Geen ouders bij slaapfeestje

Voorbeeld

Als je bij elkaar slaapt maar toch eigenlijk de spanning niet aankunt en wil en op het laatste moment alleen wil slapen, kan ik je de logeerkamer wijzen. Niet alle kinderen komen spontaan op oplossingen in situaties die ze niet aanstaan of voelen zich te beschroomd of een gevoel van falen als ze niet doen wat ze afgesproken hebben of iemands gevoelens niet willen kwetsen.
Dochter meldde onlangs, naar aanleiding van een gesprek dat ik begonnen ben nav de choking challenge dat ze een paar jaar geleden helium ingeademd heeft vanuit een ballon. Het advies van de anderen om zo lang mogelijk in te blijven ademen nam ze nogal letterlijk waarna ze wegraakte. Gelukkig was ze niet alleen en is het goed afgelopen.
In een groep gaan kinderen zich anders gedragen.
Ik vind een oppasadres als je veertien jaar bent nog wel wat anders dan in een vreemd gebouw met andere tieners een feestje vieren.
Dan geldt voor mij overigens ook dat tiener wel instructies bij brand goed moet weten, sleutelbeheer, en nummers van de ouders of andere volwassenen bij de hand.

John Lanting

Anne J schreef: Als je bij elkaar slaapt maar toch eigenlijk de spanning niet aankunt en wil en op het laatste moment alleen wil slapen, kan ik je de logeerkamer wijzen.

Lig je dan standby op een matje voor de deur? lijkt wel een scene uit het Theater van de Lach. Dan schets je dus een situatie waarbij het stel zo weinig vertrouwd is met elkaar dat de verkering de weg niet kent bij jullie in huis en je kind ook nog te timide inschat om de logeerkamer te wijzen, en ze zonder de nodige vingeroefeningen vooraf ineens in het diepe springen. Absurd, dat zou ik nu weer niet goed vinden.

Bij nader inzien

is het misschien wel de goden verzoeken, een puberslaapfeestje zonder toezicht in een GEMEENSCHAPShuis.

Van mij zou het niet mogen.

Je dochter is 14 en moet nog 15 worden. Ik vind dat te jong voor feestje met overnachting zonder toezicht.

AnneJ

Ik vrees dat vriendjes van mijn dochter bij calamiteiten door haar zelf de deur uit waren geschoven en naar huis gestuurd. Als je oud genoeg bent voor seks, heb je geen ouders nodig om de calamiteiten op te vangen.

Kaaskopje !!

Jij schreef: "Als je oud genoeg bent voor seks, heb je geen ouders nodig om de calamiteiten op te vangen."

We zijn het zowaar een keer eens Na ruim een jaar verkering zou vriendin (16) van zoon (17) in eerste instantie met haar moeder naar de huisarts gaan voor betrouwbare anticonceptie. Toen heb ik tegen zoon gezegd dat ik dat zijn taak vond. Dat vriendin tenslotte met hem en niet met haar moeder naar bed ging.

AnneJ profileert zich als de eeuwig beschermende, alomaanwezige ubermoeder die in perfecte symbiose met haar kinderen leeft. Dat mag haar opvatting van perfect ouderschap zijn, ik vraag me ernstig af of je daarmee de ontwikkeling tot zelfstandig persoon niet in de weg staat. Ik krijg het er in elk geval Spaans benauwd van, al heb ik de puberteit al jaren achter me

eens met kaaskopje

titel spreekt voor zich, lijkt me.

Ja ook eens

Met Kaaskopje. En met Kenfan.

Kenfan

Ja dat Spaanse gevoel herken ik .

Flinksig

" Als je oud genoeg bent voor seks, heb je geen ouders nodig om de calamiteiten op te vangen."

Dit lijkt me nou ook weer zon soort opmerking die opwelt als je eens iets flinks wil zeggen. Het is meer een soort gebod van wie a zegt moet ook b zeggen en dan moet je het maar zelf weten.

Soort oude opvoedingsdoos waar nog weleens wat uit opwelt dat je denkt: in het echt zou ik je dat nog weleens tegen een kind willen zien uiten. Maar ook die ouders heb je er tussen. Uiteraard.

Is niks mis mee AnneJ

Met het hebben van seks komen ook verantwoordelijkheden. Dat kan maar duidelijk zijn.
Dat doet niks af aan de deur die altijd voor ze openstaat.

Om maar even specifiek te blijven: Kaaskopje komt op mij niet over als het type flinksige ouder, maar als een heel warme en betrokken, doch reële moeder.

Niet alleen met seks overigens

Ik spreek mijn kinderen aan op hun gezond verstand.
Ook daar leren ze van.

Flinksig

De ene ouder heeft wat meer moeite met loslaten de ander, maar die navelstreng wordt toch echt bij de geboorte doorgeknipt. Dat lijkt Anne J te zijn ontgaan. Kinderen zijn geen verlengstuk van jezelf, om op te groeien tot evenwichtige volwassenen hebben ze behalve dat vangnet ook vertrouwen in eigen kunnen nodig. Geen lijfwacht die ze voortdurend afschermt en doet voorkomen dat ze bij elke zuchtje tegenwind omvergeblazen worden. Anne J beschouwt dat als goed ouderschap, ik denk dat met overbescherming hele angstige mensen kweekt. AnneJ als je nu eens je kinderen aanleert een flinksig nee, nu nog niet, en dat een normale partner zo'n weigering accepteert. Al hangt de onderbroek al tot de enkels. Hoef je ook niet op je matje met een verschoninkje voor de deur te gaan liggen als ze hun erotisch debuut maken.

Beschikbaar zijn

Ik vind het geen kwestie om als ouder beschikbaar te zijn voor 14/15 jarigen. Met of zonder sexplannen. Dat is gewoon verstandig.

Welnee AnneJ

Ik ben hier ook wel degelijk aanwezig geweest bij 'calamiteiten', maar niet uit voorzorg. Ik was er gewoon. Toen de eerste verkering van de jongste uitging en vriendje ten einde raad bij ons in de kamer stond bijvoorbeeld, omdat dochter ingewikkeld deed. Toen hebben we als een soort relatietherapeuten beide kanten aangehoord en bemiddelingspogingen gedaan. Dat is riskant hoor. Voor je het weet doe je iets verkeerd. Maar dat viel mee. Er was uiteindelijk niet meer tegenop te bemiddelen in de tijd erna, dus dat ging over. Bij de huidige vriend van jongste heb ik ook al uitgebreid een luisterend oor mogen bieden toen het mis dreigde te gaan. En dat zal ik blijven doen, ook al ben ik 80 en zolang ze daar behoefte aan hebben.

Maar ik heb me oprecht nooit met haar seksleven bemoeid, ze was al aan de pil vanwege acné en ook niet van mijn oudste dochter. Ik kan me daarom ook echt niet veel voorstellen bij dat je uit voorzorg thuisblijft met het idee dat je misschien wel eens nodig zou kunnen zijn als de jongelui een probleem krijgen met hun 'eerste' keer of volgende keren. Ik weet nog wel dat ik aan het idee moest wennen. Liever onder mijn dak dan ergens anders, maar ik vond het wel een 'dingetje'.

Ik zeg overigens zelden iets omdat ik flink wil zijn. Ik heb volwassen dochters en een hoop levenservaring. Daar put ik uit.

kan het ook zijn

dat er een verschil is tussen niadh kinderen en iadh kinderen. Je staat dan in een heel andere opvoedstand en het is vaak lastig om op tijd om te schakelen.

Natuurlijk

Maar dan moet je wel het verschil kunnen maken tussen iadhkinderen/-moeders-,- of nadhkinderen/-moeders-vaders en alle mogelijke combinaties daartussen; daarbij hoef je niet in ze te veranderen om ze te begrijpen en te begeleiden als ze dat nodig hebben.
En je moet ook begrijpen dat er niet 1 weg is maar heel veel wegen naar volwassenheid leiden.

beschikbaar zijn voor 15-jarigen

Ik heb hier een 15 jarige dochter in huis. Als ik zoals AnneJ voorstelt voortdurend voor haar beschikbaar zou zijn (lees: dat ik voortdurend in haar buurt ben als zij elders is), dan denk ik dat dochter bij haar vader zou gaan wonen. En daar kan ik me dan alles bij voorstellen.

AnneJ

"Dit lijkt me nou ook weer zon soort opmerking"

Is je toetsenbord weer kapot, AnneJ? Misschien moet je eens proberen extra hard te drukken. Of twee keer...

Of vind je het eigenlijk wel een goeie vondst van je zelf om zon en zo'n hetzelfde te schrijven? Waarom maar je er geen 'zoon' van, dat klinkt tenminste nog hetzelfde...

zo kan 'ie wel weer

Verschillen van mening kunnen leuk zijn, er grapjes over maken ook. Maar in dit draadje lijkt de plaat vast te hangen, om de spot (letterlijk en figuurlijk) rond AnneJ.
Ouders van kinderen met voldoende intelligentie, sociale weerbaarheid en executieve vaardigheden geloven graag in de maakbaarheid der dingen. Dat hun bloedjes zo goed functioneren ligt toch zeker óók aan hun opvoeding.

Het punt met groepen is nu juist dat er óók vast kinderen tussen zitten die nog niet zo uitgebalanceerd zijn. In groepen moet je rekening houden met de zwakste schakel.

Vanzelf

Je houdt er rekening mee maar je kunt er niet van uitgaan. Dan doe je het grootste deel tekort. Je kunt er ook niet van uitgaan dat wat bij jou werkt dus bij iedereen werkt, de enige waar- en wijsheid is.
De deur staat voor elk kind open, maar ik lig er niet voor, niet tussen en ik doe ook niks voor.
Dat je daarmee net zo "aanwezig/beschikbaar" bent schijnt dan minder over te komen. Om die reden worden bijdrages, de mijne dan, iets beeldender.

Is dat feestje al geweest? Nog rampen???