grenzen aan verkering

ja dat is wennen

Hier werd het al snel een regelmatig ritme. Om het weekend bij elkaar en soms een keertje door de week bij elkaar.
Je kunt het ook even afwachten.
En je kunt er ook aan wennen. Ik vind het eigenlijk wel gezellig.
Alle verkeringen zijn inmiddels alweer een tijdje uit en ik mis het dan wel.
Gelukkig komt er vandaag een oude verkering eten.
Er zijn ouders die er anders in staan, je kunt ook meer op je privacy staan maar voor mij is het zo dat mijn kinderen die hier wonen ook gewoon meedoen en zelf mogen bepalen wie ze ontvangen. Zolang hun leven en school verder gewoon doorgaat vind ik het prima en zelfs gezellig al die jonge mensen.

Niet iedere avond aan tafel

Daar zou ik wel op staan.

Voor de rest zou ik niet zo enthousiast zijn van zo'n kleffe verkering, maar heb ik liever dat ze elkaar hier thuis treffen dan ergens op straat lopen te hangen. Als het moet iedere dag dan maar....
Maar wel pas na het eten.

stabiliseert vanzelf

Hier was dat de eerste weken ook dat ze continu bij ons of bij de ander waren. Ondertussen is dat wel gestabiliseerd en komt onze "schoondochter" hooguit één keer per week bij ons.

Eens met AnneJ

In principe bepalen de kinderen zelf wie en wanneer iemand langs komt, het is immers ook hun huis, vind ik. En we zijn hier al met een flinke ploeg, dus een bord eten meer of minder maakt mij niet uit.

Ja hoor

Je kan die grens stellen waar je hem wilt stellen. Mijn zoon had op een gegeven moment een vriendin en haar ouders hadden als regel dat er alleen in het weekend afgeproken mocht worden. Die ouders wilden sowieso alleen in het weekend vrienden over de vloer. Dat is een duidelijke regel. Niks mis mee. Mijn zoon en zijn vriendin vonden die regel natuurlijk stom maar dat hoort er bij. Regels zijn soms ook stom en dat mag je best vinden want ze zijn natuurlijk subjectief.
Je kan die grens in elk geval leggen waar jij die wilt leggen. Als jullie veel behoefte hebben aan privacy dan leg je die grens wat strakker dan als je het allemaal minder uitmaakt.
Ik heb hier zelf geen vaste regels in hoe vaak mensen langskomen (ik zou dan eigenlijk weer liever doordeweeks dan 's weekends hebben omdat ik doordeweeks weinig thuis ben) en zolang ik nergens last van heb stel ik ook geen grenzen wat betreft hoe vaak. Echter als ik meer behoefte aan privacy zou hebben dan zou ik wel die grens stellen. Jullie huis, jullie regels. Er is niks mis met jouw grenzen aan te geven.
Wij zijn bijvoorbeeld redelijk gemakkelijk met gewone vrienden maar verkering vind ik toch wat anders. Dan heb ik bijvoorbeeld liever niet dat ze op de slaapkamer van de kinderen gaan zitten. waarbij ik niet kan garanderen dat ze dat niet doen als ik niet thuis ben natuurlijk :)
Maar je kan die grens overal waar je wilt leggen.

Niet eens met Jaina

Denk eens terug aan jezelf: als je verliefd bent, en zeker als je net verkering hebt, wil je toch alleen maar bij elkaar zijn...

Dat stabiliseert vanzelf, heus. Maar ik ben het eens met Fiuricci en AnneJ. Het is niet alleen jouw huis, maar ook het huis van je zoon. Je kunt hooguit stellen dat het ook andersom moet, maar ik geloof vast dat dat ook zal gaan gebeuren of al zo is. Vriend woont toch op zichzelf? Dat is voor jouw zoon vast heel aantrekkelijk. Hij zal dan ook vast graag bij zijn vriend zijn.

En ik zou bv. afspraken maken: bij toetsen, examens ed. zou ik zeker willen weten dat er goed geleerd wordt.

Ik vind het trouwens ook gezellig, die aanhang over de vloer. En het regelt zich vanzelf.

Blijkbaar moet je wennen

In eerste instantie was je er niet verrukt van dat je zoon veel bij de vriend was en nu niet omdat het bij jou plaatsvindt. Je moet duidelijk nog wennen aan het hele fenomeen. Of vind je de jongeman eigenlijk niet leuk en wringt daar de schoen? Iemand die soepel in het gezin past voelt minder als overlast.

t is wennen maar..............

Ik herken de wenfase ook............en ach dat komt vanzelf op een gegeven moment voelt het alsof t ook een beetje je zoon is. En merk je t niet eens meer, let maar op!
Wat betreft van dagelijks zien en dan hele avonden.........Daar denk ik wat anders over. Ik snap best dat in die eerste periode als ze nog helemaal verliefd zijn ze elkaar elke dag willen zien. En wil ze best wel enigzins daarin tegemoet komen. Mits het rooster van school enzo t toelaat.
Maar ik vind je gewone sociale contacten ook belangrijk en benadruk dat ook. Dus ook je ' oude vrienden en vriendinnen' blijven zien en daar tijd voor vrijmaken.
Dat is iets wat veel pubers vergeten.
En dan gaat de liefde over en dan...............???
Jaha daar denken ze nog niet aan als ze helemaal verliefd zijn, maar het is gewoon een statistisch gegeven dat zo jong, de kans dat het voor altijd is niet enorm groot is. Dat is dus nog een voorwaarde die ik stel.
School en andere verplichtingen gaan door.
Je ruimt ook tijd in voor je oude vrienden en vriendinnen.
En voor de rest mogen ze het zelf invullen.
Zolang ik zie dat voorwaarde 1 en 2 goed verlopen. Hebben ze t zelf in de hand.
Gaat dat de mist in, dan grijp ik in, want het geeft aan dat ze t dus zelf nog niet goed kunnen regelen.
Dan gaan we over op een weekend en 1 keer door de week regeling ofzo.
Is hier nooit nodig geweest overigens.
groeten albana

wennen

Het is inderdaad een kwestie van wennen geloof ik. Maar dat lukt wel
Gisteren zijn we bij hem wezen eten en dat was best heel leuk! Het is echt wel een aardige vent. Mijn zoon mocht blijven slapen en vertelde dat ie om 11 uur als een blok in slaap viel...:-)
Hij voelt zich wel veilig bij hem geloof ik en er gebeuren geen rare dingen.

Ik denk dat ik vooral moeite met het loslaten van mijn 16 jarige heb. Maar goed....kleine stapjes!