Hotel mama mag weer een poosje dicht

Inderdaad tip Aagje

Als je het een beetje luchtig en vrolijk wilt brengen, vind ik de tip van Aagje best ludiek. Maak er een feestje van als afsluiting en geef ze na afloop van het 'feest' je (hernieuwde) verwachtingen voor de komende weken.

Als je je klachten over de vakantieperiode in de vorm van een rekening zou verpakken, moet je niet verbaasd zijn als ze dan zeggen: als ik dat had geweten, had ik niet bij jou geboekt.

Idd aanpakken

Ik laat nu bewust dingen liggen.
Lukt me nog niet altijd, maar het voornemen is er zeker en soms lukt het al een beetje.
Pak ze waar je ze pakken kunt, wat is voor hen belangrijk? Dus hoe kun je zorgen dat zij er last van hebben?
Voor dochter hier is belangrijk dat ze genoeg schone was heeft en dat er eten is.
Nu probeer ik het eten weleens uit te stellen om eerst alle rotzooi op te ruimen. (want dat is voor mij belangrijk)
En op vakantie in caravan heb ik echt de boel de boel gelaten. Heel moeilijk voor mij maar ook bevrijdend en super relaxed. Alleen de toilet deed ik iedere dag grondig, de rest werd gedaan zoals het uitkwam. En het bleek best redelijk te gaan, iedereen hielp meer mee. Dochter verzuchtte bij afloop blij: mam, je hebt niet gezeurd over huishouden!
Wel vond ze de vloer erg vies worden... Mooi!

Pubers

Wat een niet-leuke benadering, en wat berekenend allemaal. Het zijn toch geen vervelende aartsluie pubers zoals je zelf zegt? Waarom vraag je niet gewoon of ze jou iets kunnen aanreiken?
Pas maar op dat je pubers de rollen niet omdraaien, dat zou pas echt humor zijn

haha Flanagan

Grappig, jouw verhaal van dat bord, het is precies zoals ik het me altijd voorstel als ik zo'n bord ergens te koop zie!
Het zal ongetwijfeld als compliment bedoeld zijn als een kind zoiets aan moeder geeft, maar ik zou er verschrikkelijk de kriebels van krijgen en subiet de neiging veel minder voor mijn kroost te gaan doen!

on topic: eens met de meerderheid dat je dit beter niet achteraf kunt doen, bord: hotel gesloten lijkt me prima, en voor de herfstvakantie van te voren de "prijzen" bepalen!

Even wat reacties

===Ook het laten betalen van halen en brengen... als je financieel krap zit, zouden ze de benzine kunnen betalen. Maar ze laten betalen voor de moeite?===

Voor het halen en brengen, hoeft niet echt betaald te worden met een klusje. 2 van de 3 haal en breng sessies waren zo geregeld, omdat wij dat als ouders veiliger vonden dan fietsen. Voor het halen en brengen is het plan dat ze een middag mee moeten de stad in, met een frietje als bonus, om een winterjas (jongste), schoenen (oudste) en andere nieuwe winterkleding aan te schaffen. Dat is een "klusje" waar ze wel voor te porren zijn schat ik zo in.

===De menukaart is dan bedoeld om bij te dragen aan de gezinshuishouding.
Eventueel kun je ook een pagina maken met extra's die jij kunt bieden. Die kunnen zij dan bestellen bij jou. Daar zou ik niet gelijk kosten bij vermelden in de vorm van taken die zij dan moeten doen. Ik zou het eerst subtiel proberen.
Dan kun je altijd nog in de kerstvakantie aankondigen dat er 'kosten' bijkomen voor de extra's die zij willen. Kosten in de vorm van taakjes.===

Dit is wel een idee waar ik wat mee kan denk ik. Ik wil in ieder geval af van hoe het tijdens deze weken thuis ging.

===Wat ik wel kan snappen: een rituele sluiting van ‘hotel mama’: “Lieve bloedjes van kinderen, jullie hebben er nog een zomer van kunnen genieten, maar nu sluit ik het hotel en het gaat niet meer open met ‘vol-pension’. Vol pension in de zin dat alles voor je gedaan wordt. Nu gaan ik over op half pension en dat betekent dat jullie moeten bijdragen zodat iedereen in dit hotel ‘vol pension’ heeft.”===

Deze is leuk! ik ga eind deze week Hotel Mama ritueel sluiten en vertellen dat hotel mama in de herfstvakantie niet meer open gaat. Dat er dan overleg komt wie wat moet doen en wanneer.
Zo van: leuk dat de coach jou de clubwas meegeeft maar je mag het zelf wassen, ophangen en vouwen.

===Wat een niet-leuke benadering, en wat berekenend allemaal. Het zijn toch geen vervelende aartsluie pubers zoals je zelf zegt? Waarom vraag je niet gewoon of ze jou iets kunnen aanreiken?===

Vragen heb ik de hele vakantie gedaan. Soms beide kinderen gevraagd: Willen jullie als ik weg ben de was ophangen als de machine klaar is? Dan konden ze een uur of langer debatteren over wie wat waar op moest hangen en wanneer. Soms ook een kind een taak gegeven, oudste jij hangt de was op, jongste jij ruimt de vaatwasser uit. Daarover was dan ook weer discussie, de ene taak was groter dan de andere en ga maar door.
Zelfs de vraag om gebruikt servies mee naar de keuken te nemen kon op gezucht en gesteun rekenen en als ik dan de helft beneden kreeg moest ik blij zijn.

Nog een leuke puberactie tot slot:
Gisteravond moest ik direct na het eten weg om samen met mijn zus wat mantelzorg te doen bij mijn ouders. Ik had lasagne gemaakt en toen dat de oven inging had ik de vaatwasser volgeladen en aangezet. Toen ik van tafel ging heb ik aan man en kinderen gevraagd of zij de inmiddels uitgedraaide vaatwasser wilden leeghalen en de vaat van de maaltijd er weer in wilden zetten.
Man had de kinderen de opdracht gegeven de vaat te doen dan zou hij nog even de fietsen nakijken (die 6 weken nauwelijks gebruikt waren) en indien nodig de banden oppompen en dat soort dingen.
Toen hij klaar was stond alle schone vaat keurig opgestapeld op het aanrecht, de vuile vaat stond in de machine. Toen hij de pubers vroeg naar het waarom van deze actie vertelden ze dat ik gezegd had LEEGHALEN. Over OPRUIMEN had ik niks gezegd. Man heeft er hartelijk om gelachen en de spullen zo laten staan. Toen ik thuis kwam lagen de pubers al op bed, heb ik tafel gedekt met de spullen die op het aanrecht stonden en de rest opgeruimd. En nog maar even gelachen om mijn kinderen.
Dat is wel iets waar ik rekening mee moet houden als ik ze iets wil laten doen: Duidelijk vertellen wat ik wil dat ze doen en de juiste woorden gebruiken.

Stickertje

Oh heerlijk van dat 'leeghalen' . Ik herken dat. Zo werd ik vroeger op mijn nummer gezet over 'we hebben dat toch afgesproken?'. Nee, mam, jíj hebt dat afgesproken, niet wij!

Clubwas

Ja, zo dus! Dat doe ik ook. Echt een taak die zelf prima kunnen én waar ze (groot) belang bij hebben. Als de kinderen het druk hebben met huiswerk/bijbaan, dan doe ik het wel (gedeeltelijk) hoor. Maar dit is bij uitstek een taak die je voor hen kunt laten liggen en waar je zelf dan geen last van hebt.

Met opgedragen klusjes als ik weg ben doe ik het zelfde als hierboven werd beschreven: ik geef het klus je door en bel meestal als ik dan 's avonds naar huis rijd om aan te geven dat ik er aan kom én dat ik graag wil dat de klus dan is gedaan. Meestal werkt dat goed.

Verder denk ik ook dat ze pas snappen wat het huishouden enzo inhoudt als ze uit huis zijn. In de jaren is het er toch vaak ingeslopen dat de ouders de meeste zorgtaken op zich nemen. Het valt niet mee om die patronen te doorbreken.
Hier doen de (aardige, lieve) pubers ook weinig/niets uit zichzelf. Maar als ik het vraag helpen ze meestal wel even mee. Tja, misschien had ik er meer uit kunnen halen:), maar ik ga er geen ruzie over maken. Ze zijn lief, sociaal, doen het goed op school, helpen elkaar en hun opa als die iets vraagt. Ik ben allang blij!

Wat hier goed gewerkt heeft

was een schema ophangen waarop de taakjes aangegeven stonden. En gewoon beurten geven. Hebben we al van jongs af aangedaan. Zo wisten ze waar ze aan toe waren, en op de een of andere manier had zo'n papiertje meer gezag dan ik Mijn zus en ik konden over drie kopjes al uren steggelen wie er drogen of wie er afwassen moest. Dat wilde ik voorkomen.

En eigenlijk mag ik niet mopperen, meestal gebeurt het tegenwoordig wel als ik het gewoon vraag. Als er wordt gesputterd wil ik er nog wel eens : "ik vraag het vriendelijk, maar het is wel de bedoeling dat je het doet" of "dit is een opdracht vermomd als een verzoek" er aan toevoegen. Daar zie ik zelf meer de humor van in dan de kinderen. Het enige dat ik acteraf doe is bedanken.

Slappe hap

Sorry Stickertje, maar ik vind de actie van je man slappe hap. Hij had de kinderen ook kunnen aanspreken op hun gemakzucht ipv verschuilen achter het niet voldoende duidelijk aangeven en daar misbruik van makend gedrag van zijn kinderen.
Leuke thuiskomer.

Hier vraag ik elke avond aan de pubers of ze glazen op hun kamer hebben staan, voor ik de vaatwasser aanzet. De vraag is net zo standaard onderdeel als het blokje afwasmiddel in de houder plaatsen. Regelmatig gaan ze dan zonder morren even de glazen halen omdat ze weten dat ik de vaatwasser wil laten draaien.
Het tijdstip van een opdracht is best bepalend; na het eten zijn ze hier eerder bereid in actie te komen dan ervoor.
Ik moet ook niet vragen of ze de vuilniszak wegbrengen, eer een programma afgelopen is. Ik vraag het dus erna.

Mijn dochter vind het leuker om de badkamer schoon te maken, mijn zoon vind het leuker om zijn favoriete gerecht te koken. Daar speel ik handig op in. Als ik geen zin in koken heb, haal ik de ingrediënten van dat gerecht en staat zoon in de keuken.

Ze hebben wel allebei een vaste vaatwasinruimdag; elk een dag in het weekend zodat huiswerk geen excuus is om er onder uit te komen.
ik mag op die dagen niets opruimen of stapelen, want dat kan in strijd zijn met hun werkmethode van afruimen.
Al met al is mijn dochter nog wel te porren voor verzoekjes en moet ik mijn zoon een dag van tevoren instrueren, wil het er ook van komen.

En wat als je je nu eens minder druk maakt

Om het huishouden?
Je bent vrij gefocust op en druk met je huishouden doen en dat kan prima maar dat heeft niet iedereen.

eens met flanagan

Ik vind dit ook best wel een slappe reactie. Hier zouden ze als nog alles kunnen opruimen.
Parka, je kunt je minder druk maken om het huishouden, maar een aantal zaken moeten nu eenmaal gedaan worden.
Ik ben een stuk directer, als het mij stoort hoe de pubers zich gedragen, dan spreek ik ze aan. Dat kan met een grapje, dat kan serieus en dat kan soms boos.
Wij kwamen ooit thuis toen stonden de restanten van het ontbijt, de lunch en het avondeten er nog. Toen riepen wij ze naar beneden en konden ze echt meteen alles opruimen. Het is hier geen hotel:-)

serieus?

"Toen hij de pubers vroeg naar het waarom van deze actie vertelden ze dat ik gezegd had LEEGHALEN. Over OPRUIMEN had ik niks gezegd. Man heeft er hartelijk om gelachen en de spullen zo laten staan. Toen ik thuis kwam lagen de pubers al op bed, heb ik tafel gedekt met de spullen die op het aanrecht stonden en de rest opgeruimd. En nog maar even gelachen om mijn kinderen.Dat is wel iets waar ik rekening mee moet houden als ik ze iets wil laten doen: Duidelijk vertellen wat ik wil dat ze doen en de juiste woorden gebruiken."

Je denkt serieus dat ze het niet begrepen hadden? Die pubers zijn slimmer dan jullie, dat is duidelijk.

Rekening achteraf

Ik vind het wel leuk. En nee, het is niet redelijk, maar zo is het toch ook niet bedoeld? En het is ook niet eerlijk, maar ook dat zou mij geen zier kunnen schelen. Mijn kinderen zouden redelijk vermoeid reageren maar het best snappen hoor. Ik zou het alleen zoeken in dingen voor mezelf, dus inderdaad thee zetten of zo. Of m’n sloffen van boven halen. Of iets anders kleins.

Even wat reacties

Parka, het gaat niet alleen om huishoudelijke dingen als was, schoonmaak en koken. Ook als ik een boek zit te lezen of hobby in de keuken (bakken van een taart voor het weekend) komen de pubers niet zelf op het idee om tafel te dekken voor de lunch of koffie of thee als tussendoortje te maken.

==Je denkt serieus dat ze het niet begrepen hadden? Die pubers zijn slimmer dan jullie, dat is duidelijk.==

Triva, natuurlijk hadden ze het wel begrepen. Dat letterlijk uitvoeren van de opgedragen taak is hier al langer dan de afgelopen vakantie een dingetje. Vooral ook dat de taken eerlijk moeten zijn, oudste evenveel als jongste.
Ik kan nu al voorspellen wat er gebeurt als ze zaterdag allebei de teamwas mee naar huis krijgen. Dan zitten er 19 T-shirts in de was als ik dan vraag of ze samen die was ophangen duurt het heel lang voordat shirt 19 ook hangt, hebben ze er ieder 9 gedaan en wie moet er dan een 10e doen?
Het zijn pubers he? Die kunnen overal over "strijden" Dat eerlijk verdelen van de taakjes was vroeger bij mij thuis (drie meiden) ook altijd punt van discussie. Ik snap dus heel goed waar dat vandaan komt.

==Ik zou het alleen zoeken in dingen voor mezelf, dus inderdaad thee zetten of zo. Of m’n sloffen van boven halen. Of iets anders kleins.==

Dat was inderdaad onderdeel van het plan, de kinderen dingen laten doen voor mij, omdat ik ook heel veel voor hun doe. Dus inderdaad thee zetten of zo.
Maar ook wel dingen die in hun eigen belang zijn. Gisteravond is er in een beetje regen getraind, donderdag zijn die sportspullen weer nodig en het liefst willen ze weer frisse kleding aan. Deze week regel ik dat voor ze (school is weer begonnen) maar in de herfstvakantie kunnen ze dat zelf oplossen en zo niet dan leren ze er hopelijk van.

Wat ik van plan was waren inderdaad allemaal kleine taakjes, thee maken voor het hele gezin als we om 20.00 journaal kijken, een eenvoudige was ophangen, taakjes die je binnen 5 minuten klaar hebt als je er geen uren over gaat discuzeuren. En dan 6 taakjes in een hele week vakantie is en half uur, waar praten we over op een mensenleven?

Stickertje

"Toen hij de pubers vroeg naar het waarom van deze actie vertelden ze dat ik gezegd had LEEGHALEN. Over OPRUIMEN had ik niks gezegd. Man heeft er hartelijk om gelachen en de spullen zo laten staan. Man heeft er hartelijk om gelachen en de spullen zo laten staan. Toen ik thuis kwam lagen de pubers al op bed, heb ik tafel gedekt met de spullen die op het aanrecht stonden en de rest opgeruimd. "

Als mijn man de kinderen er zo makkelijk mee weg had laten komen, dan had mijn man de rest zelf op mogen ruimen (en dat weet hij). No way dat ik er ook maar íets aan gedaan had. Lekker makkelijk zo.

En met die 19 shirts bepaal jij wie er 10 en wie er 9 op moet hangen, als ze dat zelf niet kunnen. Of om en om. De ene keer het ene kind alles en de volgende keer is alles voor de ander. Niet altijd te lief zijn hoor. Ze mogen best dingen moeten. Ze hoeven hier ook niet veel en uit zichzelf dingen doen is een zeldzaamheid, maar als ik iets vraag gebeurt het gewoon. Zeker als ik werk en zij thuis zijn.

Even volhouden en duidelijk zijn, dan gaat het steeds beter. En niet mee bemoeien als ze ruzie hebben over de omvang van de taakjes. Die heb jij bepaald en zo niet, dan zoeken ze het zelf maar uit, als het maar gedaan wordt. Ze komen er vanzelf achter dat een half uur discussiëren over een klein klusje meer tijd kost dan het kleine klusje.

Je zegt het zelf al

Het zijn pubers. Ik begrijp dan al niet dat je verwacht dat ze spontaan thee gaan zetten of de tafel dekken voor de lunch. Dat doen pubers toch niet? Hier niet in ieder geval. Soms wel als je het vraagt. En heel af en toe opeens vanuit het niets, en daar moet je dan vooral erg blij mee zijn.
Taakjes die opgedragen worden moeten worden uitgevoerd. En laat ze dan ook gewoon een uur kibbelen over dat ene shirt. Vooral zelf laten oplossen.
Verder ben ik hier buiten de vakanties juist weer wat makkelijker. Dochter hier is net gestart op het MBO en ik merk dat dat veel van haar vraagt, vroeger opstaan, langere dagen. Dan doe ik weer even iets meer. In vakanties is er juist meer tijd voor klusjes zoals schoolspullen opruimen en af en toe koken.
Dat van het wegbrengen waar dan een middag winkelen tegenover staat begrijp ik echt niet. Is winkelen een straf of zo? Of ging het om het portie friet dat ze moeten betalen? Maar dat kan dan toch ook op een ander moment, als je een keer geen tijd hebt om te koken? Overigens is wegbrengen hier gewoon gratis. Dochter vraagt het zelden, maar vanmorgen heb ik haar echt wel even door de stromende regen in de auto naar de bushalte gebracht. Was ze erg blij mee. Dat vind ik al genoeg dankbaarheid op zo'n moment.

Eigen verantwoordelijkheid

De team was zouden mijn kinderen zelf mogen doen. Zij zijn tenslotte degenen die er last van hebben als het niet wordt uitgevoerd. Zij mogen dan aan hun team uitleggen waarom de kleding nog steeds vies is. Ik probeer mijn kinderen zo verantwoordelijk mogelijk te laten zijn voor hun eigen zaken. Dan hebben ze er vooral zelf last van als het niet gedaan wordt en ik hoef ze er niet aan te herinneren.
Verder hebben ze een aantal vaste taken. Als ze die taken niet doen dan krijgen ze die week geen zakgeld. Dan hou ik dat geld zelf. Dat werkt eigenlijk heel goed want ze willen wel graag hun zakgeld hebben.
En alle rotzooi van hun zelf die ik aantref zet ik op hun kamer neer en dan mogen ze het verder zelf opruimen.
Uit zichzelf thee zetten en zo doen ze niet vaak. Tenzij ze natuurlijk zelf dorst hebben en iets willen. Maar niet zomaar spontaan. Echter dat vind ik zelf niet zo storend. Dat snap ik wel.

Hmmm, ik merk dat dit topic me bezighoudt

Ik weet niet zo goed waar het in zit, Stickertje, maar je manier van doen/schrijven wekt mijn wrevel.

Het gaat me niet er om dat ik gevoel ‘ze mogen ook wel eens wat (meer) doen’. Dat herken ik erg goed zelfs. Ik vind dat onze kinderen ook wel eens wat meer zouden kunnen doen, mijn man heeft dat nog sterker dan ik. Herkenning dus.

Ik probeer bij mezelf te achterhalen waar mijn gevoel van irritatie vandaan komt. Ik krijg er dus nog niet helemaal de vinger achter.
Het heeft volgens mij vooral te maken met het gevoel dat je me geeft dat je je pubers toch onattente mensen vindt (ze doen niet zo veel voor jou uit zichzelf).
Dat je een rekening achteraf doet, ook al probeer je dat positief te verpakken.
En dat jouw systeem heel erg uitgaat van ‘voor wat hoort wat’ en waarmee je zelf een prijskaartje aan dingen hangt.

Terwijl pubers pubers zijn en uit de aard van hun leeftijd niet per se uit zichzelf attent voor anderen. Op zichzelf en hun eigen leefwereld gericht. Vinden andere dingen belangrijk dan wij volwassenen.
En die rekening, ik heb er al wat van gezegd. Maar met name dat je het achteraf wilt doen, vind ik raar. Doe zoiets dan vooraf, dan weten ze wat je van hen verwacht in plaats van achteraf. Ik zou me als puber belazerd voelen als er een hele tijd als het ware balans was opgemaakt over mijn doen maar vooral mijn laten.
En dat hangen van een prijskaartje aan dingen. Dat gaat uit van meten, van afmeten, dingen tegen elkaar weg kunnen strepen. Verdienen ook. Terwijl je het zelf vervelend vindt wanneer wanneer je pubers strijden om wie dat ene shirt, dat het allemaal uit balans brengt, op moet hangen. Nu doen pubers dat allemaal maar door jouw handelwijze geef je de boodschap dat afmeten gewoon is.

Dus daar zit het in, denk ik, jouw manier van doen komt zo afgemeten en beredenerend over op mij. Zo voor wat hoort wat. En dat is nu net niet hoe ik het over wil brengen aan onze kinderen.

En ik worstel er ook mee hoor, ik vind dat de jongelui (onze oudste twee zijn wat ouder dan jouw pubers) ook uit zichzelf kunnen bedenken dat samen in een huis wonen betekent dat ook zij een bijdrage leveren. Maar dat blijkt niet vanzelfsprekend dus tot die tijd verdelen wij her en der wat taken. Ik benoem wel eens dat het vanzelfsprekend is dat wij dingen voor hen doen, maar dat het ook fijn zou zijn als zij helpen om dat mede mogelijk te maken. We zullen het er nog maar eens over moeten hebben hier thuis.

Aagje

Rekening gaat er niet komen, rituele sluiting van het hotel wel.

En Aagje, het is echt niet zo dat ik voor alles iets terug gedaan wil hebben hoor 😊
Ik ben volgens oudste best makkelijk, klasgenoten van haar moeten ook in schoolweken bepaalde dingen doen, eentje heeft zelfs een vaste taak die voor schooltijd gedaan moet worden en dan is ze soms te laat op school als de wekker het niet goed deed.
Ik ben (door wekker van man) altijd al wakker als de puberwekkers af moeten gaan en als ze dan niet gaan roep ik ze.

Ik wil gewoon heel graag van dat gezeur af als ze eens iets moeten doen en dat ik niet iedere dag moet vragen om de broodtrommels uit de tassen, het serviesgoed dat meegegaan is naar de kamers als ze dat zelf aanbieden voor de afwas, doe ik dat er met plezier nog even bij, echt waar.

Voordat we op kampeervakantie gingen hebben we een goed gesprek gevoerd waarin we samen de pubers hebben uitgelegd dat mama eigenlijk nooit vakantie heeft. In de zin dat mama haar taken, koken, afwassen, wassen, de keuken schoonhouden (wat ik in niet vakantieweken doe zonder mopperen) ook tijdens de vakantie gewoon doorgaan. Om mij dit jaar ook een gevoel van vakantie te geven hebben we voorgesteld dat de pubers iets meer zouden doen dan alleen de vaat afdrogen en hun eigen tent opzetten.
Ze hebben dat goed opgepakt, en zelfs samen gekookt. Iedere dag zonder mopperen 2 keer per dag de vaat gedaan en ook andere dingen zoals tafel dekken en eens koffie of thee maken werden gewoon gedaan na 1 keer vragen.

Het viel de laatste weken gewoon tegen dat die soepel verlopen kampeervakantie zo snel tot een mooie herinnering is geworden en dat er in de afgelopen drie weken zo gezeurd werd over alles.
Als wij dan thuiskwamen van een rondje mantelzorgen bij schoonouders kon ik niet in de keuken beginnen aan de avondmaaltijd, omdat daar nog allerlei rommel van de lunch op het aanrecht stond. Dan riep ik het verantwoordelijke kind naar beneden en die mopperde dan: Ja maar mam IK HEB V A K A N T I E!!!!

Daar moeten we nog maar eens een goed gesprek over hebben misschien tijdens de rituele sluiting van Hotel Mama dat ik hoop dat ze rotzooi die ze maken in de gemeenschappelijke ruimtes ook zelf opruimen voordat een ander er gebruik van (moet) gaan maken.
Ik kook altijd met plezier en volgens de pubers best lekker en goed maar als ik eerst de keuken moet opruimen voor ik kan beginnen is de lol er gauw af.

Natuurlijk is het vanzelfsprekend dat je als ouders dingen doet voor je kinderen maar op weg naar volwassenheid moet ik ze ook op de een of andere manier leren dat ze ook wel eens iets voor een ander kunnen doen en dat dat iets niet altijd je favoriete bezigheid hoeft te zijn.
Op het culturele/sportieve vlak is mij dat trouwens al wel gelukt. Opa en oma komen ieder seizoen bij elk kleinkind 1 keer kijken naar een sportwedstrijd/balletuitvoering/kooroptreden en van mij (ook van mijn zussen trouwens) moeten alle kinderen ook een keer gaan luisteren als opa en oma een concert geven met hun kerkkoor. Dit jaar gaat dat luisteren naar het concert van opa en oma trouwens niet lukken, de eerste wedstrijd van het seizoen valt precies gelijk met het concert van opa en oma en dan laten ze dus niet hun teams in de steek.

Ja dat

Vergelijkbaar met Aagje, dat heb ik ook. Je geeft je kinderen nu de boodschap mee: je moet wat meer voor mij doen want ik doe al zo veel voor jullie. En dit taakje kost dit taakje terug. Ik heb je bed verschoond dus jij gaat mij straks een kop thee brengen. Dat is toch helemaal niet prettig? in elk geval niet hoe ik zelf in het leven wil staan.

Een team

Zoon heeft zich lang geleden eens laten ontvallen dat we hier thuis een 'team' zijn. Daar herinner ik hem nog wel eens aan.:-)

En verder heb je inderdaad die regierol. Want een team met pubers is niet 'zelfsturend' maar hebben nog een teamleider nodig.

Je kunt het best eens loslaten en dan is het toch soms wel wonderlijk waar ze dan toch initiatieven laten zien en even laten zien dat ze het wel kunnen. Maar net zo goed staat de klok dan helemaal stil. Maar kun je best eens doen als aanschouwelijk onderwijs.

En zoals mijn moeder al vond dat ze het toch altijd 'honderd keer moest zeggen'. Je bent aan het opvoeden. Ook nog dan. En dat is het inslijten van goede gewoontes.

Ik mis

Wel je man in het verhaal. Doet hij ook wat in het huishouden? Ik begrijp ook niet waarom hij die vaat niet heeft opgeruimd die je pubers op het aanrecht had laten staan. Waarom moest jij dat nog doen?

Veel te vermoeiend

@Stickertje, ik denk dat het bijhouden van een aftekenlijst, vereffeningen, etc. je veel tijd gaan vragen omdat het onthouden, noteren en controleren voor een ouder niet de leukste activiteiten zijn. Het valt namelijk niet bij te houden en het is ergens best frustrerend op papier te aanschouwen hoe egocentrisch pubers kunnen denken.
De enkele keer dat ze iets spontaans doen, valt in het niet met de realiteit.

—-
Toen je dochter verzaakte het aanrecht op te ruimen, was dat een prima moment om het haar alsnog te laten doen en zelf 5 minuten later aan het eten te beginnen. Je kan flexibeler in jouw rooster staan. Wat is het probleem om iets later aan tafel te schuiven..
Zou je je eraan geërgerd hebben als je ipv de mantelzorg thuis was gekomen van een minder enerverende activiteit?
Mantelzorg kan enerverend zijn, zo ernaar ik het. Als ik dan thuis kom, heb ik veel minder geduld en minder flexibel. Maar daar kunnen mijn gezinsleden ook niets aan doen. Andere keren pak ik zaken weer slimmer aan. Het is soms ook de toon die je zet, waarmee je anderen kan bewegen waar je zelf weer profijt van geniet.

Wat ik lees

Je hebt het doen van huishoudelijke klusjes gekoppeld aan de vakantie.
Je hebt het doen van klusjes gekoppeld aan 'iets doen voor mama'.
Je wilt nu opnieuw in de vakantie dat ze iets gaan (terug)doen voor mama.
Je denkt in termen van voor wat hoort wat en het vereffenen van rekeningen.

Een paar dingen om in overweging te nemen:

1.Huishoudelijke klusjes horen bij het huishouden en gaan het hele jaar door.

2. Ieder heeft daarin eigen verantwoordelijkheid (de zooi achter je kont) en daarnaast zijn er de taken voor het algemeen belang, die al dan niet zijn verdeeld over de leden van het huis en/of over de dagen van de week.

3. Ouders hebben een verantwoordelijkheid naar hun kinderen, niet alleen om deze taken voor hen uit te voeren, maar ook om hen er steeds meer deelgenoot van te maken. Immers, je wilt je kinderen laten opgroeien tot zelfstandige en verantwoordelijke volwassenen.

4. Iets voor elkaar over hebben hoort bij het samenwonen en werkt verbindend.Pubers zullen zo hun eigen momenten kiezen waarop ze 'verbindend' bezig willen zijn. Ook ouders doen hierin vaak wat stapjes terug. Neemt niet weg dat je juist in de pubertijd soms ook wat meer van elkaar verlangt. Dat hoort bij het losmakingsproces.
"Voor wat hoort wat" hoort bij een zakelijke overeenkomst.

5. Uitgaand van een situatie waarin vader en moeder samen thuis wonen, is ofwel het begrip 'hotel mama' een belediging voor de vader, ofwel de vader doet niet mee en geeft daarmee impliciet de boodschap dat het huishouden facultatief is.

Ik zou een andere vorm kiezen. Maar als je denkt dat dit gaat werken: succes!

Laatste regel #49:
‘waar je zelf weer profijt van geniet.’.= waar je zelf weer profijt van hebt, waarvan je genieten mag.

Gedachten gaan soms sneller dan de pen. :(