Hoever loslaten?

Moeilijk

Het is lastig, je wilt de relatie met je zoon niet vertroebelen, maar bent niet blij met de situatie. Waarom zijn haar ouders er zo op gespitst dat ze alle tijd samen doorbrengen? ( Heb je dat trouwens van hen zelf of is dat de interpretatie van je zoon?) Ik zou afspraken maken van zoveel dagen thuis eten, samen of hij alleen. Geef aan dat jij het heel jammer vindt dat je hem zo weinig ziet/spreekt. Is het trouwens ook zijn idee steeds daar te zijn of doet hij het voor zijn vriendinnetje?

Echt moeilijk

ik heb haar moeder gesproken en zei zegt als mijn dochter niet bij jullie wil zijn kan ik er ook niks aan doen. ik heb wel het gevoel dat ze mijn zoon beinvloeden in hoe het moet.

mijn zoon wil echt al zijn tijd met haar doorbrengen want als hij dan een avond thuis moet zijn volgens de aspraken zit hij met haar op msn. dit verbieden is mijn eerste reactie maar dan staat het huis echt te trillen.

ik heb nog 2 kids en vind het niet prettig dat zij voortdurend tussen de spanning moeten zitten. daarbij vind ik ook dat als hij niet vrijwillig tijd met ons wil doorbrengen en een verplicht nummertje word de sfeer toch om te snijden zal zijn.

ik krijg totaal geen normaal contact meer met m. we hebben al heel veel met hem gepraat en uitgelegd dat het gewoon pijn doet om hem zo te zien veranderen. de meningen en standpunten van onze opvoeding en onze moeder zoon relatie zijn totaal van de tafel geveegd. hij leeft op het moment naar de maatstafen zoals zn vriendin het wil. als hij met ons in gesprek is of als we ergens zijn belt ze hem voortdurend. hij haast zich dan om haar weer te woord te kunnen staan.

ik heb heel erg de neiging het totaal te verbieden want het is teveel contact wat ze samen hebben naar mijn mening. ik verbied het dus niet omdat ik wel wil dat hij zelf achter de fouten komt en dat hij nog een leven naast zn liefje heeft.

Laat losssssss

Hij is nog maar 15, en hoe meer jullie hem "op zijn nek" gaan zitten des te langer zal dit duren. Het schijn sowieso al zo te zijn dat je pubers tussen hun - pakweg- 14e en 16e/17e even kwijt bent. Grote kans dat zij niet de liefde van zijn leven is, en het een kwestie van rustig afwachten is.
Natuurlijk moeten jullie in de gaten houden dat hij zijn schoolwerk doen, en dat kan dan ook zo'n beetje het enige argument zijn wat hem thuis kan houden. Tegen hem zeggen dat hij "jullie pijn doet" vind ik heeeeeel erg fout. Punt 1 heeft die jongen geen idee waar jullie het over hebben, punt 2 zal dat hem alleen nog maar meer van jullie distancieren. Een stel emotionele ouders, daar kun je namelijk niets mee als je 15 bent.

Gr. Poezie.

Uitstapje

Ik snap jouw ergenis volledig. Een jongen van 15 woont nog gewoon thuis en dus wil je hem ook af en toe zien. Volgens mij heb je er geen invloed op hoe hij zijn tijd besteed. Als hij ieder weekend met vrienden op stap gaat, zie je hem ook niet. Doordeweeks thuis slapen vind ik heel reeel. En misschien kan je in af en toe in het weekend iets leuks plannen waarbij hij en zijn vriendin graag meegaan, naar een pretpark ofzo, een speciaal etentje o.i.d. Misschien helpt dat weer wat aandacht op jullie gezin te vestigen. Houd de sfeer vooral luchtig dat geeft hem de meeste ruimte om zijn eigen koers te varen. Als vriendin hem inderdaad zo extreem claimt dan zal je zoon op den duur daar ook wel last van gaan krijgen. Dus gewoon afwachten hoe alles verder verloopt. Succes.

Ja idd

ik ben het er helemaal mee eens dat ik hem niet moet melde hoe veel pijn het doet maar als je zoon van 15 alleen maar negatief tegen je kan doen en je uitscheld voor van alles en nog wat vind ik het wel gepast om te melden dat hij je hiermee kwetst. samen dingen doen heb ik al voorgesteld maar zn meisje wil er niks van horen en gooit volledig haar kop in de wind. ik heb al met haar moeder gesproken maar die vind dit alles heel normaal. ik ben echt blij als hij wakker word en weer een normaal gesprek met me kan voeren. bedankt voor jullie reacties trouwens je gaat op een gegeven moment aan je zelf twijfelen.

Huh? (uitschelden)

Jouw reactie op zijn schelden is melden hoezeer jouw dat kwetst.....
En, helpt dat? Volgens mij niet, anders zou hij je niet meer uitschelden. Hier hoor jij een grens te trekken, je kordaat op te stellen i.p.v. zo'n lijdzame reactie te geven. Sorry, maar als één van mijn zoons (bijna 13 en bijna 16) zou ik on-ge-loof-lijk woest worden! Ik denk echt dat je hem jouw regels moet uitleggen op een rustig moment. Natuurlijk is er ruimte voor een reactie van zijn kant, daar moet je ook voor open staan. Maar jíj bent nog altijd zijn moeder, dus jíj bepaalt de uiteindelijke regels. Niet hij.

Gr. Poezie.

Woest worden

ik heb ook altijd gedacht ik ben de baas. op een gegeven moment komt er een tijd dat je moet accepteren dat je zoon of dochter zich nog maar weinig aantrekt van de regels thuis. het heeft ook weinig zin om woest te worden op mijn zoon als hij me uitscheld omdat hij dan het gesprek beindigd. hij weigerd met ons te praten zodra je je stem verheft. hij weet heel slim om zich aan de regels te houden en toch precies te doen wat hij wil. als hij me uitscheld is dat meestal via de telefoon. als ik met hem in gesprek ga heeft hij alleen maar verwijten waar ik dan boos om word omdat het geen reele dingen zijn die opgelost kunnen worden. daardoor heb ik dus maar weinig normaal contact met hem en als we contact hebben is het dus discussie wat uitmond op de slotzin van hem ik doe alles fout vind het wel goed. wil niet meer praten. ik heb nog 2 kinderen dus zorg echt wel dat ik de baas blijf maar tegen een puber van 15 die echt niet wil kan ik weinig doen. dat is juist het frusterende van het verhaal

Schreeuwen helpt niet nee

Daarom schreef ik ook:"ik denk echt dat je hem jouw regels moet uitleggen op een rustig moment. Natuurlijk is er ruimte voor een reactie van zijn kant, daar moet je ook voor open staan"
Eigenlijk geeft hij jou het goede voorbeeld door niet in te willen gaan op geschreeuw. Zo zou jou ook naar hem toe kunnen zijn als hij begint te schelden. Pubers hebben het nodig om het gevoel te hebben dat ze serieus genomen worden, dat hun mening er ook toe doet i.p.v. pa en ma bepalen alles en jij moet dat slikken.

Gr. Poezie.

Huh?

suikerspin zegt: "op een gegeven moment komt er een tijd dat je moet accepteren dat je zoon of dochter zich nog maar weinig aantrekt van de regels thuis. het heeft ook weinig zin om woest te worden op mijn zoon als hij me uitscheld omdat hij dan het gesprek beindigd. hij weigerd met ons te praten zodra je je stem verheft. hij weet heel slim om zich aan de regels te houden en toch precies te doen wat hij wil."
Misschien zit hier het probleem wel in.....Jij accepteert blijkbaar dat je niet meer de regels bepaald.
Maar dat vindt ik onzin hoor. En ik heb ook een bijna 17 jarige dus ik weet best dat het niet altijd gezellig is met een puber in huis.
Maar toch blijven wij de baas.
Wij praten meestal zowiezo niet als de situatie explosief is. Dat heeft geen zin....Dan krijgen we alleen maar ruzie, met een boze puber en boze ouders.Wij praten pas erna...als we allemaal afgekoeld zijn. Dat zeggen we ook tegen puber, morgen zullen we erover hebben of vanmiddag of vanavond. In ieder geval als we allemaal afgekoeld zijn en erover na hebben kunnen denken over ons meningsverschil.En dan gaan we samen zitten, aan tafel of op de bank. En willen we het verhaal van puber horen en zeggen wij wat wij ervan vinden...En meestal komen we er dan wel uit.
Vanmiddag gaat er ook weer gepraat worden...puberdame was gisteren 2 uur (!!!!) te laat thuis! En ja dat wisten we....want we hadden d'r gebeld. Maar mevrouw had ook de slietel vergeten...dus sliepen wij niet rustig omdat de deur open was...en het werd maar later en later.
Goede smoes had ze wel...haar vriendin had een lekke band en dus moesten ze lopen...maar wij hadden gezegd laat vriendin haar ouders maar bellen...en die kwamen niet dus voelde kind zich genoodzaakt om die vriendin helemaal naar huis te brengen. Hier zagen wij geen noodzaak in...als die ouders d'r niet willen ophalen zie ik niet in waarom dochter haar dan thuis moet brengen en dus zoveel te laat thuis komen.En dat nog doordeweeks! Dus vanmiddag wordt er gepraat...en w.s. loopt het erop uit dat wij niet meer toestaan dat ze voorlopig door de week weg mag (tijdelijk) en dat ze ook een hele lange tijd in ieder geval niet meer met die vriendin weg mag.
Want ik zie niet in waarom wij moeten wakker liggen als die ouders van dat meisje te belazerd zijn om haar op te halen....
Voorlopig is dochters telefoon ingenomen en dus komt ze zeker thuis, want ze gaat nergens meer naar toe voordat er gepraat is en duidelijke afspraken zijn gemaakt.
Want wij bepalen nog altijd de regels hier!
En ik denk ook wel dat ze dat accepteert...want vanmorgen was ze al zo lief als een poes. Ze weet heel goed dat dit te ver gaat!
Zo zou ik het ook aanpakken met andere dingen.
groeten albana

Misschien wel

als ik alles zo eens van een ander hoor ben ik idd misschien wel te soft voor m. maar zo makkelijk als het bij jullie lijkt gaat het hier echt niet. de laatste keer dat ik hem iets verbood liep hij gewoon de deur uit en heb ik hem met de politie moeten opsporen en thuis laten komen. het is echt een heel gewiekst mannetje en hij weet dat ik geen spanning in huis wil voor de jongste 2. ik ben het nu meer dan zat dus zal echt moeten gaan kijken hoe dat aan te pakken. het is idd zo dat wij als ouders bepalen wat er mag en niet mag en ik moet op een of andere manier proberen daar een goede weg met hem in te vinden. het is in ieder geval prettig ook andere ervaringen te horen.

Albana

begrijp ik nu goed dat jullie een buitendeur van het slot laten omdat je dochter haar sleutel vergeten is... en dan zelf boven in bed gaan liggen???

Suikerspin

je moet niet zo bang zijn om hem boos te maken! Op die manier bepaalt hij binnenkort alles!
Krijgt hij nog zakgeld van jullie?

Zakgeld

nee geen zakgeld meer. nadat hij van ons gestolen heeft beginnen we daar niet meer aan. we vinden ook dat hij kan gaan werken. hij had een baantje maar omdat hij dan minder tijd voor zn vriendin had is hij ermee gestopt. hij krijgt wel geld om op school eten te kopen maar ook niet iedere dag hij kan ook van huis meenemen

In de tang

Hij heeft je in de tang. Als een peutertje wat dondersgoed weet dan mamma snoepjes koopt in de supermarkt als hij maar genoeg lawaai maakt - omdat mamma geen scene wil waar vreemde mensen bij zijn.
Nu zijn het de andere twee in huis, waarvoor je geen gedonder wilt. En? Helpt het? Want ik kan me dus echt niet voorstellen dat die er helemaal niks van merken. Hij heeft je dus in de tang. En dat gaat net zo lang door tot JIJ de grens aangeeft.

Tirza

Ik ben albana niet (koentje)

Maar ja hoor, dat doen wij ook. Hoezo? De schuurdeur ook trouwens.

Tirza

Er was nog even discussie of we de sleutel onder de mat legden (ervoor dus) en deur op slot.....Maar ik vondt dat je 'm dan net zogoed open kon laten. (Tenslotte als er écht een inbreker voor staat dan voelt ie die sleutel heus wel onder z'n voeten....)
En ja dat slaapt niet écht lekker (not dus)....
Maar er komt hier echt niet zo maar iemand zo laat op de avond nog...en de achterdeur was het maar...(dus niet de voordeur) En die ligt duidelijk in het zicht (van doorgaande weg...).
Ik denk dat een inbreker eerder geneigd is de uit het zicht liggen de voordeur te pakken of de andere achterdeur (diep in tuin).
En eerlijk gezegd zie ik niet zo heel veel verschil met overdag deur open...(dat gebeurd hier ook wel).
En wees gerust...al onze spullen staan er nog.
groeten albana

Tijd voor actie

nee ik ben het eens dat de sfeer er niet beter van word en dat hij in zekere zin de boel manipuleert. tuurlijk zijn we ons daarvan bewust en natuurlijk willen we dat veranderen. maar volgens mij schiet ik er niks mee op overal dwars tegenin te gaan. ik heb dit bericht ook op het forum gezet omdat ik graag de mening van andere ouders wil. ik hoop dat hij mettertijd gewoon inziet dat zoveel van huis weg zijn niet de beste optie is. als ik hem ga verbieden daar te zijn raak ik hem alleen maar meer kwijt. ik denk dat ik het al te ver heb laten komen en hoe los ik dat nu nog op. ik begrijp dat jullie zullen denken wat een watje van een moeder maar het is er gewoon ingeslopen. het was altijd een heel lief en meegaand ventje dus in het begin zocht je excuses voor zn gedrag. ik moet nu echt proberen de boel recht te zetten.

Klinkt lullig...

maar je schrijft: vik heb dit bericht ook op het forum gezet omdat ik graag de mening van andere ouders wil.

die mening krijg je hier, ik heb alleen de indruk dat het niet de mening is die je wil horen.

Het enige wat ik tot nu toe lees is "Ja maar", en vergeet niet, een "ja maar" betekend domweg "Nee, want..... "

Jolanda

Goede adviezen

nee ik neem deze meningen en adviezen echt mee in mn plan van aanpak.ik blijf van mening dat het goed is andere ouders te horen over jouw situatie en/of opvoedwijze.

Waarom....

....wil vriendinnetje van zoon eigenlijk niet bij jou thuis komen?

Tegenovergestelde proberen

Ik ga in de toekomst als zoon met een vriendinnetje thuis komt het beste kind helemaal de hemel inprijzen. Ik ga niet zeggen: "Jee, word je er niet gek van dat ze ieder kwartier belt?". Nee hoor, ik zeg:"O, wat leuk de telefoon gaat alweer, Marietje belt, ze is vast stapel op je."
Ook haar ouders vind ik fantastisch:"Wat een moderne mensen zeg, het lijkt er wel een hotel, neem eens een bloemetje mee voor je a.s. schoonmoeder!."
En ik zou hem adviseren om vast een baantje te zoeken, hij heeft best veel geld nodig als hij binnenkort wil gaan samenwonen met zijn schat....
Het schijnt dè manier te zijn om de oogkleppen te openen van je kind en de hevige verliefdheid te temperen. Er tegenin gaan en bekritiseren werkt niet en drijft je zoon steeds verder van je weg.

Positief

ik denk idd dat ik het beste heel positief kan zijn over zn vriendin. zij wil niet bij ons thuis komen waarom wil ze niet zeggen maar kan me niet voorstellen dat er iets is gebeurd aangezien ze altijd boven waren als ze hier was. we hebben ons nu voorgenomen alleen nog maar over gezinsdingen en leuke dingen te hebben en het onderwerp vriendin te ontwijken. hij zal vanzelf merken dat het saai word altijd maar met zn 2 en de dag doorbrengen want zn vrienden raakt hij ook kwijt. ik hoop ook dat hij als we hem laten gaan zolang hij de regels naleeft en school goed doet hij gaat inzien dat zn vriendin hem wel heel erg claimt en dat zat gaat raken.

Ben een beetje in de war

Toen ik je eerste bericht gelezen had dacht ik 'okee, zoon is nog een beetje jong voor zo'n klitterige relatie, maar goed... laat gaan. Maar je berichtjes erna lieten steeds meer zien dat je zoon totaal geen respect meer voor de thuishaven lijkt te hebben en dat zijn vriendin dat overgenomen heeft. Daarover zou ik een keer een gesprek aanknopen met zoon, zonder vriendin en andere pottenkijkers. Probeer niet meteen beschuldigend te reageren, maar vragen te stellen over hoe het met hem is, te zeggen hoe fijn je het voor hem vindt dat hij het zo leuk heeft met zijn vriendin, etc.. Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn. Je zou kunnen vragen wat zijn vriendin graag eet en dan nodig je de vriendin uit om bij jullie te eten als jullie dat gaan eten. Meld erbij dat je graag wilt dat je vriendin zich welkom voelt bij jullie thuis, maar dat hij ook zijn best moet doen om het leuk te maken.
Ik snap zo op afstand ook niet waarom ze niet bij jullie willen zijn en wel bij de vriendin, maar het zou er alles mee te maken kunnen hebben dat jij uitstraalt dat je het maar niks vindt allemaal. Misschien is er meer rust bij de vriendin. Probeer daar eerlijk naar te kijken. Is het echt onbegrijpelijk dat ze daar vaak zijn?
Kom ik weer met mijn kersverse ervaring: mijn dochter is ook vaak bij haar vriend thuis. Mijn dochter wordt erg gewaardeerd door de ouders van haar vriend. Ik denk door wat ik ervan meekrijg dat de moeder van haar vriend heel erg blij is met vrouwelijk gezelschap naast haar man en zoons. En mijn dochter is daar gewoon graag. Ik kan hier verongelijkt over gaan doen, maar dat schiet niets op. Ik ben eigenlijk gewoon heel blij voor haar dat ze het daar zo gezellig heeft. En als ze bij ons willen eten is dat ook prima. Ik laat mijn dochter en haar vriend daar vrij in.
Samengevat: probeer een positievere toon te zetten. Praat met je zoon zonder in beschuldigingen te vervallen. Nodig de vriendin zelf voor het eten uit en vraag naar haar lievelingskostje en probeer van je af te zetten dat je zoon en zijn vriendin het niet leuk bij jouw hebben, maar het gewoon léuker vinden bij het andere huis op dit moment.

Kaaskopje

ik denk dat jouw plan van aanpak een kans van slagen heeft. ik heb het gisteravond voorzichtig geprobeerd en warempel een normaal gesprek. een verademing. het is echter niet zo dat ik negatief over zn vriendin ben geweest hoor. vanaf het begin zijn we heel positief naar zijn verkering geweest. misschien wel te veel vandaaar de overmoedigheid. ze kwam ook vaak hier eten en was er soms 2 of 3 dagen inde vakantie. wat de omslag heeft veroorzaakt komt er niet uit. ik heb met haar persoonlijk geprobeerd te praten en met mijn zoon maar komt niets uit. ik wacht het wel af volgens mij als ik niet aandring om hier te zijn komen ze sneller tot de conclusie dat het wel eentonig word op dee manier en zeker haar ouders zullen zich gaan afvragen waarom ze altijd bij hun thuis zijn. met haar moeder heb ik ook gesproken en zij vind ook dat ze moeten afwisslen maar kan haar dochter net zo min dwingen als ik mijn zoon.

Nou ja

Natuurlijk kun je dat afdwingen als je het als ouders allebei eens bent. Ik had de indruk dat de moeder van de vriendin het wel best en prima vond zoals het nu ging. Uit je laatste posting begrijp ik, dat die moeder het óók niet best vindt en eigenlijk wel meer afwisseling zou willen zien. Nou, dat lijkt me vrij eenvoudig te regelen dan. Beste Marietje en Pietje, jullie zijn een leuk stel maar het lijkt me een strak plan als jullie het een beetje afwisselen. Ik heb al met de moeder van Pietje/Marietje overlegd en die is het met me eens. Dus: neem gezellig wat te drinken, eet een hapje mee en morgen (of wanneer dan ook) zijn jullie in het andere huis te gast.
Ik heb de indruk dat meisje wel héél erg de dienst uitmaakt, ook bij moeder.

Tirza