hoe krijg ik mijn dochter tot bezinning

De achtbaan

Puberteit is net een achtbaan: je hebt als ouder nauwelijks controle over wat je kind allemaal doet. Je houdt je hart vast. En soms lijkt her erop dat een kind de bocht uit vliegt. Er zijn helaas weinig kant-en-klare recepten over wat je dan kunt doen. Een paar mogelijkheden, waarbij er geen enkele garantie is op enig succes.

De zachte methode: je gaat je dochter beschouwen als iemand met een eigen leven, die eigen keuzes maakt. Dus nee, niet zoeken in berichtjes van haar mobiel, waardoor je informatie krijgt die je dochter eigenlijk niet met je wil delen. Wel aangeven dat je je zorgen om haar maakt: je ziet er slecht uit etc. En dat je van haar houd. Met een zekere regelmaat informatie geven over de gevolgen van alcohol en drugs. Informatie in de zin van 'wist je dat'. Als je de indruk hebt dat er echt verslaving meespeelt (LSD is gelukkig niet lichamelijk verslavend) dan op een gegeven moment ook bespreken: heb jij het nog in de hand? En bespreken of ze de pil gebruikt of op een andere wijze voorbereid is op eventuele seksuele kontakten. Op regelmatige momenten 'ik maak me zorgen' praatjes, als er iets gebeurt waar je niet blij mee bent (een nacht weg bijvoorbeeld), maar altijd de deur open blijven houden. De kern is dat je haar de ruimte en het vertrouwen geeft dat ze haar eigen keuzes kan maken, ook al zijn dat niet jouw keuzes, maar dat je wel bezorgd bent over haar gezondheid en haar welbevinden en dat je haar die spiegel wel voorhoudt.

Iets steviger: afspraken maken op papier en ook vast laten leggen wat de sancties zijn, die mag ze zelf bepalen. Daarmee kun je op twe manieren om gaan:- zelfcontrole: je spreekt af dat je op één moment van de week de zaken doorneemt en dat ze zelf aangeeft in hoeverre ze zich aan afspraken heeft gehouden. Uit je eigen ervaring mag je daar natuurlijk dingen aan toevoegen (je was wel te laat op donderdag). Je legt het dan in haar eigen handen.
- je gaat zelf controleren. Dan moet je ook afspraken maken met de school (bellen als ze niet komt), de broer en andere mensen in huis, dan moet je ook afspraken maken over controles van haar telefoon etc. Je kunt zelfs een poging wagen om te achterhalen wie die vrienden zijn en als je denkt dat er iemand is met ouders die je kunt aanspreken zou je kontakt met die ouders kunnen opnemen.

Nog steviger: je belt de politie omdat je dochter weggelopen is. De kans is groot dat je dan met jeugdzorg te maken krijgt, er komt een OTS en een UHP gesloten plaatsing. Je dochter zal heel boos zijn, maar het zou kunnen dat ze na verloop van tijd zichzelf weer terugvindt en accepteert dat het niet anders kon.

Laat bij alles liefde je drijfveer zijn en niet de boosheid omdat ze zich misdraagt en niet langer de lieve dochter is die jij graag zou willen zien. Ze zoekt haar eigen weg en ze neemt de meest riskante die er maar is. Het enige wat je nu kunt doen is vanaf de zijlijn pogingen wagen om ervoor te zorgen dat ze niet echt uit de bocht vliegt. Je zou vijf jaar verder moeten kunnen kijken, maar helaas gaat dat niet. Veel sterkte vandaag.

Tsjor

een dilemma

Bedankt voor je reactie
Ik zou niets liever willen inderdaad om in de toekomst te kunnen kijken
En zou ook mijn dochter willen vertrouwen haar de ruimte te kunnen geven om zichzelf te ontdekken.
Mijn dochter heb ik gisteren als vermist op gegeven omdat ik vreesde voor haar veiligheid. Ze is gisteravond zelf naar huis gekomen.
Ziek van de drank, jas, huissleutels en iPod kwijt. Fiets was ergens blijven staan. We hebben sloten vervangen omdat ik het niet vertrouwde.
Een gesprek gisteravond kwam niet van de grond. Boos worden had ook geen zin.
Wel heb ik haar gevraagd of ze weet wat ze nou zelf wil?
We krijgen ondersteuning van een jeugdmaatschappelijk werkster ik hoop dat die voor ons maar ook voor mijn dochter iets kan betekenen.
Als ik zou weten dat ik niet voor haar veiligheid bang moest zijn dan had ik haar beter los kunnen laten. Maar ik zie een ongelukkig meisje die zo zoekende is en zich afsluit voor andere ideeën dan haar vrienden voorstellen.Contact met andere ouders is niet gelukt wel hebben de mensen met wie ze was gereageerd op mijn oproepen via facebook op iemand haar had gezien. Heb ook aan hun gevraagd als ze om mijn dochter geven haar misschien ook kunnen behoeden voor gevaarlijke situaties.
Haar vrienden zijn allemaal ouder. Geen idee of dit helpt en verstandig was maar dacht wie weet helpt het.

Onze drijfveer is altijd liefde maar soms voelt het alsof daar heel erg misbruik van wordt gemaakt.

Nog een mogelijkheid

Boos worden helpt dan inderdaad niet. Ze heeft zelf genoeg ellende van de situatie, dus ze weet zelf ook wel dat het allemaal niet klopt. Maar ze weet ook niet goed hoe ze daaruit kan komen. Gelukkig maar dat ze de weg naar huis weet te vinden. Maar hopen dat ze dat blijft doen, hoe ziek en moe ze ook is.
Ik denk dat je er goed aan gedaan hebt om via facebook haar op te laten sporen.
Ze zal zelf moeten nadenken hoe ze een nieuwe jas krijgt, een i-pod en hoe ze haar fiets terugkrijgt. En jij mag beslissen of je haar nog sleutels meegeeft, met als nadeel dat ze er niet in kan als jij niet thuis bent of slaapt. Heeft ze een baantje?
Ergens zal ze een dieptepunt moeten bereiken en zelf beseffen dat het zo niet langer kan. Hopelijk komt dat punt er snel.
Er is overigens nog een mogelijkheid: je kunt ook zelf bij de rechter om een gesloten plaatsing vragen. Volgens mij moet daar wel een indicatie van BJZ voor zijn, maar er hoeft geen OTS te komen. Hoezeer iedereen ook net doet alsof dat wel moet: het hoeft niet. Het voordeel is dan, dat je zelf de kontakten hebt met de begeleiders, zelf weet wat er gaat gebeuren en zelf kunt ingrijpen als alles nergens toe leidt. Maar ik weet niet of het een verstandige mogelijkheid is: kinderen experimenteren nu eenmaal op die leeftijd en dat is niet altijd genoeg reden om ze op te sluiten.
Voorlopig is 'zorgen dat ze weer thuis komt (na een nacht doorhalen)' het beste wat je voor haar kunt doen.
Ik denk niet dat ze misbruik maakt van je liefde. Het is eerder dat ze weet dat er een soort veiligheid is waar ze altijd op terug kan vallen, die maakt dat ze meer risico's neemt dan goed voor haar is.
Hoe ziet haar weekprogramma eruit? Is ze vandaag opgestaan, naar school gegaan, of is ze ziek thuis gebleven?

Tsjor

veel sterkte

Titia, ik zou willen dat ik je adviezen kon geven. Maar ik kan het niet. Ik kan alleen maar ontzettend met je meeleven en je een virtuele knuffel geven. Ik denk dat het de nachtmerrie van iedere ouder is om in een dergelijke situatie terecht te komen.
Ik heb met bewondering de reactie van Tsjor gelezen. Ik hoop dat je er steun aan hebt.
Heel veel sterkte!

steun

Dank voor jullie reactie en vriendelijke woorden. Mijn dochter zegt dat ze naar school is geweest maar van haar broer gehoord dat ze heel laat de deur uit ging.
Ik zelf heb een gesprek aan gevraagd met jeugdmaatschappelijk werkster
Zij heeft mijn dochter begeleidt bij het vinden van een andere opleiding .
Ze gaf aan dat ik moet zorgen dat de rust in huis terug komt.
Desnoods even afstand nemen van elkaar. Mijn dochter zou eventueel tijdelijk bij een vriendin van ons gezin in huis kunnen.
Ik wil dat mijn dochter zich aan de afspraken houdt die in ons gezin tellen. Mijn zoon 18 jaar gaf vanavond aan dat hij zijn studiekeuze aan past om uit huis te gaan omdat hij het gewoon niet meer gezellig vind thuis. Dat vind ik echt heel erg.
Mijn dochter hielt zich vanavond rustig en zat in de huiskamer bij ons.
Woensdag komt de jeugdmaatschappelijk werkster bij ons thuis.
Ik voel me echt verscheurd.

die afspraken

Het houden aan afspraken in hoeverre is dat nog prioriteit als je kinderen daar zodadelijk beide de dupe van zijn??
Ik bedoel, gaat het om de 'afspraken' of om hun?
Soms moet je afspraken wijzigen omdat de situatie erom vraagt. En nu houd ze zich er toch ook helemaal niet aan? En door de ruzie's erom wil je zoon ook nog het huis uit.........
Laat die afspraken voor wat ze zijn. Maak nieuwen. Samen met de kinderen (ja allebeide!).
Zwengel de voor jouw echt belangrijke afspraken aan en zie of jullie er samen een compromi in kunnen vinden. En daarmee bedoel ik geen tijden waarop ze thuis moet zijn of wie de afwas doet.
Nee de echt noodzakelijke dingen, zoals : Laat weten waar je bent, als je met eten niet thuis komt of niet thuis komt slapen/later komt dan gedacht.
Misschien over school, maar laat haar eerst vertellen of ze deze opleiding nog wel ziet zitten. Over haar vrienden misschien..........mogen die b.v. in huis komen? En misschien is een afspraak over wanneer ze wel thuis is ook wel wat. B.v. je zorgt dat je 2 avonden per week bij 'ons' thuis op de bank doorbrengt (dit om de band te behouden en de saamhorigheid en zodat je evt. de kans hebt om met haar te praten ) en laat aan haar over wanneer die avonden zijn. Over spullen die 'kwijt' zijn, bekeuringen b.v. ook (zonder licht fietsen) en dat soort zaken, laat haar dat zelf oplossen, voor vervanging zorgen.
Zodat het in ieder geval weer leefbaar wordt en er ook weer een beetje gezelligheid komt en je ergste zorgen (waar is ze??) in ieder geval opgelost zijn.
Soms moet je nu eenmaal afspraken herzien omdat ze gewoon niet werken voor dit moment.En wat heb je er dan nog aan? Die andere afspraken komen dan mettertijd wel weer. Als de rust weer een beetje teruggekeerd is.
groeten albana

nu ze toch op de bank zit, geef haar een dikke knuffel, als ze bereid is die te ontvangen. Niet dat dat nou alles gaat oplossen, maar zo'n moment moet je nooit laten schieten, vind ik.

Een andere insteek

'Mijn dochter zegt dat ze naar school is geweest maar van haar broer gehoord dat ze heel laat de deur uit ging.'
Haal die zorg even weg van broer. Als je elf wil weten of ze naar school is gegaan, dan zou je dat kunnen kortsluiten met de school: bel me of mail me als ze neit op tijd op school is. Nu gaat broer op zus letten, ergert zich aan haar gedrag, omdat hij weet dat jij daar boos over wordt en het ellende met zich meebrengt. Neem het heft in handen en zeg tegen broer dat je zelf afspraken met school maakt, als je het wil controleren. Je kunt het ook (ogenschijnlijk) helemaal laten lopen en tegen broer zeggen: het is haar leven, jongen.

'Ze gaf aan dat ik moet zorgen dat de rust in huis terug komt.' Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan met twee pubers/jong-vowassenen in huis. Eventueel: de rust kan ook beginnen met het accepteren dat dochter is zoals ze is. Zoals je een witte kat en een rode kater kunt hebben: twee totaal verschillende dieren, maar toch allebei in huis.

'Desnoods even afstand nemen van elkaar. Mijn dochter zou eventueel tijdelijk bij een vriendin van ons gezin in huis kunnen.' Nou, ik weet niet of dat zo verstandig is, want dan heb je wel rust in huis, maar zonder je dochter. Aan de andere kant: vreemde ogen dwingen. Er zijn ook mensen die hun kinderen naar een internaat in België laten gaan, schijnt ook goed te zijn soms.

'Ik wil dat mijn dochter zich aan de afspraken houdt die in ons gezin tellen.' Dat gaat voorlopig nog niet gebeuren. Natuurlijk mag je best afspraken maken en boos worden als ze zich niet aan die afspraken houdt, maar je kunt haar niet dwingen om zich eraan te houden.

'Mijn zoon 18 jaar gaf vanavond aan dat hij zijn studiekeuze aan past om uit huis te gaan omdat hij het gewoon niet meer gezellig vind thuis. Dat vind ik echt heel erg.' Ja, dat is ook erg, maar het is niet erg als een jongen van 18 op kamers gaat wonen voor zijn studie. Hij lijkt nu een soort 'eis' op tafel te leggen, die slechts gedeeltelijk realistisch is: niet realistisch is: denken dat zus weer het gezellige zusje wordt; mogelijk wel realistisch is: zorgend at die gezelligheid er toch is, ondanks alles wat dochter doet. Dat kan al beginnen met een wat ontspannener houding van jou: niet meteen in de stress schieten als er weer iets niet klopt met dochter, maar gewoon doorgaan met je leven en ondertussen afwachten wat voor lessen je dochter nu weer voorgeschoteld krijgt en hoe ze zich daarmee gaat redden.

'Mijn dochter hielt zich vanavond rustig en zat in de huiskamer bij ons.' En, was het gezellig? Ik denk het niet, want er is zoveel stress rondom haar.

'Woensdag komt de jeugdmaatschappelijk werkster bij ons thuis.
Ik voel me echt verscheurd.' Ik hoop dat je eerst op een mentale wijze je eigen verscheurdheid overwint. Ik hoop dat je de lat voor je dochter iets lager kunt leggen, zodat je minder vaak in de stress schiet. Anderzijds zul je wel heel alert moeten zijn op echte problemen. Dat zit helaas nu niet in het voorkomen van die echte problemen, dus alles wat gaat over: als je dit doen, dan zou er dat en dat kunnen gebeuren, dus moet je dit niet doen. Dar trekt je dochter zich niets van aan. Ze zoekt de scherpe kanten op. Maar als er echt problemen komen heeft ze jou heel hard nodig en dan moet je er zijn. Tot die tijd kun je nauwlettend volgen hoe ze zichzelf in en uit de nesten werkt.

Tsjor

allemaal waar

Ik zou niets liever willen dan mijn dochter een knuffel geven. Ik mag haar alleen niet aanraken.
Ik heb vandaag tegen mijn zoon gezegd dat hij niet verantwoordelijk ik dat zijn zus niet naar school gaat. Hij is niet veel eisend hij gaf as kleren aan hoe rottig hij de situatie vind thuis en ik vind ook goed dat hij dat bespreekbaar maakt. Het is ook niet gezellig. En mede door mezelf ik kan gewoon niet normaal meer functioneren. Ben totaal van de kaart. En ik kan mezelf niet onder controle krijgen. Heb hier echt hulp bij nodig. Mijn dochter is vandaag inderdaad niet naar school geweest en belde aan het einde van de middag op of ik haar na mijn werk op zou kunnen halen. Ze zat bij een vriendin. ik heb hier over getwijfeld maar heb het toch gedaan. Ik dacht ze zoekt tenminste contact. In de auto reageer ik dan toch ook weer primair over het feit dat ze niet naar school was. En haar OV kaart die voor school is gebruikt voor naar haar vriendin te gaan. Ook rook ze naar drank had ik het idee. Een rare zoetige lucht. De afspraken die ik wil gaan ook over het laten weten wat ze is. Maar ook dat ze naar huis komt op vooraf met haar besproken tijden. Dit was de bedoeling dat we samen met de jeugdmaatschappelijk werkster om de tafel zouden gaan zitten... Omdat het praten zo moeizaam is. Mijn dochter geeft aan dat ze niet komt, als ik haar zeg dat het echt van belang is ook om duidelijk het weekend in te gaan. Deelde ze mee ik slaap dit weekend bij een vriendin. Na dit extreme weekend en het weekend ervoor waar ze ook bij die vriendin zogenaamd was.. Heb ik NEE gezegd i dont care... Ik slaap bij....omdat ik voelde dat ik boos begon te worden heb ik gezegd. We kunnen hier morgen over praten met de JMW.
Ik heb me daarna (net dus) aangemeld bij een cursus triple P 4 . dit is een training waarin ik zou kunnen oefenen om beter te leren praten met mijn puber. Ik kan gewoon niet meer ontspannen reageren. De angst om haar drugs gebruik, haar destructieve houding met drank is zo groot dat ik haar gewoon niet wil laten gaan.Hoe kan ik nou mijn dochter ergens toestemming voor geven als ik nu al weet dat ze dan hele onveilige dingen gaat doen. Snap ook wel dat ik niet 24 uur op haar kan letten. Maar NEE zeggen maakt eigenlijk ook geen indruk.
Ik heb echt hulp nodig dat ben ik me echt bewust.
Ik bedank iedereen die de moeite heeft genomen om te reageren.

rustig rustig

Het is overduidelijk dat jij er helemaal doorheen zit. Dat heeft zijn weerslag op je dochter, vergeet dat niet!!
Dus stap 1 zorg dat je zelf weer rustig wordt en rustiger kan reageren. Of dat met ingewikkelde gesprekken lukt vraag ik me af. Zorg voor jezelf!! Zet dochter uit je hoofd al is het maar voor een half uur, kijk een soap, geef de kussens in de kamer op oprammelbeurt, zing luidkeels mee met de radio in de auto zo vals als je kan. Maakt niet uit! Maar zorg dat je die energie enigzins kwijtraakt en op een andere manier dan als je samen met je dochter bent.
Wat ik heb gehoord van een collega die veel problemen met haar zoon had : Schrijf elke dag 2 dingen op die wel leuk waren. Lichtpuntjes. Wel over je dochter. B.v. ze zat lekker op de bank en het was rustig. Of ze was op tijd in huis voor het eten. Ze luisterde toen ik het uitlegde.
Gewone dingen misschien voor een heleboel, maar in zo'n negatieve sfeer heb je hard lichtpuntjes nodig.

Wat betreft die curcus, dat is w.s. wel een goed idee. Zo als het nu gaat komen jullie alleen maar verder van huis en communiceren. Ik snap heel goed dat je bang bent, maar dat is 'gevoel' en gevoel zijn geen feiten van dit moment. En je kan gewoonweg niet voorkomen dat je dochter dit soort dingen gaat doen/overkomen domweg door haar van alles en nog wat te verbieden. Jouw 'afspraken' komen voort uit die gevoelens en je dochter als puber zijnde ziet geen of weinig gevaar. Dat is waar het botst.

Probeer helder te krijgen wat ze nu eigenlijk wil. Niet naar school gaan heeft een reden. Wil ze deze opleiding nog wel? Wil ze een andere? Is er op school verder iets aan de hand? (pesten b.v.?) Zodat ze weer een toekomst ziet in haar school en in haar leven.
groeten albana

Goede tips

van Albana. En natuurlijk zeg je 'nee' als je dochter aangeeft in het weekend bij een vriendin te slapen. Je mag haar zelfs ernstig aankijken en vragen of zij echt denkt dat jij als moeder het goed vindt als zij in het weekend bij vrienden is waar ze teveel drinkt en misschien ook nog wel andere dingen doet, zoals blowen of zo. ' Nee' zeggen is een ding, maar jezelf op lopen vreten dat ze zich daar niet aan houdt is iets anders, dat verpest jouw leven.
Ik zou wel blij zijn dat ze jou belde om opgehaald te worden. Wel vreemd: ze kon er zelf komen, dus dan zou ze toch ook zelf terug kunnen komen? Heb je enig idee waarom ze je gevraagd heeft om haar op te halen? Heeft ze er moeite mee dat je werkt? Mag haar broer al meer dingen dan zij?
Ze is weer een keer een dag niet naar school gegaan. Praat je hierover met school? Is er iets wat ze in moet halen? Kan ze zelf vertellen wat er gebeurt in haar hoofd: ze gaat van huis weg om naar school te gaan, maar belandt bij een vriendin. Heeft ze dat dan vooraf afgesproken? Hoeft die vriendin dat niet naar school of naar haar werk? Ik zou dat soort dingen willen weten, dus niet dwingend, maar uit nieuwsgierigheid: wat gebeurt er in je hoofd (als ze dat zelf al weet)?

Hopelijk levert het gesprek met maatschappelijk werk iets op. Ik zou zeker twee punten aan de orde stellen: jouw zorgen om je dochter en eventuele afspraken over wat je dochter kan doen om die zorgen te verlichten; en je eigen onmacht om ermee om te gaan als zij zich niet aan de afspraken houdt.

Tsjor

Grens

Titia, misschien moet je haar in het weekend voor een avond/nacht maar laten gaan: geen afspraken, ook geen sleutel dus tot een bepaalde tijd kan ze naar binnen, daarna ga je ervan uit dat ze ergens anders slaapt. Daar staat dan tegenover dat je wel een grens kunt trekken bij alcoholgebruik overdag. Heb je haar gevraagd of ze heeft gedronken overdag? Als ze ontkent: voor een paar euro heb je zo'n alcoholtester. Je kunt daar een grens trekken: als je overdag gaat drinken ben je op weg om alcoholist te worden en dan ga ik heel anders met je om, dan ben je verslaafd en ik zal alles doen wat ik kan om je daaruit te halen.

Tsjor

het gesprek

woensdag heeft het gesprek met JMW plaats gevonden dit ging moeizaam
er werd naar mijn dochter geluisterd en naar mij en samen hebben wij geprobeerd naar elkaar toe te komen.
Het slapen bij die vriendin vond ik niet goed. zeker niet na afgelopen stress volle weekend met niet thuis komen en in de nacht verdwijnen. ik kan dat gewoon niet accepteren. Er kan veel vriendin mag zelf bij ons en ook vinden haar vader en ik dat ze weer een kans moet krijgen maar er wordt wel thuis geslapen.
mijn dochter gaf aan dat zij zich dood verveeld, niets te doen geen baantje geen leuke school. (ze hoopt dat ze in jan.wordt aangenomen op de kappersschool)
en in het weekend wil ze gewoon met haar vrienden zijn. (lijkt mij normaal puber gedrag) en eigenlijk niet thuis wonen.( deze iets minder)
uiteindelijk gaf ze aan toch thuis te slapen dit weekend maar ook omdat ze dan van het gesprek af was (dit was overduidelijk)
Ik heb afgesproken dat ik niet meer ga sms-en vragen smeken of ze naar huis komt. De afspraak is gemaakt en staat.
mijn hart hoopt dat ze gewoon naar huis komt maar mijn verstand zegt dat ze weg blijft. Zeker als ze gaat drinken en wordt opgejut door haar vrienden.
Maandag hebben we een nw afspraak met de JMW.
verder ben ik aan het informeren wat ik kan doen als ze weer niet thuis komt en een gesprek over drugs en alcohol gebruik.

na zo'n gesprek voel ik met even opgelucht maar besef ook er is niets opgelost.