U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Het opvoeden van pubers gaat dat vanzelf?
Soms weet ik niet wat te doen als ik voor keuzes wordt gesteld in de opvoeding van onze puber. Beslissingen over wel of niet uit. Wel of niet straf, etc vind ik best lastig. Hoe gaat dat bij jullie? Weten jullie van nature wat wel en niet kan? Ik vind het soms een lastige jungle.
Jij zegt het
ik dacht het meteen toen ik het las Fiorucci, daar zit de kern inderdaad.
Een gezegde dat daar ook prima bij past is: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Met andere woorden, respectvol met elkaar omgaan, waarbij voor mij ook past: geen straf uitdelen die niets met 'het vergrijp' te maken heeft.
Dan nog even over de stickers: ook onze heren hebben een periode gehad dat stickers plakken helemaal geweldig was. De ene zoon had een vrij oude kledingkast, die wel eens vervangen kon worden. Hij mocht daarop alles plakken wat hij leuk vond, maar zolang hij dat deed kwam er geen nieuwe kast. Na 3 jaar heeft hij eigenhandig alle stickers weer verwijdert, waarna hij de kast met graffity te lijf ging. Toen ook die periode voorbij was wilde hij graag een nieuwe kast, passend bij zijn nieuwe 2-persoonsbed en eigenhandig geschilderde muren.
De andere zoon mocht ook stickers plakken, maar hij had de pech dat hij net een nieuwe kast had, dus niet daarop, maar wel op de binnenkant van zijn slaapkamerdeur. Ook daar zijn ze na een aantal jaren weer door hemzelf vanaf gehaald toen hij vond dat hij in zijn kamer wel een 2-persoonsbed wilde hebben, en een wandvullend posterbehang van New York.
Echt, ze worden (bijna) vanzelf groot en wijzer!
Maar denk vooral in mogelijkheden, niet in onmogelijkheden.
Ik denk van wel. En fouten maken en er van leren geldt voor elk mens. De een is er hardnekkiger in dan de ander.
Anne
Het gaat om het kijken naar mogelijkheden, niet naar onmogelijkheden. Dus..........geen stickers op een bepaalde plek, maar waar mag het wel?
Grenzen
Uiteindelijk ben ik zelf de grens. Maar ik neem niet snel zaken persoonlijk op. Dat probeer ik ook aan zoon te leren. Mensen zijn meestal met zichzelf bezig. Kinderen zijn aan het oefenen en ontdekken. Dat kun je grenzen opzoeken noemen maar voor mij heeft dat vooral een positieve betekenis. Al doende leren ze wat handig is en wat minder handig is en dan is de grens geen harde lijn maar een afweging in een context met verschillende belangen.
Pas als ze tegen mij beginnen, uitschelden, verwijten, mijn tijd verpesten, dan treedt ik op.
Prioriteiten
Ik denk ook dat iedere ouder eigen prioriteiten heeft. Mij kan een sticker op de deur echt niet boeien, maar dat raakt bij Nikus wel een gevoelige snaar, die is trots op haar mooie nieuwe huis en zoon is niet gevoelig voor de prio's van Nikus. Dat kun je hem wel leren.:-) Maar het kost wat. Aan beide kanten.
Huh?
Daar heb ik dan overheen gelezen, anders had ik dit natuurlijk niet zo geschreven. Ik veroordeel niemand, ik geef alleen mijn mening.
Jamaarjamaarjamaar
Als het werkelijk zo is gegaan:
'Ach je hebt ook gelijk alleen ben ik puber nu toch wel zo gruwelijk zat.
Vanmiddag:
Ik. Joh wat ga je met die voetbalplaatjes dfoen, je spaart ze niet immers.
Pu: Ow die plak ik op mijn deur.
Ik: Nee dat doe je niet, geen stickers op deuren.
Pu: Oké. '
Dan kan daar nog vanalles op gevolgd zijn, maar de toon is gezet. Nu kun je dit een onbenullig voorbeeld vinden, maar dat is het natuurlijk niet. Het kan best vaker zo gaan, en dan kun je er genoeg van leren. Niet aanvallend bedoeld Nikus, echt niet. Het geldt voor de meesten van ons denk ik, voor mij iig zeker al heb ik geen puber maar een 7 jarige draak die denkt dat ze al puber is. Alleen denk ik wel dat ik met zo'n toonzetting nu nog redelijk weg kom bij mij 7 jarige, maar dat over een paar jaar niet meer hoef te proberen. en terecht.
Misschien helpt het om je te bedenken dat pubers ook een aantal vaardigheden verliezen tijdelijk. Zo kunnen ze zich minder goed verplaatsen in een ander. Je kunt hem helpen door hem ruimte te geven voor zijn standpunt (leuk dat je die stickers op wil plakken) en hem wijzen op jouw situatie (maar lastig, want je weet dat ik niet wil dat..) en dan hem proberen uit te dagen mee te denken. (hoe kunnen we dat oplossen?) Zo kun je misschien wat meer samen staan ipv tegenover elkaar.
Is het zo raar om van een 12/13 jarige te verwachten dat als je een direct verbod geeft (geen stickers op de deur) dat het kind zich daar ook gewoon aan houdt en niet 5 minuten later het wel gaat doen? Nikus heeft nog wat alternatieven aangeboden maar als vervolgens kind het direct wel gaat doen dan vind ik dat Nikus volkomen gelijk heeft dat ze dit aanpakt. Als ik rechtstreeks aan mijn kinderen vraag om iets niet te doen dan word ik ook boos als ze het vervolgens gelijk wel doen.
Uiteindelijk ben ik toch nog altijd de baas en dat is misschien heel onaardig gezegd maar zo werkt het toch nog altijd echt.
Ik ben echt heel redelijk over het algemeen en ik wil altijd overal over in gesprek en compromissen sluiten vind ik ook prima maar soms zeg ik inderdaad gewoon nee en als het dan alsnog gebeurd dan word ik inderdaad echt boos.
Maylise
Bella
Vanmiddag:
Ik. Joh wat ga je met die voetbalplaatjes dfoen, je spaart ze niet immers.
Pu: Ow die plak ik op mijn deur.
Ik: Nee dat doe je niet, geen stickers op deuren.
Pu: Oké. '
Dan kan daar nog vanalles op gevolgd zijn, maar de toon is gezet.
Als dit al 'de toon zetten is' dan vraag ik mij af wat jij gewend bent. Had Nikus hier een pedagogisch verantwoord gesprek over moeten voeren of zo? Ook tegen een puber moet je in duidelijke taal, zonder erover in discussie te gaan, kunnen zeggen dat iets niet mag. Ik zou het precies zo gezegd hebben. Ik wil nérgens stickers, behalve op eigen meubels, dus een ladenkastje van een dochter bijvoorbeeld.
De strijd aangaan
Uiteindelijk maak je daar je eigen keuzes in. Zo hard is het allemaal heus niet. Nog niet zo lang geleden was het juist goed als pubers zich tegen hun ouders konden verzetten en ouders daar goed weerwerk gaven, daar werden het eigen persoonlijkheden van. Nou, daar geeft Nikus zoon dan wel de kans voor.:-)
Pubers
Ik heb niet alle antwoorden gelezen maar ik vind dat er door sommigen wel heel gemakkelijk uitgegaan wordt van de eigen situatie. Niet iedere puber kan op diezelfde manier aangesproken worden. Redelijkheid, samen denken over oplossingen, pubers die hun ouders nadoen in gedrag(ha), het zal bij de één werken en bij de ander niet.
Net mensen
die pubers, toch? Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik krijg helemaal niet graag nee te horen, hoor ik best graag een beetje ingepakt. Ik zal niet meer gaan muiten gelukkig bij *nee*,(hoewel) maar ik zal de bezorger vd boodschap al een stukje minder aardig vinden op dat moment. Jullie maken me absoluut niet wijs dat dat bij jullie nooit zo werkt.
Maakt ook helemaal niet uit, maar als je je als autoriteit opstelt geef je puber weinig keus lijkt me, accepteer dan ook de voortvloeisels. Als je samen even moeilijk door een deur komt, snap ik niet wat er zo vreemd is aan het bekijken van je communicatie patronen. Tenzij je de situatie prima vindt. (en lekker puber de schuld kunt geven dus) En al helemaal bij een puber die moeite heeft met doorgronden van communicatie.
Overigens Kaaskopje, ik zal wel blond zijn, maar volgens mij geef ik duidelijk aan dat ik dit soort situaties al te goed bekend ben. Ik stel me zeer autoritair op vaak. Maar als ik me verplaats in mijn kinderen kan ik me best voorstellen dat ze dat niet altijd waarderen. Het is ook gewoon niet nodig, wel lekker makkelijk.
Wat een discussie over stickers
Bye the way, ik voel me niet aangevallen hoor. Ik ben allang afgehaakt. Ik leg het een paar keer uit maar dan denk ik....ze willen hun gelijk en ik mijn geluk.
Je ziet hier het zelfde gebeuren als in het draadje van Bugs en de straf die ze haar dochter geeft. Allemaal meningen van mensen die het beter weten en kunnen. prima toch Wees er blij mee.
Gister vroeg ik mijn zoon waarom hij de stickers toch op de deur plakte, om jouw te pesten. Nou dat is dan gelukt zei ik en samen hebben we er heerlijk om gelachen met de belofte het niet weer te doen. Probleem opgelost.
Bella
Ben benieuwd wat je over y7 jaar post over je dan 14 jarige
Nikus?
Beter willen en kunnen? Toe maar, wat er al niet over je gedacht wordt als je iemand vraagt het eens anders te bekijken. Als je alleen meepraters en jaknikkers wilt lijkt dit me niet het ideale forum..:)
Ps bella
Grenzen stellen is niet hetzelfde als autoritair zijn. Dat heet gewoon opvoeden. Opvoeden is investeren en hoe ouder ze worden des te meer het onderhandelen wordt. Toch dien je grenzen te stellen als ouder en ze te bewaken. Je kan je de smaakpapillen van je tong afpraten maar met grenzen stellen bereik je meer als je er maar goed over communiceert.
Ik hoef geen jaknikkers maar wel mensen die ook lezen wat ik schrijf en niet kortzichtig hun eigen mening blijven verkondigen. Er ontspint zich een discussie over stickers. Er is niemand die gevraagd heeft hoe zoon op het voorval heft gereageerd. Daar zou ik veel meer aan gehad hebben.
Annej
Puber heeft een absoluut eigen persoonlijkheid. Hij zegt ook rustig nee tegen vrienden die iets doen waar hij niet achter staat. Heel goed voor hem, lastiger voor mij.
Nikus
Kortzichtig, toe maar. Je zorgt er met al je charme voor dat mensen helemaal geen zin meer hebben in een 'discussie' met jou.
Doorzanikken over stickers plakken
heeft niets te maken met discussiëren over pubertijd .
Het uit zijn context halen van een incident zegt ni9ets over mij maar over die ander.
Bella
Maar als ik me verplaats in mijn kinderen kan ik me best voorstellen dat ze dat niet altijd waarderen. Het is ook gewoon niet nodig, wel lekker makkelijk.
Natuurlijk waarderen ze het niet als je 'mag niet' zegt. Maar als je er een heel verhaal van maakt is 'mag niet' nog steeds de kern van de zaak. Ik heb een Indonesische zwager. Hij zal nooit direct zeggen dat hij iets niet leuk vindt of niet wil doen. Dat gaat altijd via een omweg. En uit die omweg moet je zijn probleem dan weer uitzeven. Dat is niet handig. Soms zot zelfs.
En natuurlijk is het een beetje afhankelijk van de leeftijd van een kind hoe lief je het verpakt. Een kleuter moet echt even uitleg waarom je geen stickers op een deur wil, maar een puber snapt dat toch wel?
Kaaskopje
Ken je het boekje,: Kan ik van mijn kind scheiden? Daarin staat perfect geschreven dat de meeste ouders vergeten op te voeden in de pubertijd. Het boek is een aanrader voor menigeen.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
De puberteit is vaak een woelige, moeilijke tijd voor ouders en kinderen: de overgang van basisschool naar middelbare school, discussies en problemen rond huisregels, huiswerk, uitgaan, bijbaantjes, roken, drinken, drugs, verkeerde vrienden, seks etc. Hoe pak je dat allemaal aan als lid van de 'naoorlogse generatie goed opgeleide, in welvaart opgegroeide en, jawel, onzekere ouders'? Ouders van nu hebben weinig tijd, twijfelen en onderhandelen te veel, vermijden conflicten en hebben moeite met grenzen stellen, zegt de auteur. En: pubers lijken hun ouders niet meer nodig te hebben, maar hebben ze eigenlijk meer nodig dan ooit, alleen op een andere manier. Schottelndreier deed onderzoek en sprak met ouders, pubers, docenten, buurtwerkers, therapeuten enzovoort. Aan de hand van haar onderzoek, die gesprekken en vooral veel ervaringsverhalen van ouders geeft ze kritiek maar toont ook begrip, en biedt informatie, troost en advies. Een aardig, vlot en met humor geschreven boekje dat ouders van pubers veel herkenbaars biedt en hen wellicht kan steunen. Volkskrant-journaliste Mirjam Schottelndreier studeerde wijsgerig-historische pedagogiek, heeft een dochter en schreef eerder 'Monsters van kinderen, draken van ouders' (1995) en Je werk of je leven' (1997).
Parma
Hahahaha maar je moet ook als moedereend richtingaanwijzers uitdoen.
Bella
Ik las nog even jouw berichtje over het varpakken van een nee. Bij pubers met autisme is het van groot belang duidelijk te zijn. Een mooi ingepakte nee komt niet over. Duidelijkheid en consequent zijn is essentieel in de opvoeding van pubers met autisme.
Nikus
< Duidelijkheid en consequent zijn is essentieel in de opvoeding van pubers met autisme. >
Niet alleen bij pubers met autisme ,Nikus.
1 van onze pubers heeft absoluut geen autisme en bij haar werkt ook alleen: Duidelijk en consequent zijn.
Konden wij bij onze andere drie nog onderhandelen of discussie voeren,dit werkte bij haar niet,zij schreeuwt om duidelijkheid,als ze dat krijgt gaat het pas goed met haar.