U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
huisarrest geven
Hallo mede ouders,
Zit best wel met een dilemma. Mijn zoon van 12 liegt regelmatig over dingen. Daar hebben we best al wat discussies over gehad. Elke keer belooft hij beterschap. Vandaag weer tegen mij gelogen over een ongeluk met de fiets die hij en een vriendje van hem hebben gehad. Schade ruim 250 euro. Die schade is tot daar aan toe. Maar liegen over de oorzaak en weer tegen mij liegen terwijl hij weet dat ik hier echt ontzettend boos over word. Dat heeft mij best teleurgesteld en ook gekwetst. Ik had hem de vorige keer al gezegd dat ik hem huisarrest ga geven bij een volgende forse liegpartij. Dat is nu dus gebeurd.
Ik wil hem eigenlijk een week huisarrest geven. Neem zijn telefoon niet af maar wel eerder inlveren als anders. Of is dit te veel van het goede? Zit een beetje met mijn handen in mijn haar. Mijn vrendin (we latten) is het wel eens met mij en vind een gepaste straf wel op zijn plek in dit geval.
Graag jullie mening.
waarom liegen pubers
Is deze al voorbij gekomen:
Praten
De vergelijking tussen een liegende puber zat zijn en corona zat zijn zie ik niet helemaal, iets met appels en peren...
TS zegt dat hij boos wordt over het liegen volgens mij en niet per definitie als er iets gebeurt.
Dat je dan uit gaat zoeken waarom er steeds over gelogen wordt lijkt me inderdaad een goed idee.
Maar dat eeuwig om tafel gaan om te praten lijkt me toch ook niet altijd zaligmakend. Ik weet dat ik vroeger wel creatief met de waarheid om ging, omdat ik anders weer in gesprek moest met mijn moeder. Deed ze ontzettend lief hoor, probeerde ze me uit te leggen waarom bepaalde dingen niet handig waren, vroeg ze hoe het kwam dat ik het gedaan had, etc. Was ik zo weer drie kwartier verder, daar had ik allemaal geen tijd voor vond ik toen. Dus verdraaide ik de boel en als ik niet onder zo'n gesprek uit kwam, gaf ik sociaal wenselijke antwoorden om er maar zo snel mogelijk vanaf te zijn.
Ik ben overigens prima terecht gekomen 
Misschien kun je de komende tijd proberen om uiterst neutraal en kort te zijn als je merkt dat kind liegt, bijvoorbeeld: Ik merk dat je nu niet eerlijk tegen me bent, ik hoop dat je me op een later moment de waarheid kunt vertellen. En verder klaar.
Plokkie
En toch denk ik dat die gesprekken ook daaraan hebben bijgedragen: dat je goed bent terecht gekomen.
Natuurlijk zijn de pubers die gesprekken weleens zat. En toch vind ik het nodig om hen te laten merken dat ik er ben. Dat ik luister. Hoe ik de dingen zie. En ik weet zeker dat ze in hun onbewuste daar echt wel dingen van opslaan en meenemen. Je kunt het ook NIET doen. Dan weet je helemaal niks. Pubers hoeven niet alles leuk te vinden. Ook die gesprekken niet. En toch vind ik het belangrijk.
Ik probeer me ook echt wel bewust te zijn van de toon (geen preek), wisselwerking, mijn eigen houding (wat ga ik anders doen?) etc. en ik vraag ook actief: wat moet ik dan anders doen? Oudste zegt: je bent altijd zo bezorgd. Als ik zeg dat ik app als ik ga fietsen midden in de nacht dan doe ik dat. Je moet dat niet elke keer zeggen. Ik doe het toch? (bij mij een beetje gewoonte geworden: veel plezier, doe voorzichtig, app even als je op de fiets springt etc). Dat irriteert hem. Daar leer ik dan weer van. Dat bedoel ik met in gesprek gaan. Niet een preek afsteken
niet continue boos
Ik wil even het beeld wegzetten dat ik continue boos ben. Een aantal mensen doen hier net alsof ik altijd maar boos ben. Dat vind ik jammer want ik ben zeker niet continue boos. Hij heeft een behoorlijk vrij leven bij mij en mag veel.
Feit blijft gewoon dat hij te vaak niet eerlijk is over dingen en dat ben ik een beetje zat en daar wordt ik inderdaad boos over. Heb het echt wel eerst op een "zachte" manier geprobeerd maar het houdt wel een keer op. Heb hem overigens alleen donderdag straf gegeven. Mijn boosheid en irritatie was na een nachtje slapen wel gekalmeerd
En met huisarrest bedoelde ik meer niet afspreken met met vrienden maar na school gewoon thuis komen. Hij mag gewoon naar voetbaltraining en een oefenwedstrijd die gepland stond. Dus 100% binnen is nooit het geval geweest.
Het valt me overigens wel op dat veel reageerders het maar prima vinden dat de kinderen de boel vernielen want dat gebeurd toch of dat er gelogen wordt(met als argument dat "jezelf" ook liegt). Helaas groeit het geld mij niet op de rug en ik vind dat je best wel enigszins zuinig mag omgaan met de dingen die je krijgt. En oneerlijk gedrag kan ik niet zo goed tegen. Als hij meteen eerlijk had verteld wat er gebeurd was dan was er niets aan de hand geweest.
Hier ook regelmatig leugens
In het verleden kon onze zoon (nu 13) ook heel regelmatig liegen. Dochter (11) kan er trouwens ook wat van. Ik vind dat heel erg vervelend. En dat weten mijn kinderen. Hier in huis is een bekende uitdrukking ‘vertrouwen komt te voet en gaat te paard’. Bepaalde vrijheden of privileges krijgen mijn kinderen als ik hen voldoende vertrouw.
Zo wilde zoon bijvoorbeeld als 11-jarige heel graag op instagram. In die tijd had hij regelmatig toestandjes met vriendjes waarbij hij soms loog over de toedracht of over zijn aandeel in een ruzie. Daardoor kregen wij slecht zicht op wat er precies gebeurde. Wij zeiden toen ‘zolang je in het echte leven niet eerlijk bent over wat er gebeurd is als er iets aan de hand is tussen jou en een vriendje, waardoor wij niet kunnen inschatten hoe groot een probleem is, ben je nog niet toe aan social media gebruik. Want online lopen dingen nog veel sneller uit de hand en zijn de gevolgen vaak ernstiger. Dus eerst moeten we erop kunnen vertrouwen dat je eerlijk bent en dat je weet wanneer je onze hulp moet inroepen. En dan kunnen we erover gaan nadenken of het veilig genoeg is om op instagram te gaan’.
Zo deden we dat met veel dingen. We willen je vertrouwen, laat zien dat je dat vertrouwen waard bent en dan krijg je meer bewegingsruimte. Werkte bij onze zoon na een tijd steeds beter. Dochter begint nu soms te liegen over dingen. We proberen dezelfde aanpak te hanteren.
Een aandachtspunt voor onszelf: als zoon wél een keer eerlijk iets opbiechtte niet heftig reageren maar juist complimenten voor eerlijk zijn.
Zomaareenpappa
"Het valt me overigens wel op dat veel reageerders het maar prima vinden dat de kinderen de boel vernielen want dat gebeurt toch"
nou nee, die indruk heb ik niet en dat heb ik ook
niet gezegd.
Dat lees ik nergens
"Het valt me overigens wel op dat veel reageerders het maar prima vinden dat de kinderen de boel vernielen want dat gebeurt toch"
Dat bijvoorbeeld fietsen vaak stukken hebben bij pubers (door nonchalant gedrag), dat lees én herken ik. Dat ouders dat prima vinden, dat lees ik nergens.
Je begrijpt het niet zo goed
Sorry, maar ik denk dat je verkeerd gelezen hebt. Je schrijft: "Het valt me overigens wel op dat veel reageerders het maar prima vinden dat de kinderen de boel vernielen want dat gebeurd toch of dat er gelogen wordt(met als argument dat "jezelf" ook liegt). Helaas groeit het geld mij niet op de rug en ik vind dat je best wel enigszins zuinig mag omgaan met de dingen die je krijgt. En oneerlijk gedrag kan ik niet zo goed tegen. Als hij meteen eerlijk had verteld wat er gebeurd was dan was er niets aan de hand geweest."
Dat is niet wat we zeggen. Ik baalde verschrikkelijk van altijd kapotte fietsen. En ook ik werd er wel eens doodmoe van, dat ik altijd moeite moest doen voor het eerlijke verhaal.
Het enige wat we zeggen, is dat straffen niet helpt. Het enige wat we je proberen uit te leggen is dat je heel verontwaardigd kunt gaan doen, maar het op langere termijn beter helpt als je de communicatie open houdt. Iets wat jij "de zachte lijn"noemt, maar dat niet is. Want iemand eerlijk vertellen dat zijn gedrag niet acceptabel is, is geen zachte lijn.
Maar goed. Zoals je ook graag je eigen draai geeft aan de tips die wij geven, zul je ook een draai geven aan dat wat je zoon je vertelt. Zoals je meteen in de overdrijvende modus schiet als wij je tips geven om de puberteit houdbaar te houden, doe je dat wellicht ook bij je eigen kind.
Zomaareenpapa
'Heb hem overigens alleen donderdag straf gegeven. Mijn boosheid en irritatie was na een nachtje slapen wel gekalmeerd'
Dus de straf hangt niet af van het vergrijp, maar van jouw humeur. Daarmee word je enorm onvoorspelbaar en onbetrouwbaar voor je zoon. Geen wonder dat hij gaat liegen.