Hallo ouders, zou ik jullie wat vragen mogen stellen?

Het maakt mij niet uit

Het belangrijkste voor mij is dat mijn kind gelukkig is. Transgenders hebben een lange weg te gaan voordat zij gelukkig met zichzelf kunnen zijn. Zij en homo's zullen veel onbegrip en waarschijnlijk ook agressie ervaren en daarvoor zou ik ze willen behoeden. En een homostel kan m.i prima een kind opvoeden. Ik ben wel benieuwd waarom je de vraag stelt?

hoi Alex

Ik heb een zoon die op jongens valt. Dat vind ik geen probleem. Ik had het eigenlijk al eerder in de gaten dan dat hij het vertelde. Ik heb hem geholpen het te vertellen, want ondanks het feit dat ik al regelmatig met hem er over had gepraat; en had laten weten dat wij dat helemaal niet erg vinden, vond hij het toch moeilijk om toe te geven.
Maar dat kwam ook omdat hij het zelf heel lastig vond omdat hij liever zoals de meeste jongens, op meisjes zou vallen.
Maar als je nu eenmaal verliefd wordt op jongens, als jongen zijnde dan kun je daar zelf niets aan doen.

Ik vind het verschrikkelijk voor sommige andere jongeren die thuis, door hun ouders niet zo gemakkelijk geaccepteerd worden. Ik snap best dat je als ouders er wat moeite mee kan hebben; afhankelijk van in welke omgeving je bent opgegroeid en hoe de mensen om je heen ermee omgaan, maar juist je kind moet je echt helemaal accepteren zoals hij is. Niemand heeft zichzelf gemaakt en niemand wordt op een dag wakker en bedenkt dat hij vandaag maar eens homo ging worden... Nee, dan ben je, of je bent het niet:het is geen keus en het is erg raar om het iemand kwalijk te nemen of te verwachten dat hij/zij het geheim houdt.

Maakt niet uit

Het zou mij niet uit maken. Ik zou ook niet verbaasd zijn geweest als mijn zoon homo zou zijn. Want (vooroordelen...) hij was zo'n lief, gevoelig jong als kind. Inmiddels heeft hij al een vriendin gehad, maar je weet nooit zeker (hij is 19). En het zou me niet uitmaken. Hij is even welkom met een vriend als met een vriendin. Het enige waar ik mee zou zitten, is dat hij met discriminatie te maken zou krijgen. Of niet volledig zichzelf zou durven zijn. Mijn beste vriend is homo, maar hij is niet volledig uit de kast. Sommige van onze gemeenschappelijke vrienden weten het niet. Meestal speelt het niet. Maar soms ook gedraagt hij zich als hetero; als een mooie vrouw voorbij loopt, reageert hij ook. Terwijl ik denk, wat boeit dat jou. Dan is hij toch niet zichzelf? En dat vind ik erg.

Geen hij geen zij

http://www.npr.org/2016/06/17/482480188/neither-male-nor-female-oregon-resident-legally-recognized-as-third-gender

Nog een stapje verder vind ik helemaal prima. Niet jezelf weer in een nieuw vakje hoeven stoppen maar gewoon zijn wie je bent.
Het zal juridisch even wennen zijn, maar daar gaat het hopelijk naartoe.

Dochter en zoon

Mijn dochter is lesbisch en heeft veel moeite gehad om het te vertellen aan ons.
Onze zoon heeft een paar weken geleden verteld dat hij transgender is. Hij vond het minder moeilijk om te vertellen, omdat hij wist dat wij hem accepteren zoals hij is.

Ik heb er geen moeite mee dat mijn kinderen niet doorsnee zijn, maar ik maak me wel zorgen om te toekomst. Welke vooroordelen komen ze tegen en vooral mijn zoon. Waar moet hij nog doorheen?

wel acceptatie

maar net als Martje zou ik me wel zorgen maken over de toekomst van mijn kind als hij homo of transgender zou zijn.

Geen probleem

Maar ik zou wel hopen dat de rest van de wereld er ook zo over denkt!

Geen probleem

Tot een paar jaar geleden had ik wel wat moeite met het transgendergebeuren. Niet met de mensen zelf, iedereen mag er zijn, maar ik dacht dat het meer een psychiatrische 'aandoening' dan een fysiek probleem was. Ik heb er toen het een en ander over gelezen en heb nu een andere mening. Al moet je er wel voorzichtig mee omgaan omdat de helft van de transgender kinderen toch weer naar zijn geboortegeslacht gaat op termijn.
Ik zou wel willen dat het 'gewoon' werd zodat mensen niet met veel gedoe uit de kast hoeven te komen. Mij zou het echt niet uitmaken als mijn dochters verliefd worden op meisjes.

Bezorgdheid

Ik denk dat voor de agressie in de maatschappij de acceptatie voor de ouders bemoeilijken, puur uit bezorgdheid.

Vroeger heeft een klasgenoot zelfmoord gepleegd omdat zijn moeder het niet accepteerde waardoor hij zich ook in de buitenwereld zich niet gelukkig voelde.
Het afscheidsdienst voelde vreemd aan. Daar zat een moeder die afscheid moest nemen van haar kind maar dat ook ergens in de jaren ervoor reeds gedaan had. Wat als.... Als ze hem wel had geaccepteerd, had hij mogelijk nog bij ons in de klas gezeten. Heel dubbel.

Onlangs had hier een kind het haar geverfd, puberale actie. Toch is uit vrees voor een anti-homoactie ( denk aan kopschoptaferelen) de kleur gewijzigd. Als ik met andere ouders daar over praat, word ik bevestigd in dat gevoel van bezorgdheid.
Ik denk dat acceptatie van homosexualiteit beïnvloed wordt door de angst voor de onveilighied op straat.

In het verleden heb ik gemerkt dat bij sommige gelovigen homofilie ook wel gezien werd als een keuze. Daar ben ik het niet mee eens. Dus als een van de kinderen aangeeft, homofiele gevoelens te hebben, zal ik daar niet aan twijfelen.

Transgender of Homo

In mijn kennissenkring heb ik vrouwen en mannen die zich tot hetzelfde geslacht aangetrokken voelen. Daarnaast heb ik transgenders gekend. De laatste was een oud-collega van mij. Voor mij maakt het allemaal niets uit. Zolang het persoon een karakter heeft die mij aanspreekt.

Van een van onze kinderen weten we van dat hij liever een meisje was geweest. We beschermen hem tot op een bepaalde hoogte, ook uit bezorgdheid. Vooral omdat het een kwetsbare jongen is.

Zolang onze kinderen gelukkig zijn en goed worden behandeld door de partner van hun keuze is het voor mij prima.

geen probleem

Wat mij betreft een vergelijkbare mening als wat hierboven door een aantal mensen aangegeven wordt: ik heb er geen probleem als mijn kind homoseksueel zou blijken te zijn. Ik hoop vooral dat de toekomstige partner geschikt is voor mijn kind (geluk, positief kritisch etc.). Maar stilletjes hoop ik dat ze hetero zijn, dat maakt het leven, denk ik, een stuk makkelijker voor hen, ivm het moeten omgaan met discriminatie en agressie.

2 moeders

HIer 2 kinderen 12 en 14 met 2 moeders. Wij hebben in onze vrienden en kennissenkring zowel hetero als homostellen en vrienden zonder partner, met of zonder kinderen. Dus hier is het geen echt issue. beide kinderen zijn opgevoed met het idee dat ze later een vriend of een vriendin kunnen krijgen of misschien niet , misschien blijven ze wel alleen. Alles is goed!!
Ik ken zelf geen transgender en ik moet wel eerlijk bekennen dat ik even moest slikken als een van mijn kinderen transgender bleek, met name om de lange weg en de toekomst.

Schietpartij en Intolerantie

Beste Elfje65,

Ik vroeg me dit af, omdat er nog steeds erg veel mensen en ook ouders zijn die niet tolerant zijn voor homoseksuele en transgenders. Dit heeft denk ik ook met de schietpartij te maken die recent in Amerika heeft plaatsgevonden. Ik vind het nog steeds onwerkelijk hoe mensen met elkaar in deze wereld omgaan.

Accepteren

Het is trouwens erg fijn om te zien dat hier wel veel mensen zijn die gewoon hun kinderen accepteren om wie ze zijn.

Accepteren

Het zijn mijn eigen kinderen. Hoe kan ik die niet accepteren?

Ik besef wel dat dit niet vanzelfsprekend is voor iedereen, anders had ik me niet zo'n zorgen om de toekomst hoeven maken.

Alex, veel?

Het aantal positieve geluiden zegt niet zoveel. Ik denk dat mensen met een negatieve mening niet snel zullen reageren. Toen de broer van een schoonzus uit de kast kwam, waren enkele familieleden ontdaan: 'Dat is tegen het geloof in.' Ik ben benieuwd hoe ze gereageerd zouden hebben als het hun eigen kind betrof.

Nu was het geloof een reden voor onacceptatie. Andere redenen zijn bv cultuur.
Het aantal positivo's lijkt hoopvol, maar het OOL-forum zie ik niet als de middelde deler.