Liegen, liegen, liegen...

Slak

Het blijft moeilijk hoor. Toch denk ik dat je niet op elke slak zout moet leggen. Misschien nog wat tips (mogelijk dubbel):

-mobiel bereikbaar zijn: laat haar een dag van te voren de batterij checken en haar mobiel opladen. Dit moet gewoon niet meer gebeuren. Laat haar ook weten dat jij anders ongerust bent en dat ze wil dat als er iets is zij altijd jou kan bellen. Help haar dus met plannen om dat ding op te laden. Zij denkt er gewoon zelf niet aan (nog niet).
-3 dagen in dezelfde onderbroek lopen: heel vies, maar haar eigen probleem. Niks aan doen, ze komt er zelf wel achter dat ze gaat stinken.
-liegen over dat ze haar zalfje heeft opgedaan: dit moet dus voortaan onder toezicht gebeuren, net als medicijnen.
-Verder liegen over douchen, wassen: laten gaan, als ze stinkt is dat haar probleem.
-liegen over afspraken: proberen te voorkomen door goede afspraken te maken en elke dag herhalen.

En het waarom van het liegen? Ze is nu wel in een bekende moeilijke fase. Geef haar op bepaalde vlakken meer verantwoordelijkheid, prijs haar als het goed gaat. En als het niet lukt een stapje terug doen, bv dus onder toezicht medicijnen.

Door op een bepaalde manier anders te communiceren (Gordon lezen?) kan je ook meer bereiken? Niet zeggen: heb je nou alweer niet gedoucht, maar: wat ruik ik nu? (en dan niets zeggen)

Ik vind het allemaal niet zo erg klinken hoor, volgens mij mag je er ook best af en toe de humor van proberen in te zien. Ik zou zeggen: pik in die fiets, als zij hem niet weg zet is hij van jou!
Je kan ook een blog beginnen over de avonturen van een pubermeisje. Volgens mij inspiratie genoeg bij jullie thuis! Die scene met die fiets is echt geweldig!

Fijn, macademia

dat je zo'n heerlijke avond met je dochters had. Dan kun je er misschien weer een beetje tegen...
Mijn zoon gaat graag 's avonds met een paar vrienden chillen. We wonen een beetje buiten en hij moet daardoor in zijn eentje door een donker stuk fietsen. We maken goeie afspraken over tijd, maar ook dat hij bereikbaar moet zijn (= mobiel opgeladen en aangezet). Dat heeft hij niet altijd gedaan. Onze reactie was: als je niet bereikbaar bent, mag je niet meer alleen in het donker fietsen en kun je niet naar je vrienden. En uitgelegd waarom wij willen dat hij bereikbaar is. Elke keer als hij niet bereikbaar was, mocht hij de volgende keer niet naar zijn vrienden. Dit heeft geholpen, hij is nu doorgaans wel bereikbaar. Misschien een tip voor jou? In dat dansvoorbeeld zou je kunnen zeggen, dat ze niet meer mag fietsen, maar dat je haar wegbrengt en ophaalt. Dat wordt hier heel gênant gevonden.
Wat betreft het niet douchen en verschonen (ook een probleem hier): ik accepteer dat niet, want ik vind dit niet alleen een probleem van het kind. De rest van het gezin zit nl. in de stank en ik heb daar geen zin in. Ik zit daar dus bovenop. Ik eis dat hij zich doucht en ik blijf in de buurt om te controleren, wel 'onopvallend', of het ook werkelijk gebeurt en let erop dat hij een schone onderbroek aan doet.

Het probleem is met pubers

Dat op een gegeven moment de vrienden/sociale contacten belangrijker worden qua invloed dat je ouders.
Nu is dat nog een beetje met 12 jaar, maar het word nog véél belangrijker. Dat is ook goed, hoort bij de ontwikkeling van een puber Daarom is dat whats-app ook zo belangrijk voor ze, vroeger deden wij dat door bij elkaar te zitten en eeuwig te telefoneren, weet je nog? Dit is wel goedkoper en ze zijn dan tenminste thuis toch?
Zo'n oproep van dat whats-app is dan op dát moment belangrijker dan wat jij te melden hebt. Ongeacht of je groot gelijk hebt of niet, maar ze moet nog leren op welke momenten het wel kan of niet. Heb je daar ooit over gehad met haar?
Hier zijn mobieltjes verboden tijdens het eten en als ze naar bed gaan (oudste van 19 controleer ik daar niet op) en natuurlijk op school. Ook tijdens bezoek of dat nu van ons is of van haar dan niet constant. Even tussendoor wat checken dat mag weer wel. Er de hele tijd mee rond sjouwen in de hand zou ik ook niet waarderen. Als je rondloopt leg je 'm maar neer en pak je 'm maar weer als je terugkomt. Eigenlijk doen ze dat beiden wel. Na wat 'aanloopprobleempjes'. Geen beperkingen hier wat betreft tijd. Wij pakken 'm wel eens af, maar alleen voor korte tijd en meestal bij echt erge dingen of als er niet gebeurd wat wij willen. En dan nog is het niet afpakken, maar bij ons inleveren en dan niet in onze hand (stel je voor dat wij zouden zien wie er reageert op haar)maar op b.v. de tafel en dan meestal tot dat en dat gedaan is.
Ik snap dat je dat niet bereikbaar zijn de eerste keer laat 's avonds vreselijk vind. Ja natuurlijk was ie leeg...standaard smoes als ze onbereikbaar zijn. Ik geloof het ook nooit Meestal is het óf omdat ze 'm na iets vergeten aan te zetten, omdat ze met het vorige nog in hun hoofd bezig zijn en misschien met anderen die erbij zijn? En zelden dat ie echt leeg is hoor.
Het is ook niet jouw verantwoordelijkheid om 'm op te laden. Ze mag nog 1 keer ernaartoe en als ze 'm weer 'leeg' heeft is het afgelopen en brengen jullie haar voorlopig. Vind ze vast geen goed plan, je vader of moeder die je brengt...Hardstikke kinderachtig. En dat is géén straf dat is gewoon omdat ze het schijnbaar zelf nog niet kan :)
Niet douchen en verschonen...ja wat maakt dat uit wat jij ervan vind??? Voor haar is het vooral belangrijk wat haar vrienden/vriendinnen ervan vinden. En door die telefoon heen ruik je niks. Misschien kan je het op face-book zetten (niet echt doen, maar soms helpt het om het als grapje te zeggen)? Jongste heeft hier ook zo'n periode van niet douchen/wassen gehad (ook tijdgebrek omdat ze druk was met van alles behalve zich schoonhouden). Ik heb toen ingesteld dat ik de vuile onderbroeken zou tellen en als dat niet werkte zou ik een kalender maken met elke dag een kruisje voor een ingeleverde vieze onderbroek. Zover is het nooit gekomen...natuurlijk. En als ik de was deed, rekende ik even hoeveel dagen het was en met erin stoppen tellen. Het ging meteen stukken beter:) Dat douchen is ook allang weer in orde. Vaste dagen ervan maken?
Je moet er een beetje anders mee omgaan. Niet zoals eerder, maar ze ook een beetje 'inspraak' geven, soms een beetje schipperen om te krijgen wat je wil en begrip hebben voor wat er allemaal in hun gebeurd. Daar hebben ze ook niet altijd op elk moment invloed op. Ook dat moeten ze nog leren.
Wel fijn dat het gisteren zo goed verliep. Heb je dat ook hardop gezegd? Maar zulke momenten dat ze weer zoals 'vroeger' zijn zullen schaarser en schaarser worden, maar daarvoor in de plaats krijg je een leuke volwassen meid. Dat heeft ook z'n leuke kanten :)
groeten albana

Pubers

Leuk draadje hoe ga je met je pubers om.:-) En ja, heerlijk als het ook even gewoon ongecompliceerd kan. Hier sms ik zoon dat er thuis een nagelbijtende ongeruste moeder op de bank zit en of hij mij even kan geruststellen dat hij al onderweg naar huis is en waar hij is. Als hij vergeet mij te melden. En soms hoort ie dat ook niet en dan sms ik de moeder van zijn vriendin of hij daar nog is en of die hem even wil porren of ik sms een vriend van hem of zijn vriendin. En soms laat ik het gewoon gaan, hij is nu 16 en heel zelfstandig. Maar ik weet nog dat zijn eerst reisjes naar elders op zijn 12e inderdaad besproken wanneer hij mij dan even moet sms-en en dat hij mij altijd moet inschakelen voor overleg of als er iets is. Ook al denkt hij dat ik boos zou kunnen zijn, ik zal hem altijd helpen, ik ben zijn vangnet.
En vuile onderbroeken gaf ik af en toe een schone aan. Paar keer vragen wat handig is wanneer hij gaat douchen, hem dan herinneren en spullen meegeven. Nu hij een vriendin heeft is dat probleem over, nu trekt hij heel vaak een schone onderbroek aan.:-)

Facebook

Ik kreeg van een kennis zo'n taartdiagram toegestuurd op facebook. Wat je moeder denkt als je je mobiel/sms niet opneemt/beantwoordt: 1 groot rood vlak, zijnde 98%, met als tekst: dood/gewond/vermist/ongeluk/ernstig mis. En een heel klein puntje in een andere kleur (2%): niet opgeladen, niet gehoord, geen beltegoed.

Over de mobieltjes van onze kinderen verbaas ik mij nog steeds. Ze reageren altijd op alles en iedereem, behalve op 'thuis'. Misschien komt dat wel omdat wij gewoon een constante factor zijn in hun leven. Wij zijn er gewoon, altijd. Dus je hoeft niet continu leuk te doen om ons te houden

Tirza

Geef macademia (of wat) wel gelijk

iedereen is hier nogal opstandig tegenover vraagstelster; ik geef haar wel een beetje gelijk; dochter doet irritant en liegt. Ik zou dit gedrag ook niet tolereren. En, iedereen zegt 'je moet er niet bovenop zitten', ja natuurlijk is dat niet nodig. Ik denk misschien eerder dat je te makkelijk bent (even een ideetje). Zit ze juist niet te wachten op grenzen?????

Grenzen

Grenzen vind ik een soort slogan, wat betekent het eigenlijk Bertje? Wat stel je dan voor? Dochter doet irritant en liegt wat dan? Straffen tot ze ophoudt daarmee? En denk je dan dat ze dat ook gaat doen? Hoe ziet zoiets eruit? Hopelijk heeft hier iemand tekst bij want op mij komt zoiets gevoelsmatig ongevoelig over. Je hebt wel te maken met een persoon, een individu, ook al is het een jong kind, en pogingen om haar autonomie te vergroten veroordelen en bestraffen geeft mij niet het idee dat we daar samen iets gaan bereiken. Maar misschien vergis ik me wel.

Mobiel

Mijn kinderen hebben van ons een pre-paid smartphone gekregen. Onder een voorwaarde: Als mama en papa contact zoeken, reageer je. Ook al is het maar een smsje met een smilie. Dat is genoeg, maar een reactie moet.
Gek genoeg houden ze zich daaraan.
Als ik het verhaal over macademia's dochter lees, lees ik ook wel over een puber die moeite heeft met executieve vaardigheden.
Omschakelen van de ene 'activiteit' (op de bank liggen what appen) naar de andere (fiets op ruimen). Dingen afmaken waar ze aan begonnen is, ophouden met activiteiten. Zoals ik het lees, vergeet ze gewoon veel dingen. Een schone onderbroek aantrekken bijvoorbeeld. En als ze dan eenmaal aangekleed is, is het makkelijker om tegen mama: 'Jahaaaa.' te zeggen, dan eerlijk zijn. Want dan moet je alsnog een schone aandoen, en daar had ze geen zin in, want ze was juist zo lekker bezig met haar telefoon.
Ik was geloof ik ook zo'n puber, alleen bij mij was die telefoon een boek. Ik verslond pulp (leni saris, boeketserie etc). Ik kan er dus wel wat in meevoelen.

Ja hoofd en leven

Wat ik 'mis' in de berichtjes en andere mening reacties is enigzins 'begrip' voor het puber zijn op zich. Puber zijn is niet makkelijk....je hebt allerlei onzekerheden die er eerder niet waren, je lichaam veranderd razendsnel en je sociale omgeving ook nog (v.o.). Eigenlijk is het behoorlijk ellendig om puber te zijn:) Je raakt je zekerheden (papa,mama die erg belangrijk zijn) kwijt en moet i.p.v. dat een sociale omgeving creëren. En dan zijn ze nog moe, hardstikke moe van dat gegroei en omdat je slaapritme veranderd. Heb toch een beetje begrip daarvoor, leef een beetje mee.....En omdat je meeleeft zie je kleinigheidjes door de vingers en geef je wél duidelijk grenzen aan die écht belangrijk zijn. Begrip voor jouw of je gezin hoef je voorlopig niet te verwachten. Niet omdat ze zo zijn, maar gewoon omdat er nu voorlopig géén plaats is in hun hoofd en leven voor jouw. Dat hoofd is al zó druk om alles op een rijtje te krijgen.....Zolang ze die écht belangrijke grenzen niet overschrijden (daaronder valt ook voor mij dat niet reageren als ze onderweg is) laat je het gaan. Bij écht belangrijker dingen grijp je in en stel je grenzen en wel op een enigzins humorvolle wijze en niet enorm kinderachtig. Dat zal je verder brengen en zorgen voor minder strubbelingen en meer begrip en waardering ook van je dochter naar jouw toe. En dan komt tussen die buien door je échte dochter tevoorschijn die omdat haar moeder zo lekker begripvol is jouw opzoekt. Dat zul je de komende jaren ook nog hard nodig hebben om de moed erin te houden.
groeten albana

Nog leuk sms misverstand........

Over sms-en: Vorige week sms't 19 jarige mij. Ze is op stage (30 km ver weg) en ik in centrum. Bericht luid: 'Als je in het centrum bent, neem dan even geld mee voor mij XXXX' Huh? Spijbelt ze? Heeft ze onverwachts vrij? Of smst ze de verkeerde? Bedoeld ze eigenlijk haar stageadres en is ze daar in het centrum om even wat te halen? Of...er speelt ook een nieuwe liefde, ze heeft toch niks geks gedaan om af te spreken ofzo? (doet ze normaal nooit hoor, maar je weet hoe de hoofden van moeders op 'hol' kunnen slaan...) Ik sms terug iets van of ze niet in de war is of de verkeerde sms't? Dochter sms't ook terug dat zij mij niet snapt....hoezo in de war? Hoezo de verkeerde?
Het misverstand blijft 6 smsjes over en weer bestaan.
Uiteindelijk belt dochter mij....ze bedoelde 'gel' en géén 'geld'. Ik moest gewoon even voor haar gel kopen voor haar haren:):)
Typfoutje:)
groeten albana

Wat ik bedoel is

Dat het voor haar op dat moment makkelijker leek om een leugentje te vertellen dan precies aan jou uit de doeken te doen wat ze zou gaan doen, met alle discussies en gedoe dat daar dan evt. bij zou horen.

Ik noem dat altijd de binnenbocht nemen. Dus niet liegen om er beter van te worden, maar omdat dat even makkelijker is (of voelt). Sommige mensen doen dit nu eenmaal automatisch. En om redenen waarvan anderen denken: ja maar daar hoef je toch niet over te liegen... Ik denk dat dit soort beslissingen vaak in een splitsecond genomen worden.

Ik controleer mijn zoon vaker. En vertel hem dat vertrouwen te voet komt en te paard gaat. En dat snapt ie. Maar helemaal weggaan doet het niet. Het is sterker dan hemzelf, lijkt het. Ik vraag in ieder geval altijd flink door hij hem. Het is nogal een binnenvetter, dus dan sta je sowieso wel eens voorrassingen.

Makkelijk

Een ander kind van mij (ja ik het er in verschillende soorten en maten) heeft er ook een handje van om met haar kleren in bed te kruipen. Ik vind dit echt niet prettig (een van mijn battles dus) en ik heb haar avondritueel nu aangepast. Ze moet eerst haar pyjama aan en dan pas mag ze nog even opblijven, tandenpoetsen en naar bed. Ze weet dat ik dat niet leuk vind, en ze ondervind nu zelf de consequenties van haar gedrag, want ze vindt het fijner om langer beneden te blijven en dan in noodvaart haar avondritueel af te werken.

En zo doe ik dat bij mijn zoon dus eigenlijk ook. Ik ga uit van vertrouwen en als dat er niet is ga ik er meer bovenop zitten. Voor wat betreft de zaken die ik belangrijk vind. Over dat telefoontje zou ik dus geen woorden vuil maken, hooguit aangeven dat ik hem betrap en nogal verbaasd ben. Mij speerpunt is hier meer school en huiswerk. En daar kijk ik serieus in mee.

Graag gedaan

:-)

Liegen - moeilijk probleem!

Hier een kind wat alleen maar de waarheid kan vertellen (makkelijk soms dat aspie gedrag!) en een ander kind wat niet altijd eerlijk is...
uiteindelijk hebben we dat weten te tackelen met het gebrek aan vertrouwen dat wij kregen... dus, eindeloos andere ouders bellen en checken, niet laten gaan naar spannende avonturen/uitjes, zelf brengen en halen... het was een onzekerheid, of we het wel goed zouden vinden, of weten dat we het niet goed zouden vinden, en dus maar een praatje maken... of ons niet willen teleurstellen. na jaren er over heen gegroeid en vindt het nog steeds niet gemakkelijk om toestemming voor iets groots te vragen, of negatieve ervaringen te vertellen, maar het gebeurt nu gelukkig wel...
succes!

Herkenbaar

Heel herkenbaar en begrijpelijk dat dit je frustreert. Zowel het liegen/jokken als het mobieltje. Die van mij is 14 en heeft sinds begin dit jaar een mobiel met internet bekostigd door haar vader, mijn ex. Inmiddels al duizenden tweets verstuurd, school lijdt eronder, dus inleveren tot het beter gaat.
Ook alles vergeten, behalve dan wat zij zelf belangrijk vindt. Liever 's ochtends een half uur make-uppen dan haar tanden poetsen en ontbijten. Er staan al een week 2 kratten met schone was op haar kamer, maar opruimen ho maar. Ons credo is: als jij laat zien dat je verantwoordelijkheid kunt nemen, dan krijg je vanzelf meer vrijheid. Dit helpt dan heel even, maar na een week haar best doen denkt ze dat ze er is en laat alles weer gaan.

Afkicken dus!

Macademia, ik kan je echt heel goed begrijpen en zou me ook irriteren én zorgen maken. Dat verslavingsgedrag met haar mobiel vind ik echt verontrustend. Ik zou echt keihard ingrijpen en die mobiel uit haar handen sláán als ze niet eens meer normaal kan reageren, dat voorbeeld met die fiets vind ik een prachtvoorbeeld.
Ik zou absoluut paal en perk stellen daaraan en met haar praten over normale communicatie, zeggen wat je wil of bedoelt, en niet meer allerlei verzinsels en onzin uitkramen terwijl het niets oplevert.
Ze heeft een communicatieprobleem, dat is duidelijk.
Hoe communiceert zij met anderen? buiten het gezin ook dit soort gedrag? Als ze vreselijk gaat stuiteren van nog verdere beperking van haar what's app gedrag is ze overduidelijk addict. Net zoals sommige puberknullen meer dan 5 uur per dag achter een computerspel zitten oid. Dat wil je écht niet voor je kind. De oplossing heb ik niet maar ik zou echt wel in aktie komen, hoe dan ook.

Irritant

Ja het lijkt me inderdaad heel irritant als je dochter om onbenulligheden liegt, nergens voor nodig eigenlijk. Met de onderbroeken snap ik 'm inderdaad nu ook wel. Als ze n.l. nee zegt, dan moet ze waarschijnlijk naar boven om alsnog een nieuwe aan te doen en dat is teveel werk, dus zegt ze gewoon 'ja ik heb een schone aan'. (deed dochter vroeger ook wel) maar een smoes verzinnen om de fiets om te rijden en dan ondertussen te gaan whatsappen of bellen (op je sokken en zonder jas, was dat met dit weer?) slaat dan weer nergens op. In dat geval zou ik echt even de telefoon innemen en haar vragen waarom ze dit doet. (echt even de telefoon uit haar handen halen, want ik denk dat ze die heel graag z.s.m. terug wilt hebben, omdat ze haar gesprekken wilt blijven voeren). Ik herken dit deels als ik wel eens met een vriendin vroeger op msn zat, dan blééf ik ook maar doorbabbelen, dan zie je zo'n icoontje knipperen dat er weer een nieuwe reaktie is en dan 'moet' je kijken. Maar ja, ik heb maar een vriendin waarmee ik toen op msn zat (onze kinderen hebben er wel 20 denk ik (vriendinnen,klasgenoten enz) en ze doen het niet op de computer maar nu op hun telefoontje, dus ze komen er eigenlijk helemáál niet meer los van. Ik vermoed dan ook dat een normaal gesprek voeren alleen maar kan als de telefoon even uit staat of uit de buurt is.

Maar nogmaals, ik zou dus bij een onbenullige leugen echt willen uitpluizen bij haar wáárom ze dit zegt, en ik denk dat je het antwoord alleen krijgt als jij op dat moment haar mobiel in je achterzak stopt

(en ik moest enorm lachen van het beeld van een liggende mobielende dochter op de bank met de fiets in de woonkamer je kan het ook met humor oplossen en iets zeggen van als je NU je fiets niet naar achter zet, dan zet ik 'm in je slaapkamer hoor!!! (als grap natuurlijk, want je gaat een fiets niet de trap op sjouwen )