Folders bezorgen

AnneJ

Laat mij nu eens zien waar ik dwing, de baas speel, waar ik schrijf hoe ik zelf opgevoed ben, hoe dat een simpele opvoeding is, dat ik dril en alles wat je voor me aan het invullen bent?(serieuze vraag)
Je oordeelt over iets waarvan je totaal geen weet hebt puur omdat je het zelf anders denkt te doen. Opvoeden is geen vies woord en kinderen zijn je gelijke niet. Dat kunnen ze niet aan, veel te veel verantwoordelijkheid.

Niet elk kind heeft van nature de neiging om iets te gaan doen

Ik ben ook wel eens in de voetsporen van mijn vader getreden, en heb ze (niet de letterlijke, maar ) een figuurlijke schop onder de kont gegeven.
Soms is dat wel eens nodig, om ze achter die beeldbuis weg te bonjouren, met 2 voeten op de grond te zetten en aan het werk te krijgen.

hoe je over kinderen denkt

Pubers hebben er vooral behoefte aan dat je ze serieus neemt. Met 'grenzen stellen' zoek je zelf de grens op, je gaat het conflict aan. Dat kun je wel doen als je ook de middelen hebt om die grenzen te handhaven. Pubers hebben benen en eigen gedachten. Ze kunnen zich aan je onttrekken. Het is veel handiger om ze zelf de verantwoordelijkheid te geven en ze daarbij bij te staan. Gemiddeld genomen dan.
Er zullen best kinderen zijn die je eigenlijk in een kooitje op zou willen of moeten sluiten. Maar de meeste pubers hebben juist veel behoefte aan een grotere verantwoordelijkheid.
Maar je kent jezelf en je eigen kind het beste. Handig is om dat even uit te proberen en te zien wat het resultaat dan is. Het blijft wat in het duister tasten.
Maar ik hang de opvatting niet aan dat kinderen 'opgevoed worden'. Ik word in dit proces ook opgevoed door mijn kinderen, en bovendien voeden ze ook zichzelf op op deze leeftijd. En daar wil ik graag bij aansluiten en niet bij dwarsliggen uit rigide opvoedopvattingen.

Uitbarstingen

Ik heb het grootste respect voor ouders die uit wanhoop een computer uit het raam gooien van hun kind of het een schop onder hun kont verkopen. Mijn vader zou zeggen: dat is gebrek aan tekst.

AnneJ

Ik heb af en toe de indruk dat wij niet eens zo anders met de kinderen omgaan, maar hoe je het ook wendt of keert: opvoeden doen we. Of je dat nu bewust doet of niet, je geeft ze mee wat je belangrijk vindt. En zoals je zelf ook al aangeeft gaat het meer kanten op. Ik leer van mijn kinderen, ik leer anders over bepaalde dingen te denken in bepaalde situaties. Het is een groot leerproces wat nooit stopt. Maar het begin krijg je van je ouders. Ik neem niet aan dat ze bij jou zelf mochten bepalen of ze al dan niet gingen slapen, of dat ze al dan niet aan tafel wilden eten. Je hebt gestuurd, hoe dan ook. Dat is opvoeden. Zou je totaal niet sturen, dan wordt het een losgeslagen zooitje. Dat is geen veronderstelling, daar kun je redelijk vanuit gaan. Er komen daarbij automatisch grenzen tevoorschijn. "Jij kan wel niet naar bed willen, maar het is nu toch echt bedtijd." = een grens stellen. En hoe je die grens stelt is afhankelijk van hoe je zelf bent. Ik vermoed dat jij en ik op dat punt niet zo heel anders zijn. Ik sta niet zo snel op mijn strepen, ik bespreek veel, maar soms is mijn doel toch echt dat ze doen wat ik zeg.

De wijze waarop je op Astrid reageert irriteert mij echt. Niet aardig, ik weet het. Maar naar aanleiding van wat Astrid schrijft laat je merken dat je allerlei aannames doet. Astrid geeft aan dat ze grenzen stelt en corrigeert daar waar nodig is. Ze zegt niet hoe ze dat doet. Jij neemt aan dat dat op negatieve wijze gebeurt. Dat staat nergens. Grenzen aangeven, opvoeden, paal en perk stellen... het heeft allemaal niets te maken met drillen. Drillen, (synoniemen: africhten, dresseren)... heb je enige aanwijzing dat Astrid dat doet? Drillen is echt een stapje verder dan een kind leren hoe hij zich prettig moet gedragen.

En dit: "Misschien kun je in elk geval in de gaten houden of het nog in verhouding is Astrid, meer positief benoemen dan negatief. Het is niet zo moeilijk om de relatie met je kind te verzieken en je kind een slecht gevoel over zichzelf te geven."
Waar heb je vandaan dat ze haar kinderen op negatieve wijze benadert? En hoe kom je op de waarschuwing dat het niet moeilijk is de relatie met een kind te verzieken door het een slecht gevoel te geven?
Echt, je geeft zonder enige aanleiding adviezen en waarschuwingen als zou Astrid een moeder zijn, die haar kinderen geen enkele ruimte gunt en het aan zichzelf te wijten heeft als de relatie met haar kinderen niet de goede kant op gaat.

Enkel en alleen omdat Astrid aangeeft dat ze haar kinderen toch echt wel een vorm van opvoeding geeft en daarbij grenzen stelt, ga je helemaal los in negatief commentaar. Waarom? Ik ken Astrid ook niet, ik heb geen idee hoe het bij haar thuis is. Dat ik hier toch op deze manier op reageer, is omdat ik je toon naar Astrid toe echt heel misplaatst vind.

Ik begrijp ouders die hun kind een schop onder de kont geven, maar ik heb er geen respect voor. Het is menselijk, dat wel. Mijn vader heeft mijn zussen allebei op een ander moment de gang door geschopt. Hij gaf ze met zijn voet/schoen een enorme zet tegen de billen, waardoor ze naar voren geduwd werden door de gang heen en tegen een deur terechtkwamen. Ik was toen ontzet, zo ga je niet met je kinderen om. Nu begrijp ik de emotie van mijn vader wel, het is alleen niet goed te praten. Gebrek aan tekst vind ik gebrek aan beheersing tijdens een moment van machteloosheid. En ik vrees dat velen van ons helaas wel eens zo'n moment hebben.

gebrek aan respect Kaaskopje

Dat is wat me irriteert aan flinke praatjes over ouders die opvoeden. Misschien is het wel een vorm van jezelf overschreeuwen of in de smaak willen vallen bij andere 'opvoeders' of publieke opvattingen over opvoeden. Maar met respect voor kinderen heeft het voor mij weinig te maken. Nou scheelt het ook dat hier zo'n toon echt niet op moet zetten. Inmiddels kunnen mijn kinderen wel wat tonigs van mij verdragen maar ik heb zelf de ervaring dat het niets toevoegt aan het begrip van een kind over de situatie en ook niet aan de oplossing daarvan. Het hangt van de situatie af maar even laten gaan en dan even rustig afleiden en in de gaten houden en nog eens in een ander verband uitleggen wil hier veel beter helpen.
Van sommige therapeuten kwam bij ons ook de boodschap 'ingrijpen' 'niet accepteren' 'grenzen stellen' en dat waren niet degenen waar wij wat mee opschoten. Kalm blijven, afleiden, nog eens aan de orde stellen, kind helpen zelf op te lossen, goede gewoontes maken, routines maken, voorspelbare dagindeling, daar hebben we wat aan gehad.
En het goede voorbeeld van mijn vader die altijd goed orde wist te houden in een klas vol pubers juist door ze niet op hun ego aan te vallen 'dit gedrag accepteer ik niet van jou' maar door op een kalme manier zaken in goede banen te leiden en later nog eens iemand apart te nemen, in de hitte van de strijd en in het strijdperk gooi je alleen maar kooltjes op het vuur. Meer diplomatiek dan oorlog zeg maar.
En van dat respect voor de beleving van een kind krijgt een kind het goede voorbeeld om ook met respect met zichzelf en met jou en met de buitenwereld om te gaan.
Mijn kinderen imiteren meer dan anderen, en ik moet er altijd wel een beetje om lachten als ik zo'n kind met autisme tegen een volwassene hoor zeggen: wat je nu doet accepteer ik niet van jou! Tenzij je ze natuurlijk heel goed weet bij te brengen dat volwassenen nu eenmaal meer gelijk zijn dan kinderen is dat geen goed voorbeeld.

Dochter heeft anders niet veel tijd deze vakantie...!

Hier en daar zit er nog een losse week tussen de examenreis en ze gaat nog een keer mee met de rest van het gezin op vakantie.
Nu heb ik geen ervaring met vakantiebaantjes van tegenwoordig, zijn er ook vakantiebaantjes voor hooguit twee weken?
Ik lach me trouwens een breuk om zoekvakantiewerk.nl. Zoek je administratief werk in onze woonplaats, krijg je schoonmaakwerk 100 km verderop aangeboden, brommerbezorger 70 km verderop, nachtportier 10 km verderop. Ze nemen administratief werk wel heel ruim en ik wist niet dat mijn woonplaats zo groot was!

Ja maar..

Ik zie de reactie van Astrid niet als 'flinke praatjes'. Ze geeft zelf aan dat ze het wat zwart/wit opgeschreven heeft, daarmee zwakt ze haar opmerkingen wat af. Ik lees alleen hele normale woorden als 'opvoeden', 'grenzen stellen', 'paal en perk stellen', bepaald gedrag de kop in drukken, etc.. Ik schaar die woorden onder terminologie die bij het grootbrengen van kinderen past (net als 'de ruimte geven om te ontplooien', 'begeleiden' en dergelijke). En hoe dat allemaal wordt toegepast is weer een ander verhaal. Je kunt heel diplomatiek grenzen stellen, maar ook heel dwingend begeleiden.

Jij geeft aan dat je kinderen wel wat tonigs van jou kunnen hebben, maar dat het niets toevoegt. Dat is in de meeste gevallen inderdaad waar. Maar daar heb je het nu: Astrid zegt nérgens dat ze haar kinderen met stemverheffing of met dwang in de vorm van 'je hebt maar te doen wat ik zeg!' zaken bijbrengt. Dat beeld is in jouw hoofd ontstaan en ik vind dat eigenlijk wel bijzonder. Als ik even zo vrij mag zijn om te 'analyseren' lijkt het wel of jij als tegenreactie op wat therapeuten en -ologen vinden en zeggen, je eigen methode hebt ontwikkeld en alles langs de meetlat van die methode legt. Daarmee doe je hetzelfde als de therapeuten die jou het verkeerde advies gegeven zouden hebben. Jij gaat uit van wat goed werkte bij jouw kinderen. De kinderen van Astrid zijn niet hetzelfde en hebben een andere aanpak nodig misschien.

respect Kaaskopje

"als wij als ouders hier geen paal en perk aan stellen loopt het uit de klauwen.
Daarbij hoef je niet het kind, maar het gedrag de kop in te drukken. (niet als in: ik vind jou, maar als in: ik vind jouw gedrag onacceptabel)"
Daar spreekt een bepaalde opvatting over kinderen uit.
Natuurlijk heb ik uiteindelijk mijn eigen methode, proefondervindelijk en in het opvoedingsproces met mijn kinderen. Daarvoor heb ik me eerst bij laten scholen op het gebied van autisme en ben wat beter op het opvoedingsgedrag van mijn eigen vader met mijn kinderen gaan letten.
Ik zou inderdaad weleens willen weten hoe andere kinderen reageren als je ze aanspreekt op de wijze van Astrid: dit gedrag accepteer ik niet van jou. Ik denk dat de meesten hun ouders wel goed kunnen hebben en ze een hoop vergeven denk ik eigenlijk.

Context Annej

Het ging hier om schelden met een ziekte of als een kind een ouder uit scheld. Dat je als ouder dan zegt dat je dat niet accepteert, lijkt mij volstrekt logisch. Ik zie niet wat je als ouder daarmee voor vreselijks doet dat je kind je daarvoor iets moet vergeven. Tuurlijk moet je zelf het goede voorbeeld geven.

Astrid, Wist je dat?

In post # 98 gebruikte Astrid het woord pargjes. Ik kende dit woord niet, dus maar even opgezocht. Niet te geloven; het staat voor dwerg maar ook voor iemand van joodse afkomst, al dan wel of niet krabbend aan het hoofd vanwege de ziekte schurft.

Ik denk dat ik dit woord maar direct uit mijn geheugen wis, voor het geval ik ooit per ongeluk iemand neerzet als parg. Ik zal mijn kinderen ook even waarschuwen, zoals ze mij hebben gewaarschuwd tijdens het genieten van een kopje thee. Theetijd is niet soft. Theetijd is aan je kinderen laten zien dat je tijd voor ze maakt; quality-time.

Tijd om even te kletsen over problemen onder de jongeren zoals alcoholmisbruik of blowen of agressie of sms- gedrag om 23:30. Gelukkig spelen die problemen hier niet! Maar ik zie het als een moment van investeren in opvoeden met als resultaat dat laats kindlief heel spontaan excuses aanbood voor pubergedrag. Tel uit je winst.

http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/parg

Citaat ter aanvulling # 112

Astrid: 'Als ik iets niet accepteer (in dit geval het schelden met een ziekte), verpest ik dan mijn zielige prinsesje/prinsje, of voed ik deze op en corrigeer verkeerd taalgebruik om ze te leren wat kan of niet kan?'

en

'Ik ken mensen die alles met liefje/duifje/boefje oplossen en ja, dat zijn pargjes aan het worden.'

snotneusjes

"Tja...laten we ons door snotneusjes voorschrijven wat iets betekent? Als ouders er bovenop en snel de kop indrukken lijkt me."
Okee, het is niet handig om zo negatief over kinderen en jongeren te denken. Hoe is het eigenlijk met je eigen zelfbeeld?
Hopelijk is Astrid in het echt wat respectvoller over haar kinderen. Vermoedelijk is dit gewoon een soort 'matter of speaking' waarmee je in sommige kringen verbondenheid uitdrukt. Even fijn negatief praten over kinderen en andere ouders.

Spijkers op laag water

Sorry hoor, jullie zijn nu op woorden aan het vangen. Ik wist niet wat pargje betekent, ik hoor het hier voor het eerst, maar als woord klinkt het gewoon leuk. Nu met de kennis van wat het betekent zal ik het mijzelf uiteraard niet aanwennen om het wel te gaan zeggen.

Gebruiken jullie nooit, achter gesloten deuren misschien, minder aardige woorden voor mensen? Zelfs als je iemand een tr.t noemt, smijt je al met vleeswaren en met muts ook.

Mijn aanname in dit geheel is dat 'we' soms allemaal wat stelliger schrijven dan wat er in de praktijk gebeurt. Ik neem niet aan dat Astrid tegen haar kinderen zegt dat ze iets de kop in gaat drukken. Ze handelt er mogelijk wel naar. Maar als ik mijzelf als voorbeeld neem, gaat dat 'de kop indrukken' heel beschaafd en met alles wat bij 'begripvol' past. En bij beschaafd past ook 'ik accepteer dit niet van je.' Ik heb dat laatst zelfs tegen een volwassene gezegd. Als iemand helemaal uit de bocht giert met hoe hij mij aanspreekt, gier ik terug met 'ik accepteer niet hoe u tegen mij praat.' Het komt zelden voor, maar zonodig.. ja hoor.

Jullie vallen Astrid aan op haar stevige taal, maar gezinnen die de opvoeding meer als een doorlopende therapiesessie zien en waarbij de woordkeus op die van therapeuten gaat lijken, daar wordt ik nou een beetje weeïg van. Ik ben ook van het bespreken, niet straffen en herkansingen, maar tjonge zonder grenzen, of paal en perk, te stellen geef je een kind wel erg veel verantwoordelijkheid. Die verantwoordelijkheid voelen sommige volwassenen zelfs nog niet. Je kunt een kind heel liefdevol verwaarlozen.

Als ouder zijn we (zo goed als) allemaal bereid om het beste voor de kinderen te willen en te doen, maar we zijn ook mens. Als je élke handeling of elk woord op een goudschaaltje moet leggen omdat kind anders een beschadiging op kan lopen, dan ben je ook niet lekker ontspannen bezig. De kunst is ook om te erkennen dat je als ouder wel eens mindere momenten hebt en dat uit te spreken naar je kind als de situatie daarom vraagt.

verwaarlozen

Goed hoor Kaaskopje. Je kunt best eens uit de bocht vliegen maar dat is het dan ook. En respectvol met je kinderen omgaan is nou juist niet verwaarlozen maar het goede voorbeeld geven.
Nou zullen de meeste kinderen er ook niet snel wat van krijgen maar eigenlijk sta ik wel te kijken wat mensen allemaal tegen hun kinderen zeggen. En hier wordt ik natuurlijk veel sneller een spiegel voorgehouden. Afgelopen week nog een kind met autisme die mij van repliek diende met ouderlijk 'sarcasme'. "Als je nu eens eerst bedenkt dat ik hier gewoon het werk verricht dat noodzakelijk is voordat ik de deur uitga!" Kind dat iedereen altijd laat wachten.:-)

Oh ja,

Nou zullen de meeste kinderen er ook niet snel wat van krijgen maar eigenlijk sta ik wel te kijken wat mensen allemaal tegen hun kinderen zeggen.===

Ik ook:-) En ook de toon waarop dat gaat. Maar dan zie je letterlijk wat er gebeurt en daar kun je een mening over hebben. Waar het mij om gaat is dat je geen eerlijke mening kunt hebben over hoe Astrid opvoedt/grootbrengt aan de hand van een paar opmerkingen in de trant van 'grenzen stellen' en 'de kop in drukken'. En zelfs door het woord opvoeden krijgt ze min of meer te horen dat het woord opvoeden niet positief overkomt. Je mening had je al helemaal klaar. Naar mijn mening totaal niet gebaseerd op werkelijke kennis van zaken. Hoe kun je iemand verwijten maken op zo weinig informatie?

Kaaskopje

Opgevoed 'worden' Kaaskopje. Kinderen als lijdend voorwerp.
Het lijkt me eigenlijk wel genoeg tekst als je ziet wat hierboven aangehaald is door mijzelf en door Flanagan.
Maar we hoeven er ook geen tribunaal van te maken. Voortaan denk ik gewoon O ja, dat is Astrid. Mmmmm. hoe krijg ik dit nou respectvol over het voetlicht. Want er zo bovenop zitten ben ik zelf ook fout bezig. Echt wel. Maar goed, dat is mijn irritatie dus over dit soort clichetaal.

Oeps, t verkeerde draadje

Hoewel je natuurlijk ook in de vakantie prima folders kunt rondbrengen, herpost ik even in het vakantiebaantjesdraadje!

Tja...

Ik kan er toch ook niets anders van maken dan dat kinderen opgevoed worden. Als lijdend voorwerp. Als kinderen zichzelf op moeten voeden gaat er toch ook iets verkeerd. Het is natuurlijk perfect als ze ook als meewerkend voorwerp die opvoeding tot een prettige aangelegenheid maken, maar dat kun je niet zonder meer verwachten. En 'voorwerp' is natuurlijk niet letterlijk bedoeld. Het zijn geen dingen tenslotte.

Ik blijf het bijzonder vinden dat jij het woord opvoeden zo'n negatieve invulling geeft.

En voor ik

nu weer te horen krijg dat je best mag verwachten dat de opvoeding een prettige aangelegenheid kan zijn, dat ik uitga van een negatief scenario... eens...opvoeding hoeft helemaal geen problemen te geven. Maar met dat je het niet kunt verwachten, bedoel ik dat je er niet vanuit kunt gaan dat kinderen aanvaardbaar gedrag vertonen als ze niet weten wat dat dan is. Daar hebben ze hun ouders voor nodig om dat duidelijk te maken.

ik geef het op

Kaaskopje en anderen je/jullie hebt/hebben me prima verwoord, dank je wel daarvoor.
Parg moet je dan ook wel even de rest van de vertalingen opzoeken: onaangenaam persoon staat erbij en zo heb ik dat gebruikt, flauw om alleen de andere betekenissen citeert.
Mijn kinderen zijn allang volwassen; denk wat je wilt, ik weet hoe het zit en zelfs anderen blijkbaar. Als je het niet wilt zien: prima.
http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/parg

Aanvaardbaar gedrag

Aanvaardbaar gedrag leren kinderen als je ze het goede voorbeeld geeft en met respect met ze omgaat. Ook als ze er niet bij zijn, ook als het even heel erg moeilijk is. Aanvaardbaar gedrag leren ze niet van gebrek aan respect. En natuurlijk maakt iedereen fouten, ik kan je er direct een paar van mijzelf opnoemen, maar dat is gebrek aan repertoire en tekst. Blijkbaar moet je als ouder ook bijleren.

Respect

Wie in dit draadje behandelt zijn kinderen dan met gebrek aan respect?

'Grappig' genoeg kreeg ik dit net binnen via Facebook:

http://www.welingelichtekringen.nl/samenleving/320065/hoe-overleef-je-je-puber-7-tips.html

Ik denk dat je de meeste tips ook wel goedvindt, maar deze:

2. Onthou dat je het recht hebt en zelfs de plicht om gedragsregels op te stellen. Hoe je dat doet is wel van belang: loze dreigementen werken niet, hysterisch worden ook niet. Straf soms wel, soms niet

Dat is waar het om gaat bij ons meningsverschil. Er moeten regels zijn. En regels opstellen betekent automatisch dat je zo hier en daar aangeeft waar jouw grenzen liggen.
Wij zijn nooit zo van de regels opstellen geweest, maar gaandeweg ontkom je er toch niet aan.

Hihihi

"Realiseer je dat gescheld en getier een uiting is van normale ontwikkeling. Waarschijnlijk leidt dit gedrag tot het uitgroeien tot een gezonde, zelfverzekerde volwassene"

Lead by example

Nog een: "10. lead by example, not by words." een reactie onder het facebookbericht. Daar kan ik het wel mee eens zijn.
Maar ik moest wel een beetje lachen om het gescheld en getier. Dat geeft ouders een vrijbrief, goede voorbeeld nietwaar.Hihihi.