Huisarrest - hoe lang ?

Maar...

misschien hoopte de zoon van Loontje wel dat ze zonder hem zouden vertrekken. Als hij echt heel graag mee had gewild, zou hij nl. geen uren te laat geweest zijn. In dat geval beloon je hem voor het uitzetten van zijn telefoon en voor het uitstapje naar McDonalds.

Alle reden voor de zoon van Loontje om een volgende keer ook zijn eigen plan te trekken. Natuurlijk komt het moment dat je je kind niet meer kunt dwingen om mee te gaan naar van alles en nog wat, maar in dit geval was de afspraak dat hij mee zou gaan en dan vind ik dat het hem wel heel makkelijk gemaakt wordt als je zonder hem vertrekt. Zoon blij, want hij kan lekker met zijn vrienden blijven rondhangen.

Ik vind het iets anders als de zoon van Loontje van tevoren had aangegeven dat hij liever niet mee wilde. Dan kun je daarover afspraken maken. Nu onttrok hij zich bewust van zijn afspraak. Afspraak is hier afspraak. En ik ben geen extreeem stenge moeder, kijk niet op een half uurtje en heb alle begrip voor echte overmacht.

Mijn ervaring

Mijn ervaring is dat het erg per kind kan verschillen. Bij sommige kinderen werkt een goed gesprek prima en bij andere kinderen een stuk minder. Bij mijn jongste dochter en jongste nichtje werkt het prima om gewoon afspraken te maken en in alle redelijkheid een gesprek te voeren. Ik hoef zelden boos te worden of iets te bestraffen. Mijn jongste zoon en oudste zijn een ander verhaal. Die hebben soms stomme streken en gaan regelmatig een grens over. Soms volgt er alleen een preek, soms maakt het niet zoveel uit (te laat komen bij het eten is inderdaad koud eten of alles is al op en dan moet je zelf wat maken) en soms gaat het echt te ver. Dat is met name bij brutaal gedrag en dergelijke. Dan geef ik wel straf. Het karakter verander je daarmee niet. Dat blijft altijd wat onstuimig. Maar ik merk wel dat het indruk maakt en ze daardoor zich beter aan de regels houden.
Uiteindelijk is het toch trial and error. Kijk gewoon hoe de komende weken gaan met je zoon en of het huisarrest een positief effect lijkt te hebben. In elk geval dwing het hem wel om even na te denken over zijn acties.

Loontje

Als het uitstapje zijn idee was en alles eigenlijk in goed overleg is besproken, dan kan ik me voorstellen dat je hier boos over bent geworden.

Ik probeer me in de situatie te verplaatsen. Ik zou balen, boos zijn en het best lastig vinden om de knop weer om te zetten. De dag wordt toch verpest door zo'n akkefietje, zo werkt dat voor mij dan. Ik zou er dus beslist een pittig woordje aan spenderen en mijn les geleerd hebben voor een volgende keer. Blijkbaar kun je er niet op rekenen dat hij zich na zo'n feestavond plus overnachting aan de afspraken houdt, dus zal die combinatie niet meer goedgekeurd worden. Of je blijft slapen en blijft de volgende dag lekker thuis, of je komt thuis slapen en gaat mee met het uitstapje. Ik zou het dus bij het pittige woordje gelaten hebben en bij de volgende ronde anders handelen.

Wat school betreft, vraag ik me af of het bewust verkeerd gedrag van je zoon is. Hij heeft blijkbaar goede cijfers, dat is een geruststelling. Misschien is het een idee om bij de eerstvolgende ouderavond eens een gesprek met de niet-favoriete leraar aan te vragen. Zo krijg je een beeld van twee kanten. Luister ook echt naar wat je zoon over de leraar zegt. Niet elke leraar kan goed overweg met elk type kind.

Wat betreft zijn oponthoud na een pauze of tussen de lessen door... kan het ook zijn dat hij écht de tijd vergeet doordat zijn aandacht bij iets anders is komen te liggen? Ik had net bijvoorbeeld hondeneten gemaakt, hond ligt op een afstandje te wachten met 'oh lekker straks eten!' in zijn oogjes. Maar ik ging opeens volledig op in een ander klusje, namelijk afwas die in de gootsteen lag in de vaatwasser doen. Ik zie vervolgens de hondenvoerbak staan en 'verhip, ik dacht dat ik dat al gedaan had!' Hond blij, want gelukkig was het maar een minuutje uitstel, maar goed, zo kan dat gaan.