U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
helpen met afspraken maken?
Hallo,
Mijn zoon van 15 jaar heeft nogal wat moeite met t plannen van afspraken/uitstapjes of hoe je t ook noemen wil.
Ze spreken op school af dat ze bijv na een festival willen.
Dat wordt dan gezegd, maar niemand neemt dan verder nog t initiatief iets concreets af te spreken.
Vraag ik, wat is nou afgesproken..hoor ik...we bestellen misschien kaarten.
Hij vindt t dan raar als ik zeg, dat ik geen kaarten ga bestellen als ik niet zeker weet wat nu echt de bedoeling is en t niet fijn zou vinden om dadelijk met kaarten te zitten en ze gaan toch maar niet.
Moet ik me ermee benoeien en hem sturen? Vindt nm dat hij moet leren om fatsoenlijk afspraken te maken.
Maar als ik hm niet stuur of ideeen voor aktiviteiten geef, komt ie nergens en zit ie alleen thuis.
Is t de leeftijd en is dit herkenbaar?
Lekker laten gaan
Waarom zou jij je daar mee bemoeien?
Als je dat al doet heb je er later misschien nog gedoe mee ook. Dus tenzij hij met een duidelijke vraag om hulp komt, (want het punt is waarschijnlijk dat hij zelf niet online betalen kan?) niks doen.
Van saai thuis zitten leren ze uiteindelijk dat ze iets anders moeten verzinnen omdat niemand anders dat voor ze doet. Doe je dat wel, dan leren ze niks.
loslaten
Probleem is niet alleen omtrent betalen..maar meer dat ze niet duidelijk zijn en afspraken maken omtrent tijdstippen...gaan we nu echt...hoelaat gaan we..hoe gaan we..enz
Ws heb je gelijk en moet hij er maar van leren dat ze niet notmaal afpraken maken en duidelijk zijn.
Maar wordt er zelf onrustig van..ben zelf van duidelijke afspraken en concreet iets afspreken..
Ws hoort t bij t puber zijn..moet leren los te laten..zucht vindt dat erg moeilijk
Maken ze de afspraken niet via Whatsapp?
En zit je zoon in die groep.
Afspraken op school zijn vaak vaag. Die worden concreet via apps en vroeger via mail.
En sommigen worden nooit concreet. Die gaan gewoon niet door.
hier idem
heel herkenbaar. Hier ook een zoon van 15 die precies doet wat jij beschrijft. "we gaan dit weekend naar de film" wordt er dan geroepen en het einde van het liedje is dat ze 9 van de 10 keer niet gaan. Hij begint sinds kort wel iets meer kleine dingetjes te ondernemen: filmpje kijken met een paar vrienden thuis, even snel met een paar anderen ijsje eten in de frietzaak of naar de pizzaria. Maar ook dat gaat nog heel vaak fout. Wij bemoeien ons er ook wel eens mee. Dat we op zo'n avond naar boven roepen : "ga je niet weg?" of "ga toch even!". Kaartjes bestellen zou ik alleen aan beginnen als ik van de ouders zou weten dat het geld ook echt teruggestort wordt. Whatsappen doen ze heel de dag maar concrete afspraken maken lijkt ook in dit (jongens)groepje heel moeilijk.
Herkenbaar
Maar nog wat jonger. Zoon wordt er soms gek van. En appt dan maar wie komt er nu dan. Het blijft vaak hangen. Zoon wil sommige dingen niet alleen doen bv workshop van een of ander. Nu speel ik het toch vaak via de ouders. Maar dat houdt straks wel op. Het Is jammer want zo zien ze elkaar weinig buiten school en blijft het bij thuis hangen.
niet de enige
En jawel...gisteravond de nededeling dat zijn klasgenoot toch niet kon..dus doet hij maar weer niks.
Nog met mijn vrienddl over gehad..hij ziet t anders.
Hij zegt dat ik hem niet zo achter zijn veren moet aanzittten en als hij echt iets perse wil doen, hij daar echt wel voor zorgt.
Hij is idd een heel sociaal kind, maar waarom zitten ze dan zoveel thuis in hun uppie.
Ws is t meer mijn probleem dan dat van hem.
Ik vind dat hij te weinig doet en ik vind dat hij dingen goed moet regelen.
Nooit gedacht dat ik loslaten zo moeilijk zou vinden.
Ga proberen er afstand van te nemen.
Proberen hem zelf zijn vrije tijd te laten indelen en hem niet pushen om
dingen te doen, omdat ik t anders zielig vindt dat hij thuis zit..
Bedankt voor jullie reacties
typisch pubers
Het wordt vanzelf beter. Mijn dochter had vroeger ook de wildste plannen: op haar 13e wilde ze met vriendinnen die ik helemaal niet kende naar de Tina dag aan de andere kant van het land. Of kamperen. Ik heb snel geleerd om te zeggen: Leuk, maak maar een plan en dan hoor ik het wel. Dat plan kwam er 9 van de 10 keer niet, dus ik hoefde nauwelijks iets te verbieden :-)
Nu is ze 17 en gaat het wel goed. Er komen keurige plannen wanneer het de bedoeling is dat er gebracht/gehaald wordt en dan zijn ook de financiën in dat plan meegenomen. Ze moeten gewoon een paar keer op hun snufferd gaan. Ze leren op een gegeven moment ook wie betrouwbaar is in afspraken en wie altijd op het laatste moment afhaakt.
Wees niet te streng voor je zoon
It takes two to tango. Afspraken maken kun je niet in je eentje. Het lijkt me voor je zoon al lastig genoeg als afspraken niet door gaan. Het lijkt nu of hij daarmee ook z'n moeder teleurstelt.
Probleem is heel herkenbaar en ik vond het ook lastig om los te laten. Maar inmiddels is het gelukt. Ik geloof pas dat iets doorgaat als het daadwerkelijk zo ver is. Het enige lastige daarvan is dat ik soms wel op het laatste moment nog moet schakelen maar vind ik prettiger dan teleurstelling. Ik heb overigens het idee dat het wel minder wordt; de laatste tijd gaan afspraken vaak door. Zoon is ook bijna 17!
goed om te horen
Goed om.te horen dat jullie ook dit ervaren en het geen vreemd ding is in de puberwereld...
Bedacht me idd ook dat ik hem niet t gevoel moet geven dat hij faalt hierdoor.
Dus, hoe lastig ook...maar even op mijn tanden bijten en alleen hulp aanbieden als hij er zelf om vraagt.
Hij is net 15 en zijn klasgenoten en buurtgenoten waar hij mee optrekt zijn pas net 14...dus ze hebben nog even om eruit te komen wat ze echt willen en belangrijk vinden..