U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Gedrag dochter,we weten het niet meer!
Als je ontdekt dat je dochter fout bezig is,op een manier die gevolgen kan hebben op haar toekomst en zefbeeld(eigenwaarde).Als je merkt dat je ondanks gesprekken ,waarschuwingen en voorbeelden geen invloed hebt.Als je weet dat zodra je je kind vertrouwen geeft en haar loslaat,ze weer de fout ingaat.Hoever zouden jullie dan gaan bij een 17 jarige?We staan op het punt haar telefoon en tablet af te nemen.Zolang ze die nog heeft, kunnen we niets,gaat ze door.
Goedzo
O dan is het goed, dat je toch hulp zoekt.
Nee dat is geen toneel....daar geloof ik niks van. Ze heeft het als ze zonder jullie is niet in de hand. En dat 'stiekeme' herken ik van oudste's vriendin. Dat was in slechte periodes altijd het eerste teken dat het weer 'mis' was. Zo wist oudste altijd te doorzien dat het weer bergafwaarts ging....En soms was het alleen maar 'stiekem' doen om onzinnige onbelangrijke dingen (in onze ogen). Dan beweerde ze met stalen gezicht dat ze ketting (waarde 1 euro) van haar moeder had, terwijl haar moeder dat ontkende....Net of ze zelf graag wilde dat ze dat gekregen had....Geloven in de droom die ze zelf creeërde, in het leven dat ze niet kon leiden of zoiets. Ik weet niet of dat de goede aanpak is....maar oudste confronteerde haar áltijd met haar leugens. Hoe onzinnig en onbelangrijk ook.....Gewoon recht op dan man (vrouw) af, van ik weet dat die ketting niet van je moeder is,maar dat je die zelf gekocht hebt. Dus kom op,vertel maar....en dan komen de tranen van: 'Ja maar iedereen had kadootjes van sinterklaas en ik had geen zin om dat te vieren en nu wilde ik ook meepraten....' ofzoiets. Gewoon een verkeerde manier van je gevoelens uiten of proberen ze te uiten.
Als het goed gaat met vriendin, is het een heel andere meid. Gezellig, eerlijk, recht door zee.
Houd vast aan wat je het weekend hebt meegemaakt en geloof erin dat ze zo weer kan worden. Ook als ze zonder jullie is.
groeten albana
Geduld
Onze zoon heeft gedragproblemen en als het slecht met hem gaat, gaat het nooit in een keer weer goed. Het lijkt net alsof het verkeerde gedrag moet slijten.
Je zou denken: het is nu duidelijk, dat gedrag is niet goed, je vindt dat zelf ook, je hebt spijt, je hebt gehuild, nieuwe start, vanaf nu beter.
Maar zo gaat dat hier nooit. We moeten na een 'doorbraakgesprek' altijd nog even geduld hebben. In het begin gaat het gelijk weer mis, na een tijdje zien we kleine verbeteringen en pas na een paar weken zien we dat het gesprek echt structureel effect heeft gehad.
Het is een valkuil om na die eerste terugval teleurgesteld te raken. 'Het heeft toch geen zin'. Dat denkt je kind waarschijnlijk zelf ook al, dus dan versterk je elkaar erin. En dan gaat het ook niet beter.
Het is beter om juist dan rustig te blijven, vertrouwen dat het allemaal goed komt uit te stralen (ha, makkelijk gezegd). Wij zeggen dan meestal iets als: 'Hé Pipo, we hadden het hier toch over gehad, weet je nog? Kan ik je helpen om het anders te doen?'
Vertrouwen en geduld. Maar ook controlerend en alert blijven.
Pff dat valt niet mee! Sterkte.