geen zin meer in verdedigen

Je hebt twee oren

Mijn schoonmoeder zei altijd 'je hebt twee oren, een voor erin en een voor eruit'. Nou zei ze dit meestal als ik weer een complex aangepraat kreeg op het consultatiebureau, maar ook nu nog op het schoolplein, mijn dochter (8) speelt erg goed viool en heeft een proefles op het conservatorium gehad. Mijn man en ik hebben het erover gehad hoe we dit logistiek zouden moeten oplossen als ze zo jong al naar het conservatorium zou gaan. Ze wil gelukkig zelf niet, de juf is zo vreselijk streng daar volgens haar, dat we besloten hebben om haar lekker bij haar eigen juf te laten die haar prima kan begeleiden. Als ze later toch wil, heeft ze altijd nog de mogelijkheid.
Op het schoolplein weten de moeders van de vriendinnetjes wel beter, wij pushen niet, maar we zijn flink over de tong gegaan. Wat de meesten wel bijzonder vinden is dat we haar niet toch naar de vooropleiding conservatorium laten gaan nu ze daar goed voor op schema ligt. Wij vinden plezier in muziek belangrijker en we dwingen haar niet.

Jij zou je dochter ook niet dwingen als ze echt geen topsport wilde doen, als ze het talent heeft maar niet de interesse. Natuurlijk zou je net als wij controleren of het geen bevlieging is, of ze weet wat ze (niet) wil en of dat op realistische gronden is.
Topsport of topmuziek moet uit het kind zelf komen, alleen dan komt ze er. Jouw dochter wil het, de mijne vindt muziek leuk maar het is niet het belangrijkste in haar leven.

niet doen

Je moet je ook helemaal niet te verdedigen. Als er weer eens iemand zonodig ongevraagd zijn mening wil ventileren volstaat een "oh, goh" En dan begin je over wat anders

Ik denk dat je je beter af kunt vragen waarom jij het gevoel hebt dat je je zou moeten verdedigen. Als alles naar jullie (ouders, kinderen) wens gaat hoeft dat toch sowieso al niet?

klopt

Ik probeer ook sommige opmerkingen langs me heen te laten gaan. Maar ik merk dat ik er onzeker van wordt.

Voorbeeld:
Een vriendin van dochter geeft vrijdag een slaapfeestje. We hebben het hier met dochter over gehad. Dochter lijkt het erg leuk, maar zegt zelf dat ze niet blijft slapen omdat er zaterdag een wedstrijd is. We hebben samen besloten dat ze tot 21.30 op het feestje blijft. Tijdens het feestje denkt ze zelf aan haar eetpatroon. Dus geen chips en patat.
Moeder van vriendin belt mij en geeft haar duidelijke mening hierover, ze noemt het nog net geen kindermishandeling maar ze vind duidelijk dat dit niet kan. Ik probeer haar rustig uit te leggen dat het een keuze is en dat dochter voor de topsport kiest en daar zitten consequenties aan. Deze moeder wil het niet begrijpen en wil het bij de mentor neerleggen.

Ik word hier zo moe van, maar ik merk dat mijn dochter dit ook lastig vind.

Niemand is perfect

Geniet van jullie leven en wees blij dat jullie de mogelijkheid hebben om jullie dcohter op deze manier te begeleiden.

Mensen hebben altijd commentaar op mensen die afwijken want je weet toch dat in een groep roddelen heel belangrijk is voor de band binnen een groep? Lekker van je af laten glijden en denken dat die groep dat blijkbaar nodig heeft.

Wel een vraag: stel dat je dochter al zo bezig was met sport en jullie waren aan het denken over een tweede, derde of vierde kind: zou je dan nog eens geprobeerd hebben zwanger te worden? Maak je ook genoeg tijd vrij voor je andere kinderen? Komt hun school en hobby's niet in de knel? Als je daar allemaal positief antwoord op kunt geven: lekker laten gaan maar sta ook niet verbaasd dat je het later alsnog op je brood krijgt (ja wij moesten het wel leuk vinden om te kijken, ja we moesten wel mee etc).

Aan de andere kant: als je zou gaan scheiden is er maar één ouder in het gezin en dat komt de totale tijd die je aan één kind kan besteden ook niet ten goede of gaan jullie altijd samen met je dochter mee?

komt dat niet door dat programma; alles voor je kind?

Dat hebben jullie vast ook wel gehoord ook?
In die programmaś lieten ze gezinnen zien hoe het gaat als een van de kinderen aan topsport doet o.i.d. en hoe ver sommige ouders daar in gaan: bijv. heel veel geld en tijd spenderen aan dat ene kind die dat doet en lieten ze ook wel zien dat de andere kinderen toch vaak wat in de schaduw staan.
het zou heel goed kunnen dat anderen jullie gezin bekijken en dan associatiets hebben met dat programma en van daaruit allerlei vooroordelen hebben.
Maar joh.... doe lekker zelf wat je vindt dat goed is voor je gezin! En laat ze maar kletsen.

gelijk gepost

De moeder van het meisje wil dit bij de mentor neerleggen? Als een soort melding van kindermishandeling? Nou met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig.

Ik denk ook dat je in het verkeerde milieu zit, als je tussen allemaal voetbalfamilies zit die wel begrijpen dat je zoon bij het eerst van Ajax wil is het een stuk minder een probleem ook al kun je dan weer jaloezie verwachten. Zo ook in een hockeygemeenschap of een balletwijkje.

reactie

Jamie: ik kan op al je vragen positief antwoord geven. Mijn zoon van 16 is eigenlijk mijn neefje, hij is bij ons komen wonen op zijn zesde. Zijn ouders (mijn zus en zwager)zijn omgekomen. Hij doet een individuele sport, maar is daar ook heel gedreven in. De andere zoons voetballen in selectieteams, maar als je daar dingen voor moet laten wordt het gewoon gevonden.

We proberen het altijd zo te regelen dat we de thuiswedstrijden van de kinderen kunnen zien. We splitsen ons. Soms komt het voor dat we bij een zoon niet kunnen kijken, maar we kunnen soms ook wel eens niet bij dochter kijken.

Ik heb het programma alles voor je kind ook gezien. Hier zag ik dat zelfs broertjes of zusjes een weekend alleen thuis bleven. Dit is voor mij persoonlijk een stap te ver. Als mijn dochter een wedstrijd heeft in het buitenland dan blijft mijn man meestal thuis. Als het een speciale wedstrijd is voor loting of zo dan willen vaak de jongens wel mee, want dat vinden ze spannende wedstrijden.

Ik ga toch maar proberen het langs me heen te laten glijden, maar ik vind het lastig.

Mijn oudste heeft een topsporter in de klas. Die jongen is regelmatig weken weg vanwege training en wedstrijden in het buitenland. Volgens mij vinden andere ouders dat vooral heel interessant maar ik heb er nog nooit kritiek op gehoord. Idd je schouders ophalen dus en bedenken dat het wel de kift zal zijn.

Kletsen doen ze altijd

ook als het niet gaat over sport. Toen mijn dochter naar het speciaal onderwijs moest en ik daar heel open over was (cluster 3, langdurig ziek) werd er gekletst: het was toch iets om je voor te schamen als je kind naar zo'n school moest.

Het doet zeer, maar jij weet beter (ik toen ook hoor, maar het raakte me toch).

Later op je bord

Later is later, kinderen zien of je je ingespannen hebt om er voor hen te zijn, of je waar maar mogelijk hebt geprobeerd om iedereen de kansen te geven die hij/zij nodig had.

Als jullie je splitsen en alles eraan doet om je zoons en je dochter aan aandacht te geven wat ze nodig hebben, valt dat 'later op je bord krijgen' wel mee.

Onze muzikale dochter doet aan veel meer orkestjes en ensembles mee dan haar broertjes en zusje, dat kost bij ons ook aandacht en geregel. Iedereen gaat zoveel mogelijk mee naar de uitvoering, dat willen ze graag (en wordt ook gestimuleerd inderdaad), maar we zitten niet zoals sommige ouders bij de les en bij de repetities om haar te helpen nog beter te worden. Ze weet zelf wat ze wil, ze weet zelf waar ze op moet letten, en ze vraagt zelf hulp als ze wil dat ik haar op de piano begeleid omdat ze een bepaald stuk nog eens extra wil oefenen.
Soms baalt een ander kind wel eens, want dan is er een urgente huiswerkvraag en stap ik net op de fiets om dochter te halen/brengen. Maar dan ben ik ook zo snel mogelijk terug om alsnog te kunnen helpen.

We doen zo ons best om iedereen een gezonde jeugd te geven.
Oudste komt er soms best bekaaid af, ze is een prachtmeid maar heeft zoals de meeste kinderen niet iets waarin ze ver boven iedereen uitsteekt. Ze is nu bijna puber en best onzeker, juist omdat haar jongere broertje en zusje haar op sommige vlakken flink overvleugelen. Juist haar moeten we prijzen op de vorderingen die ze zelf maakt en helpen ontdekken wat ze allemaal wel fantastisch kan (en dat is een hoop, als ze het maar wil zien).
Tweede speelt blokfluit en schaakt, beide ver boven leeftijdsniveau, maar dat valt met competitie en zo nu en dan een ensemble goed op te vangen.
Derde heeft dus echt talent op de viool, met alle logistiek die daarbij komt kijken met ensembles en orkestjes. En met het feit dat ze zichzelf niet als vioolmeisje wil zien, ze wil zelf zoveel meer zijn dan dat, en daarbij willen we haar ook de mogelijkheden geven, ze mag knutselen en ze krijgt daarbij ook hulp als ze die nodig heeft, ze mag schaken en net zo als de anderen ook regelmatig een potje tegen 1 van ons, ze mag...
Vierde is een heerlijke kleuter en we proberen hem ook zo veel mogelijk niet onder te laten sneeuwen, maar soms is dat zo lastig. Hij vraagt niet veel aandacht en heeft meestal geen dringende dingen (de wereld van onze oudste bijna-puber kan zo nu en dan op de meest dramatische manier vergaan als ze niet nu ...). Mijn man en ik zitten echt zo nu en dan tijd voor hem in te plannen.

Het is gewoon ballen in de lucht houden, voor normale ouders is het al een logistiek gedoe, hier is het regelmatig een nachtmerrie.
Alle kinderen weten ondertussen al dat leuke extraatjes echt leuk zijn en we proberen wat we kunnen, maar dat ze het eerst moeten vragen!
Alle kinderen balen wel eens, maar alle kinderen gunnen elkaar ook de optredens, wedstrijden en extraatjes.

Sven Kramer

Als hij vertelt hoe hij als kind heel vroeg uit bed moest om te trainen, vond ik dat wel zwaar. Maar ik heerlijk genieten van de wedstrijden die hij rijdt. Dan ben ik zijn uitspraak over het vroeg op staan als sneeuw voor de zon vergeten. Helemaal als hij met een big smile op het hoogste schavot springt.

Een moeder die zich gaat beklagen bij de mentor, terwijl jullie andere kinderen gezond zijn en goede cijfers halen, kan rekenen op een reprimande. Jullie hart is zelfs zo groot dat jullie een neefje in jullie gezin hebben opgenomen. Daar is de mentor waarschijnlijk ook van op de hoogte.

Ontneem je dochter niet het plezier van topsport omdat een derde er iets van vindt.

het stopt pas als jullie stoppen.

De beste stuurlui staan altijd aan wal. Jouw kind doet topsport en dat is heel zwaar. Maar toch is er een balans in jullie gezin. De broers vinden het prima, niemand komt iets te kort.

Maar de buitenwereld vindt dat die daar een mening over moet hebben. Doet aannames.

Dat zal altijd zo zijn, maar het komt aan op de manier waarop jij er mee omgaat. En regel nummer 1 is: stop met verdedigen.

Mooiste quote ooit (even vertaald) is: stop met uitleggen. Je vijanden zullen het niet snappen en je vrienden hebben het niet nodig. Jij bent hun geen verantwoording nodig.

Probeer het af te doen met een reactie in de stijl van "oh ja?" (vriendelijk verbaasd glimlachen), "ik zal het in de gaten houden" en, bij hardnekkige doorzeurders, glazig langs iemand heen kijken en wat vaags mompelen ("Mh oké...").

Reken op weerstand in de eerste tijd bij sommige mensen, maar als je het volhoudt houdt het vanzelf op.

En hou jezelf die quote voor ogen ;-)

franmi

"Moeder van vriendin belt mij en geeft haar duidelijke mening hierover, ze noemt het nog net geen kindermishandeling maar ze vind duidelijk dat dit niet kan. Ik probeer haar rustig uit te leggen dat het een keuze is en dat dochter voor de topsport kiest en daar zitten consequenties aan. Deze moeder wil het niet begrijpen en wil het bij de mentor neerleggen."

Mooi voorbeeld

Mijn 2 centen: luister het glimlachend aan, reageert met instemmend hm hm, en een ja of nee op het juiste moment.

Vervolgens ga je NIET!!!! uitleggen. Dat komt toch niet aan, want ze heeft al een mening.

Als mevrouw het bij de mentor neer zal leggen reageer jij met "dat is misschien wel een goed idee, ik wacht zijn reactie wel af", vervolgens krijg je haast, wens je haar een prettige dag toe en beëindigt het gesprek.

Wees niet bang voor die mentor, misschien is die zelfs wél in staat om door die looien plaat voor haar hoofd heen te breken

Plat gezegd: het gaat haar geen ene mallemoer aan.

"Kletsen doen ze altijd, ook als het niet gaat over sport. Toen mijn dochter naar het speciaal onderwijs moest en ik daar heel open over was (cluster 3, langdurig ziek) werd er gekletst: het was toch iets om je voor te schamen als je kind naar zo'n school moest."

Als "autimama" heb ik ook het e.e.a. meegemaakt. En dan denk ik maar weer aan de wijze woorden van Onzelieveheer "Zalig zijn de dommen van geest".

Als ouder van speciale kinderen, of het nou topsporters zijn, cluster 3 kinderen, IADH-kinderen of wat dan ook, moet je een enorme huid van Tefal kweken, plus een stevig verenpak, zodat al die oordelen van je afglijden als water van een eend en een gebakken eitje van een Tefalpan.

haha hortensia...

vind ik leuk

O yeah

Oudste hier ook op hoog niveau in een sport die geen voetbal is. Moeilijk moeilijk voor sommigen. Jouw voorbeeld over het melden niet gehad maar er zijn veel Mensen met een Mening. Vooral omdat papa dezelfde sport heeft beoefend en nog steeds beroepshalve betrokken is in 'het wereldje' vinden veel mensen het heerlijk om hem af te schilderen als de drijvende kracht en kind willoos slachtoffer. Ook de consequenties zoals jij beschrijft - genoeg slapen, gezond eten, fit blijven maar ook je school strak plannen en minder vrije tijd hebben is een dankbaar onderwerp van gesprek. O en idd de gevolgen voor de brusjes .
Ik heb geen tips ofzo. Ik ben geloof ik zelf aardig van teflon want mijn dingetje is vooral kind zelf: die vindt het soms lastig om in te zien dat én én vaak niet kan. Dus dat slaapfeestje en die training willen. Of school proberen af te raffelen om tijd te hebben voor sociale contacten en dan vastlopen met planning. Die dingen gaan niet altijd vanzelf. Ook al is de drive er voor de sport.

Nimbo

Naast een tefallaag en een stevig verenpak helpt humor ook ;-)

juist fijn voor je dochter toch

Een kind dat niet zelf wil kan niet topsport blijven doen, zal daar waarschijnlijk niet eens terecht komen.

En op die leeftijd hebben ze heel hard de steun van de ouders nodig tegen al dat onbegrip van buitenaf. Mensen die denken dat je wel moet pushen omdat je kind meer doet dan gewoon.

Ik vind dat je heel netjes bent gebleven. Die moeder heeft een probleem, niet jij. Dus als je je er druk over maakt gooi je die bal mentaal weer terug naar haar en besteed je energie aan je familie, die kan het beter gebruiken toch?

Dat soort vriendschappen zal waarschijnlijk ook steeds meer verwateren. Je dochter zal mensen opzoeken die haar steunen, en niet een blok aan haar been zijn en zich rot laten voelen over iets waar zij voor gaat.

Ach ja

Niet gemiddeld, dat moeten we niet hebben natuurlijk.

Ik ben opgehouden met verantwoording afleggen aan mensen aan wie ik geen verantwoording af wil leggen en ik kan het je van harte aanraden. Jij bent nu onfatsoenlijk als je niet toelicht, zij gedragen zich onbehoorlijk met hun vragen. Wat meestal ook geen vragen zijn, geen oprechte belangstelling, maar verpakte oordelen.

Ik zeg dan wel eens: bedoel je dat als vraag of als een oordeel?
Daar valt het dan meestal wel stil mee;-).

Moet beetje lachen om die mentor

Wil die vrouw nu echt naar de mentor gaan en klagen dat je dochter geen chips en patat eet!? Of omdat een 13jarige om half 10 naar huis moet!? Ik zou graag getuige zijn van dat gesprek, lijkt me uitermate grappig.
Verder eens met iedereen: trek je eigen plan, wees trots op al je kinderen dan komt het wel goed

het gekke is

als je had gezegd dat ze niet wilde blijven slapen omdat ze snel heimwee had, was er er waarschijnlijk geen probleem geweest. Zeker niet als je die ouders voorspiegelt dat ze anders 's nachts om 1 uur een huilend kind naar huis kunnen brengen ;-)

De kift, ja.

Zoals iemand anders al zegt, het kan best zijn dat er jaloezie in het spel is. Dat TV-programma zal ook best invloed hebben. Probeer je niets aan te trekken van alle kritiek. Gesprek met de mentor kan inderdaad geen kwaad, je kunt daar zelf ook het initiatief voor nemen. Dan hoor je het eens van een "professional".

alles wat...

Hoi Franmi

Vervelend dat 'geoordeel' over elkaars gezin en elkaars ouderschap

Je hebt 'm vast wel eens gehoord, maar:

Alles wat aandacht krijgt, groeit

Dus probeer inderdaad niet in te gaan op opmerkingen, absoluut niet verdedigen, kijk weg, begin over iets anders enz.

Dihanne