Feestje 's avonds ver weg

hier niet Annet

Zo'n houding is voor mijn kinderen niet logisch en voor mijzelf ook niet. Honden hebben een baas, kinderen niet.
Ik vind het dan ook prettig als ze zelf verstandige beslissingen gaan nemen. Ik ben er niet altijd bij dus we bespreken veel vooraf.
En ik sta er meer naast dan er bovenop.
Hier dus geen situatie van 'teugels vieren' maar van jongsaf aan komen we gezamenlijk tot verstandige beslissingen.
Maar het is ook maar hoe je zelf opgevoed bent denk ik.
En ik denk ook weleens dat het misschien niet zo verschillend is maar dat ouders 'flinke' taal bezigen omdat dat van ze verwacht wordt.

Rechten

Ik heb wel rechten vertel ik ze altijd. Op zorgen maken en op 'zeuren'.:-)
Het zal ook schelen of je met een ouderpaar te maken hebt en of je fysiek zaken af kunt dwingen, los nog van je eigen stijl en karakter.
Tot op de basisschool kun je ze meestal fysiek wel aan.
Ik heb dan ook het idee dat het rond het 12e jaar gaat veranderen.
Voor die tijd moet je ze de meeste zaken dan bijgebracht hebben, daarna gaan ze die 'bouwstenen' zelf mixen.

AnneJ

Je hebt een vreemde manier van herformuleren. Mijn kind is geen paard en ik heb geen teugels. Ik ben niet de baas van mijn kinderen en ik heb geen fysieke kracht nodig bij mijn pubers.

Ik geef langzaam meer verantwoordelijkheid aan mijn kind. Dat doe ik mede op basis van hun eigen argumenten. Ik luister dus naar ze. Wij hebben thuis een overlegcultuur. Dat past prima bij deze ouders en kinderen.
En zo komt mijn kind van jongs af aan tot verstandige beslissingen, passend bij de leeftijd. Of tot onverstandige beslissingen die ik laat gaan omdat ze daarvan leren.
Ik ben er ook niet altijd bij en ik zit er ook niet bovenop. Ik begeleid mijn kinderen, lang niet altijd vooraf omdat dat niet zo nodig is bij ze, wel achteraf om ervan te leren.
Het enige verschil is het uitgangspunt. Ik bepaal als ik dat nodig vind omdat de beslissingen op dat moment te onverstandig zijn en daar ga ik zo wijs mogelijk mee om. Die enkele keer dat mijn kind een duidelijk 'nee, dat mag jij niet' krijgt, worden prima geaccepteerd. Juist omdat er een goede reden voor is en omdat het weinig voorkomt.

Stoere taal heb ik niet nodig. Ik ben stoer genoeg van mezelf )

Niet fysiek

Ik denk niet dat het handig is om bij een kind fysiek de strijd aan te gaan want dat ga je op een gegeven moment verliezen. Ik denk dat strijd aangaan sowieso niet heel handig is. Een kind gaat wel soms de strijd aan natuurlijk en dan moet je er wel voor zorgen dat je wint maar eigenlijk is het beter om die strijd te vermijden. Al is dat niet met elk kind altijd mogelijk. Maar fysiek zou ik het niet laten worden. Dat werkt niet denk ik.

Ik ben het helemaal met je eens dat je dat fundament al tijdens de eerste jaren moet leggen. Ik denk niet dat een tiener het zal accepteren als je van de ene dag op de ander opeens heel autoritair wordt bijvoorbeeld. Er moet al een zekere gewenning zijn aan regels en hoe daar mee moet worden omgegaan.

Ik weet niet of wij een echte overlegcultuur hebben thuis. Er is wel overleg en er is wel inspraak maar tegelijk is het niet zo dat alle stemmen even zwaar meetellen. Uiteindelijk beslissen wij toch echt. Dat is gewoon zo. Dat wordt ook heus wel geaccepteerd al is het soms onder protest. En als ik het zo zie dan doen de meeste ouders het op die manier. Ik ken eigenlijk weinig gezinnen waarbij de kinderen echt gelijke gesprekspartners zijn en evenveel inspraak hebben als de ouders.

O gelukkig

Het moet soms ook even doordringen.:-)

AnneJ

Hoe wilde jij het hem dan leren als hij wegloopt en er niet over wil praten?
Dan komt er namelijk van jouw aanpak ook niet wat hij wil, namelijk gaan en thuiskomen. En er komt ook niet wat jij wil bereiken, namelijk in overleg hem helpen zijn doel te bereiken.

Ik vind het een beetje jammer dat je doet alsof we hier als een stelletje machtswellustelingen onze puberzonen het leven zuur maken :-), de nuance is er absoluut, maar wel met als uitgangspunt dat er een gesprek plaatsvindt.

gr Angela

Weglopen

De zoon van Moedermop liep weg maar het kwartje viel even later.
Weglopen is later weer oppakken, beetje geduld.
Ik vroeg zoon wanneer ik voor het laatst 'nee' gezegd had en iets verboden.
Maar dat bleek de tv-zenders te zijn die ik eraf sloopte als hij te hardhandig met andere kinderen omgegaan was, hij was toen 7 of 8 jaar oud. Mijn theorie was dat als je het verschil niet ziet tussen elkaar pijn doen op filmpjes op Cartoonnet en dergelijke, dan wordt er wat afgelachen, en wat je in het echt aanricht dat echt pijn doet bij kinderen dan mag je dat even niet zien.
Ik sloopte ze er dan tot het weekeinde vanaf.
Achteraf bleek zoon er niets van geleerd te hebben. Ik had beter kunnen uitleggen hoe hij zachter met kinderen om kon gaan of zich er aan onttrekken.
Zoon is nu 18 dus nu heb ik makkelijk praten.:-)

AnneJ

Jij hebt ervaring met kinderen met autisme. Jij maakt jouw keuzes in de beste benadering van jouw kinderen. Ik zal nooit zeggen dat jouw keuzes niet juist zijn. Maar dat betekent niet dat jouw keuzes voor alle kinderen goed zijn.
Je kunt er ook vanuit gaan dat ouders bewust omgaan met hun keuzes en daarbij het belang van hun eigen kinderen in de gaten houden.
Ik geloof direct dat mijn keuzes niet goed zouden zijn voor jouw kinderen maar dat is andersom ook zo.

Annet

Je hebt natuurlijk gelijk. De basisschoolleeftijd was heel moeilijk maar eigenlijk als puber zijn mijn kinderen met autisme best gezeggelijk sinds we die werkrelatie samen uitgevonden hebben. Niet erg impulsief eigenlijk. Alles moet toch eerst uitgedacht en besproken worden.
Maar ik denk ook weleens dat 'normale' kinderen zo'n 'normale' opvoeding best wel trekken, misschien is het best fijn om te merken dat je hevig van mening kunt verschillen met je ouder en daar dagen boos over blijven en dan gaat het leven ook gewoon door.
Maar uiteindelijk denk ik ook dat de manier van opvoeden die je aanleert en aanpast aan je kind waarbij meer emotieneutraliteit, geduld en voorspelbaarheid, routine, puzzelen en woorden en tekst vinden, balans zoeken, een tweede natuur wordt, ook voor 'normale' kinderen een evenwichtige opvoeding is.

AnneJ

Daar ga je toch weer een beetje. Het is niet zo dat mijn kinderen hun opvoeding 'best wel trekken'. Dat is een negatieve herformulering. Ze zouden juist erg nerveus worden van de benadering die jij voor jouw kinderen gebruikt. En ze zijn ook nog nooit dagen boos geweest op hun ouders.
Woorden als emotieneutraliteit, voorspelbaarheid en routine zijn niet hun grootste wensen. Eerder het tegenovergestelde. Wat is er mis met intensiteit van leven, onverwachte spannende zaken en elke dag iets anders? Het gewone schoolleven is al saai genoeg. Gelukkig is de rest van hun leven wat minder evenwichtig. Zo blijft het een beetje leuk met al die verplichtingen die erbij komen.
Ook ik heb geduld maar niet oneindig. Ik heb gepuzzeld vol inzet om het leven van mijn kinderen op de rit te krijgen en met succes. Balans zoeken vind ik heel belangrijk. Mijn opvoeding IS evenwichtig voor mijn kinderen.

Beter dan Annet kan ik het niet zeggen

Al gaat dat voor mijn Adhd dochterbniet helemaal op. Die gedijt juist wel goed bij voorspelbaarheid, maar ook bij duidelijkheid. Soebatten helpt bij haar niet, duidelijke grenzen wel.

Voor de rest vind ik dat je het te groot maakt. Ook ik word niet fysiek. Heeft ook geen nut want mijn oudste pakt mij als hij wil op en zet mij zonder pardon in de andere hoek van de kamer. Nu is het wel zo dat hij dat bij zijn vader niet hoeft te proberen, maar toch is het dat niet. Wij praten namelijk. En hij laat zich iets zeggen.

En dat doet de zoon van Moeder-mop blijkbaar toch ook, ondanks het aanvankelijke geblaf tegen zijn moeder. Want daar gaat het uiteindelijk toch om? Dat je in de overlegmodus komt.

intensiteit

Dat is natuurlijk ook waar. Dat mis ik zelf weleens, dat impulsieve of verrassende of een hoop herrie in huis aan muziek en bezigheden.
Ik ben altijd blij als mijn zoon zit te tokkelen op zijn gitaar, maar dan vlucht wel dochter naar haar kamer.
Reuring wordt hier jammergenoeg niet al te goed verdragen.:-)

Enquete over Jongeren en Alcohol

Hallo moeders en vaders!

Ik ben student aan de hogeschool Utrecht. Ik heb een vraag of ouders met kinderen van 12 tot en met 18 jaar oud mijn enquête zouden willen invullen.
Het gaat om Alcohol gedrag vooral bij jongeren en we doen een doelgroep analyse.

De enquête duurt niet langer dan 2 minuten! Alvast bedankt!!

Hier is de link:
http://www.enquetemaken.be/toonenquete.php?id=201803

Groetjes,

Mina

Andere rubriek

Je komt hier zo tussendoor, je oproep hoort in een andere rubriek, even laten verplaatsen. Maar ik zal de enquête invullen.

AnneJ

Dat vind ik iets moeilijks, niet alleen omdat ik zelf de dynamiek in huis erg mis met rust-zoekend kind, maar ook omdat mijn andere kind geen rust zoeker is en juist zeer van actie en dynamiek houdt. Het is nu steeds schipperen, wat dat aangaat zijn er bijna geen grotere contrasten mogelijk. (Als het aan kind 2 zou liggen houden we hier nonstop open huis en feest alom, maar kind 1 zou het liefst naar een hutje op de hei gaan...)

Ook zoiets Sering

Ik denk wel dat het verschil maakt hoe oud je kinderen zijn.
Als zoon het zelf aansticht kan er een hoop drukte in huis zijn aan vrienden en muzikanten. Maar omdat ze ouder zijn kunnen ze elkaar dan beter ontlopen en verdragen.
Dochter is dan soms even erbij maar daarna permanent naar haar kamer.
Ik heb haar weleens aangeboden om een koelkast met magnetron op haar kamer te zetten want ze durft dan zelfs niet door het huis te lopen om iets uit de keuken te halen bang voor de onverwachte bewegingen en aanspraken.
Maar tegenwoordig zit dochter ook nog weleens uit school met een troepje pubers op de bank aan de thee.
Als ze kleiner zijn is het veel moeilijker om ze uit elkaar te houden omdat ze je allebei vaker nodig hebben en nog niet uren op hun kamer kunnen blijven.
Deze zomer had dochter zich voorgenomen om te oefenen op de camping. Ze was op een muziekavond, vroeg in de avond toen het nog niet zo druk was, de eerste die de dansvloer opging, heerlijk was dat ik ging er direct achteraan. Dat was wel even een uurtje leuk
Dat is dan een unieke ervaring.
Toch een beetje met je dochter op de dansvloer. Op haar initiatief. Want omdat er zoveel van henzelf uit moet gaan om het te kunnen volhouden is er zelden een gelegenheid met openbare drukte waar we als gezin van genieten. Niet eens zelf samen thuis muziek maken.
Dat lukte mij maar tot ze een jaar of 6 waren.
Scheiden is jammer maar vaak de enige remedie om het in balans te houden.

uithuizig zijn

Als mijn kinderen uithuizig zijn, vrienden maken, vertrouwd zijn bij andere mensen is dat voor mij een geweldige zaak.
Dat zal ook schelen denk ik. Als je dat zelf niet zo nodig vind en je kind zit sociaal al goed in elkaar dan vind je het misschien ook weleens genoeg. Komt later wel.
Terwijl het voor mij speerpunten zijn. Onmiddellijk te faciliteren.

Mina, enquete, regels Forum Ouders Online

Dit heb je ook gepost in het draadje: "Hoe laat thuis 14 jarige".

De regel is dat je een post één keer mag plaatsen èn wel in de juiste rubriek.

Terug naar het onderwerp

MoederMop, stel dat de ouders van die vriend contact met jou willen maken. Je wilt weten hoe die ouders zijn en of het veilig is dat jouw zoon daar gaat overnachten. Maar hoe moet die kennismaking plaatsvinden? Via de telefoon, skype (dan kan je elkaar zien) of persoonlijk (zij komen langs of jij komt langs bij die ouders)?

Ik ken het gevoel

Mijn zoon is 16 , het maakt niet uit welke regels grenzen of consequenties ik stel
Hij gaat gewoon komt thuis wanneer het hem uitkomt
En is boos en verbaast als ik boos en bezorgd ben
Dan word het echt lastig
Wat dan ?

Ellen

Kan je in zijn algemeenheid met je zoon nog wel een gesprek voeren?

Ellen

Dat klinkt niet goed.

Heb je een man achter je staan, of ben je alleen?