U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
In het hoofdje van een 12-jarige
wat gaat er om in zijn hoofd?
Zoals vanavond, begint mijn zoon van 12 ineens stilletjes te huilen als hij naar boven gestuurd wordt om te douchen en daarna naar bed te gaan. Ik er achter aan en vraag wat er is, niks!
Na het douchen ga ik weer naar boven en vraag het nog eens, weer zegt hij niks maar begint toch weer te huilen. Ik sla mijn armen om hem heen en vraag wat er toch is, dat hij me alles kan zeggen en dat we overal over kunnen praten. Nog even mee naar beneden, wat drinken, ik zeg hem nog een keer dat alles, hoe gek het ook lijkt bespreekbaar is en dan toch maar naar bed.
Wie herkent dit? Komt nu dan toch echt de pubertijd eraan??
Ik herken het niet
en ik zou me erge zorgen maken als mijn kind zich zo gedroeg.
Erachter komen
Ik zou me ook zorgen maken in zo'n geval. Misschien is het een goed idee om samen te gaan wandelen of een lang stuk autorijden de komende dagen. Zo naast elkaar, praat het wat makkelijker.
Brugklas?
Is je zoon nu net over naar de brugklas? Hoe is hij normaal? Heeft hij vrienden? Zit hij op sociale netwerken op het internet?
Ik herken 't wel, maar dan bij m'n dochter, en dat zijn inderdaad de hormonen. Ik vind 't lief van je dat je de communicatie openhoudt, en zoals gezegd, hou 't in de gaten en niet téveel porren, maar gewoon nonchalant vragen stellen over z'n vrienden, z'n nieuwe (?) school etc.
Het kan zomaar iets zijn als bijv. een programma gezien hebben en dat ie heeft lopen malen naar aanleiding daarvan.
Idd olief
In aanvulling op Olief; Elly, je geeft erg weinig context. Zijn er gebeurtenissen/veranderingen, korter of wat langer geleden waar hij mee zou kunnen zitten?
Herken
Ik herken het wel. En wel van mezelf, heeeel lang geleden. Zomaar opeens heel verdrietig en verward voelen zonder echt te weten waarom, en huilen. Er was geen duidelijke reden voor. Beetje in de war van mijn eigen gevoelens en puberteit. Ik was een pietsje overgevoelig, stil en verlegen kind/puber. Zoon uit pubergevoelens heel anders overigens (is ook een heel ander kind).
Herken 2
Ik herken het ook van mezelf. Schaamtegevoel om te vertellen wat me dwars zit. Probeer er achter te komen hoor. Probeer zijn vertrouwen te winnen dat het echt, maar dan ook echt tussen jullie blijft en dat jullie samen naar een oplossing gaan zoeken.
Zoon ook
Ik herken het van onze zoon toen hij ongeveer een jaar of 13 was. Hij kon dan ineens verdrietig zijn en wist zelf eigenlijk niet waarom. Hij zei dan altijd"ik voel me gewoon ineens zo verdrietig en ik weet echt niet waarom want er is helemaal niets waar ik verdrietig om moet zijn".
Wij hebben ook altijd gezegd dat hij met alles bij ons terecht kon. Het is ook gewoon weer overgegaan en ik heb ook altijd gedacht dat het de invloed van de hormonen waren.
Ietsje verder,
Iets meer info. Mijn zoon zit in groep 8 en heeft het er niet naar zijn zin, dat wisten we wel al maar niet dat het zo erg was! Maandagavond lang en rustig met hem gepraat en toen kwam het eruit dat hij het dus vérschrikkelijk vind in die klas. Zo erg dat het "het hele leven" niet mee leuk vindt!! (ik heb zelf ook aardig wat traantjes gelaten)
Morgen hebben we (voor de 3e keer) gesprek op school en hopelijk kunnen we iets voor hem betekenen.
Bedankt voor alle reakties!
Elly
Ligt het aan de meester of de kinderen?
Heeft hij een probleem met de meester of de kinderen? Ik neem aan dat hij al jaren met deze kinderen zit. Mijn zoon had vorig jaar (groep 7) een heel vervelende meester en ook geen geweldige juf. Ik had nooit verwacht dat het zo'n impact kon hebben. Het escaleerde pas eind maart/begin april. Toen kwamen wij er ook pas achter hoe ongelukkig hij was. Hij heeft ook gezegd, dat hij helemaal geen leuk leven had. Bij doorvragen bleek dat uitsluitend met school te maken te hebben. Een ander jongetje uit zijn klas had bij zijn pscych verklaard dat hij dood wilde. Het heeft dus een enorme impact en als het nu aan het begin van het schooljaar al zo is zou ik zeker nog een andere school overwegen. Dat wilden we bij mijn zoon niet omdat hij wel een hele leuke klas had en het nog maar een paar maanden was. In Ouders en School liep destijds een draadje hierover en dat was gestart door iemand met een dochter in groep 7. Dit meisje is wle van school gegaan.
Nu in groep 8 met een andere meester heb ik een totaal ander kind. Hij is altijd vrolijk, behulpzaam, lief, knuffelig, grappig. Terwijl vorig jaar was hij altijd knorrig, boos, kortaf, alles was teveel en hij keek altijd chagerijning. Echt onderschat de impact van zo'n jaar niet. Veel sterkte gewenst.
Nou, in dit geval
Ligt het aan een aantal kinderen in deze klas die erg veel onrust veroorzaken. En wat jij zei, dat jouw kind zei dat het helemaal geen leuk leven heeft, dat is wel grappig (of eigenlijk helemaal niet!!) maar dat precies zei mijn zoon dus ook. Nou maar dan schrik je wel hoor, nou ja, je kent het dus.
Morgen of uiterlijk maandag horen we of hij naar de andere klas kan ja of nee. Ik hoop echt voor hem van wel, dan eindigt de basisschool voor hem toch nog leuk.
wat enorm sneu. Ik hoop echt dat hij naar de andere klas kan. Zo'n ongelukkig kind is zo tries. Ik hoop dat je hoop put uit mijn verhaal. Ik heb gezien dat zodra hij uit die nare situatie weg was hij als een blad aan een boom is omgedraaid. Veel sterkte voor jou en je zoon.
Schrikken
Nog even, te snel verstuurd. Ja dat is zeker schrikken zo'n opmerking. Wij zaten in de auto en hij zat achterin. We keken elkaar verschrikt aan man en ik. Je voelt even de grond onder je voeten weg zakken en gaat dan doorvragen. Je denkt toch als eerste dat het of iets in het kind zelf is (depressiviteit) of dat het aan jou als ouders ligt. Ook omdat je je niet kunt voorstellen dat school zo'n impact heeft. Terwijl ik het toch had moeten weten. Ik ben zelf in de brugklas gepest en mijn zusje in groep 8. Mijn zusje heeft zelfs tijdens het eindkamp haar polsen doorgesneden. Op pesten was ik dan misschien ook alerter geweest, maar in ons geval ging het dus om een slechte meester. Heel veel sterkte nogmaals en als hij niet overgeplaatst kan worden dan moet hij weg. Mijn zusje was ook niet eerder gepest, dat begon pas in groep 8 (toen nog zesde klas)en dat voelt voor een kind als een mensenleven.