen?
Ik praat ook nooit over politiek met mijn man. Overigens stemmen we wel hetzelfde 
Mijn kinderen zijn nog te jong, maar ik ga er straks ook niet over discussiëren. Dat zoeken ze zelf maar uit, dat kunnen ze vast. En als ze met 18 nog niets kunnen bedenken, dan kunnen ze het me vragen, of ze slaan nog even over.
Beetje bijsturen ;-)
Als ik het met mijn dochter over politiek heb hoor ik mijn ex praten 
Die stemt op dezelfde partij als ik, dus daar loopt niets spaak, maar hij zit wat meer op de rechterflank terwijl ik mezelf genuanceerder vind. Ik probeer dus wel een beetje bij te sturen, maar uiteindelijk moet ze zelf tot haar eigen conclusies komen. Ik zou er overigens ook niet van wakker liggen als ze SP (ik noem maar wat geks) zou stemmen just because.
Het nieuws
We kijken hier samen naar het nieuws. Het geeft soms wat gedoe, maar ik sta erop en dan komt het vaak wel los. Gaat op het moment weer rimpelloos. Maar het gaf ook weleens zoveel commentaar dat we de tv maar uitlieten. Maar, we kijken het nieuws, en dan kan iedereen in elk geval meedenken en waar mogelijk ook meepraten over wat er omgaat in de wereld. Het geeft dan ook weleens een aardig gesprekje op andere momenten.
Hier praten we al jaren over politiek,
vooral rondom de verkiezingen en andere speciale momenten.
Oudste is 17, jongste van 12 begint ook mee te praten.
We praten niet zozeer over partijen maar wel over besluiten die de politiek neem, afwegingen die er zijn, discussies die er spelen.
Die discussie lijkt mij belangrijker dan een partij die je wel of niet kiest.
Als er inderdaad gestemd moet gaan worden, zou ik adviseren om meerdere kieswijzers in te vullen. Die verschillen onderling ook nog. Maar ze zijn altijd neutraler dan een ouder en doen ook geen beroep op jou als jongere.
moedermop
Ik zou je zoon iets minder op de huid zitten. Het lijkt alsof hij niet zo'n zin heeft in discussie. En ik kan mij er iets bij voorstellen met een grote zus die haar mening klaar heeft en een moeder die -oprecht,verwachtingsvol- die van haar zoon hoort....
Begint hij er zelf wel eens over?
Wel maar
wij praten wel over politiek maar niet iedereen wil daar even graag over praten. Het gesprek komt dus wel eens op politieke zaken maar zeker niet bij elk kind even veel of even vaak. Om eerlijk te zijn is mijn eigen interesse in politieke discussies ook een stuk minder geworden de afgelopen jaren.
Andere meningen vind ik niet bezwaarlijk. Bovendien zijn zwart/witte politieke meningen heel normaal voor tieners. Ik heb dan alleen geen zin om er eindeloze discussies mee te gaan houden. Mijn ene zoon is een aantal jaar fanatiek Trotskist geweest. Ik vind het allemaal prima maar ik ga niet dezelfde politieke discussies die ik bijna 40 jaar geleden al had over Marx nu opnieuw voeren. Dat mag hij met zijn vrienden doen. En natuurlijk is hij inmiddels een paar jaar ouder en inmiddels ook weer wat genuanceerder over bepaalde zaken. Zoals dat geldt voor de meeste mensen als ze iets ouder zijn.
Als er belangrijke verkiezingen dan kijken we meestal wel naar de uitslag en zo. Daar heb ik ze wel vanaf heel jong bij betrokken. Dan mochten ze ook meekijken en dan legden we uit welke politieke partijen deelnamen en waar die partijen voor stonden. Ik kan niet garanderen dat die uitleg altijd even neutraal was maar in elk geval wisten ze de belangrijkste standpunten dan wel van de partijen.
Ze weten ook wel op welke partij ik stem en ook waarom. Daar heb ik nooit geheimzinnig over gedaan.
Maar hele uitgebreide politieke discussies hebben we zeker niet altijd en zeker ook niet met iedereen even veel. Er zitten zeker hele verschillende meningen binnen de familie. Ik heb kinderen met tegengestelde meningen over bepaalde onderwerpen en ik heb kinderen die volkomen apolitiek zijn. Discussies zijn best maar als het uit de hand dreigt te lopen aan tafel dan stop ik de discussie. Daar is voor niemand wat aan.
Jouw zoon mag waarschijnlijk pas over 2 jaar stemmen. Grote kans dat hij dan weer een andere mening heeft en een andere keuze maakt. 2 jaar is best lang in het leven van een puber. Hij kan dingen dan wel heel anders zien. Als jullie graag discussiëren zou ik dat gewoon blijven doen maar ik zou niet steeds proberen hem er bij te betrekken. Blijkbaar heeft hij geen zin in discussies over dit onderwerp. Hoeft ook niet.
Hij begint er wel zelf over
maar als we dan in discussie raken is het "jullie snappen er niets van" en "ik heb toch mijn eigen mening". Ik heb het idee dat wat hij om zich heen hoort, graag wil delen, maar ergens teleurgesteld is dat wij zijn mening niet delen. En zichzelf aangevallen voelt als zijn mening niet gedeeld wordt.
Zoon is echt geinteresseerd, hij laat regelmatig weten welke partijen winnen of verliezen als er nu verkiezingen gehouden worden.
Maar ik wil hem graag laten weten dat ik niet tegen hem ben maar tegen zijn mening.
en als je gewoon luistert?
Je zoon komt er zelf op terug. Misschien wil hij graag zijn mening scherp stellen, voor zichzelf toetsen en oefenen in het onder woorden brengen van dingen. Misschien vraagt hij niet om een discusdie maar om een klankbord.
Mijn kinderen zijn nog jonger, maar ik probeer geregeld mijn tong eraf te bijten want ze slaan snel dicht. Ik vind het wel belangrijk dat ze op allerlei gebieden leren zich te uiten, dus ook op dit gebied. Een echte discussie is ook zinloos want ik neem ze hierin nog niet zo heel serieus. Ze discussieren uiteraard wel met elkaar, en als ze mijn mening vragen geef ik die. Maar belangrijker vind ik dat ze hun eigen mening vormen, en de ruimte voelen voor verandering hierin, het is een proces.
Hoe laat ik mijn dochter luisteren?
Voor mezelf vind ik het al lastig genoeg, maar dochter heeft ook een mening en die vindt dan dat we niet naar haar luisteren als zij niet ook haar mening mag verkondigen. Oftwel, er wordt niet gediscussieerd, er worden meningen geventileerd.
Zijn ze daar nog te jong voor om echt in discussie te gaan (16 en 18) of is dat de tijdgeest (iedereen zijn eigen mening en wie niet voor mij is, is tegen mij)?
Dan niet
Met sommige mensen kun je nu eenmaal niet discussiëren over bepaalde onderwerpen. Mijn zus en ik praten ook niet meer over politiek want we weten inmiddels wel van elkaar hoe we erin staan en we worden het toch niet eens.
Er zijn zat mensen
die vinden dat je hun politieke keuze niet hoeft te weten. Dat is privé. Soms is dat een verstandige houding, het voorkomt hoogoplopende discussies. Maar binnen het gezin vind ik wel dat het gewoon bespreekbaar moet zijn op een luchtige manier. Natuurlijk beïnvloeden mijn man en ik de kinderen echt wel met onze mening door positief of juist negatief op politieke standpunten en mensen uit de politiek te reageren. We geven ook wel een duidelijk signaal af dat we vreselijk anti een bepaalde beweging zijn. Ze snappen dus ook wel dat we er niet blij van zouden worden als ze daarop zouden stemmen. Maar daar houdt het mee op. Ik vind dat iemand die voor het eerst stemt nog best mag zwalken met zijn mening. Dat moet allemaal nog groeien. Laat dus lekker gaan en hoop in stilte dat het allemaal ooit nog goed komt. (In jouw ogen dan:-)) Ik merk overigens dat mijn dochters nu ze wat ouder zijn er ook bewuster mee omgaan. Mijn oudste dochter is nu 23 en doordat een vriend van haar op de kieslijst staat is ze toch extra geïnteresseerd in de plaatselijke verkiezingen die we hier volgende week hebben. Van mezelf weet ik nog dat ik op mijn 18de domweg de partij van mijn ouders heb gekozen, maar dat ik door o.a. gesprekken met vrienden en mij er wat meer in te verdiepen later een andere richting in ben gegaan en ben gebleven.
Moedermop
Wat ik zo hoor is dat ze oud genoeg zijn om te begrijpen wat discussiëren is en dat ze het willen maar alle meningen zijn dus erg verschillend. Simpel: leg de regels uit van discussiëren en houd vast aan die regels. Maak duidelijk dat iedereen zijn of haar mening mag hebben en discussieer met argumenten en val niet iemand aan maar iemands mening. Als het fout gaat: wijs weer op de regels.
gaat om standpunten niet om partijen
Hier wordt wel gediscusseerd over politiek. Maar niet direct over partijen an sich, maar meer over standpunten (wat vind je daarvan? Ben je daarmee eens? En als het anders moet, hoe anders?) en over actuele dingen.
Als er bv plaatselijke verkiezingen zijn, hebben we het over welke partij wat precies hier ter plaatse wil bereiken. Dat plaatselijk hoeft ook niet eens hetzelfde te zijn dan landelijk, ook dat is b.v. wel eens onderwerp geweest.
Heel vaak is het geen discussie, maar is het meer dat pubers vragen hoe nu iets zit en of wij dat weten. Soms weten we het ook niet en zoeken we t op.
Dan moet je meer denken aan algemene dingen, zoals waar staat die en die plaatselijke politieke partij voor en waarom zijn ze niet onder de vlag van een landelijke partij. Of iemand heeft iets gezegd (een leraar b.v.) en dan willen ze weten of wij dat ook vinden.
Discussie zijn er hoogstens als het bijna verkiezingstijd is, maar dan is het ook altijd over een onderwerp (b.v. bezuinigingen) dan verschillen we van mening over waar er bezuinigd op moet worden.
Wat ze stemmen weet ik niet eens..........het verschilt volgens mij ook, wat ze landelijk en plaatselijk stemmen, maar zeker weten doe ik dat niet.
Ik vraag er ook niet naar. Vind dat je dat zelf moet weten.
Ik weet wel dat ze bewust iemand van hun eigen geslacht uitzoeken en niet lukraak de bovenste van de kieslijst nemen en zelfs diegene vantevoren bekijken of ze die wat vinden. Dat hebben ze dan weer wel van me overgenomen.........
groeten albana
Partijen en personen
Goed, een handreiking voor discussies aan tafel, die zal ik eens gaan gebruiken. Meer gespreksleider dan discussievoerder dus!
Maar hier een ander aspect over politiek:
In onze gemeente is een partij waar iemand in rondloopt die al voor de nodige reuring en ruzie gezorgd in de gemeenteraad. Nu verkondigt hij ook wel eens standpunten waar ik het op zich helemaal niet mee eens ben, maar wel redelijk zijn. Nu heeft mijn zoon zo'n standpunt op Facebook geliked. Ik heb het mijn zoon proberen uit te leggen, dat binnen onze stad deze man staat voor meer dan alleen zijn standpunten. Maar dat wil er bij mijn zoon niet in, die vindt dat ik het toch niet met hem eens ben. Van die ruzies in de gemeente heeft mijn zoon nooit wat meegekregen, toen was hij nog een kleutertje. Maar de sfeer in onze gemeente is wel, oh, ben jij van die partij... Dat kan nog een probleem worden als hij gaat solliciteren bij een bedrijf die daar mee te maken heeft gehad.
Zulke dingen wil ik mijn zoon ook uitleggen, maar hij kapt het af omdat ik het niet met hem eens ben. En hij vindt ook dat iedereen zijn eigen mening heeft en dat overal mag verkondigen. Dus misschien moet ik hem ook maar uitleggen dat je juist soms NIET over politiek moet praten...
En dit gaat dus verder dan alleen "wat zet ik op Facebook", dat probeer ik hem ook duidelijk te maken (gevolg is dat hij me ontvriend op Facebook). Dit gaat dus ook over: hoe ga ik om met meningen, standpunten, kritieke personen en partijen.
Moedermop
Ik denk dat je het breder moet trekken dan dit. Je moet FB dus niet te toegankelijk maken, alleen mensen als vriend maken die je echt kent, verder alles dichttimmeren en desnoods een tweede facebook hebben waarbij je onder een nick werkt (net iets andere naam) en met niet je eigen foto als plaatje. Dit is iets wat ieder kind/puber moet leren maar jij brengt het net in een situatie waar het botst.