Hellup. Mijn kind wil naar st petersburg

elisa

'Hoezo kom je de grens niet eens over? '

Dat zei ze ook, ze heeft geen paspoort en visum!

Reisadvies

En er is geen negatief reisadvies voor Sint Petersburg. Het is gewoon een grote stad zoals Amsterdam of Rome dus je moet uitkijken voor zakkenrollers en er kan weleens een demonstratie zijn. Ja, er is een licht verhoogde kans op aanslagen maar die is er in veel meer landen, ook die waar mensen zorgeloos op vakantie gaan. Ik zou me daar niet al te paranoia door laten maken. Ik neem aan dat school dit ook heel goed weet dus dat hier op verantwoorde wijze rekening mee gehouden wordt.
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/reisadviezen/rusland
http://www.veiligopreis.info/reisadvies-per-land/rusland.htm

kind in St. Petersburg

Heb mijn kind van 15 naar St.Petersburg laten gaan. Ik ben best bezorgd, maar gun dit mijn kind zo, had er zoveel zin in!
Ook een uitwisseling van school, alles goed geregeld en ik mag aannemen dat ze echt wel hun verantwoordelijkheden nemen.
Heel erg mijn best gedaan om bezorgdheid niet op kind over te brengen en dat is volgens mij goed gelukt.

Bijna alle redenen om kind wel te laten gaan zijn hier al voorbij gekomen, kan er alleen nog aan toevoegen dat wij, als wij uitwisselingsscholier in huis hadden, de regels zouden hanteren die ook voor onze eigen kinderen gelden. Zou juist nog wel wat strenger zijn waarschijnlijk. Dus niet te laat thuis, geen drank, etc. Maar bovenal heb ik vertrouwen in kind.

Informeren

Misschien helpt het jezelf als je wat meer informatie hebt van de begeleiding, het dagprogramma en overige aktiviteiten, de gang van zaken. Nu kun je je er misschien alleen negatieve dingen bij voorstellen maar je voorstellingsvermogen kan omgebogen naar de positieve dingen van de reis voor je dochter.
Dan zou ik samen met je dochter overleggen hoe ze kan zorgen zo veilig mogelijk te zijn.
Niet alleen op stap. Altijd laten weten waar je bent. Niet met vreemden mee en geen spullen aannemen op het vliegveld voor anderen. Kan de koffer 'geseald' op Schiphol? Nog iets veiliger zodat anderen er geen contrabande in kunnen stoppen.
Altijd eerst bij de 'locals' informeren voor je een uitstapje maakt. Gaat ze met openbaar vervoer bij elkaar blijven. Wordt er gebruik gemaakt van een taxi. Informeren bij leerkrachten en gezin waar je verblijft. Altijd adresgegevens van leerkrachten en gezin bij je houden.
Niet openlijk met dure apparatuur en tasjes op stap. Berg je spullen goed op zodat niemand erbij kan. Misschien een campingtasje om je middel onder je jas. Of anders je tasje onder je jas omdoen.
Dat soort veiligheden dus.

gegevens kopieren

Je kunt je ook nuttig maken door te zorgen voor (digitale) kopien van de tickets (tenzij school dat doet), de gegevens van pasjes en telefoon, reisverzekering, ziekenfonds, aansprakelijkheidsverzekering, te kopieren en er telefoonnummers bij te zetten in geval van noodzaak om te blokkeren of te bellen voor informatie.

gegevens kopieren

Je kunt je ook nuttig maken door te zorgen voor (digitale) kopien van de tickets (tenzij school dat doet), de gegevens van pasjes en telefoon, reisverzekering, ziekenfonds, aansprakelijkheidsverzekering, te kopieren en er telefoonnummers bij te zetten in geval van noodzaak om te blokkeren of te bellen voor informatie.

st petersburg is prachtig

1 van onze uitwisselingsscholieren zit dit jaar daar en ik krijg enorm enthousiaste berichten van haar. Mooie stad, vriendelijke mensen ( ze houdt ook n blog bij met verslagen van haar ervaring http://arussianlife.wordpress.com/)
Ze houdt zich aan de aanwijzingen van haar gastgezin en komt niet in bepaalde straten. Maar het centrum en de toeristenplekken zijn geen probleem

Nachtmerrie, die je ook overleeft

Mijn verhaal zal je ergste angsten bevestigen. dochter was 15 toen zij mee wilden doen aan een uitwisselingsprogramma met Hongarije. Van mij mocht ze, ik vind het goed als mijn kinderen zien dat er op de wereld heel andere leefomstandigheden zijn dan hier en dat je daar ook kunt leven.
Op de eerste avond belde dochter huilend op: ik wil hier weg. Ze was samen met en ander meisje naar het gastgezin gebracht, een uur rijden over kleine, donkere wegen. Daar aangekomen bleken gastheer en gastvrouw een grote groep volwassenen te hebben verzameld, die veel dronken. Dochter en meisje kregen alcohol aangeboden. Gastheer en gastvrouw waren dronken, volgens dochter. Het meisje was heel stil. Niemand sprak Engels of Duits of iets dergelijks. Geen douche. Vieze toilet. Eén smal tweepersoons bed voor de twee meisjes. Het andere meisje was helemaal in shock en kon alleen maar huilen. Dochter had geprobeerd de leiding te bellen, maar kreeg geen gehoor.
Daar zit je dan als moeder, starend naar de telefoon. Ik had geen nummer van de begeleiders (of niemand reageerde, weet ik niet meer). Ik heb 's avonds laat de mentor opgebeld, die heeft weer iemand opgebeld en die heeft de begeleider te pakken gekregen. Dochter belde later dat de begeleider gebeld had en gezegd had dat het allemaal wel goed zou komen. Dochter was niet tevreden met dat antwoord, maar ze konden niet anders.
De begeleiders zeiden later dat het bereik voor de mobiele telefoon slecht was.
Later is het allemaal wel wat bijgetrokken. Ouders hebben niet meer gedronken (vooraf was op de school van het meisje uitgebreid gesproken over alcohol en het niet nuttigen ervan door Nederlandse jongeren, het meisje voelde zich dan ook behoorlijk opgelaten). Ouders deden hun best om leuke dingen te verzinnen, boottochtje, lekker eten, goede goulash etc. Met het meisje ging de communicatie via translate.google.com. Het ijs is wel ontdooid, en mijn dochter kon de inspanningen van het gastgezin zeker wel waarderen. Maar de eerste avond was een schok.

Ik was zelf het meeste boos over het niet-bereikbaar zijn van de leiding en ook dat ze niet de moeite namen om te gaan kijken: je laat kinderen niet zomaar achter bij een dronken gastgezin. Ook al moet je daar een uur voor rijden. De leiding was o.a. een popi jopi waar ik helemaal geen vertrouwen in had en al eerder een probleem mee had gehad zonder dat de popi jopi ook maar iets leek te begrijpen van wat er mis was aan zijn houding. Dus ik had geen zin om in die persoon nog enige energie te steken. Ik heb mijn 'zorgen' uitgesproken tegenover de mentor.

Het belangrijkste: dochter heeft het uiteraard overleefd en veel van geleerd over heel veel dingen. Ik vind het dus toch positief dat ze meegegaan is, ook al had ik haar graag die schok van de eerste avond bespaard.

Zelf zou ik er achteraf beter op gelet hebben dat ik telefoonnummers had van alle leidinggevenden. Ik had liever zelf direct vinger aan de pols gehouden en besproken wat er gedaan werd.

En vooraf had ik dochter beter kunnen voorbereiden op alcohol, in sommige landen is dat een andere cultuurfactor dan in Nederland.

Tsjor

Noodnummer

Toen ik het verhaal van Tsjor las dacht ik oh jee had X (een bekende van mij die in Hongarije woont) maar gebeld, die had je er gelijk weg gehaald. Misschien is er iemand hier op OO die in Sint Petersburg woont en je haar nummer wil geven, gewoon voor geval van nood en in het geval van incapabel leiding? Dat kan een geruststelling zijn.
Verder vind ik het wel een probleem dat je zelf blijkbaar geen paspoort hebt, heb er overheen gelezen, maar begrijp ik uit een reactie. Er kan altijd iets gebeuren los van of het daar nou wel of niet veilig is, maar in elk land (ook in je eigen huis in Nederland) zit een ongeluk in een klein hoekje en stel dat ze daar om wat voor reden dan ook in het ziekenhuis beland, dan kun je er niet eens snel naartoe. Ik zou misschien voor je man of jou wel een paspoort aanvragen voor de zekerheid, is tegenwoordig 10 jaar geldig, dus wie weet komt het ergens de komende 10 jaar nog wel eens van pas. Een visum is neem ik aan in een noodgeval snel geregeld, misschien zelfs nog wel bij aankomst in het land zelf.

Iemand van OO

'Misschien is er iemand hier op OO die in Sint Petersburg woont en je haar nummer wil geven, gewoon voor geval van nood en in het geval van incapabel leiding?'

Ik zou er niet vanuit gaan dat iedereen op OO te vertrouwen is.

Yura

Uh... een kennis van jou zou de dochter van Tsjor wel 'weggehaald' hebben? En dan? Nu heeft het meisje ervaren dat het zelfs na een teleurstellende eerste avond (die vermoedelijk vooral met cultuur-verschil te maken heef) prima is verlopen. Dat lijkt mij een stuk waardevoller dan je laten 'weghalen' door een volstrekt onbekende kennis van een kennis.
Waar het bij de dochter van Tsjot natuurlijk fout ging, is dat de begeleiding niet bereikbaar was. Dat vind ik heel erg kwalijk.

Ik vind het persoonlijk een beetje absurd om een via-via-contact in Petersburg te organiseren 'voor het geval dat'. In 'het geval dat' hoort de begeleiding gewoon beschikbaar te zijn. Of je nu in Berlijn London, New York, Brussel of waar dan ook maar zit: de begeleiding van de school moet bereikbaar zijn bij eventuele calamiteiten. Ik vind het onacceptabel als een school dat niet weet te organiseren.

van de baan

St. Petersburg is van de baan
Dochter zag het allemaal toch niet zo zitten en eerlijk, ze had ook geen zin in verdere discussies met ons.
Er waren meer leerlingen die niet mochten van ouders. Ze zag op tegen de kou. Het vreemde eten en de onaardige en de stugge russen.
Geen idee of dat zo is natuurlijk. Maar over het algemeen lek het haar toch niet zo.

Ik vind het allang best.
Ze gaat zich nu focussen op een ander zuidelijk land. Waar ze toch meer feeling bij heeft.

Overigens zou ik best een paspoort kunnen aanvragen. Maar ik heb een id kaart. Dat vind ik voldoende.
Het ging erom dat als ik die zou hebben Ik zonder een visum ook niet binnen zou komen. Of je snel en nood visum zou krijgen geen idee.
Een Nee. Wij zijn heel goed bereisd. Op vele plekken geweest en echt wel wat gewend. Ja. Ik heb grote moeite met loslaten en geef dat ik toe. Als het een jaar geleden was geweest haf Ik haar misschien wat makkelijke laten gaan.

Fijn

voor jou en je man. Pak van je hart.
Je dochter zal het in het zuiden net zo leuk hebben . Eerlijk is eerlijk; ben benieuwd waar ze terecht komt en of dat jouw veiligheidseisen kan doorstaan.
Ik ben wel oprecht nieuwsgierig naar wat je haar het komende jaar nog allemaal leren gaat. (omdat je haar over een jaar makkelijker kan laten gaan).

Het staat mij tegen dat je het allang best vindt dat je dochter alle russen stug en onaardig vindt.
Getuigt niet van een open blik. (en wat geef je mee in je opvoeding?) Vraag me werkelijk af hoe bereisd je bent. Doorgaans geeft reizen een 'open mind'.

Daar zie ik jouw postings niets van terug.

Jaar geleden

Er staat juist een jaar geleden. Is er iets ergs gebeurd waardoor dat is veranderd?
Mijn kind zit op dit moment dus in St.Petersburg en heeft het heel erg naar de zin. Een eigen kamer gekregen bij gastgezin en het eten is prima. Ze hebben gewoon WiFi daar, dus we kunnen appen en facetimen, maar dit laten we grotendeels aan kind over, willen niet er bovenop zitten.
Gisteren dacht ik nog, wat is dit toch een mooie ervaring voor kind! En ik ben ook erg bezorgd van aard, maar vind het echt niet goed voor kind om dat te laten merken.
Maakt het feit dat wij kind wel hebben laten gaan ons slechte ouders? Ik dacht het niet!

Verder sluit ik me aan bij de laatste alinea van Lira. Het irriteert me behoorlijk hoe bevooroordeeld en bekrompen jij reageert.

'ze had ook geen zin in verdere discussies met ons'

Tja. Jammer. Het had een mooie ervaring kunnen zijn, het had tegen kunnen vallen. Maar dat kan Barcelona of Parijs of weet-ik-wat ook. Overal kun je geconfronteerd worden met vervelende mensen, tegenvallend eten, slecht weer, en veel naardere incidenten.

Zoek eens goed uit waar je angst zit. En hoe je meer vertrouwen kunt vinden.

Leiding

Jullie hebben helemaal gelijk natuurlijk, je kent de mensen op OO helemaal niet. En uiteindelijk is het goed gekomen met de dochter van Tsjor, maar de eerste avond was gewoon onacceptabel en het hebben van incapabele leiding is helemaal onacceptabel. Dan kun je zeggen: er moet gewoon capabele leiding zijn. Maar hoe moet je dat als ouders inschatten? Het zijn ook maar mensen, die misschien wel in hun vrije tijd coke snuiven bij een voetbalwedstrijd (zie geschorste leraar deze week), maar dat wordt op een voorlichtingsavond niet verteld. Daarnaast moeten we onze kinderen ook niet onderschatten, de meesten zijn prima in staat om op hun 15e/16e hun mannetje te staan in het geval van problemen.

Blijkbaar heeft je dochter een bepaald beeld gekregen van St. Petersburg dat erg negatief is. Jammer, het zou belangrijker zijn dat ze leert om eerst te kijken en dan pas te oordelen.
Het gaat niet alleen maar om 'leuk'. Het gaat om ervaring. Ik ben het wat dat betreft ook helemaal eens met Ijsvogeltje: in mijn hart had ik mijn dochter het liefste direct teruggehaald, ter plekke en onmiddellijk. Maar het is goed dat ik dat niet kon doen. Het grootste probleem vond ik inderdaad het niet-bereikbaar zijn van de begeleiding, want er had wel iemand moeten zijn die ter plekke kon beoordelen of het een veilige situatie was. Mijn dochter zal niet meer zo enthousiast zijn over Hongaarse dorpjes, maar dat is wel een gewogen oordeel: ze weet dat er leuke dingen te doen zijn en dat er aardige mensen wonen, maar dat er anders omgegaan wordt met alcohol en dat mensen niet zo rijk zijn als wij in Nederland. Die complexe ervaring bevat heel veel leermomenten, die ze op andere momenten in haar leven weer nodig zal hebben. Ze wil overigens het liefste van reizen haar beroep maken. Ik ben gerust op die wens, want ik weet dat ze al een klein beetje ervaring heeft, meer dan leuke vakantiestrandjes in toeristische gebieden.

Ik was inderdaad ook benieuwd naar de betekenis van dit zinnetje: ' Als het een jaar geleden was geweest haf Ik haar misschien wat makkelijke laten gaan.' Een jaar geleden was ze 14. Dat begrijp ik niet zo goed. Of heeft het te maken met de crisis in de OekraIne? Dan begrijp ik het ook niet zo goed, want de afstand is enorm, daar is veel over gezegd in dit draadje.

Wat betreft crisis-achtige toestanden: toen wij naar een land in Zuid-Amerika verhuisden vertelde een expat uit Afrika het volgende: toen de oorlog uitbrak dachten wij, dat is in die streek, ver weg. Toen het in de stad kwam dachten wij: dat is in die wijk. Pas toen het in ons huis kwam realiseerden we ons dat we weg moesten. Ik heb eenzelfde ervaring. Op een gegeven moment was er wat te doen over een gevonden wapendepot. Via de wereldomroep hoorden we de angstige berichten in Nederland. Familieleden belden bezorgd op. Maar wij zaten op 2 km. afstand rustig te ontbijten. Het enige relevante 'nieuws' voor ons was dat een bepaalde straat was afgezet en dat we dus een andere straat moesten nemen naar ons werk. De 'ervaring' van een crisisachtige situatie is zo totaal anders dan de berichtgeving erover. Juist het verblijf bij een gastgezin is een goede bescherming: lokale mensen zijn meestal heel goed ingevoerd in de lokale risico's. Hun waarschuwingen moet je niet negeren.

Tsjor

reactie

Ik bedoelde dat het een jaar geleden nog niet zo onrustig was in Rusland en dat ik dan minder gevaren zou zien in de trant van aanslagen enzo.

Ze gaf zelf aan dat ze er tegen op zag hoe de russen misschien kunnen zijn, dat zijn niet mijn woorden.
In principe leren wij haar heus wel met een open blik en mind overal in te stappen, maar dat zij nu zelf aangaf het toch niet zo te zien zitten, dat vonden wij best, omdat we het zelf niet zo zagen zitten. Dan ga ik het verder niet aansporen. Het maakte de beslissing alleen maar makkelijker.
Maar ik moet toegeven dat ik het nu met alles wat er in de wereld gaande is. Syrie, IS en Rusland/Oekraine zowiezo onrustig is. Dus tsja, als ze straks in Barcelona zou zijn, blijft het ook eng.
Ik moet er ook op vertrouwen dat ze zich wel red, ze is zelftandig genoeg, maar ja je weet gewoon niet precies waar je terecht komt.
Dat geeft niet, is leerzaam voor haar

En hoe bereisd ik ben, tsja wat zegt dat over een open mind. Ik ben zeker wel bevooroordeeld, zal bijvoorbeeld niet snel naar bepaalde landen toegaan, maar probeer dat niet over te brengen op mijn kinderen. Maar dat ik Europa zo goed als gezien heb, zegt toch niets of je bereisd bent, wat is bereisd?

Zoals ik eerder al zei, als ik zelf de kans had gehad, zou ik ook naar St Petersburg willen gaan. Juist omdat dat heel iets anders is.

Vol tegenspraak

Nyntje, je reactie zit vol tegenspraak.

De afstand St. Petersburg- Donetsk is bijna 1800 km. Syrië en Irak zijn nog verder. De afstand Utrecht Barcelona is 1500 km, dus het is nog verder dan dat. Vergelijk het even met de onrust in de Schilderswijk in Den Haag. Hoe dicht ben je daarbij en hoeveel 'last' heb je daarvan?

Maar ik hoop dat je dochter een leerzame tijd zal hebben, waar het ook is.

Tsjor

jeetje ze is 15

Denk je niet dat ze binnen Nderland e.e.a. te leren heeft?
Waarom zou dat in het buitenland moeten, zeker als daar allerlei haken en ogen aan zitten...

Cultuurbewustzijn

Het besef hoezeer heel veel zaken verbonden zijn aan onze typisch eigen cultuur doe je pas op als je echt in een andere cultuur verkeert. En dan niet in een hotel, maar inderdaad in een gastgezin.

Tsjor

tsjor

Ja maar lees nu eens de twee verhalen in dit draadje waar het fout leek te gaan. Hoe weet ik waar mijn kind terecht komt, in welk gezin en of het daar een beetje normaal en veilig is?

Maar dat is iets wat bij elke uitwisseling zo gaat. Ik kan me zelfs voorstellen dat er ouders in het oosten van Nederland wonen die om die reden niet willen dat hun kind een uitwisseling aangaat met een school in Amsterdam!

Barvaux

Welke twee verhalen bedoel je? Volgens mij was een van die verhalen afkomstig van mezelf. Het is overigens niet zo dat het bij elke uitwisseling en bij alle kinderen zo gaat. Integendeel. Het zijn de uitzonderingen, waarbij het zo mis gaat.

Ja, over Amsterdam kan ik me ook voorstellen. Als je alleen op krantenberichten afgaat zouden Amsterdam en Den Haag tot no-go-area's verklaard moeten worden. Met nog een paar steden. Ik ben zo'n ouder die vanuit het oosten van het land een kind op 10-jarige leeftijd naar een Amsterdamse school en gastgezin liet gaan. Hij heeft ook van alles meegemaakt, straatberoving (daders zijn gepakt), bedreiging (daders niet gepakt), het eerste gastgezin was echt niet goed. Er zijn ouders die zo'n stap niet zetten. Ik heb mijn hart vastgehouden, maar mijn kind laten gaan.

Het ergste ongeluk in mijn gezin is overigens een fietsongeluk met middelste zoon, ongeveer 40 km van mijn huis.

Wat uitwisseling betreft: een gastgezin is juist een prima manier om te beseffen dat mensen een paar honderd kilometer verderop echt anders leven. Niet een beetje anders, maar echt anders. En dat zij ook gewoon leven: eten, drinken, wonen etc. Zo'n ervaring leert je relativeren, andere culturen respecteren en je eigen huis waarderen.

Maar misschien kan zoiets ook wel als je in Nederland uitwisselingen gaat houden met Marokkaanse, Turkse, Syrische, Iraakse, Chinese en Nederlandse gezinnen.

Ik vind het ook altijd mooi om met andere ogen naar mijn eigen omgeving te kijken. Het jongetje uit Soedan, dat toch al enige tijd in Nederland was en zich afvroeg waarvoor die rol toiletpapier op de wc was. Of de Marokkaanse vrouw die ook al enkele jaren hier is, maar voor het eerst een roltrap zag. Of de Marokkaanse vrouw die pas jaren later begreep dat haar buurvrouw, als zij naar haar man riep: "hoeveel aardappelen wil je eten" ook echt bedoelde: hoeveel aardappelen. En als hij dan drie zei, dat zij voor hem dan ook maar drie aardappelen kookte. Snapt een Marokkaanse vrouw niets van. Net zo mijn als ik snap hoe ze het voor elkaar krijgen om altijd zoveel eten te maken. Met joekels van kolen, zakken vol paprika's naar huis te gaan, waar laat je het?
Het zijn maar kleine voorbeelden, maar het zijn wel dingen die je niet tegenkomt als je in een land als toerist op vakantie gaat. Juist de dagelijkse conventies zijn het meest confronterend. Want natuurlijk haal je de buurt bij elkaar, stookt nog wat alcohol en heet je gasten op je allerhartelijkste wijze daarmee welkom. Alleen: die gasten verstaan jouw gastvrijheid niet op die manier.

Ik ben heel erg vóór dergelijke uitwisselingen. Er moet alleen wel goede begeleiding op zitten. Water is gevaarlijk. Daarom is het goed dat kinderen het water in gaan en leren zwemmen. Maar er moet wel een goede badmeester/juffrouw bij zijn.

Tsjor

"Ik ben zo'n ouder die vanuit het oosten van het land een kind op 10-jarige leeftijd naar een Amsterdamse school en gastgezin liet gaan. Hij heeft ook van alles meegemaakt, straatberoving (daders zijn gepakt), bedreiging (daders niet gepakt), het eerste gastgezin was echt niet goed. Er zijn ouders die zo'n stap niet zetten. Ik heb mijn hart vastgehouden, maar mijn kind laten gaan. "

Ik woon vlak bij Amsterdam, heb er op school gezeten en mijn nichtje en neefje zitten daar op twee verschillende middelbare scholen. Het probleem is dus dat ALS je kind in een slecht gastgezin komt je het er ook zo weer uit haalt zo nodig. Vraagsteller kan dat niet. Roepen dat je maar vast een paspoort en visum moet gaan aanvragen voor het geval dat vind ik een beetje vreemd.

Verder ga je allerlei voorbeelden geven: ik ben de eerste die het toejuicht dat mijn kinderen in een ander land in een gastgezin gaan maar ik wil weten hoe die gezinnen gescreend worden en dat ze eerder al contact hebben met die mensen. Laat ze eerst maar eens een paar maanden mailen om ze te leren kennen, goed voor de taal.

Ik weet niet of ik het prettig vind om mijn kind ergens naar toe te laten gaan zoals hier dus beschreven werd, het maakt mij dan niet eens uit in welk land het is. Ook moet duidelijk zijn dat mijn kind hulp kan krijgen van begeleiding, dus er moet contact mogelijk zijn, ook naar mij en van mij uit daar heen.

Barvaux

De gastgezinnen zijn meestal de gezinnen van scholen waar de school uit Nederland al langer kontakt mee heeft. Dus nee, één op één worden de gezinnen niet goedgekeurd door de Nederlandse ouders. Maar het zijn wel gezinnen die gekend zijn door de school in het gastland. En er zijn ook voorafgaand informatiebijeenkomsten voor de gastgezinnen, ook in Nederland. Op die informatiebijeenkomsten was in elk geval iets gezegd over alcohol, want de dochter voelde zich helemaal niet prettig bij het welkomstfeestje van haar ouders. Maar de ouders dachten er goed aan te doen. Andere cultuur. Wel een schok.
Het is altijd lastig om je kind dan terug te halen. Ik vind wel dat er goede begeleiding moet zijn, die erop let. Dat vond ik wel mijn probleem: de Nederlandse begeleiders.
Wat betreft de taal: het zal niet zo snel gaan om Hongaars te leren. En Engels ging niet zo vlot. Maar de kinderen uit het gastland hadden zelf al bedacht om de translate van google te gebruiken en dat ging goed.
Maar goed, ook op zulke plaatsen worden kinderen geboren, groeien ze op, worden ze opgevoed, gaan ze naar school en dromen van een toekomst.

Tsjor