Ik moet naar de universiteit...

doen alsof

zeg dat je naar hbo gaat met als doel om daarna naar wo te gaan. En dan doe je dat lekker niet maar blijf je op hbo :-)
gr Angela

Daar dacht ik eerlijk gezegd ook aan maar ik wil niet iets doen waar mijn moeder uiteindelijk niet achter staat.... ik voel me er dan heel rot over en kan niet mijn studie met plezier afronden.. :(

Daar dacht ik eerlijk gezegd ook aan maar ik wil niet iets doen waar mijn moeder uiteindelijk niet achter staat.... ik voel me er dan heel rot over en kan niet mijn studie met plezier afronden.. :(

dan niet liegen

maar het voorstellen. je begint met de hbo opleiding en na de kerstvakantie van 2015 praten jullie er weer over. agree to disagree op dit moment. gewoon beetje strategisch doen, haar gevoel respecteren, maar haar niet alles vertellen. Maak je wat meer los van haar, zij zit er erg emotioneel in en ziet kennelijk allemaal dromen van haarzelf over jou in duigen vallen. probeer dat gevoel niet af te vallen of haar daarmee te kwetsen (Dat wil je inderdaad ook niet, schrijf je) maar formuleer het tactisch/strategisch en trek je eigen plan.
hier word je ook zelfstandig van :-)
gr Angela

Gewoon beginnen

Eens met Angela. Stel de discussie gewoon even uit en begin op de HBO opleiding. Laat gewoon even in het midden hoe het verder zal gaan. Met Kerst zie je dan wel weer. Ik snap dat je je moeder niet wil kwetsen maar ze zal toch ooit moeten accepteren dat jij jouw keuzes maakt. En het lijkt mij geen gekke keuze eerlijk gezegd. Succes!

Jouw keuze

Je moeder mag best haar eigen mening hebben over wat beter zou zijn. Misschien heeft ze ook wel gelijk. Misschien is het ook beter om naar de universiteit te gaan. Echter het is jouw keuze. Jij bent (bijna) volwassen en je mag dus ook zelf deze keuzes maken. Jij kiest voor het HBO. Ik zou proberen een eerlijk gesprek aan te gaan met je moeder dat je haar gevoelens begrijpt en dat je beseft dat ze alleen het beste voor je wilt maar dat jouw keuze is om naar het HBO te gaan. En dat jij zelf je verantwoordelijkheid wil nemen voor je eigen toekomst. Je maakt misschien niet de juiste keuze. Dat weet je ook niet want dat kan niemand van te voren weten (ook je moeder niet) maar het is wel jouw verantwoordelijkheid om zelf die keuze te nemen.
Ik zou aangeven dat je best naar haar argumenten wil luisteren maar dat jij uiteindelijk zelf beslist.
Een deel van volwassen worden is ook om zelf je eigen beslissingen te nemen en zelf de verantwoordelijkheid te nemen voor die beslissingen. Misschien is het een verkeerde beslissing maar goed of fout jij neemt de verantwoordelijkheid voor die beslissing.

Verder zou ik het inderdaad niet zo hoog spelen en tegenover haar redelijk neutraal blijven: als ze haar mening geeft kan je bijvoorbeeld zeggen: interessant of ik zal er over nadenken of dit zal ik meenemen. En verder het onderwerp wat vermijden.

hier

heeft dochter spijt van haar WO opleiding omdat dat pure theorie is. Liever had ze een HBO opleiding gedaan, gericht op de praktijk. Met WO heb je eigenlijk nog niks, HBO leidt echt op voor een beroep.

je moeder zou je keuze moeten respecteren

Hier een kind wat het omgekeerde deed (geen HBO doen, terwijl docenten en ouders ervan overtuigd waren dat WO beter was). Doordat wij haar in de keuze gerespecteerd hebben heeft ze na een paar maanden ingezien dat wij gelijk hadden en dat een WO-opleiding in haar geval beter was.

Ik vind dat je goed kunt argumenteren waarom je kiest voor HBO, bovendien heb je je docenten achter je staan. Het is jouw leven, niet dat van je moeder.

Hier ook

Maar dan een vader die zo graag wil dat dochter 'haar dromen waarmaakt' en naar de universiteit gaat. Maar dochter wil haar Havo afmaken en net als haar broer naar een goede HBO-opleiding.
We bevestigen wel tegen vader dat we begrijpen dat hij het beste met haar voorheeft en dat we zijn motivatie wel proberen te begrijpen maar het is echt een 'pain in the ass' dat gepush de hele tijd.
Dochter breekt dan ook regelmatig in huilen uit als hij er weer over begint en soms gaan we een tijdje samen naar hem toe zodat ik zelf kan ingrijpen. Ik waarschuw vader ook om het onderwerp niet meer aan te boren want dan gaat dochter weg en komt naar huis.

Vraag je moeder of ze alstublieft jou beredeneerde keuze wel wil steunen. Of je nu naar het HBO of later alsnog naar de universiteit gaat. Je hebt haar steun hard nodig maar niet om jou ongelukkig te maken met eisen die je niet kunt en wilt waarmaken. Dat je daar ongelukkig en gestrest van wordt en dat is niet nuttig maar schadelijk.

En anders gaat ze zelf maar naar de universiteit.

Zoals ik al heb gezegd, ik zie mijn vader niet meer. Ik wil het liefst een studie doen die ik zelf wil maar ik kijk nu ook vooral naar studies die goed betaalde banen beloven zodat ik mijn moeder ook na mijn studie kan helpen omdat ze super veel voor ons heeft gedaan. Het is niet makkelijk om als alleenstaande moeder voor twee pubers te zorgen en hierdoor voel ik me ook schuldig tegenover haar, ik vind het nu alleen oneerlijk dat ik en een studie kies waarmee ik goed kan verdienen later om haar te kunnen steunen (dit hoeft absoluut niet van haar) en ik moet deze studie ook nog eens op de universiteit doen omdat zij het wil... ik doe hier eigenlijk niks voor mezelf. Het is wel zo dat de studie die ik heb gevonden mij zeker aanspreekt maar ik doe liever een andere studie, alleen daar verdien ik niet veel mee. Mijn moeder zegt nu ook de hele tijd dat ze heel veel voor ons heeft gedaan en dat ze best mee mag bepalen of ik naar de universiteit of naar het hbo ga... ik vind dit heel moeilijk, ik ben nog steeds mijn kamer niet uitgekomen sinds die ruzie en weet ook niet of ik nu nog tegen haar wil praten.

klinkt als parentificatie

Waarbij jij jezelf veel te verantwoordelijk voelt t.o.v. je moeder, in plaats van dat ze er voor jou is.

Buitenlands?

Ik vind het verhaal niet klinken alsof je uit een Nederlands gezin komt? Klopt dat? Kom je misschien uit een vluchtelinggezin en is je vader daarom buiten beeld?
Dan kan ook mee spelen dat in jouw land van herkomst HBO iets onbekends is en universiteit niet. Verder zie je vaak bij mensen die huis en haard hebben moeten verlaten dat ze het allerhoogste willen bereiken voor hun kinderen.
Ik herken dit wel van mijn schoonmoeder. Mijn man is ook behoorlijk gepusht en dat heeft wel goed uit gepakt. Hij heeft maatschappelijk veel bereikt, maar soms klinkt bij haar nog de teleurstelling als ze over kinderen van vrienden vertelt die advocaat of chirurg zijn ofzo. Niet omdat mijn mans baan minder aanzien heeft (of minder verdient), maar meer omdat ze niet helemaal begrijpt wat hij doet en ze dat dus ook niet aan haar vrienden kan uitleggen. In haar kringen heeft een chirurg nou eenmaal meer aanzien. Ze vertelt ook altijd iemands voormalige beroep en/of academische titel erbij als ze het over iemand heeft, zelfs als dat niet terzake doet (dat ze met diegene getennist heeft ofzo).

Ik denk ook dat je de discussie moet uitstellen. Eerst maar aan dat HBO beginnen. Heb je niet een ouder van een vriend waar ze tegenop kijkt? Iemand die chirurg of advocaat is bij wijze van spreke, die eens met haar kan gaan praten.

Hee F

Wat vind ik jou een topper. Je hebt goed nagedacht over je toekomst en je weet prima wat je wil. Mooie opleiding gevonden met baanperspectief. Hartstikke goed! Je bent daar al een heel stuk verder dan mijn dochter.
Ik zou mij aanmelden voor die studie en daar in ieder geval mee beginnen. Mocht je toch verder willen kun je altijd nog verder gaan op de Universiteit. Jammer dat je moeder niet wil luisteren. Ik denk dat je haar steeds weer moet zeggen dat dit is wat je wil en waarom. Je argumenten zijn prima.
Waarom wil je moeder eigenlijk per se dat je naar de Universiteit gaat? Weet ze wel wat een hbo-opleiding is?

Erg bedankt voor al uw reacties.
Ik ben inderdaad half Nederlands en half Iranees (mijn moeder komt uit Iran). Dit speelt ook zeker een rol denk ik, ze weet niet goed wat het verschil is tussen hbo en universiteit. Ik heb nu op een blaadje opgeschreven waarom ik denk dat het hbo beter is dan de universiteit voor mij, ik heb het blaadje expres midden op mijn tafel gelegd zodat ze ziet wat het is, alleen ik denk niet dat ze zomaar een blaadje dat op mijn tafel ligt zal lezen... weten jullie misschien hoe ik dit het beste aan haar kan geven? Ik wil nu het liefst even niet met haar praten, omdat ik wil dat ze beseft dat ik mijn eigen keuzes wil maken en daar ook zeker achter sta. Anders zal ze vast denken dat ik het niet eens zo belangrijk vind en daarom weer met haar praat net of er niks aan de hand is.

wervende folder?

ik weet niet of je moeder Nederlands leest? Kun je misschien supermooie, wervende informatie over de HBO opleiding neerleggen?
gr Angela

Zo te zien

heb je er zelf al goed over nagedacht. Dat pleit voor je, nu alleen nog je moeder overtuigen... Ik kan alleen maar onderschrijven wat hierboven al gezegd is. Je moet zélf die studie doen, en als jij het niet ziet zitten wordt het ook niets. Dus 'gedwongen' een verkeerde keuze maken zal niet het gewenste resultaat opleveren. Wat is het gewenste resultaat eigenlijk, heb je daar al eens over gesproken? Focust je moeder echt specifiek op 'universiteit' of ook op een bepaalde studierichting? Het eerste suggereert inderdaad dat je moeder niet goed weet wat het verschil is, en de overeenkomsten. Het verschil is niet zo groot (meer), en zeker internationaal kunnen (veel) HBO opleidingen zich meten met (veel) buitenlandse universiteiten. Ik heb zelf een promotie-onderzoek aan een Franse universiteit gedaan, aansluitend aan mijn (toen) 4-jarige universitaire studie hier (wel 5 jaar over gedaan). De Franse prof wilde niet geloven dat een NL 4-jarige studie aan een 'hogeschool' (nu heten de technische hogescholen van toen gewoon universiteit) gelijk stond aan een 5-jarige Franse opleiding, ondanks een mooie brief van mijn NL prof. Ik kwam in een internationale groep terecht, met echt heel verschillende niveaus maar allemaal een diploma aan 'een universiteit'. Systemen zijn gewoon niet vergelijkbaar.

Verder ter illustratie: ik ken 2 jonge mensen die inmiddels halverwege hun eerste jaar (tijdelijk) gestopt zijn met de studie, om volgend jaar overnieuw te beginnen. Beide kanten op...

Een jongen die met behoorlijk hard werken gymnasium gedaan heeft, en toen in Delft is gaan studeren. Na enkele maanden heeft hij geconcludeerd dat dat veel te theoretisch was voor hem, hij gaat volgend jaar HBO doen (zelfde richting). Halverwege het jaar overstappen was helaas niet mogelijk, dus werkt hij nu en doet allerlei praktijk cursussen.

En een meisje die op haar 16e (bijna 17) met hoge cijfers het VWO afgerond had, en de HBO lerarenopleiding is gaan doen. Zij is er na enkele maanden achter gekomen dat ze toch liever universiteit (vakinhoudelijk) wil studeren, en dat voor de klas staan met al het 'pedagogisch geneuzel' niets voor haar is.

Onze oudste zoon hebben we inmiddels 'omgepraat' dat universiteit beter bij hem past. Dwz, hij is op basis van onze argumenten tot het inzicht gekomen dat hij daar veel beter zijn draai in zal kunnen vinden dan in de (in zijn voorkeursrichting) beperktere en vooral veel specifiekere HBO opleidingen. Hij heeft nog een jaar om definitief te kiezen (nu 5 VWO).

schaamte

Soms speelt schaamte een rol. Ik heb de vader van mijn kinderen dan ook geadviseerd om tegen zijn verre familie te zeggen dat de kinderen naar de universiteit gaan want hogescholen kennen ze daar niet en dan schatten ze het niveau te laag in.
Inderdaad kan herkomst een rol spelen.
We hebben een zomer doorgebracht bij de verre familie waarbij zoontje elke dag 'les' kreeg van zijn vader die zelf een aanstelling bij de universiteit heeft. Zoontje kreeg bij elke fout een tik op zijn vingers met een rietje, oude Brits protectoraat, tot zijn moeder er een eind aan maakte en hem naar een goede beroepsopleiding heeft gestuurd. Inmiddels heeft zoontje al weer jaren een goed betaalde baan ook in herkomstland. Hij had gewoon het niveau niet.

Bachelor

Als je je diploma van het HBO gehaald hebt, heb je een 'bachelor' gehaald, dat zegt misschien iets.

Ik heb nu wat kunnen afspreken met mijn moeder, ik mag mijn 4jarige hbo studie doen als ik daarna ook een universitaire diploma behaal, dit vind ik zelf ook een goed idee. Weten jullie misschien of het mogelijk is om van een studie waarvan het hbo diploma al behaald is een universitair studie te volgen? En duurt dit dan 4 jaar of kan dit in 2 jaartjes?
Heel erg bedankt voor al jullie reacties het heeft mij heel goed geholpen!

Maak je niet druk om de periode na hbo

Super dat jullie het eens zijn over de komende vier jaar.
Vertel je moeder dat je het eens bent met de voorwaarde.
En over vier jaar kijk je weer verder.
Dan ben je al echt volwassen en heb je je moeder niet meer nodig om dit soort beslissingen te nemen.

Hoe lang het duurt als je naar de universiteit gaat na een hbo-studie, hangt af van de opleiding. Zoek dit uit op de website van de universiteit of mail de studiebegeleiders.
Dan kun je aan je moeder laten zien hoe het werkt.

Na elke HBO opleiding kan je naar de universiteit gaan om een Master te doen. In de meeste gevallen moet je wel een schakeljaar doen dus dan doe je twee jaar over de Master ipv 1 jaar.
Niet elke HBO opleiding geeft automatisch toegang tot een schakeljaar/master. De richtingen moeten vaak wel overeen komen (hoeft niet 100% gelijk te zijn altijd maar wel dezelfde richting)
In sommige gevallen is dat schakeljaar niet nodig omdat de opleidingen afspraken met elkaar hebben gemaakt.
Wil je een hele universitaire studie volgen dan kan je misschien vrijstellingen krijgen afhankelijk van welke HBO opleiding je hebt gedaan.
Maar inderdaad een en ander kan je ook op internet vinden en anders via je HBO opleiding of gewoon even binnenstappen bij de universiteit.

Als je moeder Iraans is dan zou ik ook de tijd nog nemen om het onderwijssysteem goed aan haar uit te leggen. Ik snap best dat ze een voorkeur heeft voor universiteit (dat heb ik ook) maar er is niks mis met een HBO opleiding en je dan daar ook heel veel mee mits je de juiste richting kiest. En afhankelijk van de richting kan je met een HBO opleiding een beter perspectief hebben dan sommige WO opleidingen. Ik zou tijdens je uitleg daar ook goed de nadruk opleggen.

En inderdaad mooi dat jullie er nu uit zijn gekomen.

waarom

Waarom noem je de opleiding niet gewoon? Dan kunnen we je beter adviseren.

Barveaux, dat helpt niet

Als de opleiding genoemd wordt, gaat iedereen googelen naar informatie. Dan kan deze a.s. student zelf ook. Alleen is ze dan wel haar privacy kwijt, zeker nu ze haar gemengde afkomst heeft gemeld.

Bama

Het hoger onderwijs kent een onderbouw van 3 of 4 jaar (regulier/ er zijn zelfs versnelde trajecten) bij zowel HBO als Universiteit die Bachelor heet.
Daarna ga je niet weer opnieuw je bachelor overdoen op de universiteit, tenzij je van studierichting wilt veranderen. Daar heb je meestal ook geen studiebeurstijd genoeg voor.
Na je bachelor van HBO of universiteit doe je een master van 1 of 2 jaar.
Sommige hogescholen en universiteiten, die vaak ook al samenwerken, hebben een aansluitende doorstroom geregeld van bachelor HBO naar master Universiteit.
Zoals bij Rechtsgeleerdheid aan de HvA-UvA
http://www.hva.nl/onderwijs/opleidingen/content/dmr/hbo-rechten/na-je-studie/verder-studeren/doorstuderen.html

Cultuurverschillen

Voor mensen uit landen als Iran is 'universiteit' inderdaad een 'must' voor kinderen als ze goed kunnen leren. Universiteit, en dan bij voorkeur dokter of advocaat. Voor een deel is dat statussymbool, voor een deel economische noodzaak: een dokter of advocaat kan genoeg verdienen om de hele familie te onderhouden of minstens bij medische en juridische problemen bij te staan. Een investering in een studie is daarom vooral een investering in de familie. Het gaat dan dus niet zozeer om het kind zelf, maar om de familie.
In Nederland gaat het altijd meer om het individu: je moet zelf je eigen keuzes maken, je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen leven. Jij maakt een duidelijke, goedgemotiveerde keuze en alhoewel 'universiteit' in Nederland ook een statussymbool is en veel ouders hun kind daar het liefste zien eindigen is het toch zo, dat je eigen keuze belangrijker is dan de ambities van je ouders. Jij moet een leven lang verder met de richting die jij gekozen hebt. Universiteit is hier vooral interessant voor mensen die een voorkeur hebben voor wetenschappelijk onderzoek. Dat moet je liggen en er zijn niet zoveel banen in als mensen denken. We hebben bijvoorbeeld meer verpleegkundigen nodig dan artsen.
Jij hebt (op zijn Hollands) een weloverwogen keuze gemaakt voor je eigen leven. Tegelijkertijd word je zelf ook nog verscheurd doordat je met twee culturen te maken hebt: je studeert ook voor je moeder en haar wensen zijn voor jou heel erg belangrijk.
Misschien is het goed als je jezelf verdiept in het Iraanse onderwijssysteem en je moeder kunt uitleggen dat HBO in Iraanse termen eigenlijk niet bestaat: er is beroepsonderwijs (MBO-4) of universiteit. Maar in Nederland bestaat het wel en het is hoger dan het beroepsonderwijs in Iran. Op internet is wel informatie te vinden van Nuffic, zij waarderen buitenlandse diploma's.
De fascinatie voor 'universiteit' is soms lastig. Het is een internationale term en daarmee wordt dan voor iedereen duidelijk wat iemand aan het doen is, met bijbehorende waardering. Maar de betekenis ervan is erg verschillend. Ik heb een keer een mevrouw gesproken die in iegen land 'universiteit' gedaan had en sociaal werkster was geworden, maar hier onder begeleiding stond van een organisatie voor licht-verstandelijk gehandicapten. En dat laatste niet zonder reden. Dus niet een zeer intelligente vrouw die verkeerd werd begrepen, maar iemand die echt een probleem had om eenvoudige kwesties aan te kunnen en haar echte probleem aardig kon verbergen.

Misschien dat het helpt om een gesprek over het HBO en de kwaliteit ervan (in Iraanse termen) te voeren. Maar daarnaast heb je een veel lastiger gesprek dat gaat over een cultuur gebaseerd op de waarde van de individuele persoon en individuele keuzes tegenover een cultuur gebaseerd op de waarde van familie (stam/ bevolkingsgroep). Dat gesprek met je moeder zal altijd doorgaan, omdat de verschillen in cultuur heel diep verankerd zitten in iedere persoon. Het zal dus niet alleen bij schoolkeuze ter sprake komen, maar ook op veel andere belangrijke momenten in je leven. Het is eigenlijk een filosofisch gesprek. Ik hoop dat je moeder ervoor open staat.

Tsjor