Hotel mama mag weer een poosje dicht

Ik zou juist

eens wat minder gaan doen.
Volgens mij verzorg je alles veel te perfect.
Lief en leuk, en als jij er plezier in hebt, prima natuurlijk.
Maar het is niet iets dat moet, en je doet het jezelf aan.
Hoe denk je dat een huishouden loopt als beide partners veel werken?

Het blijft een balans zoeken met pubers, dat is hier natuurlijk ook. Maar de pubers blijken verrassend zelfstandig op dagen dat ik meer werk.
En soms is het simpel: wil dochter haar favo shirt op dat moment en dat is dan een perfect moment voor onderhandeling. En dan niet zozeer 'voor wat hoort wat' maar haar betrekken bij mijn strijd tegen de chaos in huis is op dat moment wat logischer/komt meer aan dan op andere momenten.

Pubers gaan ook graag de strijd aan want ze moeten ook leren strijden en discussiëren etc. Helemaal prima maar mijn moment is het vaak niet als ik hulp nodig heb in huishouden.
Hun drijfveer om toch die strijd aan te gaan is ook te groot dus de strijd ontlopen is soms best een goede optie.
Ik doe dat door soms toch alles alleen te doen of juist mijn jas aan te trekken en gewoon wat leuks te gaan doen. Ze zoeken het maar uit, koken ze zelf maar!

Aagje

Echt opmerkelijk, ik voel ook enorme wrevel maar dan bij alle reacties. Alsof je als ouder een perfect wezen moet zijn, zonder flauwe grappen, alles moet beredeneerd en vooral consequent. En dit hoort niet en dat hoort wel, en als ouder mag je niet dit uitstralen en kinderen mogen niet dat voelen, en je doet dingen niet voor een beloning en weet-ik-veel! Ik vind juist dat Stickertje’s plan leuk en niet al te streng en toegeeflijk klinkt. Ik vind dat juist leuk.

Mussie

Als jij in mijn posts gelezen hebt dat ik vind dat ouders zouden moeten zijn zoals jij nu omschrijft, dan heb ik niet goed geformuleerd, heb jij mij verkeerd geïnterpreteerd of een combinatie van beide.

Ik vind niet dat ouders perfect hoeven zijn, ik ben het zelf ook zeker niet.
Humor is een kwestie van smaak: wat ik humor vind, hoef jij niet leuk te vinden en andersom. Wat dat betreft zag ik de humor niet in van de plannen die Stickertje oorspronkelijk had. Jij wel. En we mogen allebei ons idee daarbij hebben.

Wat ik wel erg belangrijk vind in situaties als deze is dat we niet alles hoeven af te wegen, te meten enzovoorts. Natuurlijk hoort er iets van balans te zijn, maar relaties zijn meer dan dat.

Aagje

wat reacties

===Zou je je eraan geërgerd hebben als je ipv de mantelzorg thuis was gekomen van een minder enerverende activiteit?
Mantelzorg kan enerverend zijn, zo ernaar ik het. Als ik dan thuis kom, heb ik veel minder geduld en minder flexibel. ===

Dat is zeker waar. De rommel op het aanrecht van de lunch toen we terugkwamen van mantelzorgen bij schoonouders kwam veel erger binnen dan de ludieke actie van vaatwasser leeghalen toen ik was mantelzorgen bij mijn ouders. Dat leeghalen daar kon ik zelfs nog wel een beetje om lachen en dan ben ik ook niet het kreng dat de pubers uit bed haalt om het alsnog te doen.
Mantelzorgen bij schoonouders is inderdaad zeer enerverend en soms fysiek zwaar, de problematiek daar die mantelzorgen noodzakelijk maakt is veel zwaarder. Even iets doen bij mijn ouders is altijd gezellig, even helpen wat iets wat mijn moeder niet meer kan en wat mijn vader nog nooit in zijn hele leven gedaan heeft en dus eigenlijk ook niet kan. Denk in de categorie knoopje opnieuw aan een blouse zetten op een erg zichtbare plek.

===5. Uitgaand van een situatie waarin vader en moeder samen thuis wonen, is ofwel het begrip 'hotel mama' een belediging voor de vader, ofwel de vader doet niet mee en geeft daarmee impliciet de boodschap dat het huishouden facultatief is.===

Vader woont thuis en doet prima mee, ieder zijn eigen taken die hem/haar het meest liggen. Ik doe de meeste huishoudelijke dingen binnenshuis en vader doet de technische dingen, onderhoud van huis en de tuin, naast zijn fulltime baan. Het is alleen wel zo dat ik in de vakantieweken meer samen met de pubers thuis ben en als ik dan een ochtend vrijwilligerswerk moet doen hoop ik dat de kinderen iets van de dingen die gedaan moeten worden overnemen, als ik dat netjes heb gevraagd. Of zoals de laatste week bijna gebiedende wijs enkelvoud heb opgedragen, omdat ik het helemaal zat was.

===Echt opmerkelijk, ik voel ook enorme wrevel maar dan bij alle reacties. Alsof je als ouder een perfect wezen moet zijn, zonder flauwe grappen, alles moet beredeneerd en vooral consequent. En dit hoort niet en dat hoort wel, en als ouder mag je niet dit uitstralen en kinderen mogen niet dat voelen, en je doet dingen niet voor een beloning en weet-ik-veel! Ik vind juist dat Stickertje’s plan leuk en niet al te streng en toegeeflijk klinkt. Ik vind dat juist leuk.===

Als mijn ouders vroeger met zo'n rekening zouden zijn gekomen weet ik zeker dat we er in ons gezin er smakelijk om gelachen zouden hebben en dat voor ons als pubers precies duidelijk was waar de pijn zat en we in plaats van de rekening afgepast te betalen er een flinke fooi bovenop gedaan zouden hebben. Ben blij dat ik in ieder geval nog iemand tref die er ook humor in ziet 😉👍 al ga ik de rekening niet presenteren maar morgenavond wel Hotel mama ritueel sluiten.

===Wat ik wel erg belangrijk vind in situaties als deze is dat we niet alles hoeven af te wegen, te meten enzovoorts. Natuurlijk hoort er iets van balans te zijn, maar relaties zijn meer dan dat.===

Natuurlijk hoeven we niet alles af te wegen, langs een meetlat te leggen en niet voor elk ding dat ik voor de pubers doe hoeven ze iets terug te doen; echt niet. Maar hier was de afgelopen drie weken de balans echt volledig zoek. Niet de was ophangen als ik weg was en dan de volgende ochtend wel vragen waarom er geen schone sneakersokken te vinden zijn.

Maar dat is toch juist net wat je wilt?

Neem ik toch aan?
Dat je kinderen last hebben van hun eigen gedrag?
Dat ze dus consequenties voelen van hun eigen nalatigheid?
Ik ben dus altijd blij als ze me vragen 'goh waar is mijn was' als ze dat zelf hebben nagelaten.
Niet om ze er fijntjes op te wijzen, maar het is juist een prima leermoment. (waarbij ik dan wel bewust mezelf op achtergrond houd, ik hoef alleen maar subtiel vragen te stellen)

Inderdaad

Het werkt vaak het beste als ze zelf last hebben van hun luiheid. Als ik bijvoorbeeld laat werk en vraag of ze het eten willen voorbereiden en ik kom thuis en het is niet gedaan dan hebben ze er zelf last van. Dan duurt het namelijk nog minstens een uur voordat we gaan eten want ik ga me echt niet haasten omdat ze dat vergeten zijn. Of ik heb geen zin meer om alles te doen en ik zeg dat ze maar een boterham moeten eten want ik ga niet meer koken (en ze vinden warm eten veel lekkerder). De volgende keer is het dan wel gedaan want ze hebben er zelf de negatieve consequenties van ondervonden.
De was doen is ook altijd een goede, ze balen namelijk wel als wat ze aan willen nog vies is. Dus uiteindelijk leren ze heus wel de was te doen als ik dat vraag want de consequenties zijn voor hun zelf.

Precies

Dat zei ik al eerder, naar hartelust terug pakken middels lik op stuk werkt veel beter dan dit vage hotel mamagedoe met het oog op de herfstvakantie.

Zou je man het leuk gevonden hebben als zijn ouders dit deden? Zou hij er wat van leren?

Beetje chanteren, omkopen, humor én pakken waar je ze pakken kan werkt volgens mij veel beter.

Emmawee

4. Iets voor elkaar over hebben hoort bij het samenwonen en werkt verbindend.Pubers zullen zo hun eigen momenten kiezen waarop ze 'verbindend' bezig willen zijn. Ook ouders doen hierin vaak wat stapjes terug. Neemt niet weg dat je juist in de pubertijd soms ook wat meer van elkaar verlangt. Dat hoort bij het losmakingsproces.
"Voor wat hoort wat" hoort bij een zakelijke overeenkomst.===

Ik ben met je eens dat gezinsleden iets voor elkaar over horen te hebben. In de dagelijkse praktijk stoort het me ook weleens hoe dat gaat. Alles van jou als ouder verwachten, maar zuchten en steunen als je als ouder eens wat vraagt. En dan heb ik het over een dochter die ruim volwassen is. De andere praktijk is dat ze de vaardigheid 'iets voor elkaar overhebben' bezitten. Mijn oudste dochter gaat altijd met mij mee als ik naar iets belangrijks moet. Ik vind het vaak wat engig om alleen naar een vreemde omgeving te gaan, bang dat ik verdwaal vooral. Maar ze gaat ook mee om me aan te kunnen vullen tijdens een afspraak. Als ik iets vergeet te zeggen, doet zij het. In een andere situatie zijn de dochters bij me gebleven in het ziekenhuis toen ik daar plotseling weer naar toe moest. Ik vind dat erg ontroerend. Het is misschien ontzettend normaal, maar dan komt het naar buiten. Je kinderen blijken gewoon goed gelukt te zijn! . Ik wil er mee zeggen, dat egoïstisch pubergedrag, of zelf daarna nog-gedrag, niet alles zegt.

=== 5. Uitgaand van een situatie waarin vader en moeder samen thuis wonen, is ofwel het begrip 'hotel mama' een belediging voor de vader, ofwel de vader doet niet mee en geeft daarmee impliciet de boodschap dat het huishouden facultatief is. ===

Mijn man ziet die omschrijving geloof ik niet als belediging. Zo is de uitdrukking gewoon. Dit valt ook onder 'overcorrect' . Als 'mamma' het meeste last heeft van het gedrag van kinderen, mag je het ook zo benoemen. Mijn man heeft er geen last van als er over de was geklaagd wordt. Ik wel.

zelf er last van hebben werkt?

Hier maar een beetje, als de sportkleren niet schoon zijn is er altijd nog wel wat anders te vinden dat als sportkleding gebruikt kan worden.

Triva, dat pakken waar je ze pakken kan vind ik dan weer helemaal niet passen in onze stijl van opvoeden. Ze terug sturen naar boven om gebruikt servies te halen voor de afwas gebeurt hier wel maar het niet wassen van kleding die niet in de goeie wasmand is gegooid vindt ik dan weer een brug te ver gaan.

===Als ik iets vergeet te zeggen, doet zij het. In een andere situatie zijn de dochters bij me gebleven in het ziekenhuis toen ik daar plotseling weer naar toe moest. Ik vind dat erg ontroerend. Het is misschien ontzettend normaal, maar dan komt het naar buiten. Je kinderen blijken gewoon goed gelukt te zijn! . Ik wil er mee zeggen, dat egoïstisch pubergedrag, of zelf daarna nog-gedrag, niet alles zegt.===

Dat egoïstische (voor zover het echt zo bedoeld is) pubergedrag zegt zeker niet alles.
Ook mijn kinderen blijken ook goed gelukt al laten ze dat thuis niet altijd zien.
Ik stond net even met een buurvrouw te praten die mijn kinderen heel goed gelukt vindt. Ze zijn zo keurig beleefd, zeggen waar het op staat zonder brutaal te worden! Dan ben ik best trots op ze. Ze weten in ieder geval buiten de deur hoe wij graag zien dat ze zich gedragen.
Jongste had een gesprekje met die buurvrouw over haar uit de tuin groeiende klimop die nodig gesnoeid moet worden. De takken raken zijn gezicht als hij door de brandgang moet om naar school te gaan en daar krijgt hij best grote jeukende vlekken van. Toen ze zoon zag tussen die takken heeft de buurvrouw iets gezegd dat ze dat het weekend aan gaat pakken samen met nog iets in haar tuin. Zoon zei dat hij daar blij mee was en misschien wel even kon helpen als ze ook de heg ging snoeien kon hij opruimen of zo, maar niet die klimop, want dan moet ik weer aan de pillen!

En inderdaad de veelgebruikte uitdrukking is Hotel mama, al vele jaren. Inderdaad heb ik er de meeste last van, omdat ik meer thuis ben. Klachten over de was, het aangeboden proviand, de niet geheel schone WC gaan mij aan. Klachten over de haperende wifi, staat van onderhoud van het kantelraam zijn voor man. Wifi bleek niet op te lossen was een storing bij de provider en het raam moet wachten tot het weekend of nog langer.

Wanneer betalen ze?

Vooraf of achteraf?

In het begin deden we dat hier achteraf maar dat betekent dat ik er achteraan moet zitten. En dat kost mij onnodig veel moeite. Dat hebben we nu veranderd in vooraf. En betalen ze niet, komt er ook niets extras. Ik bedoel dat ik ze vooraf niet achter de broek zit want nee is ook een antwoord. Al is het ongewenst.

Last

Als jouw kinderen geen last hebben van bijv niet genoeg schone kleding dan kun je ze daar uiteraard niet op 'pakken'.
Voor jezelf is het dan net zo goed een uitdaging om je af te vragen of het dan niet een tandje minder kan.
Want bij frustraties over 'hoe weinig je pubers wel niet doen' zit uiteraard de tegenhanger 'hoe veel jij dan niet moet doen'.
Soms kan het werken je pubers meer aan het werk te zetten maar het kan ook goed werken om te kijken waar je jezelf meer kunt ontlasten.
(uiteraard leren de pubers daar net zo goed veel van, wat mij betreft een wellicht wel wijzere les)

Pakken

doe je ze dus als ze geen kopje thee voor jou maken. Dan maak je zelf thee en kook je niet voor dat kind. Mag het ook zelf zijn of haar eten regelen.

Ik laat niet een team in de shit zitten dus die was zou ik zelf oplossen maar dan heb ik geen zin in de rest vd was en haal ik de kleren van het betreffende kind eruit ( maar zou hier niet voorkomen, mijn man deed altijd de was).

Ik heb er moeite mee dat je het in de vakantie liet gebeuren en nu iets gaat doen wat in de herfstvakantie pas gevolgen heeft. Beetje erg late opvoeding....

Tienie

"Parka, je kunt je minder druk maken om het huishouden, maar een aantal zaken moeten nu eenmaal gedaan worden.
Ik ben een stuk directer, als het mij stoort hoe de pubers zich gedragen, dan spreek ik ze aan. Dat kan met een grapje, dat kan serieus en dat kan soms boos."

Ja, meestal worden die dingen gewoon door de huisvrouw/-man gedaan.
Stickertje is best gefocust op het huishouden en regels hoe zij denkt dat het hoort. Dat is prima maar geen match met het puberbrein.
Pubers zijn vooral van hoe zijzelf denken hoe het hoort: altijd een excuus of reden het niet te doen of te vergeten. Erg op zichzelf gericht door een onvolgroeid brein.
Die tijd is er meestal eentje van deels zuchten en uitzitten van beide partijen; volhouden tot ze uit huis gaan en dan ineens kunnen ze het wel of vinden ze het nog steeds niet belangrijk genoeg.
Mijn kinderen wonen inmiddels op zichzelf en kunnen het prima, zijn redelijk zorgzaam opgedroogd ondanks dat ze me zelden koffie brachten.

Triva

Voor mezelf thee maken en de pubers niks geven is nog redelijk mild "pakken" dat zou nog kunnen. Daar leren ze wat van.

Je voorstel over de teamwas vindt ik buiten proportie. Wel de tenues van je eigen kind eruit vissen on hem niet voor schut te laten gaan maar de tenues van de rest van het team niet wassen daar "pak" je de verkeerde mee. Wat heeft de rest van het team te maken met jouw opvoed issues?
Als ik iets zou doen met de teamwas dan zou ik alles wel wassen maar het broekje en de sokken van mijn kind niet. Dan staat de club niet voor het probleem dat ze ongewassen shirts aan moeten of iets anders moeten regelen. Dan hoeft alleen mijn kind zijn net iets te krappe reserve broek aan en kousen die de scheenbeschermers maar half bedekken. Dan pak ik mijn eigen kind.

Parka

Hoezo gefocust op huishouden en regeltjes hoe het hoort?
Ik wil meer samen vakantie hebben, dus ook samen de dingen doen die moeten. Als ik dan moet vrijwilligen of mantelzorgen in de vakantie en de pubers maken zelf hun lunch dat ze dan de rotzooi achter hun kont opruimen.
Dat lijkt mij redelijk normaal, niet teveel gefocust maar wellicht zie jij het anders.

Veel thuis

Als je veel thuis bent wordt het huishouden een soort van core business en ben je ook veel meer gefocused op wat jij allemaal doet en de rest (dus) niet. Dat van die lunchbordjes is heel herkenbaar, maar ik erger me daar niet aan. Ik zet mijn strenge modus aan, roep de boosdoener en die ruimt snel op. Strenge modus uit en ik ben het meteen weer vergeten. Ik erger me er helemaal niet aan. Liefst zou ik het zelf ook zo doen, namelijk. Lekker alle troep achter me aan laten slingeren, heerlijk !

Stickertje,

Lees de reactie van Triva nog een keer; ze bedoelt m.i. dat ze juist de voetbalshirts van het team zou wassen maar de andere kleding van het nalatige kind niet, zodat het nalatige kind hiervan zelf hinder zou ondervinden.

Zelf ernaar ik het einde van de vakantie als een overgangsfase. Als de scholen weer beginnen, komt er meer ritme in hun dagelijkse afstemming van beslommeringen. Een tijd voor weer een taak erbij, stap voor stap. Dan hoef je het zelf ook niet zo in de gaten te houden omdat het overzichtelijk ingevoerd wordt.

Voorbeeld

Wij zijn gewend altijd in de keuken aan de eettafel te eten omdat dan de kruimels op één plek blijven en dat gemakkelijker schoon te houden is. Maar als ik in de vakantie wat lui, besluit mijn brood in de huiskamer te gaan eten ( bord op schoot), wijst mijn zoon mij erop dat de regel is dat we brood aan de eettafel eten. Grr.
Vervelend zo’n oplettende puber, die je een spiegel voor houdt.

(Aan de andere kant, het maakt het ook makkelijker om hen op de regels te attenderen.)

Stickertje

Ik zou wel een keer gewoon die team was niet doen als ze echt niet mee willen werken. Natuurlijk wel aankondigen dat ze het zelf moeten doen en ze er nog een keer aan herinneren. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? De was gaat vies mee terug. Het team moet de vieze kleding of reserve aan en daar zullen ze niet blij mee zijn. Dat zullen ze dat heus wel aan je kind laten merken. Die zal het echt niet meer vergeten.
Overigens zal het waarschijnlijk helemaal niet zo ver komen maar zullen ze last minute in paniek die was alsnog doen. En de volgende keer plannen ze het dan wel beter.
Bij mijn kinderen werkt het althans heel goed om ze zelf de verantwoordelijkheid te geven over bepaalde zaken, dan doen ze het veel eerder.

Zelf ben ik trouwens een keer uit eten geweest met mijn jongste kinderen en een van de tieners. De andere twee heb ik thuis gelaten want die hadden hun taken niet gedaan waardoor ik pas heel laat kon beginnen met koken want ik moest eerst hun zooi opruimen. Toen heb ik besloten om met de andere kinderen uit eten te gaan en hun thuis te laten. Mochten ze zelf iets te eten regelen. Vonden ze niet leuk maar uiteindelijk begrepen ze het wel.

Pakken met eten

Dat zou ik dus echt nooit doen. Eten is bij ons nooit inzet van de opvoeding geweest.

Voetbalshirts wassen staat los van de opvoeding van kind. Dat is gewoon verplichte kost voor de ouder van een voetbalkind. Dus daarin geef ik Triva gelijk.

Kyana

Wat voor taken hadden je kinderen niet gedaan, waardoor je pas laat kon gaan koken?

Pakken met eten

Oh jawel hoor, hier wel.
Kinderen zijn groot en ervaren genoeg om zelf wat klaar te maken.
Ik kook meestal toch wel maar 'pak' ze wel door minder rekening te houden met hun voorkeuren, of minder hun wensen mee te nemen met boodschappen doen. Dus de basics blijven zeg maar wel, maar de extra's daar mogen ze dan (in lastige periodes), mooi zelf voor gaan.
Wordt er wat meer rekening met mij gehouden;) dan ben ik weer meer geneigd te koken of kopen wat ze graag willen.

Jemig stickertje

Als jij zo slecht naar je pubers luistert als je mijn tekst leest komt dit nooit goed. Wat zeg ik nu in mijn eerste zin over de teamwas? NOOIT dat ik een team in vieze kleding laat spelen. Je zorgt ook voor schimmel als je die tas niet open maakt. Die spullen moeten dezelfde dag nog in de was. Dat deed mijn man dus gewoon zelf. Hoeveel tijd kost het nu om die spullen in een wasmachine te doen?

Kaaskopje: jij hebt teveel emoties rond eten en opvoeding. Een puber is zelf in staat een boterham te smeren, het is geen peuter die je zonder eten naar bed stuurt. Ik vraag niet de hele dag of ze iets voor mij willen doen dus áls ik het vraag is dat nodig en doen ze dat ook. Meteen. Thee zetten dus of ontbijt maken als ik daar niet toe in staat ben ( lichamelijk). Doe ik ook voor mijn gezinsleden als ze moe thuiskomen. Geven en nemen.

Ik zou dus de gewone kleren van kind niet wassen (maar die battle vd teamwas zou ik nooit picken. Kind mag ander klusje doen)

Kaaskopje

Kaaskopje: "Mijn man ziet die omschrijving geloof ik niet als belediging. Zo is de uitdrukking gewoon. Dit valt ook onder 'overcorrect' . Als 'mamma' het meeste last heeft van het gedrag van kinderen, mag je het ook zo benoemen. Mijn man heeft er geen last van als er over de was geklaagd wordt. Ik wel.."

Je moet het woord belediging natuurlijk niet te zwaar nemen. (-: Mijn man zou zeker niet beledigd zijn, maar wel hartelijk moeten lachen als ik het hier over 'Hotel Mama' zou hebben. De kinderen ook, trouwens.
Alleen gebruik ik die uitdrukking niet. Omdat ik het gewoon een stomme uitdrukking vind. Net als bijvoorbeeld 'papadag'. Niet om correct te zijn, maar omdat het gewoon nergens op slaat. Althans, niet bij ons. En ja, het zegt mij wel wat over de mensen die het wel over 'hotel mama' hebben. Waarbij voorop staat dat iedereen dat allemaal lekker zelf moet weten natuurlijk.

Waarom ik het in overweging gaf was omdat soms de vader ook alleen maar 'helpt' als het niet anders kan, of als hij er zin in heeft. Dit zou een rol kunnen spelen in de manier waarop de kinderen naar het huishouden kijken. Ik zeg niet dat het zo is, trouwens. Ik gaf het in overweging.

Wat je vertelt over je dochter die met je meegaat in nieuwe situaties , was precies wat ik bedoelde met: "Pubers zullen zo hun eigen momenten kiezen waarop ze 'verbindend' bezig willen zijn." Niet alleen kiezen ze hun eigen momenten, maar vooral ook hun eigen manieren.