Kind bedtijd & .......

Jemig Jippox

Heb je een makkelijk gevoegelijk kind dat zichzelf vermaakt en vrienden maakt en rustig door het leven dobbert is het weer niet goed!
Niet alle 13-jarigen hebben jou als ouder nodig om de dag door te komen hoor.
Ik ben blij dat mijn moeder zich niet dwingend met mij bemoeide op die leeftijd. Ik ging mijn eigen gang wel. En we hadden dan wel geen schermen maar ik las dag en nacht. Als ik niet weg was voor mijn hobbies of mijn baantjes. En school was ook een eitje hoewel nogal deprimerend in de bovenbouw.
Sowieso kijk ik terug op een prettige jeugd juist doordat mijn moeder niet bovenop mij zat.

Annej

Tussen 'er bovenop zitten' en elkaar een half uurtje per dag bij het eten treffen zit voor mij nog wel een hele wereld...
En als een 13 jarige een slordige 45 uur per week gamend doorbrengt, dan zou ik mij als ouder toch wel afvragen of hier geen verslaving aan het ontstaan is.

Waarom?

Wat kan je niet? Nee zeggen? Waarom niet? Als ouder moet je regelmatig nee zeggen. Ik tenminste wel. Mijn kinderen willen heel veel maar het is niet altijd mogelijk en het is niet altijd goed voor ze. Als ik mijn jongste zoon helemaal vrij zou laten dan zou hij nooit voor 2 uur gaan slapen, uren per dag gamen, alleen maar chips en cola en andere zooi eten en nooit huiswerk maken. Allemaal prima maar dat is nou niet echt gezond op de lange termijn. Dus dat mag allemaal niet. Die grenzen zijn gewoon soms nodig.
Nodig om te zorgen dat ze voldoende slaap krijgen, dat ze goed eten, dat ze zich ontwikkelen tot volwassenen die stabiel in het leven staan en die weten waar de grenzen zijn.
45 uur gamen per week is enorm veel. Dan blijft er heel weinig tijd over voor andere zaken als we daarnaast nog school en slaap rekenen. Dan doet hij dus gewoon bijna niks anders dan de hele dag zitten.
De schermvrije week lijkt me een uitstekend idee inderdaad. Dat geeft ruimte aan nieuwe initiatieven (ook van jullie kant), meer tijd samen en onverwachte invallen.
Er is zoveel meer in het leven dan alleen gamen en het is jullie taak als ouders om je zoon te begeleiden hierin en er voor te zorgen dat hij een brede algemene ontwikkeling meekrijgt.

bang

Je bent misschien bang dat hij je dan minder aardig vindt. Maarja, je bent niet z'n vriendin, je bent z'n moeder. Jij moet grenzen stellen en natuurlijk vinden kinderen dat niet altijd even leuk.
Ik ben zelf streng in beeldschermtijd, altijd al geweest. Ik wil dat mijn kind ook andere vaardigheden ontwikkelt (muziek, tekenen, met vrienden spelen etc.) en ik vind vervelen ook heel gezond . En natuurlijk gaat dat ook met mopperen gepaard.
Als ik er geen limiet zou stellen zou mijn oudste ook ernstig verslaafd zijn. Dan zou ik idd ook een heel 'zoet' kind krijgen (daar verbaasde ik me al oprecht over), dan is er niks meer om tegen te sputteren.
45 uur is meer dan 6 uur per dag... dat is echt niet gezond. Fijn dat hij het wel goed doet op school, maar er is meer in het leven dan gamen en school.

Goedenavond

Bedankt Jippox. Ik vind wel dat je het een andere wending geeft. Ik heb nooit de behoefte gehad om met hem over alcohol, drugs en seks te praten. Alcohol is verboden, drugs is verboden, en seks, hij is 13... Volgens mij krijgen/kregen ze op school voorlichtingen over die onderwerpen. Schermgebruik vind ik ook wat ver gaan met een 'verslaving'. Als hij goed presteert zie ik er geen probleem in. Ik vind het ook veel, maar wat moet hij anders doen... (op een normale schooldag voor hem, werkdag voor ons). Wij gaan sowieso meer met hem doen en hem weer op voetbal proberen te krijgen.

Werktijden aanpassen om hem te zien ontbijten vind ik ook ver gaan. Uiteraard zouden wij beiden wel wat meer tijd voor hem willen hebben in de ochtend. Wij zitten beiden in het midden van onze 'carrières'. Praten met hem: waar moet je het over hebben met een 13-jarige?

Een schermvrije week kan voor ons allen mogelijk zijn, maar wat moet hij dan gaan doen...

Bedankt Yaron, Jaina en AnneJ.

Bedankt Mijntje. Dat kan misschien het geval zijn. We hebben met zijn drieën niet echt een ouder/zoon relatie, als je het zo zou omschrijven. Het doet mij niet goed om zo te bepalen. Het voelt niet goed. Ik wil er ook niet zoveel mee zeggen, maar toch.

Overigens wil ik niemand verbeteren of iets dergelijks, ik ben zelf een 'gewone' moeder, geen expert.

P.S. De sinterklaasintocht was, naast het beetje slechte weer, heel leuk. Ik heb deze Hollandse traditie niet heel vaak meegemaakt, maar ik vind het elke keer weer hartstikke leuk om de de hele stad bij elkaar te zien komen. Geen problemen met demonstraties of iets dergelijks. Heerlijk die pepernoten en snoepjes die erbij zitten Mijn zoon vond het zelf ook leuk. Na de tijd gegeten bij een lokaal restaurant/eetgelegenheid. Leuk en uniek!

Fijne avond, Ellie

"Praten met hem: waar moet je het over hebben met een 13-jarige?"

Oei, als ik dit lees krijg ik hetzelfde gevoel als Jippox. Hij is eenzaam. Zijn moeder weet niet eens waarover te praten. Je zult het wel niet zo hard bedoeld hebben hoor. Of wel?

Stel vragen aan hem: hoe gaat het? Op school, met vrienden? Wat doet hij? Hoe zijn zijn docenten? Hoe vindt hij het thuis gaan? Hoe vindt hij het zelf dat hij zo vaak zit te gamen? Waar wil hij naartoe op vakantie? Waarom? Gespreksstof te over!

Praten

Soms is het misschien lastig als hij andere interesses heeft dan jullie, maar er is altijd wel ergens over te praten. Met onze 15 jarige praten we over school, politiek, allerlei soorten sport, over het nieuws, wat er gebeurt in de wereld en met de 13 jarige praten we over school, over z'n sport, over nieuws en over alles wat met computers te maken heeft en uiteraard ook over alledaagse dingen. En het heeft heus niet allemaal onze interesse, maar interesse tonen en je inleven zorgt voor contact. Jammer dat jullie allebei net nu met je carrière bezig zijn, voor je het weet is zoon volwassen en het huis uit. Fijn dat jullie het leuk gehad hebben bij de intocht.

Wat anders?

Je vraag wat hij anders zou moeten doen? En wat hij dan zou kunnen doen in een schermvrije week. Voor mij bevestig je met die vragen eigenlijk zijn/jullie probleem. Hij heeft bijna niets anders meer om zich mee te vermaken...

Zelf heb ik 3 kinderen (11, 13, 14) en zeker die van 13 zit wat mij betreft ook teveel achter een scherm. Zelf werk ik ook fulltime en hier is geen vader aanwezig. Uit school gaat hij regelmatig achter een scherm en ook in de avonden zit hij regelmatig achter laptop of iPad. Voor mij is dat puur gemak. Na schooltijd kan ik gewoon verder werken en in de avond kan ik een van de andere 2 een op een aandacht geven.

Ook hier is het lekker gemakkelijk als hij gamet. Ik heb er geen omkijken naar en als ik hem moet geloven gamet iedereen tot middernacht door. Bij hem moet ik toch echt wel grenzen stellen, anders gaat die computer zijn leven overheersen.

Vorig jaar ging hij naar de brugklas. Nieuwe school, zonder zijn basisschoolvrienden en die periode zat hij echt teveel achter de laptop. Voetbal was hij vanaf gegaan. Basisschoolvrienden zag hij niet meer. Nieuwe vrienden woonden verder weg en waren ook nog niet echt vrienden. Buitenspelen wilde hij niet en ik liet hem dus ook maar wat gaan achter die laptop...wat moest hij anders? Wel stimuleerde ik ook in die periode andere dingen, maar mijn zoon leek wel echt verslaafd te raken. Hij wist niet meer wat hij anders kon doen en kon er als het aan hem lag tot diep in de nacht mee doorgaan. Hij zei het zelf niet, maar dit was echt wel uit eenzaamheid. Zijn enige vrienden waren de online vrienden.

Als ik hem wat anders wilde laten doen, dan wist hij echt niet wat. En als het netwerk eruit lag, dan was hij meteen uit zijn humeur (mijn zoon is niet zo’n ‘zoete’ jongen, sorry). Echt de strijd aan gaan, dat wilde ik niet, dat zou ten koste gaan van die andere twee, maar ik ben wel meer dan eens het gesprek met hem aangegaan. Hij begreep toen ook wel dat dit niet goed was en is toch andere dingen gaan zoeken. Ik was heel blij met Pokemon go, ook een scherm, maar wel een dat hem dwong om naar buiten te gaan. Buiten kwam hij weer andere mensen tegen en buitenspelen bleek toch ook nog best wel leuk te zijn. Net als afspreken met vrienden na schooltijd (al hang je dan samen achter een scherm of ga je in de winkel een nieuw spel proberen). Hier is het nu gelukkig veranderd.

En hoe zoon terug kijkt op die periode? Het was eenzaam en vluchtgedrag.... Hij is nu echt blij dat hij weer meer heeft en daarom schrijf ik dit.

En zoals gezegd die van mij zitten/zaten ook wel eens teveel achter een scherm, maar ze vinden het ook prettig om af en toe iets met mij te doen. Niets bijzonders, maar gewoon even een stukje wandelen of boodschappen doen is al prima. Als je dan niets te zeggen hebt, hoeft het niet, maar vaak willen ze dan toch hun ei kwijt. Zeker oudste kan dan gewoon een half uur achter elkaar praten. Of samen een spelletje doen. Samen een voetbalwedstrijd kijken. Samen naar de film gaan. Hier vinden ze dat soort momenten echt prettig.

definitie van verslaving

korte termijn plezier, lange termijn schade.

Als zelf jij al zegt: 'wat moet hij dan doen?' in een schermvrije week, dan is dat meer dan zorgwekkend. Ik zou mij eens gaan verdiepen in game/beeldschermverlsaving. En je ook afvragen waarom je het zo graag in stand wilt houden. Blijkbaar komt het je (nu) goed uit. Je geeft ook al aan dat het je echt te ver gaat om je werktijden aan te passen zodat je kunt ontbijten met je kind. Dat is toch triest? Arm kind, aan zijn lot overgelaten omdat zijn ouders hun werk belangrijker vinden. Is dit echt de relatie die je met je kind wilt hebben?!

Kijken jullie samen niks op tv? Wij kijken insrituut, escape room, en series op netflix samen. Spelletje doen, vroeger geocachen. Goh niet eens weten waar je met je eigen zoon over kunt praten... Ik heb ook een zoon die veel gamet maar dit vind ik echt te ver gaan.

Praten

De kinderen laten mij graag liedjes horen of filmpjes zien op youtube. Ze gamen graag en vertellen daar graag over. Ik weet wie de stomste leraar is en welke leraar nooit huiswerk geeft. Wat ze zoal uitspoken op school. Ze bespreken ook graag actuele dingen die indruk maken. De spullen die ze willen kopen. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat je niet praat met je eigen kind.

Wij werken ook veel allebei maar zorgen wel dat er een ouder thuis is 's ochtends voor school en liefst ook 's middags op een redelijke tijd. En dan thuis verder werken, na ff een kort kletspraatje. Kleine dingen doen wonderen. Even een kop warme choco maken na 10 km wind tegen, even gaan kijken hij het huiswerk maken of gamen en vragen hoe het gaat. Zo simpel.

Praten

Waar praten jullie normaal dan over? Ik denk niet dat iemand hier will suggereren dat je een Zwaar Gesprek moet voeren maar je kan met je zoon toch gewoon praten over alles wat hem bezig houdt en over andere zaken? Hij houdt van gamen. Dat is al een mooi onderwerp. Je kan praten over de games die hij graag speelt en hij kan dat uitleggen. Hij kan je bijpraten over zijn favo vloggers. Je kunt praten over voetbal (Zweden schijnt het goed te doen , ik heb er geen verstand van maar wel kinderen met interesse). Dat zijn al drie onderwerpen die ik kan bedenken puur op basis van wat je schrijft. En daarnaast ongetwijfeld muziek, films, series, boeken en ander entertainment. School, de leraren (hier altijd een favoriet onderwerp vooral als ze Heel Oneerlijk zijn), vrienden, schooldrama...
Plus de actualiteiten, politiek, familie roddels, gewone dagelijkse praatjes... Ik weet het niet. Hetzelfde als waar je met anderen over praat.

Nu ben ik het wel met je eens dat niet elke tiener even spraakzaam is. Ik ben gezegend (?) met kinderen heel veel te zeggen hebben en dat ook graag en veel en luid doen. Ik heb ook een zoon die als tiener voornamelijk zweeg. Toen besefte ik dat het inderdaad een zegening is als ze wel praten want het was enorm frustrerend om zoveel moeite te doen en dan er alsnog maar twee woorden uit te krijgen. Maar zelfs deze zwijgzame jongen kon soms op zijn praatstoel zitten als het ging over iets wat hem interesseerde. Tegenwoordig is hij trouwens nog steeds rustig maar dat zwijgzame is er van en we horen nu meer dan genoeg van hem. Maar in elk geval besef ik dat tieners zwijgzaam kunnen zijn en je er soms weinig uit kan krijgen.

Bezigheden

Zo'n schermvrije week is ook voor ouders een interessant experiment want ook wij hangen veel aan onze schermen. Het is vast onwennig maar het geeft wel ruimte om andere bezigheden te ontwikkelen of aan een project te beginnen.
Je kan het ook half doen. Overdag wel schermen maar een week lang 's avonds niet. Of een vaste avond per week schermvrij. Ga je samen spelletjes doen, leren pokeren of schaken, iets samen maken of juist iets ondernemen.
En de tijd in het weekend zou ik ook beperken.

Ik snap dat je er niet altijd kan zijn thuis. Ik werk ook gewoon fulltime, evenals mijn man. De keuze om je werktijden aan te passen is een luxe die we niet allemaal hebben. Hij kan natuurlijk ook best alleen ontbijten. Maar als je thuis bent (of je man) dan zou ik wel meer tijd bewust aan hem besteden.

Misschien wat rituelen inbouwen? 1x in de week samen koken, 1x in de week samen naar een film kijken of een ander tv programma, 1x in de week samen spelletjes doen, 1x gaan geocachen of iets anders actief doen (Pokemon Go bijvoorbeeld, of samen zeilen/tennissen/fietsen/bowlen...), 1x bioscoop/theater/uit eten... Of een keer samen naar een voetbalwedstrijd gaan. Niet alles elke week natuurlijk maar gewoon wat vaste dingen die jullie met enige regelmaat samen doen.

En als hij bijvoorbeeld weer gaat voetballen kan je ook regelmatig naar wedstrijden komen kijken (vind ik zelf echt niks aan maar probeer het af en toe te doen)

Zeker als je veel uren werkt (en daar is niks mis mee) dan zou ik wel bewust tijd inplannen om regelmatig samen wat leuks te doen. En rituelen kunnen ook heel klein zijn. Zoals 's avonds laat nog even een kopje thee samen drinken voor het slapen gaan of de hond af en toe samen uit te laten (als er een hond is natuurlijk) of samen te gamen of naar een serie kijken...

Goedenavond

Goedenavond,

Ik denk dat ik het verkeerd begrepen heb. Ik bedoelde met ''waar moet je met een 13-jarige over praten?'' dat ik een apart gesprek met hem zou moeten voeren. Niet een gesprek omdat we iets samen doen of bij het eten, maar samen praten als activiteit, omdat ik meende dat Jippox dat bedoelde. Bij het avondeten praten we gewoon over dagelijkse dingen zoals school, ons werk, wat hij vandaag gezien heeft, wat hij grappig vond, leuke dingen op school, etc. Soms een leuke gebeurtenis, een leraar die iets grappigs deed, etc. Ook als wij iets hebben meegemaakt (gebeurt ons niet zo vaak).

Ik vind het niet zo fijn als je zegt dat wat wij doen triest is. Wij proberen alles zoveel mogelijk te doen met veel overwegen, zoals bijvoorbeeld van parttime werken naar fulltime: samen ontbijten of hem, wanneer hij klaar is met de middelbare school, een studie met alles erbij, een rijbewijs, een auto, etc. geven. Onze situatie kan natuurlijk altijd financieel en sociaal veranderen, maar dat zijn doelen. Wij hebben de keuze gemaakt om beiden fulltime te gaan werken, zodat wij hem dat later kunnen bieden. Overigens is het wel een moeilijke keuze, want je bent, zoals jullie al zeiden, bijna niet meer samen met je kind.

Interessant verhaal, Anoniem. Dat is zeker iets wat ik wil voorkomen. Gewoon meenemen op zaterdagmiddag voor de boodschappen, bij de TV vragen met ons, etc. dus.

Ik snap wat jullie bedoelen.

Ik heb voorheen samen met hem zijn spelletjes gespeeld (Counter Strike, Minecraft en een vrachtautosimulator). Dan vroeg hij dat en ging ik samen met hem achter zijn computer of ik achter mijn laptop zitten en vond hij het geweldig dat ik meespeelde, ook al snapte ik er niet zoveel van. De laatste tijd kom ik niet echt meer langs zijn computerkamer, dus hij heeft de kans niet om het vragen, maar dit moet ik wel weer doen, hij vond het heel erg leuk. Bedoelen jullie dat wij ons echt aan hem aan moeten passen, qua gespreksonderwerp, welke tv-zender, etc?

Ik heb hem voorheen ook geholpen met huis- en leerwerk. Maar meestal mis ik het wanneer hij voor school bezig is. Hij vond het leuk wanneer ik hem hielp. En vooral mijn man en zijn Nederlands en Engels. Die weet alles van wat hij krijgt van de Nederlandse of Engelse taal. Nu doet hij alles zelf, wat ook goed gaat (aan de cijfers te zien). Misschien ook een optie om met mijn man dat weer op te pakken. Huis- en leerwerk kost bij hem op zich al wat tijd. Misschien dat het hij het ook leuker gaat vinden.

Hij was heel erg blij toen ik vanochtend met een Sinterklaas liedje in zijn kamer kwam met een ontbijtje voor hem. Wat heeft hij gelachen Dat ga ik zeker vaker doen. Volgens mij houdt hij er wel van om zulk aandacht te krijgen van ons. Houd je zijn handen vast en wacht je net zolang totdat hij een kusje geeft. Ik weet niet waarom maar hij vindt dat heel leuk. Of zijn tas pakken en zijn schriften voorlezen, met allerlei tekeningen en teksten van wie dan ook erin. En dan niet teruggeven. Dan wordt hij heel erg actief en vindt hij het heel erg grappig... Leuk. Moeten we toch weer oppakken denk ik.

Activiteit ideeën, bedankt daarvoor. Geforceerde rituelen kan ik niet doen, maar ik probeer wel wat spontaner te doen. Ik zal ze voorleggen aan mijn man. Zelf kan ik ook dingen met hem gaan doen.

Bedankt voor jullie reacties. Binnenkort ook even mijn man alle berichten laten lezen.

Fijne avond, Ellie

Iedereen doet het anders

Jullie overweging om fulltime te werken snap ik, hebben wij het ook wel over gehad. We hebben het financieel goed, maar niet zo goed dat we de hele studie van onze vier kinderen, als ze allemaal gaan studeren, kunnen bekostigen. Het rijbewijs hebben we het al over gehad, waarschijnlijk betalen wij de helft en de kinderen zullen voor de andere helft moeten werken. Een auto komt echter helemaal voor hun eigen rekening, natuurlijk mogen ze mijn kleine auto meenemen als ik hem niet nodig heb, maar dat zal niet structureel zijn. Wij vinden nu belangrijker dan later, het gaat allemaal al zo snel dat we nu met en van elkaar willen genieten, zoveel als mogelijk is. Later is uiteraard ook belangrijk, maar ze mogen zelf ook hun steentje bijdragen.

Mooi

Mooi dat je iets doet met onze reacties! Ben benieuwd wat je man ervan vindt als hij alles gelezen heeft?

Iedereen doet het anders inderdaad. Ik kan me er persoonlijk weinig bij voorstellen dat je een jonge puber zo vaak alleen laat met als reden dat je hem dan later een auto kunt geven. Als ik het zo lees, heeft je zoon jou nu meer nodig dan een auto straks. Misschien is een compromis nog een overweging? Iets minder werken, iets meer tijd met zoon?

Verder nog één tip: pas op dat je niet blijft hangen in spelletjes en dingetjes die je zoon vroeger leuk vond. Hij is geen klein kind meer. Groei met hem mee.

Laatste alinea Lou

Neem die laatste alinea van Lou goed in je op Ellie. In mijn ogen is het niet normaal dat je de handen van een 13-jarige vasthoudt tot hij een kusje (!) geeft, echt niet. Ik denk niet dat er veel 13-jarigen te vinden zijn die dat doen.

Natuurlijk doet iedereen het anders, maar deze tijd komt niet meer terug en fulltime werken kan over een jaar of 5 ook nog. Ik denk als ik alles lees dat jouw zoon liever nu aandacht heeft dan later die auto o.i.d.

Bescheiden, fatsoenlijk en normale jongen

Natuurlijk is het belangrijk om feeling te houden met een kind. Maar een kind dat het verder prima doet en tevreden is en goede cijfers haalt, vrienden heeft, is niets mis mee. Mocht het anders gaan kun je altijd nog overwegen om minder of anders te gaan werken.

En als je moeder je speels kusjes afdwingt getuigt van een tederheid in de omgang waar echt niets mis mee is. Het gaat er om wat de zoon van Ellie daarvan vind en niet wat de goegemeente er bij fout vind.

Het klinkt nou echt niet als ouders die hun carriere najagen op kosten van hun kind.

Lijkt me gewoon genieten in deze fase van het gezin.

Goedenavond

Met een auto bedoel ik niet zoveel, het gaat ons vooral om zijn studie. Als ik het zo allemaal hoor dan moeten toekomstige studenten bijna alles zelf betalen. Wij hebben samen gekeken, maar komen al snel op zo'n 50.000 - 75.000 euro uit. Ook is er de optie dat hij ervoor zou kunnen kiezen om bijvoorbeeld een studie in het buitenland te doen; dat is nog duurder. Een auto is dat uiteraard niet. In principe ben ik van parttime naar fulltime gegaan voor hem. Hij kon alles zelfstandig doen dus de mogelijkheid was er. Ook heb ik zelf dan ook wat meer. Een dikke studieschuld zie ik niet zitten, want dat moet ook weer een keer terug.

Dingen als kusjes geven is voor de grap, voor de leuk. Ik pak zijn handen niet zomaar vast hoor. Dat was toevallig omdat hij in zijn bed lag. De laatste tijd heb ik dat soort dingen niet meer zo vaak gedaan. Wij zijn beiden altijd redelijk 'serieus' tegen elkaar en tegenover hem, dus waarschijnlijk vind hij het fijn/leuk als ik/wij iets doe(n) wat onserieus is of waar hij ook om kan lachen/wat hij ook leuk vindt. Hij vond het wel heel leuk toen ik dat deed.

Ik vind 13 jaar wel oud, maar ook niet weer zo oud. Ik snap wat jullie bedoelen. Maar zoals ik hem zie is hij gewoon mijn 'kleine' jongen. Zijn (school)gedrag is weliswaar redelijk volwassen, maar qua kind zijn is hij nog gewoon een kind, vind ik. Ik weet ook niet wat gebruikelijk is... Men vond het ook al apart dat hij soms wel is bij mij in bed komt als mijn man er niet is. Misschien verschilt dit wel per gezin. Ik heb geen idee.

Bedankt voor jullie reacties.

oh wow

Wat een engelengeduld heb je!!
Daar ben ik echt jaloers op;)
Ik denk niet dat je het nodig hebt, maar ik heb het geduld niet meer om geen tegengeluid te geven;)
Zo te horen doe je het geweldig, en zeker niet slechter dan anderen.
Je hebt slechts, zoals iedereen, wat vragen.(waar je zo te horen serieus naar wilt kijken)

Blijf op je gevoel afgaan, want dat doe je goed.
Je kind klinkt niet zo standaard, voor zover een standaard kind al bestaat. Trek je dan ook niet teveel aan van een standaard.
Hier dochter met 13 ook nog heel graag bij ons in bed, was alleen maar genieten. En ja, ik weet dat het weinig voorkomt op die leeftijd.
Nu met 14 komt ze overigens niet meer.

Ontbijt

Jippox: Je geeft ook al aan dat het je echt te ver gaat om je werktijden aan te passen zodat je kunt ontbijten met je kind. Dat is toch triest? Arm kind, aan zijn lot overgelaten omdat zijn ouders hun werk belangrijker vinden. Is dit echt de relatie die je met je kind wilt hebben?!===

Ik denk dat mijn dochters nerveus van mij geworden zouden zijn als ik opeens minder zou zijn gaan werken om samen te kunnen ontbijten. Ze werden in de ochtend liever met rust gelaten. Laat staan een leuk gesprek voeren over hun interesses. Ik zal het nu wel erger maken door eraan toe te voegen dat wij tot de categorie ouders behoren die de kinderen zonder ontbijt de deur uit lieten gaan. Voor of net na 8 uur eten vinden we geen pretje. Wat ik er nog wel in kreeg was een glaasje Bessola (watergruwel). Op de gezondheidsladder natuurlijk ook niet perfect, maar er zat tenminste iets in de maag.

Kaaskopje en Ellie

Kaaskopje, mijn dochter zou het juist afschuwelijk vinden als ik er níet zou zijn bij haar ontbijt. 't Is ook maar wat je gewend bent denk ik, en dan nog ligt het aan je karakter. Maar we hebben het hier wel over een jongen die niet alleen zijn ontbijt in zijn eentje eet, maar zo'n beetje alles in zijn eentje doet behalve avondeten. Dat maakt het plaatje toch iets completer.

Dat gezegd hebbende, dat kinderen nu eenmaal verschillend zijn, vraag ik me af hoe het zit met de zoon van Ellie. Wat vindt hij zelf? Heeft hij iets te kiezen?

Ellie, je vraagt je af wat gebruikelijk is. Weliswaar in een andere alinea, maar voor zo ver ik weet, is het niet gebruikelijk om per kind 50-75.000 euro klaar te hebben liggen bij aanvang studie. Ik krijg een beetje het idee dat je wel erg veel over hebt voor het geld en wat minder tijd en aandacht voor je zoon op dit moment. Dat bedoelde ik met een compromis. Denk er eens over na. Wat heeft hij NU nodig?

Zweden vs Nederland

Wij praten hier erg vanuit wat wij in Nederland als normaal beschouwen. Ellie is Zweedse. In Zweden is het héél normaal om beiden fulltime te werken. Wat daar ook anders is dat Zweedse ouders samen 480 uur ouderschapsverlof krijgen, ruim een jaar met behoud van 80 procent van hun salaris. Op die manier kun je zeker in de beginperiode allebei voldoende tijd met je kindje doorbrengen. Eenmaal op de peuterleeftijd aangekomen, is de professionele opvang een normaal fenomeen, veel meer met een educatief karakter dan bij ons. Ik heb hieronder twee linken geplakt, er is vast meer en zinnigs over te vinden.

https://www.nrc.nl/nieuws/2016/03/18/waarom-zweedse-vrouwen-wel-fulltime-werken-en-ni-1600443-a1215490

https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2016/34/nederlandse-ouders-gebruiken-vaakst-kinderopvang-in-eu

Ik heb het vermoeden dat een Zweedse in Nederland een cultuuromslag moet maken. Ik heb de indruk dat 'wij' hier in Nederland vinden dat we het in Nederland beter doen, dan in andere landen. Carrière maken is hier voor veel vrouwen nog steeds een vies woord.

Ellie

Jij schreef dit: "Houd je zijn handen vast en wacht je net zolang totdat hij een kusje geeft. Ik weet niet waarom maar hij vindt dat heel leuk. Of zijn tas pakken en zijn schriften voorlezen, met allerlei tekeningen en teksten van wie dan ook erin. En dan niet teruggeven. Dan wordt hij heel erg actief en vindt hij het heel erg grappig... Leuk. Moeten we toch weer oppakken denk ik."

Ik vind voor alles dat jij en je zoon, helemaal vrij zijn in hoe jullie met elkaar omgaan, dus als je zoon bepaalde dingen die jij doet leuk vindt, dan is dat prima. Ieder gezin heeft zo zijn gezinsdingetjes die niet standaard zijn voor elk gezin.

Je hebt al iets gezegd over dat vasthouden en dat kusje, dus daar heb ik het nu verder niet over. Ik zet wel een kanttekening bij wat je verder schrijft. Als hij niet zo assertief is, dus ook niet tegen jou als moeder, kan lachen ook ongemak zijn. Dus 'ik lach wel, maar eigenlijk vind ik het niet prettig'. Ik zou als ik in zijn schoenen zou staan boos worden als jij zomaar in mijn schooltas zou komen, mijn schriften door zou bladeren en mijn krabbels zou lezen. Bij een kleuter is dat nog normaal, bij een kind van 9 jaar misschien ook nog wel, maar op een gegeven moment is de inhoud van een tas 'privé' en dus iets waarvoor je toestemming moet vragen om in te mogen kijken. De inhoud van een tas van een 13-jarige vind ik al behoorlijk 'privé'. Blijkbaar beseft je zoon dat ook nog niet, óf hij wil niet boos op je worden. Al met al blijf ik toch een beetje het gevoel houden dat je zoon (nog) te weinig van zich af durft te bijten. Het lijkt mij een goed idee als je daar iets meer met hem over praat. Vraag gewoon of hij dat soort dingen vervelend vindt. Hij is 13 en moet leren dat hij zijn eigen grenzen mag bepalen. Op je vraag "waarover moet ik dan praten met een jongen van 13?", nou dit lijkt me dus een goed onderwerp.

Uit wat je schrijft maak ik op dat je zoon een zachtaardige jongen is. Lief voor zijn moeder, niet brutaal, gezellig. Maar of hij met die eigenschappen een beetje opgewassen is tegen leeftijdsgenoten die minder zachtaardig zijn, kun je je afvragen. Je zei al dat je gaat kijken of je hem weer op voetbal kunt krijgen, ik zou dat ook echt doen hoor, of een andere sport als hij dat wil. Een sport in teamverband is een goede manier om wat meer haar op de tanden te kweken en wat meer eelt op de ziel. Maar ook 1 op 1 sporten kunnen daar al in bijdragen. Mijn dochter is op haar tiende op scouting gegaan, ook dát is een mooie omgeving om allerlei vaardigheden aan te leren of verder te ontwikkelen. Je zoon heeft gewoon meer activiteiten nodig dan het kleine kringetje van het gezin en school, om zich volledig te kunnen ontwikkelen.

Wat betreft je werk en het spaargeld voor je zoon: een studieschuld is vervelend. Als ouders genoeg geld opzij kunnen leggen om een bijdrage te leveren aan studiekosten en de studieschuld daardoor lager kunnen houden, is dat natuurlijk mooi en daar is ook niets op tegen. De studie van een kind volledig betalen, is natuurlijk helemaal prachtig, elke ouder gunt zijn of haar kind een schuldenvrije start van zijn volwassen leven. Maar wat je je wel af zou kunnen vragen, is of de offers die daarvoor gebracht worden niet wat te groot zijn. Als jullie allebei fulltime werken, zou het dan bespreekbaar zijn (ook met de werkgevers) om iets minder te werken, iets minder te verdienen, je zoon toch iets te laten lenen en zo meer tijd met elkaar door te kunnen brengen. Als jullie allebei 4 uur minder zouden werken, zou dat 8 uur meer tijd opleveren met jullie zoon.

Kaaskopje

Ik weet hoe het is in Zweden, maar mijn advies blijft hetzelfde. En ook hetzelfde als jouw laatste paar zinnen zo ongeveer :-)