Doe ik mijn kinderen tekort?

Barvaux

Stel je geeft les aan aan 25 leerlingen in groep 6 die een werkstuk maken van 8 bladzijdes, dan moet je als leerkracht 200 pagina's op je computer nakijken. Eenbeetje spreiden en dat is nog wel te doen.
Bij 240 brugklasleerlingen die een verlagje maken van 4 kantjes van het muziekproject zit je 960 pagina's na te kijke op je computer. Alleen van de gedachte krijg ik al schele hoofdpijn, ik kan niet zo goed veel achter elkaar op de computer doen. 240 brugklasleerlingen willen toch wel voor hun rapport hun cijfer hebben, dus als docent moet je door. Dan geef ik toch echt de voorkeur aan papieren werkstukken.

Barvaux

Dat printen is wat ik zie. Dan heeft ze inderdaad ook nog een paar verslagen die ze online in moet leveren. Maar leraren zijn ook maar mensen, er zijn genoeg leraren die de voorkeur geven aan papier boven scherm. Ik heb dat zelf met boeken en kranten maar ik ken ook genoeg mensen die dat hopeloos ouderwets vinden en de voorkeur geven aan e-reader en ipad. Ik vind dat vermoeiender.

poster

Daarbij zijn nog veel dingen niet digitaal in te leveren. Bij zoon wordt bij driekwart van de werkstukken/deeltaken nog een afsluiter in de vorm van een poster/affiche gevraagd.

Oef, vroeg

Net nog even vroeg opgestaan met dochter om nog een paar hoofdstukken, over natuurgeweld in Amerika, tektonische platen, aardbevingen, stormen en orkanen, door te nemen voor een proefwerk.
Juno, heet de minder sterk dan verwachtte sneeuwstorm, in New Jersey, Massachusetts en New York, van de afgelopen dagen.
Dochter is 's ochtends op haar best, ik s'avonds.:-)

AnneJ

Maar wel reuze interessant, toch? :-)

Ja Suze

Helemaal bij weer.:-)
Hersengymnastiek voor oude hersenen.

printen

Printen van posters vind ik helemaal vreemd, er zijn maar weinig mensen die dat thuis kunnen dus dat gaat allemaal op het werk of er komen extra kosten bij terwijl je prima op de computer kunt zien wat een kind er van gemaakt heeft. Ik zie het als het verplicht stellen van fruit eten om 10 uur op de basisschool: als je dat als school verplicht stelt moet je het ook leveren, niet de ouders daarvoor op laten draaien. Als je wil dat een kind een poster print moet je dat gratis op school laten doen (en dan wordt het opeens een probleem als 200 brugpiepers dat moeten doen.

Het eerste boekverslag van jongste moest aan een hele hoop eisen voldoen maar er stond niets over inleveren via de Elo (magister) en omdat er in die tijd ook een werkstuk over blaadjes moest worden ingeleverd (moet wel geprint worden om die blaadjes op te plakken) heb ik het boekverslag ook uitgeprint en wat kreeg zoon te horen: het moest via de Elo gaan omdat ze het dan door de plagiaatscanner kunnen halen.

Leerkrachten kunnen de proefwerken fijn op blaadjes nakijken, elk verslag moet in 2015 toch zonder al dat papier en inkt kunnen. Ik vind het een enorm dure hobby dat printen!

Beiden

Mijn studenten moeten hun werk zowel digitaal aanleveren (voor de plagiaat scanner) en daarnaast moeten ze het ook uitprinten. Docenten krijgen de digitale versie niet maar alleen de geprinte versie. Ik moet er niet aan denken om alle verslagen op de computer na te kijken. Dat leest veel minder secuur.

poster barvaux

Ik schreef het misschien niet duidelijk. Bij driekwart van de werkstukken wordt een poster gevraagd als afsluiter van dat werkstuk en die wordt gemaakt op een a3 karton met uitgeprintte of uitgeknipte afbeeldingen/teksten. Die kan dus niet digitaal ingeleverd worden

printen

Of ze het nu elektronisch inleveren of printen of allebei, ik kan daar verder helemaal niet zo mee zitten of mij daar druk over maken. Ik zie wel dat er nu aanzienlijk meer werkstukken etc moeten worden gemaakt/ingeleverd dan ik deed vroeger. En dat wilde ik er alleen maar mee zeggen.

Rianne / groepsopdrachten

Precies, dat is ook mijn observatie. Erg veel verslagen, werkstukken, groepsopdrachten etc. Vooral ook die groepsopdrachten zijn tijdsverslinders.

Ben blij dat ik lang geleden het VO heb gedaan, grotendeels lekker in mijn "eentje" .

En het erge van die groepsopdrachten vind ik vooral dat kinderen er zogenaamd van leren samenwerken, maar dat ze daar wel verdomd weinig in begeleid worden door de docenten. Dus alleen maar leren door te doen. Schiet lekker op, not.

En bovendien: zonder al die groepsopdrachten red ik het nu ook prima in mijn werk. Ik zie het nut er (vooralsnog) dus niet zo van in.

Helpen

Er zit nogal een verschil tussen je kind helpen zodat het iets zelf niet hoeft te kunnen of je kind helpen iets zelf te leren doen.

Onderzoek wijst uit dat ondersteuning van ouders een grote positieve invloed heeft op de onderwijsresultaten van een kind. Bij het Passend Onderwijs wordt er ook van uit gegaan dat ouders een grote rol spelen in het onderwijs aan hun kind. In veel schoolgidsen, vooral van het vo, staat genoemd dat het schoolsucces afhangt met de betrokkenheid en ondersteuning van de ouders, er wordt ook wel het één en ander van ouders verwacht. Ik vind dus niet dat je kan stellen dat je kind het niveau eigenlijk niet aankan als je je je kind stevig begeleid op het gebied van planning, overhoren. Vaak vullen ouders lacunes op die scholen laten liggen. Als de voldoende valt of staat van het volledig door de ouders gemaakte werkstuk, essay of verslag is het natuurlijk een andere zaak.

skik

skik

Maar dan nog bepaalt het werkstuk de overgang niet maar de resultaten op toetsen die gemaakt worden op school.

Ik begrijp niet waarom je wel dure huiswerkklassen of bijles mag betalen maar dat je zelf geen hulp mag geven aan je kind. Ik vermoed jaloersheid van mensen die dat zelf niet kunnen en dure hulp buitenschools moeten betalen of gewoon ouders met kinderen die het gelukkig allemaal zelf kunnen redden en niet begrijpen dat dat niet voor elk kind geldt.

Groepsopdrachten

Mijn ervaring is juist dat groepsopdrachten heel goed kunnen werken om te leren samenwerken. Onze dochter heeft op de basisschool kennisgemaakt met Daltononderwijs waarin samenwerken centraal staat. Ze heeft echt goed leren samenwerken. Daar heeft ze nu in de brugklas als profijt van.
Een leerkracht zet de kinderen aan het werk met een groepsopdracht. Het is de bedoeling dat ze nu in 20 minuten de taken verdelen, thuis allemaal zelf hun taak voorbereiden (informatie opzoeken, materialen bij elkaar zoeken, bedenken waarmee ze goed kunnen scoren) en dan in de themamiddag hun poster over een Spaanse artiest in een afgebakend tijdvak kunnen maken.
Als de kinderen bij elkaar gaan zitten worden er mobieltjes gepakt om te kijken wat er allemaal gemist is, wordt er gepraat over de komende hockeywedstrijd maar geen taken verdeeld. Dan neemt dochter het woord, verteld haar klasgenoten dat ze nu 20 minuten tijd krijgen om taken te verdelen en als ze die tijd verdoen aan andere dingen, de taken na schooltijd verdeeld moeten worden. Dat zij daar geen zin in heeft en nu taken gaat verdelen.
De groepsgenoten waren boos, "Wie denk je wel dat je bent?" "Jij hebt hier niet de leiding!" "Wie heeft gezegd dat jij de taken moet verdelen?" kreeg ze om haar oren. Uiteindelijk waren zij wel het enige groepje dat al taken verdeeld had in die les, de andere groepjes waren daarna heel veel via de groepsapp aan het overleggen wie wanneer wat moest doen.
Op jonge leeftijd leren samenwerken, daar heb je heel je leven wat aan.

half a twin

Die discussie hadden we al eerder. Ik vermoed toch echt dat het in het karakter van jouw kind ligt in plaats van in de basisschool. Ik geloof er niet in dat zo'n meisje wat nu de telefoon pakt dat niet zou doen als ze op de basisschool vaak samen heeft gewerkt.

Jetlag

Beetje last van jetlag. Vannacht werd het 2.30 uur met een inhaaltoets van zoon. De overgang van voortgezet onderwijs naar hogeschool is voor zoon ook weer heftig. Maar hij is zeer gemotiveerd, vind zijn studie geweldig, besteed dagen (en nachten) aan onnoemelijke hoeveelheden tekst en vind het gelukkig nog steeds leuk om met zijn oude moeder over de stof te praten. En met name het formuleren, er inkomen in het jargon van het vak en de goede woorden kiezen in begrijpelijke volgorde en verhaal wordt continu bijgeschaafd. Taal is gereedschap.
Zeer gemotiveerd, hard werkend, en na het eerste jaar volgt er een soort studieadvies wat zoon heel graag positief haalt. Tja, daar wordt ik zelf dan ook wel gemotiveerd van om waar ik kan mijn steentje bij te dragen.
Gelukkig was de toets in de middag zodat zoon rustig aan zijn dag kon beginnen.
Ik maak me wel wat zorgen omdat zoon aangeeft weinig aansluiting te hebben op het sociale vlak, hoewel hij intensief meedoet aan werkgroepen en projectgroepen, En continu aan het analyseren is of hij wel goed en passend gedrag vertoont, maar ik steun hem maar weer in het 'eigen vriendje' zijn en hij roept om de haverklap hoe blij hij is met de steun van zijn gezin, zijn vrienden en zijn familie. Dat vind ik dan wel weer een beetje verdacht, maar goed, zonder zorgen gaat het niet blijkbaar. Ik blijf maar positief, maar bijt op mijn tong of ik dat toch maar een keer moet aankaarten met hem wat dat met hem doet. Nog even niet, opgroeien is soms ook gewoon heftig en confronterend. En hij heeft genoeg in huis om zich te redden, hij groeit wat af.

Skik

In veel schoolgidsen, vooral van het vo, staat genoemd dat het schoolsucces afhangt met de betrokkenheid en ondersteuning van de ouders, er wordt ook wel het één en ander van ouders verwacht. ===

Ja, dat was me ook opgevallen en eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik daarvan moet vinden. Betrokken ben ik, ondersteuning bied ik naar vermogen. En aangezien mijn eigen schooltijd al een kleine 40 jaar achter mij ligt moet ik constateren dat mijn 'naar vermogen' maar heel beperkt is. Ik vind dat ze ouders ook met een gevoel van ónvermogen opzadelen als ouders niet in staat zijn hun kind bij alles te helpen. Snapt een kind wiskunde niet, hoe moet een ouder die daar ook geen kaas van gegeten heeft dan ondersteunen of begeleiden? Heeft diezelfde ouder ook geen pot met geld voor bijles dan is het drama compleet. Kind naar de knoppen, omdat de ouders niet in staat tot hulp geven waren. Ik vind het dus nogal wat, wat de scholen om de nek van de ouders hangen.

Kaaskopje

Daarom krijgen kinderen van lager opgeleide ouders en een lagere sociaal economische status vaker een lager schooladvies dan kinderen met dezelfde scores maar die ouders hebben waarvan school denkt dat de ouders kunnen helpen met huiswerk of bijles.

Ik heb nu voor het vijftiende jaar kinderen op de basisschool. Bij mijn oudste werd gezegd dat je niet hoefde te oefenen thuis en van de eindcito werd niet zo'n heisa gemaakt. Nu krijg je op de basisschool foldertjes mee met aanbieders van (digitaal) oefenmateriaal en krijgen we van het voortgezet onderwijs mailtjes met aanbiedingen van betaalde blijes. Het is fijn dat je door Magister e.d. altijd inzage hebt in het huiswerk en de cijfers van je kind, keerzijde is wel dat je als ouder ook geacht wordt op de hoogte te zijn, het in de gaten te houden en er bovenop te zitten. Het is ook eerder de bedoeling dat jij school belt als de cijfers zakken dan dat school jou belt. Ik vind het maar een hele klus tegenwoordig, een kind op school hebben.

skik

Skik

Ik ben er misschien alweer te lang uit wat voortgezet onderwijs betreft om echt goed mee te praten, maar ik heb er moeite mee dat een school de slagingskans van een kind zo laat afhangen van a. het niveau en b. de mogelijkheid om te helpen van de ouders. Ouders zijn niet opgeleid voor die taak. Ze doen wat in hun vermogen ligt.

Ik weet uit ervaring dat niet álles afhangt van de intelligentie van een kind en de ouders. Er zijn ook bepaalde karaktereigenschappen die een kind een bepaalde kant op laten gaan. Maar het lijkt mij helemaal geen verkeerde gedachte als bijscholing meer de verantwoordelijkheid zou worden van de school zelf, in plaats van de ouders. Onderwijs tot 18 jaar hoort grotendeels gratis te zijn, dus waarom valt éxtra scholing voor een kind die wat extra hulp nodig heeft daar dan buiten? Of denk ik nu weer te aardig en moet ik meer bewust zijn van 'wat het allemaal wel niet kost?'.

kaaskopje

het is niet in het belang van scholen om kinderen te helpen. Ze hebben belang bij het slagingspercentage.
gr Angela

Angela

"het is niet in het belang van scholen om kinderen te helpen. Ze hebben belang bij het slagingspercentage."

Dat betekent dat ze geen risico nemen om "risicogevallen" te accepteren op het hogere niveau.

Maar als kinderen eenmaal op een bepaald niveau zijn geaccepteerd door de school, zou je verwachten dat scholen er meer aan doen om kinderen te helpen, zodat ze overgaan en op dat niveau eindexamen doen en halen. En dat doen de scholen niet altijd - ze laten als het even tegenzit de kinderen afstromen.

Volgens mij is dat nl. aantrekkelijk voor scholen, want dan kunnen ze alsnog zonder zittenblijven doorstromen tot het eindexamenjaar van het niveau lager.

Toch raar, want dan zitten ze wel een niveau lager. Dat wordt toch ook genoteerd en zou toch ook een "minnetje" moeten zijn?

Dat is het voordeel van combiklassen

School van jongste heeft combi brugklas havo/vwo en mavo/havo. Daarnaast ook mavo-klas.
Dit blijft twee jaar zo. Alleen na het eerste jaar zitten in de havo/vwo klas potentiële vwo leerlingen en een enkel twijfelgeval. In de mavo/havo klas zitten de potentiële havo-leerlingen en een enkel twijfelgeval.
Op zich vind ik dit wel slim. Zo heeft school meer ruimte om nog te schuiven met leerlingen zonder gevolgen voor de resultatenlijstjes. Ze doen ook niet moeilijk over aanmeldingen die wat lager zijn dan de eisen. En leerlingen die op het randje zitten, krijgen gemakkelijker een kans om zich te bewijzen.

Afstromen is inderdaad een minnetje. Dat zie je terug in de schoolresultaten.
Van Havo/Vwo 2e klas naar Havo 3e klas is geen afstromen (denk ik)

afstroom onderbouw

Advies van de basisschool vergeleken met niveau van leerjaar 3 >> het gaat om wat de VO school in die twee jaar heeft gedaan, dat is wat gemeten wordt als rendement van de onderbouw. Dus advies is havo, leerling zit in de 3 mavo: afstroom-minnetje.

bovenbouwrendement: % leerlingen dat eind schooljaar is bevorderd naar hoger leerjaar in dezelfde of een hogere schoolsoort en % geslaagde leerlingen

http://www.onderwijsinspectie.nl/binaries/content/assets/Actueel_publicaties/2011/De+beoordeling+van+opbrengsten+in+het+voortgezet+onderwijs.pdf

"De opbrengsten van de verschillende onderwijssoorten worden beoordeeld door te kijken naar vier aspecten:
• het rendement in de onderbouw (van basisschooladvies naar derde leerjaar);
• het rendement in de bovenbouw (van derde leerjaar naar diploma);
• het gemiddeld cijfer voor het centraal examen;
• het gemiddelde verschil tussen het cijfer voor het schoolexamen en het cijfer voor het centraal examen.

Deze vier aspecten noemen wij ‘indicatoren’. De vier indicatoren zijn onder te verdelen in twee groepen: de rendementsindicatoren (rendement onderbouw, rendement bovenbouw) en de examenindicatoren (cijfer
centraal examen, verschil schoolexamencijfer – centraal examencijfer).
De verdeling van de vier indicatoren in twee groepen is niet toevallig. We spreken van een balanced scoremodel. Dat betekent dat de opbrengstenbeoordeling gebaseerd is op een aantal indicatoren die elk
een onderdeel van goede opbrengsten meten, maar die ook tegengesteld kunnen zijn.

Enkele voorbeelden hiervan zijn:
• het is mogelijk om een hoog bovenbouwrendement te behalen door relatief veel uitval in de onderbouw te bewerkstelligen. De school laat dan alleen de beste leerlingen toe in de bovenbouw.
Dan wordt in dit model de onderbouwscore laag en de bovenbouwscore hoog;
• de school geeft alle zwak presterende leerlingen zoveel mogelijk het voordeel van de twijfel en laat ze in zo hoog mogelijke onderwijssoorten doorstromen. Als het om leerlingen gaat die eigenlijk op
een lager niveau thuishoren, zal de school in de bovenbouw slechter presteren, terwijl er een hoge score in de onderbouw is;
• het is mogelijk om met een hoog cijfer voor het schoolexamen een slechte score voor het centraal examen te compenseren, zodat er toch voldoende leerlingen slagen. Het rendement bovenbouw heeft dan een hoge score, maar het verschil tussen het se-cijfer en het ce-cijfer is dan te groot.

Uit deze voorbeelden blijkt dat het balanced scoremodel laat zien waar de opbrengsten goed zijn en waar ze minder goed zijn. Opbrengsten moeten niet alleen per onderdeel goed zijn, ze moeten ook in evenwicht zijn. "

In 2016 komt er een nieuw onderwijsresultatenmodel: http://publicaties.onderwijsinspectie.nl/xmlpages/page/onderwijsresultatenmodel-vo-2016/hoofdlijnen/indicatoren

"Het nieuwe onderwijsresultatenmodel bestaat uit vijf indicatoren.
Positie in leerjaar 3 ten opzichte van het advies van de basisschool (onderwijspositie t.o.v. advies po)
Percentage onvertraagde studievoortgang in leerjaar 1 en 2 (onderbouwsnelheid)
Percentage onvertraagde studievoortgang vanaf leerjaar 3 per afdeling (bovenbouwsucces)
Gemiddeld cijfer Centraal Examen van alle vakken per afdeling (examencijfers)
Het verschil tussen schoolexamen en centraal examen van alle vakken per afdeling (verschil SE-CE)

We hebben voor elk van deze indicatoren normen vastgesteld.
De normen zijn absoluut, dat wil zeggen dat er voor de beoordeling geen vergelijking wordt gemaakt met andere scholen. Dat is een belangrijke verandering ten opzichte van het huidige opbrengstenmodel."

"Wat in ieder geval vaststaat, is dat we uitgaan van het balanced score-principe, dat uitgaat van de indicatoren als communicerende vaten. We bieden scholen hiermee de ruimte om te sturen op een deel van de van indicatoren waar zij het meeste belang aan hechten, vanuit hun onderwijsvisie of leerlingpopulatie. Daarom blijven we dus toestaan dat één indicator onder de norm scoort, voor een voldoende totaaloordeel."

"De hoeveelheid zittenblijvers in de onderbouw van het voortgezet onderwijs is landelijk niet zo groot. Meestal blijven leerlingen zitten doordat ze langdurig ziek zijn geweest of door privé-omstandigheden te weinig onderwijs hebben kunnen volgen – niet omdat het onderwijs ondermaats is geweest. Toch is de hoeveelheid zittenblijvers voor ons een belangrijke indicatie voor de mate waarin scholen het niveau van leerlingen juist in beeld hebben en voldoende ondersteuning en begeleiding bieden."

"We gebruiken deze indicator om meerdere redenen. Allereerst vormt het een maat voor toegevoegde waarde. Wat heeft een school voor voortgezet onderwijs toegevoegd aan het niveau van een leerling? Met het advies van de basisschool hebben we hiervoor een mooi uitgangspunt om te bepalen of er sprake is van toegevoegde waarde in leerjaar 3.
De tweede reden is dat we graag willen dat scholen leerlingen motiveren en een kans bieden om tot een hoger niveau te reiken. Een school die leerlingen laat opstromen ten opzichte van het basisschooladvies wordt daarvoor beloond met deze indicator. Van belang is dan wel dat de school ook voldoende ondersteuning en begeleiding biedt zodat deze leerlingen ook de bovenbouw goed kunnen presteren. Aan de andere kant hebben we met deze indicator ook zicht op scholen die leerlingen sterk selecteren en af laten stromen."

gr Angela

Angela

Bedankt. Er wordt dus op diverse manieren beoordeeld en gescoord door scholen.

Uitgeprobeerd

Mijn jongste heeft afgelopen week een spreekbeurt gehouden die ze heeft gemaakt zonder inhoudelijke hulp. We (oudste en ik) hebben alleen geholpen met wat technische Powerpointdingetjes en spelfouten. Het resultaat was een 7, wat op zich niet slecht is, maar wat met meer hulp natuurlijk hoger geweest was. Dochter is er zelf uitermate tevreden mee.