Doe ik mijn kinderen tekort?

Herkenbaar

Ik zie het in mijn omgeving ook gebeuren, ouders die hun kinderen (te) veel uit handen nemen en te veel doen voor hun kinderen. Werkstukken in groep 8 diegrotendeels door ouders zijn gemaakt en hoog scoren waardoor kinderen die het zelf doen lager uitkomen. Ik help mijn kinderen wel maar doe het niet voor ze. Net als jij zeg maar.
Je doet je kinderen niet tekort, dat doen die over actieve ouders die hun kinderen alles uit handen nemen, alleen die hebben dat nog niet door.

Op de korte termijn misschien wel

eens maar als ze volwassen zijn ben ik er vrij zeker van dat jouw kinderen beter tegen het leven opgewassen zijn

Ligt aan het kind

Tja, dat hangt dus zo ontzettend van het kind af. Mijn oudste zoon is niet handig. Vindt alles eng en moeilijk. Hij is nu twaalf en zit in de brugklas mavo/havo. Als wij hem niet zouden begeleiden en helpen gebeurt er ook niets. Hij kan (nog) niet goed zelf plannen. Weet niet hoe hij prioriteiten moet stellen. Op de lagere school moesten wij hem van A tot Z begeleiden bij spreekbeurten /werkstukken etc.

Zijn jongere broer daarentegen hebben wij nog nooit hoeven helpen. Die deed in groep vier zelf zijn boekverslag. Maakt zelf powerpointpresentaties. Etc. Zijn jongere zus hebben wij een keer geholpen en nu kan ze het ook zelf.

Dus zeggen dat een kind alles zelf moet doen want dat kunnen ze best als je het goed begeleid, kan prima bij bepaalde kinderen maar er zijn uitzonderingen. Mijn oudste zoon is er zo een. Ik vind het daarom veel te makkelijk om te zeggen dat ouders veel te veel helpen.

Overigens heeft mijn moeder mij ooit aan een baantje in een winkel geholpen. Ik was toen 16 en vreselijk verlegen. Is allemaal goed gekomen. Daarna kon ik het prima zelf en ik heb nu al jaren een uitstekende baan. Ik geloof dus ook niet dat je kind helpen slecht uit hoeft te pakken.

Nee joh

Juist goed om ze niet alles uit handen te nemen! Het is toch de bedoeling om ze zelfstandige volwassenen te laten worden? Wij helpen ook, maar niet door ze dingen uit handen te nemen. Ze moeten het zelf doen, en wij coachen.

Heel simpel voorbeeld: dochter vindt telefoneren heel eng, weet niet wat ze moet zeggen. Maar ik ga niet meer voor een puber een afspraak met de kapper maken. Ze moet zelf bellen, maar van te voren nemen we samen even door wat ze moet vragen en hoe ze dat kan zeggen. Gaat steeds beter!

Dat is gewoon wat je zelf aangaf. Ik denk ook dat kinderen hier veel meer aan hebben. Gewoon doorgaan xoals voor jullie goed voelt!

daar waar het echt uitmaakt

ik vind het een soort stratego af en toe. Ik wil niet dat m'n kind de dupe wordt van eisen die ik werkelijk niet kan plaatsen (en ik werk zelf bij een bedrijf, heb zelf op school gezeten etc. dus ik kan me heel veel wel voorstellen), maar ik vind dat een kind/puber/jongere zelf ook die kennis moet ervaren wat wel en niet belangrijk is/tot risico's leidt.

maar als het een vrij onredelijke situatie/eis is en kind dreigt bijvoorbeeld een fikse onvoldoende te krijgen of bijv afgewezen te worden door een niet zo'n mooi antwoord (dat niets te maken heeft met het werkelijke werk) dan denk ik dat toch help en/of tactisch strategisch meehelp de handigste dingen te doen. Misschien erbij zitten als er zo'n test wordt ingevuld en samen kijken wat wijsheid is.Wat kun je naar eer en geweten invullen en wat vereist overduidelijk een sociaal wenselijk antwoord e.d.

gr Angela

Waar nodig

Er is laatst een hele discussie geweest over het helpen van kinderen bij huiswerk, werkstukken e.d. Volgens mij waren de meningen verdeeld.
Ik help mijn kinderen waar nodig. De oudste helemaal niet maar die haalt zelfstandig prachtige cijfers. Jongste waarschijnlijk net iets meer dan goed voor haar is, maar ik wil haar niet nat laten gaan met een onvoldoende omdat ze het zelf nog niet kan. Buiten school heeft oudste juist weer wat meer 'aansporing' nodig, terwijl jongste zelfstandig uitdagingen aangaat.
Dus ik denk eigenlijk dat je het prima doet.

ik denk

Ik denk eerlijk gezegd dat het wel meevalt met die ouders 'die alles voor hun kinderen doen'. Dat wordt wel eens gesuggereerd, en het gebeurt vast ook, maar de meeste kinderen doen het uiteindelijk gewoon zelf hoor. Zo nodig met wat begeleiding, maar daar is helemaal niets mis mee (daar leren ze immers ook veel van).
Ik denk dus dat jouw beeld van 'die klasgenoten' niet helemaal klopt.

marja

Ligt aan het kind inderdaad. Mijn jongste heeft ook meer sturing nodig dan de oudste maar zijn werkstuk is met hulp wel zijn werkstuk geworden. Las ooit een stukje werkstuk van een schoolgenoot op een ouderavond en zag duidelijk dat hij heel veel hulp had gehad, dat woordgebruik paste totaal niet bij zijn leeftijd. Van een groep 8 leerling verwacht je geen wetenschappelijke tekst. Zinnen die ik 2 keer moest lezen voor ik het begreep. Volgens mij doelt topic starter daar op.

Dat is nog moeilijk hoor ;-)

Ik heb jongste bij het werkstuk best wat werk uit handen genomen en dat vond ik knap lastig. In de stukken die ze zelf had geschreven stonden dingen als 'hij wou' 'en toen dit en toen dat'. Ik had bij de enkele stukken die ik (met input van haar) had getypt wel op het taalgebruik gelet, maar zulke heel kinderlijke tekst kan ik niet verzinnen ;-)
We hebben al bedacht dat we volgende keer gewoon een aantal weekenddagen gaan plannen om haar zelf aan het werk te zetten. Nu hadden we 1,5 dag voor het hele werkstuk en dat was best een hele klus. Al doende leert men.

Lastig ja!

Ik heb een beetje last van het tegenovergestelde. Niet met werkstukken overigens, maar mijn dochter is van zichzelf nogal taalvaardig, dus dat hoeft ook echt niet. Maar met alle andere dingen! Straks gaan we naar de tandarts, ik ga mee voor de gezelligheid. Ze weet prima alleen de weg. Zelfde met de ortho. Als ik haar thuis zie komen, doe ik vast de deur open en help haar met haar fiets in de gang zetten (is ook wel echt een hoge drempel hoor, best een klusje maar goed ze kan het eigenlijk wel zelf). En vervolgens pak ik wat eten en drinken voor haar. Ik werk thuis en ben zzp-er dus meestal kan dat ook, en dan vind ik het moeilijk om haar zelfstandig alles te laten doen, als ik er toch ben... en ik vind het leuk. Maar of het slim is, hm. Dochter is 13, trouwens.

Je kunt dit niet landelijk gaan vergelijken. Ik zie hier al dat het op elke basisschool anders gaat. Vorige week nog een draadje gelezen met werkstukken in groep 4 en spreekbeurten in de kleuterklas. Verder: projecten met 25 blaadjes en de bijbehorende boom opzoeken. Dit zijn voorbeelden maar je kunt niet alle basisscholen over één kam scheren. Soms zijn er gewoon onredelijke dingen die je niet aan elk kind kan vragen. Daarbij zijn er ook kinderen die gewoon hun tijd thuis anders besteden (sport, extra rust nodig, familiebezoek) en kinderen die zeeën van tijd hebben. Ik geloof ook niet dat er ouders zijn die ALLES doen maar soms doen de ouders van Pietje een groot deel van het werkstuk en soms de ouders van Jantje. In meehelpen zie ik geen probleem, daar leren ze namelijk wellicht nog meer van dan van zelf doen.

Op het voortgezet is het individueler, ik geloof er niet zo in dat de cijfers van zelfgemaakte zaken lager worden hoe meer ouders helpen. Ik denk ook dat leerkrachten echt wel verschil zien.

Bij mijn oudste (havo 4) corrigeer ik de teksten, haal wat spelfouten eruit, wij hem op niet lopende zinnen en ik overhoor hem bij van alles. Hij doet heel erg veel zelf en met dit stukje maak je net even verschil.

Bij mijn jongste (1 basis) is het een ander verhaal. Als ik niet help komen er onvoldoendes bij werkstukken maar ik doe maar zelden iets alleen (ik heb vorige week van alles gedaan rond zijn stamboom en hij kreeg een tien waar anderen max een 8 haalden maar dat kwam vermoedelijk ook omdat hij kon uitleggen wie zijn stamouder was en alle generaties er tussen). Dit kind snapt dus wel wat ik gedaan heb als dat nodig is. Ik weet dat hij over een paar jaar dit soort dingen niet meer hoeft te doen dus voor zijn toekomst benadeel ik hem niet. Het gaat er nu om dat hij 'veilig' in de derde komt en vervolgens 'veilig' op het MBO en daar een diploma haalt waarmee hij werk kan vinden. Vind ik toch wat belangrijker dan dat anderen wellicht een half puntje minder zouden krijgen (wat ik niet geloof).

Helpen bij bijbaantjes: weer iets anders. In onze tijd was er werk zat. Nu niet. Ik zet mijn kinderen dus niet op een achterstand zodat de kans kleiner is dat ze dat baantje krijgen. Zodra duidelijk is dat ze het werk hebben moeten ze het namelijk zelf doen (ik ga niet mee naar de winkel).

Verder: je moet er ook de tijd (en zin) voor hebben en ik merk vooral dat mensen die de tijd niet hebben of er geen zin in hebben of bang zijn voor ruzies met hun kind als ze met het huiswerk helpen dit soort dingen gaan zeggen en wijzen naar anderen. En nee daar bedoel ik jou niet mee, ik ken je niet

wisselend

Met een werkstuk help ik wel, maar niet met de inhoudelijke kant. Als het werkstuk klaar is, kijk ik het samen met kind na op taalfouten en grammatica, zo leert hij/zij er ook weer van en dat merk ik bij oudste al heel goed, daar hoeft niet zoveel aan veranderd te worden. Ook bij de opmaak help ik, zodat ze dat na een poosje ook zelf kunnen. Bij andere dingen, zoals kapper bellen, wisselt het, soms doe ik het en soms doet kind het.

Ik doe het net als jij en vraag mij soms hetzelfde af.
Eerlijk duurt het langst. Als ouders werk overnemen (en dat is echt iets anders dan begeleiden) wordt het kind daar uiteindelijk niets beter van.
Ik ken een kind wat door vader door de basisschool geloodst is en nu strandt op de HAVO. Goed bedoeld maar uiteindelijk heeft deze vader zijn kind niet geholpen.

Ik geloof dat uiteindelijk echt wel duidelijk wordt welke vaardigheden een kind zich eigen gemaakt heeft.

Vaak komt het niet eens bij mij op om hem te helpen: sollicitatie bij de supermarkt, tas inpakken voor kamp, docent mailen met vragen, samenvattingen maken.
Ik hoor van de kinderen dat er ouders zijn die dat doen (en onze kinderen vinden dat echt idioot). Ik vraag mij dan wel af waarom ouders dit doen. Doen ze het echt voor hun kinderen of willen ze graag kinderen die goed uit de verf komen en zodoende tekortkomingen niet zichtbaar worden.

Eigen verantwoordelijkheid is belangrijk

Toen oudste een baantje wilde, hebben we gepraat over wat voor baantje, waar ga je dat vragen, hoe pak je zoiets aan. Die manier van helpen is wel nodig. Want ze had geen idee.
Ze is zelf restaurants ingelopen om te vragen of ze iemand nodig hebben. Ik ben mee geweest tot vlakbij het straatje waar de restaurants zitten. Na het eerste gesprekje is ze naar me toe gelopen, even gepraat over hoe het ging, alternatieve antwoorden gegeven, uitleg waarom iets gevraagd werd. En hup, daar ging ze naar het volgende restaurant. Zo heeft ze vijf restaurants afgelopen.
En dat baantje heeft zij gevonden, niet ik. De werkzaamheden doet ze ook zelf. Ze vertelt er wel over thuis en soms geven wij tips over hoe ze iets aan kan pakken, bijvoorbeeld met de leidinggevende als taken anders zijn dan vooraf aangegeven.

Dat begeleiden vind ik wel belangrijk. Maar eigen verantwoordelijkheid ook. Ze doet veel meer zelf dan de meeste vriendinnen.

Met het mailen van leraren net zoiets. In de brugklas las ik elk mailtje voordat ze het verstuurden (naar leraren dus, niet naar vriendjes). En zo hebben ze geleerd formele mailtjes te sturen. En die begeleiding bouw ik dan af, eerste de eenvoudige mailtjes zelf doen, daarna ook de moeilijke.
Bij de allermoeilijkste mailtjes blijven ze vragen of ik meekijk. Maar dat doe ik op mijn werk ook. Als het gevoelig ligt, dan laat ik iemand meelezen.

anneb

'Ik ken een kind wat door vader door de basisschool geloodst is en nu strandt op de HAVO. Goed bedoeld maar uiteindelijk heeft deze vader zijn kind niet geholpen.'

Dat lijkt me onzin tenzij de vader er ook naast zat bij de methodetoetsen, de LVS toetsen en de Cito eindtoets! Een kind thuis helpen met huiswerk op de basisschool kan niet de reden zijn van afstromen op de middelbare.

Helaas

Ik wil er verder niet op ingaan maar als vader op een basisschool werkt kan het dus wel.
Heel gericht op toetsen oefenen heeft echt wel nut.
En een wat minder goede eindcito hoeft geen consequenties te hebben.

Natuurlijk help je

Je helpt op gang, je helpt eens mee, je helpt eens uit de brand, heel normaal. Heb je het anders gedaan, dan is dat voor jullie normaal. Andere ouders doen het net zo min verkeerd als jullie. De ene keer komt de ene, dan andere keer de andere er beter vanaf.

Die matchtesten daar snap ik het bestaan niet zo van. Alsof je die heel beroerd gaat invullen...bij een sollicitatie verkoop je jezelf ook en wordt er ook heel wat aangedikt en overdreven en zelfs erg gejokt af en toe.
En zolang ze havo vragen voor vakken vullen (hier eens gebeurd) krabbel ik nog maar eens op mijn hoofd wat er toch in vredesnaam in die mensen omgaat.

het heeft mij ook vaak verbaasd

Dat ouders zoveel uit handen nemen. Het is ook vaak makkelijker, tenminste ik vind het makkelijker om bij een kleuter z'n veters te strikken dan om erbij te staan en te kijken naar het gepruts terwijl je weet dat de klok doortikt en je dan weer bijna te laat gaat komen. Tong bijtend is t soms dat zelf laten doen.
In zoverre kan ik het invoelen. Maar erna wordt het makkelijker, opeens gaat t sneller en sneller en zowaar binnen korte tijd kunnen ze die veters net zo snel als jij strikken.
En dan is het weer makkelijker voor jezelf.
Ik ben ook zo'n ouder die ze het zelf laat doen. Ik wil best advieseren, begeleiden, op weg helpen. Maar zelf doen..........brengt ook ervaring en die neem zo'n kind mee en maakt dat het de volgende keer makkelijker gaat.
Mijn man heeft nog sneller de neiging t over te nemen. Maar goed dan fluit ik m wel terug. Het gaat ook gewoon onbewust. Juist omdat het de makkelijkste weg is.
En hier is het goed gekomen. Ze kregen gewoon baantjes, ook al liet ik ze dat zelf doen. Beiden. T zijn harde werkers geworden (in die baantjes dan, thuis ho maar ik denk ook omdat ze weten dat ze het zelf moeten doen.
Er zijn er zat die na de eerste week de brui er al aan geven. Weet ik van hun. Die vinden het te veel dat 'hard werken' terwijl het eigenlijk gewoon doonormale kinderbaantjes zijn.
En op school redden ze zich ook. Ze kunnen opzoeken, informatie verzamelen etc.
Gisteren heeft 16 jarige nog alles helemaal zelf geregeld voor haar stage. T/m het belastingformulier zelf aanvragen en invullen. Alleen toen ze er maar 1 stageovereenkomst in wilde doen ipv 3 heb ik ingegrepen. En haar gewezen op wat in de brief stond.
Ik weet ook niet of ik altijd alles moet geloven wat die anderen vertellen over de hulp van hun ouders, misschien is het soms overdreven. Om 'stoer' te doen. Ik weet het niet. Ik weet wel dat het zo goed voelt voor ons. En daar gaat t om toch?
groeten albana

albana

Probleem is wel dat als je te vroeg begint met iets aanleren het langer kan duren dan als je later begint. Je kunt wel vroeg beginnen met 'met mes en vork eten' maar je zit dan ook langer met dat gedoe. Zo ook met veters strikken etc.

Verder liggen hier de baantjes echt niet meer voor het opscheppen hoor. Voor jou tien anderen. Heel anders dan vroeger. Ze hebben veel liever polen etc

Barvaux

Helemaal mee eens. Ik denk altijd: laat de rest van de wereld maar kletsen, als-ie 18 is kan hij dit wel. Vooral scholen hebben er een handje van: tja, maar straks op de middelbare school moet hij ook...Dan denk ik: straks?? Over 3 jaar zul je bedoelen! Tegen die tijd snapt hij heus wel wat er van hem verwacht wordt. Maar als ze zelf iets willen/kunnen oppakken, moet je ze natuurlijk niet tegenhouden.

Lou, gezellig toch zo? Voor hetzelfde geld wil zo'n puber niks meer van je weten...en dit worden haar dierbare herinneringen. Ze zet vast ook wel eens een kopje thee voor jou. Dat is ook iets wat je zo kan leren.

Hulp op verzoek

Ik ben een 'luie' ouder. Ik help op verzoek en dus niet omdat ik sta te popelen om het te doen. Een kind wilde wel geholpen worden met overhoren. Het andere kind wilde niet geholpen worden. In zekere zin ben ik nogal gepamperd door mijn ouders. Dit heeft tot gevolg gehad dat ik mijn kinderen juist heb aangemoedigd zelf van alles te regelen. Helpen bij solliciteren vind ik zelfs een beetje gek, tenzij kind een beperking heeft en hulp redelijkerwijs nodig is. Advies geven, prima, antwoord geven op vragen als 'heb ik het zo goed ingevuld?', natuurlijk ook prima. Maar verder hebben ze alles zelf gedaan. Dus ja, ik vind dat je het goed doet, vanuit mijn beleving.

Evanlyn

Precies, zo denk ik ook wel eens: straks gaat ze zich voor mij schamen en alles alleen willen doen, laat ik er nog maar even van genieten. Ik probeer natuurlijk wel om niet overdreven te moederen en om haar zelf te laten kiezen. Ik vraag bijvoorbeeld: zal ik met je mee naar de tandarts of niet? Steevast: ja graag!

(Maar dat kopje thee voor mij is eerlijk gezegd wel zeldzaam, die ga ik onthouden )

maar wat een bijzondere redernatie is dat zeg

Dus als ze iets zelf kunnen, doe je het niet meer voor ze?
Kijk en dat vind ik dus een rare redernatie...............wie zegt dat het zo gaat? Ik kan heel goed zelf koffie zetten, maar als ik thuis kom van mijn werk vind ik het heerlijk als 'iemand' dat voor me zet. Of dat nu man of kinderen is, dat maakt in dit geval niet uit. Dus altijd als er iemand thuis is en ik kom thuis van het werk, staat dat klaar...........En ja ze kunnen prima koken, de tafel dekken en afruimen. En eigenlijk is afruimen de standaard taak van de kinderen (wie er dan ook maar is) en koken en dekken van mij of man.
Maar het kan ook zomaar zijn dat puber bedenkt dat is om te draaien en mij appt van : " Zal ik maar vast beginnen met de boerenkool?" Soms is dat eigenbelang (wil vlot weg na het eten) soms is het ook gewoon omdat puber er zin in heeft (ja het bestaat!). En ja omdat puber dan kookt, andere puber alvast dekt ruimen man en ik af.
Als ik thuis ben en de rest komt thuis, schil ik standaard bakjes fruit. Ow ja dat kunnen ze al jaren zelf hoor en doen ze ook vaak genoeg, maar dan is t 1 appel of 1 maderijn. Ik maak gemengde bakjes, met wat van alles erin en dat vindt iedereen een tractatie. Man zet altijd thee en haalt meestal lekkere koekjes erbij (of trekt 3 pakken open grrrrr) op een leuk bordje.
Het is maar net hoe je het invult. Iets 'kunnen' wil niet zeggen dat je het dan altijd ook maar doet. Wat een onzin zeg.
Oudste heeft d'r rijbewijs en heeft een auto samen met vriend. Dat wil niet zeggen dat ze altijd rijd hoor! Idem dito ik of mijn man. Wij hebben ons zondag nog laten chauffeuren door oudste. Ideaal!
En ja dan genieten wij, van elkaar, dat je iets voor elkaar kan betekenen. En misschien wel nog meer, want ja we kunnen het heel goed zelf, maar het is ook prettig als een ander het voor je doet, gewoon omdat die om je geeft en je een plezier wil doen.
groeten albana

wel een beetje veel

Dat huiswerk maken samen met je kind kan wel wat veel zijn om nog gewoon voor de gezamenlijkheid te zijn. Ik ben er nu aan gewend, bovendien is het nu veel minder geworden.
Maar ook met zoon doe ik nog weleens mee, in de discussie over de stof, in het formuleren en nakijken van de tekst, zoeken van bronnen. Maar nu is het gewoon gezellig. Voor dochter is vooral het motiveren en uit de put praten weer actueel omdat het overdag voor haar eigenlijk weer te druk is op school. En dan even meedoen om op gang te komen.
Maar indertijd heb ik dat ook voor mijn vader gedaan. Die deed op latere leeftijd een studie waarbij ook engelse en amerikaanse boeken zaten. Uit de techniek was hij wel goed in Duits maar niet in Engels, zodat ik de engelse boeken voor hem las en samenvatte. Ik studeerde toen zelf ook en dat was gewoon leuk om te doen. Ik heb zijn studieboeken ook nog omdat het ook om zaken ging die mij interesseerden.
Dan is studie ook een vorm van persoonlijke ontwikkeling die je samen deelt.

Met veel hulp

"Tja, dat hangt dus zo ontzettend van het kind af. Mijn oudste zoon is niet handig. Vindt alles eng en moeilijk. Hij is nu twaalf en zit in de brugklas mavo/havo. Als wij hem niet zouden begeleiden en helpen gebeurt er ook niets. Hij kan (nog) niet goed zelf plannen. Weet niet hoe hij prioriteiten moet stellen. Op de lagere school moesten wij hem van A tot Z begeleiden bij spreekbeurten /werkstukken etc."

Als je kind er alleen met veel hulp op een bepaald niveau kan presteren, en er zonder hulp niet in slaagt om voldoendes te scoren, betekend dat dan niet gewoon dat je kind dat niveau niet heeft?

Niveau is meer dan alleen rauwe intelligentie. Plannen, doorzetten en interesse spelen ook een rol. Zonder die dingen kun je misschien wel een bepaald IQ hebben, maar het niveau van functioneren heb je mi niet. Om een kind dan wel met veel hulp op een schooltype te houden dat die dingen vereist vind ik dan een beetje kunstmatig.

Nu zal het antwoord wel weer zijn dat interesse en planning 'softe' eisen zijn, die gemene scholen hanteren om alleen brave kinderen toe te laten.. maar zelf vind ik je best doen voor school allesbehalve soft.

Kun je niet uit jezelf (okay soms met een beetje ouderlijke aansporing) een niveau halen (door braaf je best doen óf door je intelligentie op het laatste moment in te zetten) dan hoor je mi niet op een bepaalde schoolsoort thuis. Ookal heb je op papier wel het juiste niveau..